My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 4 •

"Dit is je kantoor, mevrouw de Bruijn." Zegt het meisje. Stomverbaasd valt mijn mond open. Ik had verwacht dat ik, net als alle anderen, een bureau zou krijgen in de zaal. Maar nee, Nathan heeft een apart kantoor voor mij geregeld. Vanuit mijn raam heb ik uitzicht op heel Rotterdam. Ik kan de Markthal en het topje van de kubuswoningen zien. Misschien is dit baantje dan toch nog niet zo slecht...

"Oh wat onbeleefd, ik ben Lauren Huisman trouwens." Zegt het meisje dan met een uitgestoken hand. "Mila de Bruijn, maar noem me alsjeblieft gewoon Mila." Zeg ik als ik haar hand schudt.

Ze lacht naar me en complimenteert dan mijn outfit. Ik vroeg haar naar de kledingdracht, maar ze zei dat ik mijn eigen kleding mocht dragen zolang Nathan daar niets over heeft gezegd en het maar professioneel is.

"Oke, Mila, zal ik je uitleggen wat de bedoeling is?" Ik knik en neem plaats aan het bureau. "Ik heb een lijst gemaakt wat er vandaag moet gebeuren." Zegt ze als ze een blaadje naar me toe schuift.

De hele ochtend heeft ze me geholpen om inlogcodes aan te maken en het systeem te begrijpen. Ook heeft ze me uitgelegd hoe ik de financiën bij moet houden en kan controleren. Blijkbaar heeft Lauren een redelijk hoge stand in het bedrijf aangezien ze dit allemaal weet.

"Elke woensdagavond is er een bedrijfsuitje, we gaan dan borrelen. Misschien vind je het leuk om mee te gaan en om nieuwe collega's te ontmoeten." Stelt ze dan voor. "Dat zou ik erg leuk vinden, dank je wel."

In de middag haal ik een broodje in de kantine. Ik zit in stilte aan één van de tafels totdat Lauren naast me komt zitten. "En hoe bevalt je eerste dag?" Breed glimlachend kijk ik haar aan, want ik vind het stiekem toch een stuk leuker dan ik verwacht had. Zelf wil ik graag de zorg in, dat is altijd al een droom van me geweest, maar ik vind dit kantoorwerk toch ook enorm leuk. "Ik vind het echt heel leuk," zeg ik voordat ik grote hap van mijn boterham neem, "en jij bent zo lief voor me, dankjewel."

Ze haalt haar lachend schouders op en haalt haar boterham uit haar tas. "Ik weet hoe het is om nieuw te zijn, dan kan je beter een goede vriendin hebben, toch?" Dankbaar schenk ik haar een glimlach. Ik had niet gedacht al meteen een vriendin te maken.

"Mevrouw de Bruijn, ik hoop dat Lauren alles duidelijk heeft uitlegd." Klinkt een streng toesprekende stem achter me. Met de boterham nog in mijn mond draai ik om en kijk ik op naar Nathan. "Ja," zeg ik met volle mond, snel slik ik de boterham door, "ze heeft alles heel duidelijk uitgelegd."

"Mooi, want ik heb haar vanmiddag nodig. Gaat het lukken om een uurtje alleen te werken?" Ik kijk even weg, maar kijk hem dan weer met zo veel mogelijk zelfvertrouwen aan. "Ja, dat gaat lukken."

"Goed," zegt hij met een glimlach, "Lauren ga je mee?" Ze knikt en stopt haar aangebroken boterham weer terug in haar tas.

"App me als er wat is," ze schuift een visitekaartje over de tafel naar mij toe, "hier is mijn nummer." Ik bedank haar en wacht dan totdat de twee uit de kantine zijn verdwenen. Waar heeft hij Lauren voor nodig? Oh, wat een domme vraag... Dat weet iedereen.

Met een zucht stop ik het laatste stuk van mijn boterham in mijn mond en ga dan weer naar mijn kantoor. Ik neem plaats achter mijn computer en log in. Op het blaadje staat dat ik een verblijfplaats voor ene meneer Rodrigues moet boeken hier in de buurt.

Als ik eindelijk een net hotel heb gevonden, lukt het boeken niet. Telkens als ik het creditcard nummer intik, geeft hij een foutmelding. "Ho," zucht ik, "waarom werkt dit stomme ding niet?!" Door mijn frustratie had ik mijn kantoordeur niet open horen gaan en had ik compleet gemist dat er iemand mijn kantoor ingekomen was.

"Kan ik misschien helpen?"