My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 41 •

Na de presentatie loop ik naar Nathan toe, maar ik zie dat hij nog aan het praten is met een man in een duur uitziend pak. Ik wil hem niet storen en wacht een paar meter verderop en al snel zie ik ze afscheid van elkaar nemen.

"Mevrouw de Bruijn," zegt Nate als hij naar me toe loopt, "je was geweldig, dank je wel."

"Dank u wel, ik ben allang blij dat ik het niet verpest heb." Zeg ik blozend. Ik had verwacht dat ik het niet kon, want ik heb enorm last van faalangst, maar ik had plots een enorm zelfvertrouwen.

"Mevrouw de Bruijn." Klinkt er van achter me. Als ik me omdraai, zie ik een erg knappe, Italiaanse jongeman naar mij toe lopen. Hij lijkt nog erg jong vergeleken met de andere mannen hier, ik gok rond de dertig. Hij draagt, net als de anderen, een pak en glanzende zwarte schoenen. Wie is deze enorm knappe man?

"Ricco Espocito," stelt hij zichzelf voor alsof hij mijn gedachten kon lezen, "CEO van Alfonsi Supplies. Ik wou je alleen zeggen dat ik onder de indruk ben van je presentatie en je kennis over de financiën."

Licht ongemakkelijk bedank ik hem. Hij zegt meer van mij te willen weten en bied me een baan aan als zijn persoonlijk assistent. Ik neem de baan niet meteen aan, daar moet ik goed over nadenken natuurlijk, maar hij geeft me zijn telefoonnummer voor als ik mij bedenk.

"Kan hij nog meer kwijlen?" Zegt Nathan die de jongeman met samengeknepen ogen nakijkt. Ik begin te lachen en vraag Nathan of hij jaloers is. Hij slaat zijn armen over elkaar en zegt natuurlijk dat hij dat niet is. Ik had ook niets anders verwacht.

"Whatever." Zegt hij terwijl hij wegloopt.

Natuurlijk.