My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 141 •

Nate loopt voor me uit het appartement in en vraagt me of hij iets voor me kan halen. Ik zeg hem dat ik niets nodig heb en dat ik even ga proberen te ontspannen in het bad. En ik weet niet waarom, maar zelfs als Nate aanbied om het bad voor me aan te zetten, wijs ik het aanbod af.

Hij zegt dat hij in de woonkamer is als ik hem nodig heb en dat hij een paar telefoontjes gaat plegen. Ik knik en slomp naar badkamer.

Ik probeer er niet te veel over na te denken en trek snel mijn kleding uit om mezelf daarna in het warme bad zakken. En ondanks dat het warme bad erg ontspannend werkte, kon ik mijn gedachten niet bij Liam vandaan krijgen. Zijn gezicht, zijn worden en de pijn die ik hem heb gedaan...

"Ze zou niet zo veel van je moeten houden. Als ze ook maar wist wat je gedaan hebt." Hoor ik Liam weer zeggen. Zijn woorden blijven zich telkens weer herhalen. Wat als ik Nathan niet zo goed ken als dat ik denk?

Ik wil Liam gewoon weer terug in mijn leven. Misschien moet ik hem bellen? Ik weet dat hij het niet wilt, maar ik moet het proberen. Ik pak mijn telefoon van het badrandje en bel hem op, maar ik hoor enkel zijn voicemail. Iets wat geïrriteerd stap ik het bad uit. Ik weet dat hij het niet wil, maar ik heb het op zijn minst een keer geprobeerd.

Ik moet Nathan vinden... Ik heb een grote handdoek omgeslagen en loop richting de woonkamer, maar ik stop als ik Nathan's stem aan de telefoon hoor. Het is me meteen duidelijk dat hij met Donna aan het bellen is en ik weet dat ik niet mee zou mogen luisteren, maar dan hoor ik Liam's woorden weer opnieuw in mijn gedachten...

"Ze zou niet zo veel van je moeten houden. Als ze ook maar wist wat je gedaan hebt."

Noem me maar egoïstisch en asociaal, maar ik moet gewoon weten wat er aan de hand is... En dus luister ik mee met zijn gesprek.

"Alles is gewoon een rotzooi op dit moment, Liam vertelde haar bijna wat ik heb gedaan," zegt hij aan de telefoon waarna er een stilte valt, "maar ze zal het niet begrijpen, Donna, en het zou egoïstisch van mij zijn om van haar te verwachten dat ze dat wel doet."

Wat zal ik niet begrijpen?

"Ik wil niet dat ze bij me weg gaat, Donna," zegt hij met een zware stem, alsof er een brok in zijn keel zit, "ik denk niet dat ik dat aan kan."

Ik wil iets dichterbij gaan staan zodat ik alles goed kan horen, maar ik stoot mijn teen omdat ik het meest onhandige wezen op deze aardbol ben. Ik probeer niet te veel geluid te maken, maar ik kan een kleine gil niet onderdrukken. Nate draait zich om en vraagt meteen of hij en Donna een andere keer af kunnen spreken. 

"Stootte je je teen nou?" Vraagt hij me. Ik kijk hem geschrokken aan en zeg dat dat inderdaad gebeurd is. Hij begint te lachen. "Ik hou ervan dat je zo onhandig bent." Zegt hij totaal tegen mijn verwachting in. Hij lijkt zelf te schrikken van wat hij zegt en krabt zichzelf ongemakkelijk achter zijn oor.

"Ik ga naar bed." Zeg ik om niet te veel erop in te gaan. Hij lacht en zegt dat hij met mij mee gaat na deze helse dag. Nate en ik lopen beide naar het grote bed en ik kruip er alvast in terwijl Nate zijn kleding uitgooit en enkel nog zijn boxer draagt.

"Ik ben blij dat deze dag voorbij is." Zegt Nate zodra hij naast mij in bed kruipt. Ik zucht diep uit en draai me naar hem om om hem te zeggen dat het morgen precies hetzelfde gaat zijn als vandaag: kut. "Het komt allemaal wel goed, baby," zegt hij me terwijl hij mijn gezicht bekijkt, "ondanks dat het nu allemaal vreselijk naar is."

Ik begin te lachen, want het woord 'naar' uit zijn mond klinkt grappig. Als hij me vraagt waarom ik lach, zeg ik hem dan ook dat het grappig klinkt. "Oh dus nu ga je ook nog je eigen vriendje afkraken? Ik heb het van jou hoor."

"Misschien wel," zeg ik hem lachend, "problemen mee?"

Hij lacht en zegt dat hij dat niet zomaar kan laten gebeuren. Hij begint me te kietelen en ik vraag hem tevergeefs of hij wilt stoppen. Het werkt niet meteen en pas als ik rollend naar de andere kant van het bed en gil dat ik het niet langer meer vol kan houden. "Het is goed om te weten dat ik je nog steeds kan laten lachen." Zegt hij me als hij opgeeft.

Als ik een beetje bijgekomen ben, biedt hij zijn excuses voor vandaag aan. "Ik heb de controle over mezelf compleet verloren en dat had niet mogen gebeuren."

Ik zeg hem dat het niet uitmaakt en dat ik me mee zorgen om hem maak. "Gaat er iets slechts gebeuren met jou of je bedrijf?" Vraag ik hem dan ook, bang voor het antwoord dat ik eigenlijk al weet. "Ik heb eerlijk gezegd geen idee, het kan. Nu Liam weg is en het contract verscheurd is... we zijn erg kwetsbaar nu."

"Hoe bedoel je?"

"Nu dat het contract kapot is, zijn er geen regels. Ze kunnen doen wat ze willen..." zegt hij me iets wat zachter, waardoor ik weet dat het foute boel is. "Gaan ze je pijn doen?"

"Ik weet zeker dat het goed gaat komen." Zegt hij me. Ik weet dat hij aan het liegen is, ik zie het duidelijk in zijn ogen.

"Oké," zeg ik hem om er niet te veel op in te gaan, "Nathan?"

"Ja?"

Ik wil hem vragen wat hij voor mij achterhoudt, maar ik durf het niet en zeg dat er niets aan de hand is. Zonder dat ik nog een ander woord hoef te zeggen, vraagt hij me of het gaat over wat Liam vanmiddag zei. Hij heeft me door...

"Luister Mila, toen ik jonger was deed ik slechte dingen en ik schaam me ervoor." Vertelt hij me. Ik vertel hem dat het begrijpelijk is dat hij me niets alles wilt vertellen. Ik kijk naar zijn lippen en dan weer naar zijn ogen. "Het is gewoon een gevoelig onderwerp, ik hoop dat je het gewoon kan begrijpen."

"Ik snap het," zeg ik hem nogmaals, "sorry dat ik ermee kwam."

Hij zegt me dat hij zou willen dat de situatie anders was en dat hij de man zou zijn die ik verdiend. Ik zeg hem meteen dat hij de man is die ik verdien en die ik wil. "Ik werd verliefd op je omdat je bent wie je bent, niet omdat je zoals alle andere jongens bent. Ik zie iets in je, de vriendelijkheid die je hebt."

"Je weet dat ik om je geef, toch?"

"Dat weet ik, Nate. Waarom vraag je dat?"

"Ik geef om je," zegt hij me met een klein blosje op zijn wangen, "meer dan normaal. En ik weet  dat ik 'nee' zei toen Liam aan mij vroeg of ik van je hou-"

Ik onderbreek hem en zeg dat hij hiermee moet stoppen. Ik zeg hem dan ook dat ik weet hoeveel hij om me geeft en dat hij me dat heel duidelijk heeft gemaakt. "Ik hoef 'die' woorden niet te horen om te weten dat je om me geeft."

Hij schudt zijn hoofd met een glimlach en zegt me dat er niemand anders zoals ik besta. Hij kust me op mijn lippen en stelt daarna voor om te gaan slapen. Ik leg mijn hand op zijn blote borst en sluit mijn ogen met een gerust hart. Ik hou zo veel van deze man.