Cad's POV
I just woke up in bed with Camille as I realized her arms are wrapped around my waist.
She's still asleep. And as I look at her, I realized after the accident, it didn't affect her physically. She's the same Camille. The same girl that I loved. Camille who has the angelic face and an innocent looking girl.
Hindi ko mai-dedeny na gandang ganda pa nga talaga ako kay Camille. But it doesn't change the fact now that I don't see her the way I see her before. A part of me feels the culpable knowing that all my love for Camille was gone. And I can't do anything about it but to let her face the truth instead of facing the things with all lies.
Pati ang mabuting kalooban niya, alam kong hindi nag bago yo'n. Most especially, I knew only one thing for sure that didn't change, it was her love for me. I still feel the the love and I'm thankful for it, but I don't think I still need it.
Ngayon ko lang namalayan na bukas na pala ang mata niya at nakatitig na rin sa akin.
"Stop looking at me that way, baby."nakatingala siya sa akin habang yakap pa rin ako."I might change my mind of letting you go."
I just smiled at her. I took it as a joke para hindi na kami ma-awkward-an sa isa't isa.
I hugged her tight and after we stayed in that way for a couple of minutes, I felt her tears on my arms.
"I still love you baby. Hindi na ba talaga mag babago yung decision mo?"I hugged her even more."
Kung pwede lang, gawin ko pa lagi to sa kanya para hindi niya maramdamn yung sakit, bukod sa ayaw ko din niyang maramdaman yun pero hindi ko rin kayang sanayin siya sa isang bagay na hindi ko na kayang ulit-ulitin sa kanya.
"I love you too Camille, let's be friends."I kissed her forehead.
Ma-mimiss ko 'tong si Camille. Ang dami rin namin napagdaanan, pero kailangan namin tanggapin na hanggang dito nalang kami.
~
*Volleyball Training*
Finally, pinakawalan na rin ako ni Camille. This must be very hard to do for her. But I had to do it, I had to do it for me and Jessi kasi siya na yung mahal ko ngayon hindi na si Camille.
Kanina ko pa hinahanap si Jessi at Yerdi pero wala pa rin sila. Late na naman siguro yong' mga yun.
Ilang minuto pa ang nag daan sa training nang makita ko na si Yerdi na kararating lang."Hi Yerdi, si Jessi?"
"Hindi siya pumasok eh."sagot niya."Aalis na daw sila ng dorm. Kailangan nilang mag lipat ng gamit."
"What do you mean? She's leaving the dorm? Do you know their new address?"I asked. Hindi man lang niya nabanggit sa akin ito kaya nabigla ako ngayon.
"Hindi e. Nalaman ko nga rin lang kanina."bored na pagsasalita niya na parang wala lang sa kanya ang pag alis ng best friend niya sa dorm.
"Nag mamadali na kasi ako kanina. Kung gusto mo, mamaya mo nalang siya tanungin tutal papasok pa siya mamayang recess."sabi niya. I just nodded at her when our coach called her by her surname.
Ugh. I'm getting crazy. I miss Jessi. Gusto ko na uli siyang makita. Sana mga makapasok nga talaga siya mamaya para malaman ko ang bagong tirahan niya at ako nalang ang mag hahatid sa kanya do'n.
Jessi's POV
Kakauwi ko lang ng dorm pagkatapos namin mailipat ang gamit namin ni ate sa bago naming tirahan. Mag bibihis pa kasi ako dahip kailangan ko pang pumasok. Si ate Zirri naman ay dumiretsyo na papuntang restaurant. Mag papaalam na kasi siya, tapos graduation na ni ate bukas.
