My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 57 •

Ik zit achter mijn computerscherm, vooral starend naar de klok. Nate is al twee uur weg, dat is wel een erg lange lunch. Ben ik trouwens echt zo wanhopig dat ik nu aan het bijhouden ben hoelang ik Nate niet gezien heb?

Ik ben toe aan mijn lunch. Ik loop naar de personeelskantine, maar onderweg kom ik Nate en Liam tegen. Ik hoor ze zeggen dat Nate ervoor gaat zorgen dat iemand op tijd op een bepaalde locatie is, maar ik begrijp er niets  van. Het moment dat ze mij opmerken stoppen ze ook meteen met praten.

"Hey Mila." Zegt Liam met een zo'n onschuldig mogelijke glimlach. Ik kijk hem raar aan, want door die glimlach wil ik weten waar ze het over hadden. Toch blijven ze stil totdat ik zeg dat ik naar de kantine ga. "Eetsmakelijk, Mi." Zegt Liam nog voordat ik weg loop. Die twee zijn vreemd aan het doen... en ik wil weten waarom.

"Iemand is nogal veel aan het lachen de laatste tijd," zegt Lauren als ze met haar kom soep en boterhammen plaats neemt bij mij aan de tafel, "heeft het te maken met een zekere meneer Koster?" Dat laatste zegt ze fluisterend en met de grootste glimlach die ik ooit heb gezien.

"Dat zou kunnen," zeg ik nu ook met een grote glimlach, "Nate en ik hebben net een heftige zoen sessie gehad, maar toen kwam Liam binnen."

Lauren schrikt ervan en vraagt wat er gebeurd is. Ik vertel haar dat ik nog net op het nippertje onder het bureau kon duiken en dat ik op dat moment geen shirt aan had. Ze lijkt niet goed te weten hoe ze moet regeren, maar zegt uiteindelijk dat ik een 'naughty girl' ben.

"Je had bijna seks met één van de lekkerste mannen op de aarde," zegt ze hardop om het zichzelf te kunnen beseffen, "en hij is ook nog eens enorm rijk."

Als ik er zo over nadenk is het inderdaad bizar. Ik ben niet eens knap, waarom zou hij met mij naar bed willen gaan? "Daarnaast heb ik het gevoel dat ik meer van hem wil dan hij van mij," geef ik haar toe, "ik zit in de problemen, he?"

"Je hebt gevoelens voor hem?," vraagt ze me, ik knik als antwoord, "je hebt een enorm probleem."

We schieten beide in de lach.

"Wat is er zo grappig, dames?" Vraagt Nathan die blijkbaar net de kantine binnen is gelopen. Lauren kijkt me geschrokken aan en zegt dat er niets aan de hand is, daarna doet ze alsof ze naar haar horloge kijkt en zegt ze dat ze snel weer aan het werk moet. Snel vlucht ze de kantine uit en laat ze mij achter. Lekker dan.

"Moet ik me zorgen maken?" Vraagt Nate die bij mij aan de tafel gaat staan.

"Niet echt," zeg ik hem, "maar ik ben wel benieuwd waar jij en Liam over aan het roddelen waren vanmiddag in de gang."

"Roddelen? Ik?," vraagt hij alsof zijn neus bloedt, "nee, ik roddel nooit mevrouw de Bruijn."

Ik rol met mijn ogen. Hoe kan hij nou zo dom doen?

"Rolde je nou net met je ogen?" Vraagt hij terwijl hij diep in mijn ogen kijkt. Hij staarde recht naar me en in stilte, zo sexy. De dingen die ik nu zou willen doen. Ik bijt op mijn lip bij die gedachtes.

"Mila, bijt nou niet op je lip," zegt hij fluisterend met een zwoele stem, "je weet wat dat met mij doet en ik denk niet dat de kantine een erg geschikte plek daarvoor is."

Door zijn woorden worden mijn wangen knalrood. Ik boel het gewoon, ze zijn gloeiend heet. Hoe kan één zin mij zo erg opwinden?

"Heb je het warm, mevrouw de Bruijn?," vraagt hij met een grijns, "god je bent zo schattig."

Hoorde ik dat nou goed? Noemde hij me nou schattig?

Hij hoest zijn laatste zin weg en herpakt zich door te zeggen dat we maar weer eens aan het werk moeten gaan.

"Goed plan, fijne dag meneer Koster."

Zonder ook maar te checken of er iemand staat zegt hij: "jij ook, baby."

God, deze man wordt nog eens mijn dood.