My Boss, My Boyfriend [PART 1]

• 126 •

"Fuck, Nate verstop je," fluister ik met doodsangsten naar Nate, "Liam staat voor de deur." 

Heel groot is mijn appartement niet en dus verstopt hij zich onder mijn bed. Ik durf de deur bijna niet open te doen, maar ik heb geen andere keus. Ik was vergeten dat Liam en ik hadden afgesproken.

Voorzichtig open ik de deur en begroet Liam alsof er niets aan de hand is. Hij lacht en wilt me wat vertellen, maar plots vallen zijn ogen op de verhuisdozen. "Waarom heb je al die dozen?" Vraagt hij me.

"Oké, wordt niet meteen boos." Zeg ik hem in een poging om tijd te winnen voordat de juiste smoes in me op komt.

"Wat is er?" Vraagt hij me nogmaals.

Plots komt er iets in me op, eigenlijk iemand, namelijk: Peter. Ik kan hem als smoes gebruiken, net zoals ik dat bij Julia deed.

"Ik ben aan het daten met een jongen en we hebben besloten dat ik wat spullen bij hem neer ga leggen, want dat is makkelijker als ik daar slaap." Zeg ik hem ongemakkelijk. Ik weet dat hij niet mijn echte broer is en dat ik hem helemaal geen verklaring verschuldigd ben, maar hij is er al mijn hele leven voor me.

"Dat had je me toch kunnen vertellen?," vraagt hij me iets wat teleurgesteld, "damn ik heb het gevoel dat ik mijn eigen zusje niet eens meer ken."

In eerste instantie dacht ik dat hij het mij kwalijk zou nemen, maar het bleek dat hij het zichzelf juist kwalijk neemt. Dat doet me pijn, want ik heb het expres voor hem verborgen gehouden. Hij kon er niets aan doen.

"Ik ging het je vertellen, maar ik heb het zo druk en werk was echt een hell." Vertel ik hem. Hij onderbreekt me en vraagt me wat er gebeurd is op werk, vooral of Nathan iets gedaan heeft.

"Wat?," vraag ik hem geschrokken, "nee, het is gewoon druk. Dat is alles."

Hij zegt dat hij er wat vaker voor me had moeten zijn, sinds ik vanuit Capelle naar Rotterdam verhuisd ben. Ik zeg hem dat hij er echt niets ana kan doen en dat we het allebei gewoon erg druk hebben, maar toch vind hij dat het zijn schuld is. "Ik heb gewoon het gevoel dat we zo veel uit elkaar gedreven zijn, en dat neem ik mezelf kwalijk. Ik ben niet bepaald de beste broer geweest." Zegt hij me betreurt. Hij moest eens weten wat voor een slecht zusje ik ben op dit precieze moment, want zijn beste vriend, en tegelijkertijd mijn vriendje, ligt verstopt onder mijn bed.

"Zullen we meer ons best doen om elkaar vaker te zien?," stelt hij voor, "kan je vanavond wat doen?"

"Vanavond is eigenlijk de enige dag dat ik wat te doen heb," zeg ik hem met een schuldgevoel, "Julia, Lauren en ik gaan even naar de stad om een drankje te doen vanwege Lauren's promotie."

"Oké, veel plezier," zegt hij me met ene oprechte glimlach, "heb je nog hulp nodig bij het inpakken?"

Ik zeg hem dat dat niet nodig is en hij accepteert dat antwoord gelukkig. Hij zegt dan ook dat hij er weer vandoor gaat, maar dat hij de jongen waarmee ik aan het daten ben wel snel wilt ontmoeten. Hij wilt namelijk beoordelen of hij goed genoeg voor mij is. Ik lach en stuur hem, zonder een reactie op zijn opmerking te maken, met een grapje weg. Hij zegt dat hij me van de week wel belt en verlaat dan tot mijn grote opluchting mijn huis.

"Hij is weg." Zeg ik als ik op mijn bed plof en onder mijn bed naar Nathan kijk. "Eindelijk," zegt hij lachend, "ik dacht dat hij hier zou gaan intrekken."

"Hij is mijn aangenomen broertje, oké?" Zeg ik hem met mijn handen over elkaar. "En ik ben je vriendje." Zegt hij terwijl hij onder mijn bed vandaan krabbelt. Ik rol met mijn ogen en zeg: "Niet meer als ik je dump."

"Dit dumpen?," vraagt hij prijzend naar zichzelf, "dat denk ik dus niet."

"Misschien wel." Antwoord ik. Voor ik überhaupt kan nadenken, schenkt Nate me een grijns en tilt me zo over zijn schouder heen. Hij draagt me naar mijn bed en legt me erop neer. Hij klimt over me heen en begint me te kietelen. "Geef je je over?" Vraagt hij lachend en kietelend.

Ik kronkel onder zijn lichaam, maar ik ben niet te redden. Hij kietelt me in mijn zij en ik voel dat ik bijna in mijn broek moet plassen. Mijn enige optie is om op te geven. Tot mijn opluchting stopt hij en kan ik rustig ademhalen. "Was dit echt nodig?" Vraag ik hem uitgeput.

"Dat krijg je ervan wanneer je eigenwijs wordt." Zegt hij lachend terwijl hij zich naast mij op het bed laat vallen. Ik lach zachtjes, maar vraag hem dan of hij al weet wie het geld heeft gestolen. Nate zegt me dat hij een lijst heeft met namen van een aantal mensen die het mogelijk kunnen zijn, maar dat hij op dit moment grotere problemen zijn dan het vermiste geld.

"Heb je het over Sawyer?"

"Ja," zegt hij zuchtend, "kan je een paar dagen vanuit huis werken?"

Verbaasd vraag ik hem waarom hij dat wilt. Hij zegt me dat hij niet wilt dat ik gewond en betrokken erbij raak. "Maar Nate, ik vind het leuk om te werken en ik beloof dat ik niet in de weg zal lopen," zeg ik hem terwijl ik iets dichterbij hem ga liggen en mijn borsten net wat meer naar voren duw, "mag ik alsjeblieft gewoon naar het kantoor komen?"

"Oké." Zegt hij twijfelend, maar tegelijkertijd kijken naar mijn decolleté. Ik ben opgelucht dat ik gewoon naar het kantoor mag komen, want thuis heb ik geen motivatie om te werken. Ik zou alleen willen dat hij er ook bij betrokken was.

"Zullen we verdergaan met inpakken?" Stelt Nate na een ongemakkelijke stilte voor. "Goed plan."

Nate en ik zijn verdergegaan met inpakken en reden naar Nate's appartement. Het was zelfs al tijd om me klaar te maken voor het uitgaan.