Labyrinthine

Maze 68: You wanted the truth

Jovs

Hihinga lnag sana ako dahil sobrang stress ko na nga sa trabaho, ganun din sa buhay. May nakita akong naghahabulan, akala mo'y mga bata e. I wonder kung trainee ba sila, lights out na, bakit nasa labas pa sila. 

Pero mali atang lumapit ako, hindi ko tuloy alam kung gising ba ako o nananaginip. 

Tangina.

Someone please wake me up. 

Save me from this hell. 

Gusto kong tumakbo, gusto kong baliwalain na lamang sana ang nakita ko; pero napako ang mga paa ko at nanatili akong nakatayo hanggang sa magkatinginan kami ng mata sa mata. 

"M-Mika—" sambit ko na para bang hindi makapaniwala sa nakita. 

"J-Jovs." sagot niya.

Napatingin ako sa kanilang mga kamay na magkahawak. Nakita ko rin kung paano humigpit pa ang hawak ni Rachel doon. 

H-how—

"I trusted you." sambit ko. "Sabi ko alagaan mo, hindi ko sinabing ahasin mo!" nanginginig kong sambit. Gusto ko siyang saktan pero natatakot ako sa kakalabasan kapag sinimulan ko, baka hindi ko na mapigilan ang sarili ko at mapatay ko siya. 

Napabuntong hininga naman si Mika. "What if you didn't make it?" seryoso niyang tanong. "What if hanggang ngayon hinihintay pa rin namin pagbabalik mo?" 

"Then so be it." matigas kong sagot. 

"Hindi kasalanan to ni Mika, Jovelyn." sambit pa ni Rachel kaya ipinaling ko ang aking tingin sa kanya. She looks like someone na walang pinagsisisihan sa nangyari. 

"Hindi ikaw ang kausap ko, Rachel." I looked blankly at her. "This is between me and my sister. That despite being so inlove with you, nakuha ka niyang agawin sa akin." I chuckled painfully, na halos bawat pagtaas baba ng dibdib ko, sa bawat paghinga ay para bang may tumutusok sa akin.

Binatawan naman ni Rachel ang pagkakahawak niya kay Mika at sinuklay ng kanyang kamay ang kanyang buhok. "You were gone, with no hopes kung buhay ka pa o hindi. Anong gusto mo? Be stuck at loving you? Jovs, hindi sayo umiikot ang mundo ko." masakit niyang sambit.

Bakit pakiramdam ko galit sa akin ang mundo?

Bakit parang kasalanan ko pa na I saved Mika at humiwalay sa pagkakahawak sa kanya?

Natawa ako at napakamot sa aking ulo. 

"Ang babaw naman non, major." natawa nanaman ako. "How long did it take para mahalin ang kapatid ko? 1 week? 2?" naramdaman ko naman ang pagsampal niya sa akin making me clench my jaw at muli siyang tiningnan.

"Hindi ako ganon!" sagot sa akin ni Rachel.

"Rad, tama na." pagpigil sa kanya ni Mika.

"So may pet name ka pa pala sa kanya, sweet." I smirked. 

"Dude, seriously? It's her initials." she looks unfazed. "Ako ang may kasalanan, I made a move on her kahit sa puso ko alam kong buhay ka." wika nito.

"Bullshit." tiningnan ko siya nang masama. "Sabihin mo kami palang gusto mo na—"

"Yes." nabigla ako sa sinagot niya. "Alam mo yung nahostage kami?" tumawa naman siya. "I joined her dahil sobrang takot ako sa pwede nilang gawin. Hindi ko alam kung paano hihinga na hindi ko alam kung buhay pa ba siya o ano. I was crazy as hell not thinking kung ano naman ang pwedeng mangyari sa akin. From that I knew I was doomed. She loves you, eepal pa ba ako?" sabay tawa niya at tinulak si Rad. "Iyo na kung gusto ka."