My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 186 •

"Ik heb alchohol nodig." Zegt Nathan zodra de voordeur weer in het slot valt. Ik vraag hem of hij heel even wil wachten, maar hij schudt zijn hoofd en zegt dat hij nu niet wil praten. Daarna loopt hij door naar de drankvoorraad. Ik voel me radeloos en ik weet niet wat ik voor hem kan doen, maar ik weet dat hij nu even tijd voor zichzelf nodig heeft. Ik besluit om een snelle douche te nemen, want de geur van 'ziekenhuis' is over mijn hele lichaam te ruiken.

Normaal kom ik in de douche om te relaxen na een lange dag. Dan voel ik dat het warme, bijna hete, water alle zorgen en stress van mij afwast... Maar vandaag niet. Er is niets dat deze verschrikkelijke dag van mij af kan wassen, zelfs deze douche niet. Ik begin te huilen. Ik laat het water van de douche over mijn gezicht stromen, zodat mijn tranen meegenomen worden door het putje. Ik moest sterk blijven, voor Nathan... Ik kan het niet toestaan om hem nu extra stress te geven.

De pijn voelt als een knoop in mijn maag als ik me realiseer wat er vandaag gebeurt is. Kathy was de liefdevolle moeder die ik nooit gehad heb. Ze gaf me de liefde en genegenheid die mijn eigen moeder me niet gaf omdat ze te druk was. En nu is ze weg... Voor altijd.

Met tegenzin zet ik de douche uit, droog mij af en trek mijn pyjama aan. Ik weet dat Nate wat tijd voor zichzelf nodig heeft, maar ik moet kijken hoe het met hem is.

Wanneer ik bij de drankkast aankom, ruik ik de geur van whiskey. Ik kijk naar Nathan, zijn rug naar mij toegekeerd. Ik zie een half lege fles op de pooltafel staan en hij heeft een glas in zijn hand. Jezus, hij heeft het spul gedronken alsof het limonade is. Ik loop naar hem toe, leg mijn handen op zijn schouders en druk een kus op mijn schouder.

"Het lijkt erop dat je al veel gedronken hebt." Zeg ik hem. Nathan blijft stil en beweegt niet. "Ik weet dat je gekwetst ben, Nathan, maar trek je alsjeblieft niet terug." Fluister ik. Nathan brengt het glas naar zijn lippen en neemt een grote slok. Hij blijft naar hetzelfde punt van de muur staren...

"Ik ga naar bed." Fluister ik zachtjes. Ik doe mijn best om niet te huilen, maar er rolt een enkele traan over mijn wang.Met pijn in mijn hart loop ik richting de slaapkamer. Nog even heb ik gewacht bij de deur, in de hoop dat hij zich toch nog om zou draaien, maar hij verroerde zich niet.

Ik klom in bed. In slaap vallen zonder Nathan's armen om me heen is lastig. Zonder hem voel ik me zo alleen en verloren. Ik ben incompleet.