My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 66 •

Om tien voor negen haast ik me naar de afgesproken plek. Ik draag een erg zomers groen jurkje met witte bloemetjes: zo eentje die je om moet slaan en moet vastbinden met een touwtje.

Ik kom precies op tijd aan en zie Nathan staan in een zwarte jeans en een zwart overhemd. Hij kijkt niet naar mij, maar ik kan nu al zien dat hij er goed uit ziet. "Hey." Zeg ik terwijl ik naar hem toe loop.

Hij draait zich om en zijn ogen scannen mijn lichaam. "Hey," zegt hij meg een glimlach, "je ziet er goed uit."

Ik bedank hem en daarna complimenteer ik hem ook. Hij ziet er nog beter uit dan ik daarnet dacht. Ondertussen zijn we naar het restaurant aan het strand aan het lopen.

Het restaurantje staat nog geen honderd meter verderop en ziet er enorm schattig uit. Overal hangen lichtjes en er staan vuurkorven op het terras. "Ik hoop dat je het een beetje leuk vind," zegt Nate terwijl we het terras op stappen, "ik vind het een leuk restaurant namelijk."

Ik zeg hem dat ik het hier prachtig vind, het kan ook niet anders met al die mooi lichtjes. Daarna bedank ik hem voor alle moeite die hij voor me heeft gedaan, ik kan niet geloven dat hij dit allemaal geregeld heeft. "Het was niet zo veel moeite hoor," antwoordt hij, "echt niet."

Nate besteld een fles Moët champagne, ook bestellen we meteen wat te eten. Ik heb gekozen voor de pasta carbonara en hij besteld de gebakken zalm.

"Die ketting staat je heel erg mooi," zegt hij knikkend naar de ketting die ik van hem heb gehad, "ik heb een goede smaak niet waar?"

Ik rol met mijn ogen en geef dat openlijk toe dat hij inderdaad een goede smaak heeft.

Ondertussen neem ik de tijd om de man voor mij, Nathan Koster, eens goed te bestuderen. Hij ziet er slim uit met deze look en zijn haar is perfect gestyled. Hij is de definitie van perfectie op elke mogelijke manier.

"Wat is er?" Vraagt hij blozend. Ik zeg hem dat ik gewoon zo blij ben dat ik hier nu met hem zit. Hij glimlacht en knipoogt naar me.

Datzelfde moment krijgen we de champagne aangereikt. Nate pakt de fles vanaf de andere kant van de tafel waardoor zijn overhemd uitrekt en zijn spieren daardoor duidelijk zichtbaar zijn. Nate is enorm aantrekkelijk en ik ben daadwerkelijk op een date met hem. Ik moet mezelf knijpen om zelf te geloven dat dit geen droom is.

Niet veel later krijgen we ook ons eten en het ruikt verrukkelijk. Ik neem een grote hap van mijn pasta en het proeft alsof er duizenden engeltjes over mijn tong heen plassen, zo lekker is het.

"Dus wat doen mensen eigenlijk op dates? Naast eten?" Vraagt Nate nadat we een tijdje aan het eten zijn. Ik verslik me bijna in een hap pasta door zijn vraag. Wat?

"Ben je nog nooit op een date geweest?" Vraag ik hem licht geschrokken. Hij vertelt dat hij wel vaker met dames heeft gegeten, maar dat hij dat niet als dates zag.

"Je leert elkaar gewoon kennen door elkaar vragen te stellen." Zeg ik hem voordat ik een slok van mijn champagne neem.

"Oké, stel me maar een vraag." Zegt hij terwijl hij rechtop op zijn stoel gaat zitten. Ik vraag hem wat hij precies bedoeld. Misschien een erg domme vraag, maar door mijn zenuwen wist ik nou niet of ik het juist begrepen had.

"Nou we zijn op een date en we moeten elkaar leren kennen, dus vraag me maar iets."

"Oké," zeg ik terwijl er ondertussen honderden vragen door mijn hoofd spoken, "waarom wil je geen relatie?"

Hij zucht en zegt dat hij deze vraag al verwachtte. "Ik ben gewoon te fucked up om een relatie met iemand aan te gaan," legt hij uit, "ik kan niemand bieden wat ze van mij verwachten. Ik heb het een peer geprobeerd, maar het is gewoon niet voor mij weggelegd."

Wat? Nathan heeft een relatie gehad?

"Ik ben gewoon liever op mezelf, zonder me zorgen om iemand anders te hoeven maken," vervolgt hij, "ik weet dat ik nu echt over kom als een klootzak, maar dat is gewoon hoe ik ben."

Ik zeg hem dat ik het kan begrijpen, maar ik hoop stiekem dat het anders zou zijn.