My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 95 •

Ik kleed me om en Juul heeft me zelfs geholpen om er op mijn mooist uit te zien. Ik heb minimaal zeven outfits aangehad, maar het was het waard. Julia heeft een heel goed gevoel voor fashion. Ik eindig in een zwarte skinny jeans en een wit/creme trui die tot net iets boven mijn middel valt. Aan het einde heeft ze me veel plezier gewenst en riep ze me nog na dat ik 'het veilig moest doen'.

Lachend loop ik dan ook naar de plek waar Nate en ik afgesproken hebben. Ik zie hem al op mij wachten in een blauwe jeans en een zwart overhemd met korte mouwen. Zijn armen zien er goed uit met deze blouse... Eigenlijk zien ze er altijd goed uit, ik val nogal in herhaling.

"Je ziet er leuk uit." Complimenteert Nate me zodra ik bij hem. Ik bedank hem en ze hem dat ik zijn blouse erg goed vind staan.

"Dus wat gaan we vandaag doen, Koster?" Vraag ik hem plagend. Hij lacht en zegt dat ik maar gewoon mee moet lopen. Gehoorzaam volg ik hem dan ook de straat uit, richting de stad. Nate pakt mijn hand vast en verwikkeld zijn vingers in die van mij.

Wacht even? Hij houdt mijn hand vast?

We lopen hand in hand over straat, als een normaal koppel. Hier kan ik wel aan wennen...

Hij leidt ons door een steegje en we belandde in een drukke winkelstraat.

"Dus wat gaan we hier doen?" Vraag ik zodra Nate stil gaat staan. Hij draait zich om en vraagt me of ik van wijn houdt.

"Ja, natuurlijk hou ik van wijn." Zeg ik bescheiden. Ik ben dol op wijn. Met mijn vrienden van de opleiding die ik volg, drink ik het minimaal één keer per week. Vaak als we een tussenuur hebben of als we lekker op tijd klaar zijn met school.

"Mooi, want we gaan wijn proeven."

Een glimlach is niet meer van mijn lippen af te slaan. Deze man weet precies wat ik leuk vind. Simpele dates, niet te gek. Ik hou hiervan.

Hij knikt richting een slijterij en ik volg hem zodra hij begint te lopen. Hij opent de deur voor mij en laat mij als eerst naar binnen gaan. Misschien ben ik wat ouderwets, maar dit soort kleine gebaren vind ik het leukst.

"Het is prachtig." Fluister ik terwijl ik de slijterij bekijk. Het is geen normale slijterij, want er staan achterin kleine tafeltjes waar je aan kan gaan zitten. Het winkeltje is erg ouderwets ingericht met allerlei houten kasten en accenten.

"Dat is het zeker," zegt Nate terwijl hij me naar één van de tafeltjes begeleidt, "en de wijn is ook nog eens heerlijk."

Lachend zeg ik dat ik de wijnexpert ben en dat ik wel even zal bepalen of de wijn inderdaad 'heerlijk' is.

"Señor Koster, bienvenido." Wordt er vanachter me gezegd. Ik draai me om om daar een Spaans uitziende man te zien staan in een duur, zwart met blauw pak. In vloeiend Spaans hebben Nate en de man een gesprek.

Nathan kan Spaans spreken? Wow, dat is iets wat ik niet verwacht had.

Zodra de man weg is, zeg ik dan ook: "Ik wist niet dat je spaans spreekt."

"Ik heb het één en ander opgepikt tijdens mijn vergaderingen."

"Het is erg sexy, Koster." Zeg ik hem met een speelse blik.

Nate legt zijn hand op mijn bovenbeen en laat hem langzaam wat omhoog glijden. Oh... Mijn... God.

"Aquí está la lista de vinos, señor." Zegt de man in pak die terug is gekomen met twee menu's. Nate haalt zijn hand van mijn been en pakt de wijnkaart aan.

Hij bekijkt de kaart zorgvuldig en ik zie zijn ogen elk product doorlezen. "Welke wijn wil je als eerst proberen, Mila?"

"Een witte wijn, alsjeblieft."

"¿Pablo, podemos conseguir una botella de Domainede la Romanée por favor?"

Ik gluur naar de kaart en lees het bedrag van €4800 euro naast de fles. De man loopt al weg, dus ik kan er niets meer van zeggen tegen hem.

"Die fles is veel te duur, Nate. Zullen we een goedkopere fles nemen?" Zeg ik hem.

"Geld is geen probleem, Mila."

"Weet ik, maar toch..."

"Laat me de wijn alsjeblieft kopen. Ik wil je graag trakteren."

Ik vergeet altijd hoeveel geld Nathan eigenlijk heeft. Die fles wijn kost meer dan mijn inkomen van drie maanden is...

De man, die dus blijkbaar Pablo heet, komt terug met twee wijnglazen en een zwarte wijnfles. Hij schenkt een klein beetje wijn in de glazen en geeft er één aan Nathan.

Nathan begint het glas rondte draaien en neemt daarna een klein sipje uit het glas. Hij laat de wijn door zijn mond vloeien en spuugt het dan uit in een emmer die op de tafel staat. Ik had geen flauw idee what the fuck hij aan het doen was, maar het zag er intens uit.

Voor een tijdje zat Nate in stilte totdat hij iets tegen Pablo zei. Pablo zet de fles wijn en de twee wijnglazen voor ons op tafel neer en loopt na een tevreden knikte bij ons vandaan.

"Oké waar sloeg dat op?," vraag ik lachend, "ik dacht dat het asociaal was om in het openbaar te rochelen."

Hij lacht hardop en zegt daarna dat hij wou checken of de wijn goed genoeg was voor mij. Nathan pakt mijn glas op en schenkt er wat wijn in, daarna geeft hij hem aan mij. Ook zijn glas vult hij en dan zegt hij: "Proost."

"Op ons."

"Ja," zegt hij met een glimlach, "op ons."