My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 158 •

Voorzichtig vraag ik hem wat hij bedoeld, ik kan aan hem zien dat hij zich niet meer op zijn gemak voelt. "Je was schaamteloos met hem aan het flirten," zegt Nate me boos, "voor mijn fucking neus."

Ik zeg hem dat ik dat absoluut niet deed, maar dat ik juist vriendelijk tegen hem te was. Nathan rolt zijn ogen in ongeloof en dus zeg ik hem dat hij daarmee moet stoppen, daarna vraag ik hem waarom hij zo jaloers is. "Dat ben ik niet, doe wat je wil." Zegt Nathan met zijn tanden op elkaar terwijl Dylan onze kant weer op komt.

"Dus wanneer hebben jullie elkaar ontmoet?" Vraag ik om niet te laten blijken dat Nathan en ik in een flinke discussie zaten. Nathan vertelt me dat ze elkaar vijf jaar geleden hebben leren kennen, maar dat Dylan kort daarna naar Amerika verhuisde.

Dylan geeft het glas met Whisky aan Nathan en ze proosten. Nathan en Dylan praten elkaar bij en ik heb eindelijk tijd om rond de Zala te kijken. In het midden hangt een grote kroonluchter en er hangen witte met gouden ballonnen. Dat zal wel et werk van Julia zijn geweest. Over Julia gesproken, ik zie haar met een groepje meiden in het midden van de zaal staan. Ik zeg Nate dat ik even met haar ga praten en hij zegt dat hij me straks weer op komt zoeken.

Ik sluip naar Juul en laat haar dan schrikken. Met een grote glimlach omhelst ze me en zegt ze dat ze me wil voorstellen aan een aantal mensen. "Dit zijn: Marloes, Merel, Sanne, Rosalie en Renee." Zegt ze terwijl ze de meiden één voor één aanwijst. Ik ben de namen eerlijk gezegd al weer vergeten, maar zijn erg lief. We kletsen voor een tijdje en het is echt heel gezellig.

Deze meiden zijn zo lief en ik vind het echt gezellig om met ze te kletsen. Ook leken ze alle grapjes en roddels van Julia erg leuk te vinden en dat gebeurt ook niet vaak.

"Excuseer me dames," klinkt Nathan's stem terwijl ik zijn hand net boven mijn bil voel, "maar kan ik mijn vriendin even van jullie stelen?"

Meteen roept Julia dat hij mij ook mag houden. De meiden beginnen te lachen en ik loop samen met Nathan mee naar een rustiger plekje in de zaal.

"Je ziet er prachtig uit, Mila." Zegt Nathan op een enorm relaxte toon. Iets in zijn ogen is anders... Hij is dronken. Ik begin te lachen bij die gedachten en vraag hem, terwijl ik dicht tegen hem aan ga staan, hoeveel drankjes hij op heeft.

Hij heeft zijn beiden handen op mijn billen gelegd en zegt dat hij er 'genoeg' op heeft. Ik begin te lachen en net als ik hem op zijn roze lippen wil kussen, vraagt Katherine de hele zaal om stilte. We draaien ons, net als de rest van de zaal, om naar Katherine en Ray die midden in de zaal zijn gaan staan.

"Ik zou graag even wat willen vertellen," begint ze, "gefeliciteerd jongen. Ik hoop dat je geniet van je vijfentwintigste verjaardag en ik hoop dat je doorgaat met al het harde werk dat je doet. Sinds je in ons leven bent gekomen, heb je ons de trotste ouders ooit gemaakt en je maakt ons elke dag nog trotser. Dus ik wil graag proosten op de verjaardag van mijn zoon. Ik hou van je, Nathan en ik hoop dat je een hele fijne dag hebt."

Katherine begint na haar toespraak meteen te huilen en Nathan omhelst haar. Hij Prata niet hard, maar ik kan hem haar horen bedanken. Om Nathan en Katherine zo samen te zien staan, laat mijn hart smelten. Ondanks dat Nathan niet haar biologische zoon is, houdt ze onvoorwaardelijk veel van hem. Doordat ik hen dit emotionele moment zie hebben, voel ik de tranen in mijn ogen opkomen.

"We willen een speech van de jarige!" Roept Julia hard door de zaal. Nathan kijkt haar met een dodelijke blik aan en zegt: "Dat denk ik dus niet, Julia."

Ook Dylan roept dat hij een speech wil en al snel roept de hele zaal het. Hi zucht geïrriteerd uit en geeft dan toch toe.

"Ten eerste wil ik jullie allemaal heel erg bedankt voor het komen. Ik heb iets te veel gedronken vanavond, maar ik ben enorm dankbaar dat mijn moeder, zusje en vriendin dit feest voor mij hebben georganiseerd," zegt hij een beetje ongemakkelijk tegen de zaal vol mensen, "en ik wou zeggen dat het een hele mooie speech was, moeder. Ik ben je heel erg dankbaar voor alles wat je hebt gedaan. Je bent de beste moeder die een jongen kan hebben."

Nathan's woorden maken Katherine emotioneel. Het kost me veel moeite om zelf ook niet mijn tranen over mijn wangen te laten rollen of om Kathy in de armen te vliegen.

"En ik wil graag alle aandacht voor een heel speciaal iemand, namelijk de prachtige dame voor me," zegt hij terwijl hij me recht in mijn ogen aankijkt, "Mila, elke dag verbaas je me weer. Je bent zo anders dan iedereen die ik ken, misschien wel omdat je zo fucking eigenwijs bent. Maar bedankt dat je je best voor me doet. En bedankt dat je van me houdt."

Ik kan mezelf niet meer in bedwang houden en sla mijn armen om Nathan heen. Terwijl alle anderen hun glas heffen op Nathan's verjaardag, kan ik hem niet meer loslaten.