My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 43 •

Eenmaal bij zijn hotelkamer klop ik boos op zijn deur. Het is al vier uur 's nachts, maar toch doet hij open. 

"Mila, what the fuck? Weet je wel hoe laat het is?" Vraagt hij met een slaperige stem en in enkel een korte sportbroek.

"Ik weet hoe goed hoe laat het is, klootzak."

Hij lijkt na pas wakker te worden en slaat boos zijn armen over elkaar heen. "Pardon? Wat is er nou weer?"

Hij wilt nog wat zeggen, maar ik onderbreek hem. Ik hoef zijn leugens en onzin niet te horen. "Ik sprak met een jongen in de bar en drie keer raden wat hij zei, hij vertelde over jouw fucking domme regel."

Zonder ook maar enige emotie te tonen, vraagt hij me welke regel.

"Doe nou niet alsof je dom bent, ik mag daten met wie de fuck ik wil. Je hoeft mij niet te zeggen wat ik wel en niet mag doen."

Boos vraagt hij me of dat echt de reden is dat ik om vier uur 's nachts zijn kamer in kom stormen. Als ik heb geantwoord met een boze 'ja', zegt hij dat ik beter naar mijn hotelkamer kan gaan en dat ik dronken ben.

"Bullshit," roep ik naar hem waardoor hij de deur sluit, "waarom zou je zo'n regel bedenken?"

"Omdat je Julia's beste vriendin bent."

"Nog meer bullshit," zeg ik hem terwijl ik met mijn voet op de grond stamp, "dat maakte je namelijk niets uit toen je me zoende."

"Mila, hou je mond." Waarschuwt hij me. Natuurlijk ben ik eigenwijs genoeg om hem dan juist te zeggen dat hij niet zo tegen mij mag praten. Hij lijkt zich niet veel aan te trekken van mijn kleine woedeuitbarsting en rolt met zijn ogen.

"Je denkt dat je alles krijgt wat je wilt he," zeg ik hem, "mensen vertellen dat ze uit mijn buurt moeten blijven puur omdat je een jaloers jochie bent. Maar dat durf je niet eens toe te geven, je bent gewoon zielig."

"Je bent mijn geduld nu echt aan het testen, Mila." Zegt hij terwijl hij zijn vuisten balt. Ik zie de spieren in zijn armen aanspannen en de ader in zijn nek wordt ook zichtbaar. "Ga mijn kamer uit."

"Ik ga helemaal nergens heen." Zeg ik hem opstandig. Ik kijk hem recht in zijn ogen en ze worden weer leeg en koud. Hij is woedend, maar het kan me niets meer schelen. Ik ben het zat om naar hem te moeten luisteren.

"Waarom doe je zo moeilijk?" Vraagt hij me als hij zichzelf weer ontspant.

"Vertel me gewoon waarom je die regel hebt verzonnen en ik ga weg." Antwoord ik nu een stuk rustiger.

Zijn gezicht neemt een treurige blik aan en zijn schouders laat hij verslagen zakken.

Plots trek hij me dicht tegen zich aan en drukt zijn lippen tegen die van mij. Hij zoent me hard en vol passie. Deze kus laat alle lucht uit mijn longen trekken en laat kippenvel op mijn huid ontstaan.

Ik wil wegtrekken, maar hij spreekt het woord 'alsjeblieft' haast smekend uit. Ik kon het niet helpen en ik geef ook toe. Ik zoen hem terug, met net zo veel passie.

Onze tongen bewegen synchroon en mijn lichaam staat in vuur en vlam. Ik mis zijn smaak, het voelen van zijn huid en zijn geur. Ik hem hem gemist.

Onze zoen wordt intenser en ik sla mijn armen om zijn nek. Ik voel zijn blote, hete huid onder mijn vingertopjes. Met één van mijn handen grijp ik zijn haar vast. Daarna sla ik mijn benen om zijn middel heen en nog altijd zoenend draagt hij me naar het bed.

Zonder onze kus te verbreken, weet hij mijn jurkje uit te trekken en legt hij me in het bed. Ik kan niet geloven hoeveel deze man mij aantrekt. Ik wil hem zo graag, ik kan hem niet meer weerstaan.

Plots trekt hij zijn lippen van die van min af en gaat hij boven mij hangen, leunend op zijn bovenarmen. Ik kijk op naar zijn ogen die gevuld zijn met lust. "Weet je zeker dat je dit wilt?" Vraagt hij me met een diepe, zwoele stem.

Zijn vraag laat me verstelt staan van mijzelf. Ik heb nog nooit iemand zo graag gewild als hem. Ik trek hem weer omlaag en plant mijn lippen op die van hem. Ik voel zijn lippen krullen in de vorm ban een glimlach. "Je kan niet wachten he, mevrouw de Bruijn."

"Je hebt geen idee." Zeg ik hem.

Hij grinnikt tegen mijn lippen aan en verkent mijn blote huid met zijn hand. Dan stopt hij plots en staat hij op uit het bed. "Waar ga je heen?" Vraag ik hem iets wat angstig. Ik wil niet dat hij weg gaat.

"Ik wil geen baby's, mevrouw de Bruijn." Antwoordt hij terwijl hij in zijn koffer begint te rommelen. Vol verlangen wacht ik op hem.

Hij komt naast me in bed liggen en leunt met één hand onder zijn hoofd. Dan zegt hij dat hij blijkbaar geen condooms mee heeft genomen. "Hebben wij weer." Zeg ik een beetje met een grap. Eigenlijk ben ik heel teleurgesteld, want ik wil hem zo graag.

Hij kriebelt met zijn vingers over mijn buik. Ik doe mijn best om niet van het bed af te schieten, want het kriebelt. Als ik naar hem kijk, zie ik dat die koude blik er niet meer is. Ik zie een vriendelijke en speelse Nathan.

Dit is het moment. Als ik het hem nu niet vraag, doe ik het nooit...

"Nate, mag ik je iets vragen?"