My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 61 •

Ik hang de telefoon op en ren naar de deur. Daar neem ik even een grote hap lucht om even bij te komen, hij hoeft niet te weten dat ik enorm enthousiast ben dat hij er is.

Ik open hem en het eerste wat hij zegt is: "Ik dacht dat je me er nooit in zou laten."

"Ik kan je er ook weer uit gooien, hoor." Zeg ik terwijl ik hem scheef aankijk.

"Nee dat zal je toch niet doen," zegt hij terwijl hij de deur achter zich sluit, "want dan kunnen we dit niet doen."

Hij drukt zachtjes zijn lippen op die van mij. Zijn handen plaatst hij in mijn middel en laat hij langzaam afglijden naar mijn billen.

"Oké, misschien heb je gelijk," geef ik tijdens het zoenen toe, "je mag voor deze ene keer blijven."

Ik voel zijn lippen in de vorm van een glimlach tegen die van mij aan krullen en daarna bijt hij in mijn onderlip. "Blijf je slapen?" Vraag ik hem tot verbazing van hem en mijzelf. Waarom vroeg ik dat?

"Ik heb niets bij me," zegt hij met een ongemakkelijke glimlach, "ook geen bescherming."

Ik schrik een beetje van zijn opmerking. Hij vatte het duidelijk heel anders op dan ik bedoelde. "Ik bedoelde het niet op die manier." Zeg ik een beetje ongemakkelijk.

"Weet ik. We doen het rustig aan."

"Dus Netflix?," vraag ik hem om snel het ongemakkelijke gesprek te stoppen, "zonder the chill?"

"Wat gaan we kijken?" Vraagt hij terwijl hij zijn schoenen uittrapt. We lopen samen naar mijn bed en gaan erin liggen. Ondertussen start ik Netflix op mijn laptop op.

"Ik denk niet dat ik eerder Netflix heb gekeken." Zegt hij terwijl hij naar mijn beeldscherm kijkt. Ik schrik op en vraag hem hoe dat in hemelsnaam kan.

"Ik werk." Antwoordt hij heel droog.

"Heel de dag?"

"Bijna wel ja."

Ik kijk hem aan alsof hij een alien is. Hoe overleeft deze man het zonder Netflix? Ik zou al gestorven zijn omdat ik me anders te vaak zou vervelens. "Wat zijn je hobbies dan?"

"Ik train vaak," legt hij uit, "ik doe aan vechtsporten zoals boksen en zelfverdedigingstrainingen."

"Klinkt...," hoe ga ik dat zeggen zonder te laten blijken dat ik het helemaal niets vind, "pijnlijk."

"Soms wel, mijn trainer kan nogal ver gaan," zegt hij zonder enige emotie te laten blijken, "dus wat vind jij leuk om te doen? Behalve Netflix kijken natuurlijk."

"Ik vind lezen en schrijven leuk," zeg ik hem, "ik ben nogal saai."

Hij lacht en komt wat dichterbij me liggen. "Daar twijfel ik aan hoor mevrouw de Bruijn. Tot nu toe is er niets wat ik niet leuk aan je vind. Nog niet in ieder geval."

Ik moet om hem lachen, wanneer niet. Ik denk dat dat is wat er gebeurd wanneer je gevoelens voor iemand hebt ontwikkeld. Bijna alles wat diegene doet, vind je leuk.

"Dus even over dat etentje in Zeeland, is het een date?" Vraag ik hem. Het antwoord wil ik al weten sinds hij me heeft meegevraagd. "Wil je dat het een date is?" Vraagt hij me.

"Ja." Zeg ik hem heel eerlijk. Ik wacht in zenuwen af wat hij nu gaat zeggen. Hij lijkt even na te denken, maar zegt dan dat het een date is.

"Dus ik ga op date met Nathan Koster, wie had dat ooit gedacht?" Zeg ik hem plagerig. Hij legt zijn hand op mijn zij en kriebelt me zachtjes met zijn vingertopjes. "Ja, je hebt wel erg veel geluk."

Ik moet weer om hem lachen en daarna zegt hij dat hij beter kan gaan. Ik zou willen dat hij kon blijven slapen, maar ik bedacht me net dat Julia morgenochtend vroeg langskomt voordat we een weekje naar Zeeland gaan.

"Ik zie je morgen weer, baby."

Nate plaats voorzichtig een kus op mijn voorhoofd. Ik voel me zo veilig bij hem. Zo heb ik me nog nooit gevoeld. 

Ik kan wel wennen aan Nathan Koster in mijn bed. En aan wakker worden met hem naast me. De gedachten daaraan hielp me in een enorm diepe, rustige slaap.