My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 56 •

Nate en ik stoppen meteen bij het horen van Liam's stem. Geschrokken kijken we elkaar aan en Nathan zegt me dat ik me moet verstoppen onder zijn bureau. Tijd om mijn blouse aan te trekken heb ik niet eens...

"Ik kom binnen," roept Liam dan, "ik moet je spreken."

Net voordat Liam de deur opent, kan ik bukken en mezelf onder Nate's bureau verstoppen. Mijn hart gaat zo hard te keer dat ik het gevoel krijg dat hij zo uit mijn lichaam barst. Ik hoor Liam's voetstappen dichterbij komen en dan vraagt hij aan Nathan of alles goed gaat, aangezien hij er oververhit uit ziet.

"Ik ben alleen wat gespannen door werk, dat is alles." Liegt Nate, want hij vergeet te vertellen dat het meisje dat Liam als zijn zusje aanschouwt half naakt onder zijn bureau verscholen zit omdat we net heftig aan het zoenen waren en hij er niet achter mag komen.

"Maakt Dante het je weer moeilijk?" Vraagt Liam aan Nate. Wacht, wat? Liam kent Dante dus ook? "Ik heb het eigenlijk erg druk nu, Liam. En ik moet Dante over vijf minuten bellen. Zullen we anders over een uurtje afspreken om te lunchen?"

"Weet je zeker dat alles in orde is? Je gedraagt je nogal vreemd."

"Dude, alles gaat helemaal prima!," roept Nathan nou iets bozer en gefrustreerder, "kan je nou alsjeblieft gaan?"

"Chill dude, ik ga al," zegt Liam iets wat geschrokken, "ik zie je over een uurtje."

Ik hoor Liam's voetstappen steeds zachter worden en dan hoor ik de deur dichtvallen. Hij is weg. Toch blijf ik zitten totdat Nathan zegt dat ik er onder vandaan kan komen.

"Het is veilig, je kan er onder vandaan komen." Zegt Nate tor mijn grote opluchting. Ik kruip er onder vandaan en begin mijn knoopjes weer dicht te knopen.

"Waarom verstopte je je onder mijn bureau? Hij had je zo makkelijk kunnen zien." Zegt hij met enige spanning in zijn stem. Ik zeg hem dat ik geen andere keus had, want ik hoorde de deurklink al.

"Is dit niet gek wat we doen?" Vraag ik nog altijd trillend van de spanning van daarnet. "Misschien," zegt hij met een tussenpauze, "maar ik hou wel van gek."

Hij trekt me in een knuffel en merkt dan op dat ik sta te trillen op mijn benen. "Ik dacht dag Liam ons zou betrappen tijdens het halfnaakt zoenen. Ik heb een goede reden om te trillen."

Door mijn woorden begint hij te lachen. Ik kijk op naar hem en bestudeer zijn ogen. Ze zijn zo mooi.

"Wat is er?" Vraagt hij wanneer hij het opmerkt. "Helemaal niets." Zeg ik nu kijkend naar zijn lippen. Ik pak hem bij zijn kraag en trek hem dichter naar me toe om hem te kunnen zoenen.

"En nu denk ik dat ik jou en je schattige kont weer aan het werk moet zetten," zegt hij na onze kus, "anders moet ik je bestraffen." Hij staat mijn zijn armen over elkaar en neemt de rol als mijn baas weer aan.

"Moet dat een bedreiging zijn, meneer Koster?" Vraag ik bijtend op mijn lip. Stiekem ben ik benieuwd naar de straf.

"Het is meer een belofte." Zegt hij zacht en met een diepe, zwoele stem. Ik voel allerlei tintelingen in mijn lichaam. "Maar even serieus Mila, ik moet nog steeds lunchen met Liam."

"Dus je gaat liever op dat met Liam dan met mij?" Vraag ik hem voor de grap met een pruillip.

"Nou dat we het er toch over hebben... Ik zou je graag een keer mee uit eten willen nemen."

Uit eten? Als in een date? Is dat niet wat mensen in een relatie doen? Hij bedoeld het vast niet op die manier...

"We hebben het er later nog wel over," zegt hij als hij zijn jasje van zijn stoel pakt, hem non chalant over zijn schouder gooit en dan zijn kantoor verlaat, "ik spreek je later, baby."

Wat is het toch dat ervoor zorgt dat het woord 'baby' mijn hart sneller laat kloppen?