Kryształ Dusz

Rozdział 15-Pożegnanie Z Chłopcem, Który Przeżył

Szkoła Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie

Zmęczony Ron oparł się plecami o mur. Bill tulił płaczącą Ginny. Hermiona usiadła ciężko, wyciągając przed siebie zranioną nogę. Po śmierci Voldemorta jego armia poniosła ogromne straty, gdy wszystkie Mroczne Znaki stanęły w ogniu. Wielu Śmierciożerców zginęło, gdy ich szaty zapłonęły. Kilku jednak zdołało ugasić płomienie i przeżyć.

Ministerialne Siły Obrony wciąż uwijały się przed bramą, zbierając różdżki, broń i inne przedmioty. Nie robiono zbyt wiele dla rannych Śmierciożerców. Większość tych, którzy przeżyli, została związana i zostawiona, by aurorzy mogli ich zabrać.

Ron patrzył, jak zbliża się do nich Jack Parsons. Miał paskudne cięcie na czole i wyglądało na to, że jego krótko przycięte włosy zostały miejscami nadpalone.

- Ron – odezwał się zmęczonym głosem. – Na dziś to koniec. Zadbaj o rannych i wyślij resztę do łóżka na zasłużony odpoczynek. Szlag, myślałem, że skopią nam dupsko, kiedy pojawiła się druga fala.

Wydobył płaską butelkę z kieszeni i pociągnął długi łyk. Spojrzał na Rona i wyciągnął ku niemu flaszę. Ron wziął łyk i oczy niemal wyskoczyły mu z orbit. Potrząsnął głowę, gdy umysł zaczął pracować żwawiej, a zmęczenie opuściło jego mięśnie.

- Na Merlina, co to było? – spytał, oddając butelkę.

- Burbon z Kentucky wymieszany z eliksirem wzmacniającym. Wymyśliliśmy to z profesorem Snapem – odpowiedział ze śmiechem Jack.

Ron uśmiechnął się szeroko, myśląc, że musi dorwać przepis. Wyprostował się i rozejrzał.

- Służba medyczna! – krzyknął. – Pozbierać rannych. Cała reszta, przejść w tryb spoczynku!

Ron poczekał, aż medycy ruszą do akcji, a potem skupił się na Hermionie. Dostrzegł, że Bill i Artur zabierają Ginny z powrotem do zamku.

- Hermiono, możesz iść? – spytał, patrząc z troską na jej zranioną nogę.

- Nie jestem pewna – odparła z wahaniem. – Pomóż mi wstać, to zobaczymy.

Hermiona podniosła się z pomocą Rona. Jednak kiedy ją puścił, niemal się przewróciła. Szybko porwał ją na ręce.

- Ron, nie możesz mnie nieść! – zaprotestowała.

Ron spojrzał na nią karcąco.

- Mionko, zamknij się. Zaniosę cię i koniec gadania.

Hermiona spojrzała zaskoczona na swojego narzeczonego. Potem objęła go za szyję i pozwoliła znieść się z pola bitwy. Mimo bólu powodowanego przez ranę, uśmiechała się lekko.

Na blankach nagłe pyknięcia sprawiły, że ludzie zesztywnieli i wyciągnęli ponownie różdżki.

- Spokojnie ludziska! – zawołał głośno Jack. – To tylko aurorzy przyszli posprzątać!

Ministerstwo Magii, Komnata Śmierci

Dumbledore przyłożył palec do nadgarstka Harry'ego, potem do jego szyi.

- Amelio – wyszeptał. – On jeszcze jakimś cudem żyje. Leć do Św. Munga, niech wyślą cała pomoc jaką są w stanie. Może uda nam się go uratować. Przybądź z nimi do Hogwartu.

Wziął miecz leżący w poprzek piersi Harry'ego i zamienił go w świstoklik. Dotknął go różdżką i obaj mężczyźni zniknęli. Amelia wybiegła z Komnaty Śmierci i popędziła do ministerialnego punktu deportacyjnego.

Skrzydło Szpitalne, Hogwart

Madam Pomfrey sapnęła na widok Dumbledore'a, który pojawił się w środkowym rzędzie szpitala z Harrym. Podbiegła, by zbadać młodego czarodzieja.