My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 133 •

De volgende ochtend werd ik wakker door het geluid van mijn wekker. Ik kan niet geloven dat het alweer maandag is...

Ik neem een snelle douche en kleed me daarna om. Ik draag een nette zwarte broek met daarboven een blauwe blouse met grijze streepjes. Ik heb mascara op mijn wimpers gesmeerd en haast me naar de woonkamer. Daar zie ik Nathan al druk bezig met bellen.

"Liam is er niet tot vanavond, dus je moet maar improviseren. Ik ben er over een half uurtje." Zegt hij vlak voordat hij de telefoon ophangt. Hij lijkt te schrikken dat ik plots achter hem sta en biedt zijn excuses aan voor het bellen.

Hij draagt een donkergroen colbertje met daaronder een zwart overhemd. Hij draagt eigenlijk altijd een overhemd, maar vandaag heeft hij een heel pak aan. "Je draagt een pak." Merk ik hardop op.

"Ja, ik draag ze alleen tijdens bijzondere gelegenheden," zegt hij terwijl hij zijn pak rechttrekt, "ik moet vandaag eerder op het werk zijn."

"Ik ben klaar om te gaan." Zeg ik terwijl ik naar de koelkast loop op een toetje te pakken. Nate vraagt me of ik echt niet thuis wil blijven, maar ik ga tegen hem in en zeg dat ik gewoon ga werken. Zuchtend rolt hij met zijn ogen en zegt dat we dan maar moeten gaan.

We rijden in stilte naar het kantoor. Ik zie dat Nathan zenuwachtig is en leg mijn hand op die van hem. Hij kijkt me aan en ik zeg hem dat alles goed komt. Zonder iets te zeggen rijdt hij verder naar het kantoor.

Als we er eenmaal zijn, zet hij zijn auto in de garage en loopt hij voor me uit naar het kantoor. Uiteindelijk wacht hij wel bij de lift, maar ik voel dat hij extra afstand houdt. Boven laat hij mij als eerste uitstappen en loopt hij met me mee tot mijn kantoor. "Werkse," zegt hij met een glimlach, "en wees alsjeblieft voorzichtig vandaag."

"Komt goed, Nate, ik spreek je straks wel weer." Zeg ik. Zonder kus of aanraking, loop ik naar mijn kantoortje. Terwijl ik wegloop, hoor ik een onbekende mannenstem Nathan's achternaam roepen.

Vlak voordat ik mijn kantoordeur dicht doe, kijk ik snel naar de twee. De man waarmee Nate staat te praten heeft dreadlocks en een getinte huidskleur. Hij draagt een zwarte jacket en een grijs shirt eronder, dat zou Sawyer moeten zijn.

Snel sluit ik de deur, maar ik hoor alles. Ik hoor dat Sawyer voorstelt om naar de stripclub te gaan zoals ze vroeger altijd deden. Nate slaat het aanbod af en zegt dat Sawyer maar naar de kelder moet gaan, want dat is waar hij voor komt. Snel ga ik achter mijn computer zitten, hopend dat er niets met Nate gebeurd.

Totaal tegen Nate's aanwijzingen in, verlaat ik toch mijn kantoor. Ik weet dat Nate niet wil dat ik vandaag mijn kantoor uit ga, maar ik heb een enorme honger gekregen en ik wil dus uit de kantine een broodje halen. Zolang ik niet in de buurt van de administratieruimte kom, moet het goed komen. Nathan heeft me namelijk verboden om daar in de buurt te komen aangezien ze daar de dozen voor Sawyer hebben opgeborgen. Onderweg naar de kantine kom ik Lauren tegen en ze kijkt niet blij.

"Lauren, wat is er aan de hand?" Vraag ik haar bezorgd. Ik heb haar nog nooit zo boos gezien. "Het is niets," zegt ze met gebalde vuisten, "waar zijn de andere dozen?"

"Ik denk in de administratieruimte," zeg ik haar, "kan ik je helpen tillen?"

"Nee, nee, dat is niet nodig," zegt ze geschrokken, "hij is een enorme klootzak en ik wil niet dat je dat mee hoeft te maken."

"Oh okay." Zeg ik haar waarna ze weer verder loopt. What the fuck is er toch aan de hand? Het hele bedrijf staat binnen een paar uur op zijn kop vanwege één man.

Plots word ik uit mijn gedachten getrokken omdat ik een harde knal hoor. Ik draai me om en zie dat Lauren de hele doos op de grond heeft laten vallen. Ik vraag meteen of ze in orde is, maar voel dan een enorme paniek in mijn lichaam. Het bloed trekt uit mijn gezicht op het moment dat ik zie wat er op de grond ligt. Er lag witte poeder over de hele grond verspreid.

"What the hell gebeurd hier," vraagt Nate die op het harde geluid af gekomen is, "oh shit!"

"Meneer Koster, het spijt me. De doos was zwaar en hij gleed uit mijn handen." Zegt Lauren geschrokken en in paniek.

"Domme bitch!" Zegt Sawyer plots. Mijn mond is nog steeds opengevallen en Nate zegt tegen Sawyer dat hij rustig aan moet doen aangezien het een ongeluk was.

"Weet je hoeveel die shit waard is?," vraagt Sawyer hem boos, "je gaat me tienduizend euro betalen, fucking hoer."

Lauren stottert in paniek dat ze dat zal doen, maar Nate neemt het voor haar op. "Ik betaal het wel. En ik betaal je het dubbele als je als nu naar beneden gaat zodat ik deze teringzooi kan opruimen." Zegt hij hem boos. Sawyer zegt dat Lauren geen enkele cent waard is en dat hij een domme fout maakt, daarna stormt hij naar beneden.

Lauren zegt tegen Nate dat hij dat echt niet hoefde te doen, maar Nate staat erop. "Heb je het ingeademd of op je lichaam gekregen?" Vraagt hij haar. Ze schudt enkel haar hoofd. "Heb je hoofdpijn of voel je je duizelig?" Vraagt hij haar daarna. Weer schudt ze haar hoofd. Nate zegt dat ze even een half uurtje moet gaan bijkomen en dat hij zo bij haar komt kijken hoe het gaat voordat ze weer verder mag met werken.

Pas als Lauren wegloopt, lijkt hij te beseffen dat ik nog altijd met mijn hand op mijn hart en opengevallen mond naar het tafereel aan het kijken ben. "Mila," zegt hij geschrokken, "gaat het?"

Ik hoor zijn woorden wel, maar ik kan niets zeggen. Pas als hij mijn naam meerdere keren heeft gezegd, weet ik hem te vragen wat al dat witte poeder op de grond is.

"Probeer er niet te veel over na te denken, oké?," vraagt hij me zonder mijn vraag te beantwoorden, "had ik jou niet gevraagd om op je kantoor te blijven?"

"Jawel, maar ik had honger." Stamel ik nog altijd geschrokken. Hij zegt dag het niet uitmaakt en dat hij blij is dat ik in orde ben. "Blijf voor de rest van de dag alsjeblieft in je kantoor, oké?"

"Wees je voorzichtig?" Vraag ik hem. Hij knikt en zegt dat hij helemaal in orde zal zijn. "Beloofd?"

"Ik beloof het."