My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 161 •

"Maar je bent normaal, Nathan." Zeg ik hem.

Op datzelfde moment zie ik een politie agent beneden bij het gebouw staan. De man in uniform staat vanaf zijn plek ons te bestuderen, alsof hij naar iets zoekt om tegen ons te gebruiken. "Laten we hier weg gaan, Mila." Hoor ik Nathan zeggen. Ik luister niet meteen en probeer te achterhalen wat hij hier precies doet. Nathan pakt mijn hand en begeleidt me richting de deur. Maar aangezien Nathan te veel gedronken heeft, valt hij en trekt hij mij achter zich aan.

"Dat deed pijn." Zegt Nathan lachend. Ik probeer rechtop te gaan zitten en zegt Nate met een grapje dat hij mij niet met zich mee had hoeven sleuren. "Als ik val, neem ik je mee ten onder." Grapt hij weer terug.

"Ja, we're in this together." Zeg ik hem met een glimlach. Hij ligt nog steeds op de grond en houdt mijn arm vast waardoor ik niet kan opstaan. "Voor altijd?" Vraagt hij nu ineens bloedserieus.

"Ik zal je nooit verlaten, tenzij jij het wil." Zeg ik hem vanuit het diepst van mijn hart. hij vertelt me dat ik dan voor altijd aan hem vast zit, maar ik vind zijn antwoord helemaal niet erg. Voor eeuwig en altijd met Nathan Koster lijkt me nog niet eens zo erg.

Plots haakt Nate zijn arm om mijn middel heen en draait me zo om dat ik nu met mijn rug op de koude vloer lig en Nate boven mij hangt. Het schemerige maanlicht licht zijn gezicht perfect op als hij naar mij kijkt, zijn ogen zijn groot... zoekend naar die van mij.

Nathan zoent me gepassioneerd en ik kan het niet laten om hem terug te zoenen. Nathan lift mijn kin op waardoor onze tongen met elkaar dansen. Ik kan de whisky proeven op zijn tong en dat gemengd met Nate's fantastische moves. Wow...

"Heel smooth, Koster." Zeg ik hem na onze kus. Hij haalt zijn schouders op alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Mijn ogen scannen zijn pak en een natte, smerige vlek op zijn broekspijp valt me op. Als ik het hem zeg, kijkt hij even naar zijn been en zegt dan dat hij nog veel meer van dit soort broeken heeft.

"Dat bedoelde ik niet," zeg ik hem zachtjes, "wat nou als mensen denken dat we hier seks hebben gehad."

"Zou dat zo erg zijn?" Vraagt hij me met een diepe, hese stem. Hij kriebelt langzaam met zijn vinger van onder mijn been naar mijn heup. Zijn warme, platte hand voelt als vuur tegen mijn koude huid. Oh god, help me...

"Nou als je je bedenkt dat we op jouw enorm formele verjaardagsfeest zijn, dat er een politieagent beneden staat én dat al jouw vrienden en familie hierbinnen zijn... Dan zou ik zeggen dat dat best wel erg is, ja."

Nathan lacht en laat een diepe en teleurgestelde zucht. Dat is ook het moment dat hij opstaat en mij daarna helpt om op te staan.

"Wil je al naar huis gaan?" Vraagt Nate me als ik mijn jurk recht strijk. Ik kijk hem ongemakkelijk aan en zeg dat ik best wel moe ben. Nathan stelt dan ook meteen voor om iedereen gedag te zeggen en daarna naar huis te gaan.

"Dat is goed."

Nathan steekt zijn hand uit en gebaart me dat ik hem moet vastpakken. Hand in hand lopen we terug naar het feest.