My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 78 •

Na mijn gesprek met Kathy ben ik op bed gaan liggen en heb ik een film op Netflix opgezocht on te kijken. Ik was er echt van aan het genieten, totdat Julia stampend en scheldend mijn kamer binnen stormde. "Ho, rustig. Wat is er aan de hand?" Vraag ik terwijl ik mijn warme bed verlaat.

"Ik haat mijn broer zo erg. Hij gaf me net de schuld omdat ik jou achterliet op het strand!," roept ze boos, "ik wist niet dat Giovanni dat zou doen, sorry nog daarvoor."

Ze biedt haar excuses meerdere keren aan en begint te huilen omdat ze zichzelf een slechte vriendin vindt. Ik sla mijn armen om haar heen en zeg haar dat ze de beste vriendin ooit is en dat ik enorm veel van haar hou.

"Ik hou ooo van jou, Mila. Je bent zo sterk, ik zou niet weten wat ik zonder je zou moeten." Zegt ze nog altijd huilend.

Plots valt er een soort van last op mijn schouders. Mijn beste vriendin, mijn zus... ik lieg in haar gezicht. Ik voel me de slechte vriendin ooit. Ik zou niet eens weten wat ik zonder haar moest doen...

Ik knuffel haar zo hard, met zo veel liefde. Ik moet er snel achterkomen hoe deze situatie verder gaat, want ik kan dit niet langer blijven doen. Ik kan dit niet langer geheim houden.

"Vergeef je me?" Zegt ze terwijl ze haar tranen wegveegt. Ik lach naar haar en zeg haar dat ik het haar niet eens kwalijk genomen heb.

"Je bent de beste vriendin ooit, dat weet je toch?" Vraagt ze me. Ik weet geen antwoord te geven, want dat ben ik niet. Ik ben een leugenaar...

Ik hoop maar dat ze het me ooit kan vergeven, want ooit ga ik het haar vertellen...

"Ik stel voor dat we terug gaan naar dat stomme strand en die klootzakken eens laten zien wie Mila en Julia zijn," zegt ze met haar wijsvinger in de lucht, "dus hijs je kont in de meest sexy bikini die je hebt en we gaan ervoor!"

Ik moet lachen door haar gekkigheid, maar ze heeft gelijk. Ik ga me niet gek laten maken door een stelletje jongens. Ik weet wel beter.

Julia en ik trekken allebei onze mooiste bikini aan en pakken snel de spullen die we nodig hebben. Maar net voordat we kunnen gaan, valt Julia iets op. Ze vraagt namelijk naar de ketting die ik om mijn nek heb hangen, die ene die ik van Nate heb gekregen op mijn verjaardag.

"Hij ziet er duur uit... zijn dat echte diamanten? Hoe heb je dat kunnen betalen?"

"Het was een cadeautje." Zeg ik. Ik lieg niet, want het was daadwerkelijk een cadeautje. Ik vertel haar alleen niet van wie ik hem heb gekregen.

"Oh mijn god, was het van Peter?," vraagt ze en nog voordat ik 'ja' of 'nee' kon zeggen, begon ze alweer te praten, "hij moet je wel erg leuk vinden als hij zo veel geld aan een kettinkje uitgeeft. Ik ben zo blij voor je, Mila. Ik wil hem ontmoeten als we weer thuis zijn."

Ik kijk haar sprakeloos aan en vraag na een poosje of we kunnen gaan.

"Ik ga je stalken totdat ik hem ontmoet hoor." Zegt ze me.

"Oké, ja ik ga." Zeg ik terwijl ik me omdraai. Ik hoor Julia lachen en daarna hoor ik haar voetstappen achter me aan komen. Dat wordt een probleem als we weer thuis zijn...