My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 18 •

Maandagochtend, het weekend ging weer eens veel te snel. Ik ben wezen shoppen met Julia en heb vooral veel met Stefan geappt, maar verder heb ik niet echt iets speciaals gedaan.

Ik trek een witte blouse en een bruin fluwelen rok aan. Het ziet er erg chique uit, veel chiquer dan ik eigenlijk ben. Maar goed, het is een dresscode.

Eenmaal in mijn kantoor ben ik opgelucht, want ik heb Nathan deze ochtend gelukkig nog niet gezien. Maar ik moet het echt met hem hebben over zijn mood swings, want het begint me echt op mijn zenuwen te werken.

Ik plof neer op mijn bureaustoel en open mijn mail. Normaal gesproken stuurt Nathan mij elke avond het overzicht van de inkomsten en uitgaven, maar vandaag heb ik het mailtje nog niet gehad.

Ik besluit om langs zijn kantoor te lopen, het is namelijk al 07.30 en ik weet dat hij elke dag om 06.30 aanwezig is. Ik ben geen stalker hoor, dat is gewoon algemeen bekend in dit bedrijf.

Zijn deur is dicht. Zou ik kloppen? Tegen de regels in klop ik op de deur van zijn kantoor. "Meneer Koster?"

"Zoek je meneer Koster?" Vraagt Lauren. Ik draai me naaf haar om en vraag of hij al aanwezig is. Ze vertelt me dat hij op een zakenreis is deze week, maar ze weet nog niet wanneer hij terug komt. "Het is wel vreemd dat hij je niet geïnformeerd heeft," zegt ze nadenkend over een oplossing, "je zou hem een mailtje kunnen sturen."

"Ik ben zo'n idioot, dat had ik zelf ook kunnen bedenken." Zeg ik terwijl ik mezelf bijna letterlijk voor mijn hoofd sla.

"Het geeft niet, daar is het maandag voor." Zegt ze lachend. We kletsen nog even en ze zegt dat als er iets is, ik naar haar kan komen. Ik bedank haar en snel weer terug naar mijn kantoor.

Bij de email die ik van dit bedrijf heb gekregen zoek ik 'Nathan Koster' op en daar verschijnt zijn email: n.koster@kosterbv.nl. Ik begin er nerveus van te worden, want ik heb hem nog nooit ge-emailed. Ik hoop gewoon dat ik hem niet lastig val.

-
Beste meneer Koster,

Mijn excuses als ik u stoor tijdens uw zakenreis, maar ik heb de inkomsten en uitgaven van dit weekend nog niet binnen gekregen.
Is er nog iets waarvan u zegt dat ik daar aan moet werken?

Alvast bedankt,
Mila de Bruijn
-

En verstuurd!

Ik heb letterlijk niets anders te doen zonder die cijfers. Terwijl ik wacht op een reactie van Nathan, zet ik de muziek van mijn radio hard en begin ik maar mee te zingen met de muziek. Het is toevallig mijn lievelingnummer dat op staat.

"No, I don't want no scrub, a scrub is a guy that can't get no love for me! Hanging on the passengers side of his best friend's ride, trying to holla at me." Zing ik hard mee.

"Wat een optreden." Klinkt er plots vanuit de deuropening. Ik kijk op en kijk geschrokken in de ogen van Stefan. Ik maak mijn excuses voor het beschadigen van zijn oogbollen, maar hij zegt dat hij het juist schattig vindt.

"Ik kwam je eigenlijk vragen of je woensdag mee gaat naar de wekelijkse werkbijeenkomst aanstaande woensdag."

"Een weekbijeenkomst?" Vraag ik hem. Ik weet van niets. Blijkbaar wouden ze me er niet bij hebben, anders was ik wel uitgenodigd.

"Het is meer een avondje drinken met collega's," geeft Steef toe, "bij deze ben je uitgenodigd."

"Gezellig, dank je wel." Zeg ik met een dankbare glimlach. "Goed, ik ga weer aan het werk," zegt hij met een pruillip, "ik spreek je snel weer."

Het zal wel leuk zijn om naar die avond te gaan, want ik ken bijna niemand uit het bedrijf. Ik ken alleen Nathan, Stefan, Lauren en Emily... een soort van dan.

Ik check mijn email weer en zie dat Nathan heeft terug gemailed.

-
Beste mevrouw de Bruijn,

Mijn excuses voor de vertraging, ik heb ze als bijlage gestuurd bij deze mail.

Nathan Koster
CEO van KosterBV
-

Hij reageert zo formeel via de mail, maar ik had ook niet anders verwacht om eerlijk te zijn. Ik moet maar eens aan het werk...