My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 24 •

Ik word wakker in een onbekende kamer. Waar ben ik? Mijn hoofd doet zo veel pijn, ik heb echt paracetamol nodig. Ik sta op uit het bed en besef me dan dat ik bijna geen kleding draag. Ik draag een wit overhemd, maar die is niet van mij. Oh mijn god, ik heb toch geen seks gehad met een wildvreemde jongen?

Ik hoor een heel bekende stem en kijk op. Holy shit. "Je draagt mijn overhemd, mocht je het je afvragen."

Nathan staat aan de andere kant van de kamer met enkel een handdoek omgeslagen. Holy fuck!

"Gaat het wel? Hoe voel je je?" Vraagt hij me. Is dit een droom? Ik druk mijn nagel in mijn hand en voel dat het pijn doet. Oké fuck, dit is geen droom.

"Moet ik die graag echt beantwoorden?" Vraag ik beschaamd. "Waarom draag ik jouw overhemd?"

"Nou je hebt ze onder gekotst," legt hij uit, "en toen viel je flauw."

Zodra ik me besef dat dat is gebeurd, schaam ik me enorm. Ik sla beschaamd mijn handen voor mijn gezicht en zeg hem dat het me ongelooflijk spijt. "Heb jij me omgekleed?" Vraag ik nog altijd ongemakkelijk. Hij knikt en ik zie zijn wenkbrauw iets omhoog gaan.

"Waar heb je geslapen?" Vraag ik om zelf maar te vergeten dat hij mijn bijna blote lichaam heeft gezien. "In mijn bed." Antwoord hij alsof ik een rare vraag stel.

Mijn ogen worden groot en er schieten zo veel vragen door mijn hoofd. "Oh mijn god, hebben we..."

Hij begint te lachen en beantwoord mijn vraag al voordat ik hem kan stellen. "Nee, we hebben geen seks gehad," zegt hij met een grijns, "dat zal je je wel herinneren, geloof me maar."

Hij wijst me de badkamer en zegt dat daar ook schone kleding voor mij ligt. Ongemakkelijk loop ik naar de badkamer, het is letterlijk een walk of shame.

Ik neem een snelle douche en trek de kleding aan die Nate voor mij klaar heeft gelegd. Het is een wit fluwelen hemdje, met een zwart rokje en een zwart colbertje. De outfit ziet er duur uit en ik vraag me af hoe hij eraan komt.

Als ik de badkamer uit stap, is Nathan aan het bellen, maar hij hangt vrijwel meteen op als ik uit de deur stap. "Hey, je ziet er-"

"Ik weet dat ik er gek uit zie, dit is niet echt mijn gewoonlijke stijl." Ze ik terwijl ik ongemakkelijk over mijn arm wrijf. Hij zegt dat ik er niet gek uitzie, hij zegt zelfs dat hij me mooi vindt.

Zij hij nou juist dat hij me mooi vindt?!

Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen en staar even ongemakkelijk naar de grond. "Dankjewel, meneer Koster." Weet ik uiteindelijk te zeggen. Nathan kijkt me vragen aan en vraagt dan waarom ik hem altijd 'meneer Koster' noem.

"Omdat je mijn baas bent." Zeg ik hem met een onschuldige blik.

"Precies," zegt hij bedenkelijk tegen zichzelf, "ik hen zo een afspraak dus ik zal je naar je huis brengen."

"Ja, dankjewel."

Nathan rijdt in een dure Mercedes. Ik heb niet veel verstand van auto's, maar ik kan je vertellen dat deze auto hem veel geld gekost moest hebben. Maar de rit in die belachelijk dure auto was enorm ongemakkelijk.

We spraken niet met elkaar. Alleen bij mijn huis hebben we gedag gezegd en dat was het. Hij reed snel weer weg.

Eenmaal thuis kan ik me pas echt beseffen wat er gebeurd is. Ik heb mezelf onder gespuugd, ben flauwgevallen en oh ja, Nathan heeft me in mijn ondergoed gezien. Wat een verschrikkelijke nacht.

Ik bekijk nu pas mijn telefoon en zie dt ik twaalf gemiste telefoontjes van Lauren heb. Ook heeft ze me drie keer geappt.

-
Lauren: Hey, ik hoop dat het goed met je gaat.
Lauren: Nathan heeft je de bar mee uit genomen
Lauren: Bel me zodra je kan, oke? x
-

Ik bel Lauren meteen op. De telefoon is nog geen twee tellen overgegaan of ze neemt al op. "Oh mijn god, Mila. Hoe gaat het?"

"Het was zo'n rare nacht. Ik werd net wakker in Nathan's kamer en-"

"Wacht," onderbreekt ze me, "je was in zijn kamer? Is er iets gebeurd?"

Ik moet even lachen als ik de opwinding in haar stem hoor en vertel haar dat er niets is gebeurd. "Ik heb mijn kleding onder gekotst en hij heeft nieuwe voor me gekocht."

"Wat een gentleman," grapt ze, "ik ben blij dat alles goed gaat. Ik zie je maandag op werk, oké?"

"Ja, tot maandag." Zeg ik voordat we ophangen.

Ik moet plots weer denken aan vanmorgen. Nathan droeg echt alleen maar een handdoek en zijn natte haren hingen over zijn gezicht. Waarom kan ik niet stoppen met daaraan te denken? Ik heb serieuze hulp nodig...