My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 52 •

Hij bracht me naar zijn huis en brengt me naar zijn slaapkamer. Hij zegt me dat ik een t-shirt uit zijn kast mag pakken en dat hij op de bank gaat slapen.

"Waarom slaap je niet bij mij?" Vraag ik zachtjes. Hij krabt achter zijn oor en herinnert me aan onze afspraak van een aantal weken geleden. "Die afspraak kan me niets meer schelen, Nate. Ik wil gewoon dat je bij me bent vannacht. Ik ben zo, zo-"

Ik barst in tranen uit. Ik ben zo bang en ergens ook zo boos. Nathan trekt me weer in een knuffel en zegt dat alles goed gaat komen.

"Nee Nathan, niets komt goed!" Schreeuw ik. Ik ben zo enorm boos en verdrietig. Boos op Nathan, boos op mezelf. Ik wil Nathan van me afduwen, maar zijn knuffel is zo sterk dat ik mezelf niet los kan krijgen. Ik begin tegen zijn borst aan te slaan, niet omdat ik boos op hem ben omdat hij me niet loslaat, maar omdat hij me niet vaker vasthoudt. De tranen blijven over mijn wangen rollen en ik voel mijn knieën zwak worden.

Op een gegeven moment geef ik het op en nestel ik me dicht tegen Nate aan. Mijn tranen belanden op zijn overhemd, maar hij lijkt het niet erg te vinden.

Ik haat het dat hij me zo moet zien. Mijn toneelstuk van sterke, onafhankelijke vrouw heb ik laten vallen.

"Waarom Nate?," huil ik zachtjes, "hoe ben ik hierin terecht gekomen?"

"Het is niet jouw fout Mila." Sust hij me. Ik weet het, maar zo voelt het wel.

"Maar Joeri," zeg ik trillend als ik zijn naam hardop zeg, "hij heeft-"

Ik kan het niet. Ik kan het niet zeggen. Hij heeft me zo veel pijn gedaan, maar ik kan het niet hardop zeggen.

"Heeft hij je pijn gedaan?" Vraagt Nate als ik mijn zin niet af kan maken. Ik knik, want het hardop zeggen kan ik echt niet.

Ik zie Nathan's blik veranderen. Hij kijkt me vol medelijden aan en lijkt er oprecht mee te zitten. "Maar ik ben oké nu." Zeg ik om hem weer een beetje op te vrolijken. Ik weet dat dat niet gaat lukken op dit moment, maar om hem zo te zien doet me zo veel pijn.

"Mila, je bent het geweldigste meisje dat ik ooit heb ontmoet," zegt hij me als hij me in mijn ogen aan kijkt, "laat geen enkele klootzak je ooit anders vertellen. Je bent mooi, lief en-"

Ik druk mijn lippen op die van hem. Zijn woorden waren zo lief, zo mooi.

"Waar heb ik dat aan verdiend?" Vraagt hij blozend. Ik haal mijn schouders op en zeg dat hij dat verdiend omdat hij zichzelf is. Daar ben ik hem dankbaar voor.

"Laten we maar naar bed gaan," stelt hij dan voor, "het is al erg laat..."

Ik knik en Nate pakt een shirt uit de kast. Ik kleed me om in de badkamer en als ik terug kom, heeft Nate al een simpele joggingsbroek aan. We gaan samen in bed liggen en ik nestel me dicht tegen hem aan.

Ik voel zijn blote huid onder mijn vingers en voel me eindelijk op mijn gemak. Alsof ik eindelijk thuis ben.