My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 136 •

Ik probeer rustig te blijven, want ik weet nog niet hoe erg het precies is. Ik ben bang dat ze hem pijn doen, zouden ze dat doen? ER vliegen zoveel gedachtes door mijn hoofd, ik wil Liam zelfs opbellen om te vertellen wat er gebeurd is, maar ik weet ook dat dat het slechtste idee ooit is. Het gaat alles alleen nog maar erger maken. Maar dan begin ik te twijfelen, kan het überhaupt nog erger worden dan dit?

Plots komt Lauren mijn kantoortje binnenlopen waardoor ik opschrik. Ik ben doodsbang dat Sawyer weer in mijn deuropening staat... "Het kan niet erger dan dit, denk ik." Zeg ik haar. ik vertel haar dat Nathan en Sawyer gevochten hebben en vraag haar of Dante en Sawyer hem nu echt pijn gaan doen. Alleen dat idee laat me al huilen, ik kan het echt niet aan als Nate pijn heeft.

"Het komt wel goed," stelt ze me gerust, "ze hebben wel vaker gevochten."

Ik vraag haar waar ze het over heeft en dus legt ze me uit dat Nate en Sawyer elkaar al een langere tijd niet mogen. "Ik neem het Nate ook totaal niet kwalijk, want Sawyer is gewoon een vreselijke man, maar toen ze de vorige keer in een gevecht raakte, was Dante echt razend boos, maar heeft heeft Nathan nog nooit pijn gedaan."

Dat voelt eerlijk gezegd als een enorme opluchting, maar toch stelt Lauren voor dat ik maar gewoon naar huis moet gaan en deze lange werkdag moet gaan vergeten. Mijn ogen schieten naar de klok en als ik zie dat het al vijf uur is, bedenk ik me pas hoe hectisch deze dag was. Ik was zelfs de tijd vergeten. "Ik ga over bij Nathan kijken." Zeg ik haar. Ze knikt begrijpelijk en zegt me dat ik me niet te veel zorgen moet maken.

Als Lauren weg is, besluit ik om mijn kantoor een beetje op te ruimen. Het gebroken computerscherm ligt nog altijd op de grond en ik probeer het papierwerk dat op mijn bureau lag weer te ordenen. God, wat is het een zootje. Pas als mijn bureau weer een beetje geordend is, besluit ik dat ik bij Nate ga kijken.

Nate's deur staat op een kiertje en dus stap ik voorzichtig naar binnen. Heel even kijkt Nate me aan, maar hij draait zich om om zijn gesprek af te maken. "Ik wil dat die dozen morgen weg zijn, begrepen?," zegt Nate aan de telefoon, "ik hou morgen om 8 uur 's ochtends een spoedbijeenkomst, ik zie je dan."

Pas als hij zijn telefoon in zijn broekzak gestopt heeft, vraag ik hem of alles in orde is. "Ik weet het nog niet, Mila, maar ik zorg ervoor dat het goed komt," verzekerd hij me ervan, "Het spijt me, maar ik ben wat later vandaag. Je kan alvast naar huis gaan, dan kom ik achter je aan."

"Is er niets wat ik voor je kan doen hier?" Vraag ik hem nogmaals. Hij kijkt haastig om zijn heen en schudt zijn hoofd. "Ik denk het niet, baby, maar bedankt."

"Oké," zeg ik zachtjes, "Ik denk trouwens dat het tijd is dat we het aan Liam gaan vertellen."

Knikkend zegt hij dat hij het ermee eens is, maar dat hij Liam nu nodig heeft om dit drama op te lossen en dat hij dus geen spanning tussen hen kan gebruiken.

We waren zo druk bezig met onze eigen, kleine wereld dat we helemaal vergeten waar we mee bezig zijn. Ik zal er altijd spijt van hebben dat we het Liam niet eerder vertelt hebben. Hij is zowat mijn broer en hij is mijn steen in de branding voor zo lang als ik me kan herinneren.

"Wanneer vertellen we het hem dan wel?" Vraag ik zachtjes. "Snel, dat beloof ik, verzekerd hij me met een kleine glimlach, "kom hier, baby."

Nathan legt zijn handen op mijn wangen en kijkt me diep in mijn ogen aan. Zijn grote, donkere ogen kijken naar die van mij alsof hij ze probeert af te lezen en ze zijn gevuld met bezorgdheid en angst. "We komen hier wel uit, oké?"

"Oké, ik vertrouw je." Zeg ik hem waarna ik een kus op mijn lippen krijg. Enkele minuten geleden had ik niet verwacht Nate's lippen nog te kussen... Ik zeg hem dat ik thuis op hem wacht en een glimlach ontstaat op zijn lippen, maar dan gebeurd er iets verschrikkelijks... Iets dat nooit had mogen gebeuren...

"What the fuck gebeurd hier?!" Klinkt een bulderende stem door Nate's kantoor. Ik kijk op van Nate's prachtige ogen naar de kantoordeur om iemand te zien staan die woedend is.

Liam...