My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 106 •

Emily zit op het bankje dat bij mijn raam zit. Ze heeft een grote grijns op haar gezicht en haar telefoon in haar handen. "Ga je me nog vertellen waarom je hier bent?," vraag ik haar nog altijd licht geïrriteerd, "anders kan je beter uit mijn kantoor verdwijnen."

Er is iets, want ze heeft een te tevreden grijns op haar gezicht, maar ik heb het gevoel dat het niets goeds is. Plots staat ze van mijn sofa af en loopt naar me toe. Ze komt zo dichtbij staan, dat ik haar op mijn persoonlijke ruimte wijs.

"Ik zou maar oppassen met wat je zegt, liefje." Zegt ze. Ik wil haar het liefst mijn kantoor uitsturen, maar ergens wil ik weten wat ze te zeggen heeft. "Wat wil je van me?" Vraag ik haar dus maar.

"Fijn dat je het vraagt, hoe gaat het met meneer Koster?" Vraagt ze me met een grijns.

Ik probeer rustig te blijven, want ze is het niet waard. Ik zeg niets.

"Hij is goed in bed, hé?" Vraagt ze om nog een schepje bovenop het vuur te gooien. "Emily, kan je me niet gewoon met rust laten?" Vraag ik haar nog redelijk beleefd.

"Luister eens jij kleine bitch. Je zult spijt krijgen dat je ooit dit bedrijf bent binnengestapt," zegt ze wijzend naar me en met een harde stem, "jij denkt dat je zomaar tussen mij en Nathan in kan komen, maar dat heb je mis. Je kent hem niet zoals ik hem ken. Kan je niet inzien dat je gewoon zijn nieuwe speeltje bent? Binnenkort is hij klaar met je en zet hij je eruit, als een stuk vuilnis."

Ik hou het niet meer. Ik voel een enorme woede en begin te schreeuwen dat ze een bitch is. "Je hebt geen idee waar je het over hebt," zeg ik haar boos, "je bent gewoon wanhopig."

"Je blijft vanaf nu uit Nathan's buurt," sist ze boos terug, "want ik heb dit."

Dat is het moment dat ze haar telefoon ontgrendeld en naar mij toe draait. Wat ik op haar scherm zie is hartverscheurend. Ze heeft een video van mij en Nathan, in zijn kantoor.

Nee, nee, nee, nee, nee. Dit kan niet waar zijn.

"Hoe kom je daaraan?" Vraag ik haar geschokt.

Miljoenen gedachten spoken door mijn hoofd. Hoe heeft ze dat gedaan? Wat gaat ze ermee doen? Wat ga ik doen?

Ik begin me duizelig te voelen en mijn hart klopt in mijn keel. Ik probeerde te spreken, maar de woorden vertikte het om eruit te komen. Ik zat gevangen in mijn bevroren lichaam, doodsbang voor wat er zou gaan gebeuren.

"Ik hoorde je in zijn kantoor en ik bedacht me dat het een goede timing was voor het maken van mijn eerste seksfilmpje," zegt ze met een lach op haar gezicht, "ik weet zeker dat het hele bedrijf staat te popelen om dit te zien. Ik kan het zelfs nu meesturen in de bijlagen van een belangrijke mail en op verzenden klikken."

"Wat wil je van me, Emily?" Vraag ik haar boos, maar verslagen. Er is niets dat ik kan doen...

"Ik wil dat je met je vieze handen van mijn man afblijft, begrepen?"

"Maar hij vind je niet eens leuk," zeg ik haar in een wanhopige poging om dit alles te vergeten, "hij gebruikte je alleen maar als speeltje Emily, mij niet."

Ik kon de woede van haar gezicht aflezen. Ze meende dit, ze kon mijn leven met één druk op de knop verpesten. En het maakt haar niets uit...

"Doe dit alsjeblieft niet," smeek ik haar verslagen, "je hebt geen idee wat hij voor me betekent."

"Luister Mila, ik ben geen slecht persoon," begint ze te vertellen, "ik vind hem heel erg leuk. En vanmorgen besloot jij je als een bitch tegenover mij te gedragen, dus go to hell."

"Emily, alsjeblieft..."

"Je breekt alles wat jij en Nathan hebben nu af of het hele kantoor komt erachter, dus wat wordt het?"

Dit is het. Ik moet kiezen. Wil ik ermee leven dat iedereen in het kantoor dit ziet? Of moet ik het uitmaken met Nathan?

Ik vecht nog één laatste keer voor mijn man.

"Weet je wat Emily, steek die stomme video maar in je reet. Denk je echt dat ik het erg vind als het kantoor erachter komt? Ik hoop dat je en goede tijd in de hell hebt, lieverd."

"Je bent sterker dan ik had gedacht, dat moet ik je nageven," zegt ze met een grijns, "maar wil je echt dat Liam erachter komt dat je zijn beste vriend neukt?"

Nee, nee, nee, nee... dat zal ze toch niet doen? Ik heb het geprobeerd, echt waar. Maar ik stel me Nathan's gezicht voor, zijn prachtige gezicht. Het idee dat ik nooit meer in zijn armen zou kunnen zijn, niet wetende wat de toekomst voor ons in petto heeft. Het idee om hem voor altijd kwijt te raken veroorzaakt tranen in mijn ogen. Ik probeerde er tegen te vechten, maar het had geen nut. Niets kan het tegenhouden.

Laat dit alsjeblieft een nachtmerrie zijn. Laat me weer wakker worden op het strand, in Nathans armen.

"Ik trap niet in die spelletjes van je, Mila, dus stop maar met huilen." Zegt Emily met haar armen over elkaar. Elk woord dat uit de mind van die heks komt, zorgt ervoor dat ik bijna over mijn nek ga. Ik kan niet geloven dat mensen zoals zij bestaan. Waarom doet ze me dit aan? Wat heb ik haar aangedaan dat ze me zo behandeld?

Mijn eerste instinct was dat ik haar bij haar paardenstaart wou pakken en haar tegen een muur aan wou duwen, maar ik ben geen voorstander van geweld. Ik kon niet eens voor mezelf opkomen toen iemand me plaagde op de middelbare school, laat staan de duivel haarzelf.

"Je hebt tot morgen om het uit te maken, anders gaat de video de lucht in. En Liam krijgt een speciaal mailtje." Zegt ze terwijl ze heupwiegend mijn kantoor uit loopt.

Ik was woedend, wanhopig en verdrietig. Ik zakte op mijn knieën en huilde, het voelde als uren. Ik haat Emily, ik haat Emily zo erg. Maar er is niets wat ik kan doen...

Liam mag er niet achter komen, nog niet. En al helemaal niet door die verschrikkelijke video.

Uiteindelijk heb ik mezelf bij elkaar weten te rapen. Ik moet sterk zijn. Ik moet met Nate spreken. Ik moet het uitmaken...