My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 35 •

Onderweg naar Nate's huis bleef ik maar nadenken over wat ik tegen hem moet zeggen. Ga ik sorry zeggen? Of zeg ik hem dat ik gevoelens voor hem heb? Of moet ik hem zoenen?

Eenmaal voor zijn appartement durf ik niet meer. Ik was er net nog zo zeker van dat ik dit moest doen, maar nu ik voor de ingang sta, heb ik mijn twijfels erbij. Wat als hij geen gevoelens voor mij heeft? Ik wil het niet ongemakkelijker maken tussen ons dan het al is. Fuck it, ik ga het gewoon doen.

Ik zet mijn verstand op nul en stap de lift in. Het muziekje werkt me op mijn zenuwen, want het is veel te vrolijk.

Eenmaal boven stap ik zelfverzekerd de lift uit. Ik kan dit. Ik haal nog een keer diep adem en begin dan naar zijn deur toe te lopen. Zijn deur is groot en zwart met een gouden handvat en brievenbus. Ik vraag me af of het echt of nep goud is.

Het is best wel vreemd dat ik nu naar zijn deur toe loop, want ik er tot nu toe alleen maar bij vandaan gelopen. Ik ben natuurlijk al een aantal keer bij Nathan thuis geweest, maar telkens heeft hij mij er naartoe getikt terwijl ik of dronken of gedrogeerd was.

Maar goed. Ik ben er bijna.

Maar dan gaat de deur open en zie ik iets dat mijn hart in stukken breekt: Emily. Alle moed zonk me meteen in de schoenen, maar ik voelde vooral paniek. Angst dat ze me hier zou zien.

Ik kon niet langer blijven staan en stap weer terug de lift in. In alle haast druk ik op het knopje waarmee de deuren moeten sluiten. Ik kan niet geloven dat hij samen met Emily was. Dit is officieel het einde van mij en Nathan...

Ik rende naar mijn huis en eenmaal daar barste ik in tranen los. Ik heb hem letterlijk in haar armen geworpen door zijn aanbod af te wijzen. Ik had hem gewoon moeten vertellen hoe ik me erbij voelde...

Ik mag niet zo denken. Nathan en ik hadden toch geen toekomst samen. Uiteindelijk zou hij toch bij Emily terecht komen. Dit bespaard me een heleboel tranen.

Hoop ik dan.

Ik besluit vroeg naar bed te gaan vandaag. Ik wil dat deze dag zo snel mogelijk voorbij is, maar mijn gedachten werken daar niet aan mee. Ik blijf Emily en Nathan voor me zien, hun handen over elkaar's lichaam. Ik voel een steek van jaloezie in mijn hart.

Waarom voel ik dit toch voor hem?

Het hebben van gevoelend voor hem is nutteloos en ik weet dat het nergens op eindigt. Hij zal nooit hetzelfde voor mij voelen.