My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 76 •

"Ik wil niet." Zeg ik hem. Ik ben eerlijk gezegd doodsbang voor wat er gaat gebeuren. Ik heb dit vaker meegemaakt met mijn ex en toen kon ik er absoluut niet tegenin gaan.

"Laten we gewoon een leuke avond hebben." Zegt hij met een grijns.

Ik kan niet eens antwoorden, want zijn grip op mijn pols verstevigd zo erg dat het pijn doet. Hij probeert me dan ook om me aan diezelfde pols mee te trekken.

"Ik stel voor dat je je handen van mijn zusje afhaalt," zegt Liam die tot mijn grote opluchting het water uit gekomen is, "voordat ik ze allebei breek."

De jongen laat me meteen los en biedt zijn excuses aan. Bang zet ik een paar stappen naar achteren.

"Ga weg," zegt Liam met een nu nog kalme stem, "nu meteen!" Het laatste schreeuwt hij waardoor de jongen meteen wegrent. Als hij een paar meter van mij vandaan is, begin ik te huilen.

Liam slaat meteen zijn armen om me heen. Hij mag dan wel niet mijn bloedeigen broer zijn, maar hij is de broer die ik nooit heb gehad. Hij is er altijd voor me en ik weet niet wat ik zonder hem zou moeten. Hij heeft me altijd beschermt...

"What the fuck is er aan de hand?," vraagt Nate die er nu ook bij is komen staan, "gaat het Mila?"

De tranen rollen nog steeds over mijn wangen, maar ik knik. Ik weet geen woorden te zeggen, maar gelukkig heeft Liam die wel. "Problemen met een gore klootzak, maar ik heb het allemaal opgelost." Beantwoordt hij voor me.

Ik zie Nate's ogen over mijn hele lichaam schieten. "Ze trilt helemaal, wie heeft haar dit aangedaan?!" Roept Nate nu boos. Hij heeft zijn vuisten gebald en zijn ogen lijken weer duister. "Rustig dude, het is al goed," zegt Liam verbaasd door zijn reactie, "ik heb het opgelost."

"Mila, gaat het?" Vraagt Nate. Als ik in Nate's ogen kijk, zie ik dat hij oprecht bezorgd is. Ik wil hem graag een knuffel geven en me veilig in zijn armen voelen, maar dat kan ik niet. Ik knik en zie dat hij zijn spieren weer ontspant.

"Ik ga terug naar het huis, ik heb niet meer zo'n zin om hier te zijn." Zeg ik tegen de twee jongens. Liam vraagt nog of hij me me mee moet lopen, maar ik geef aan dat dat niet hoeft.

Bedroeft loop ik het strand af, maar ik hoor Liam nog tegen Nate zeggen dat ze moeten praten. Ik kan niet helemaal plaatsen waarom, misschien omdat hij zo boos werd... Ik kan alleen maar hopen dat hij niets door heeft.