Untypical love Story •Julia i Kacper •

38

Tego dnia spałem w hotelu we Wrocławiu. Boję się jutrzejszego dnia, bo nie wiem czego mam się spodziewać. Boję się, że Julka miała jakiś wypadek i coś poważnego jej się stało. Nie wiem czy będę potrafił cały czas być przy niej, gdy będzie mnie potrzebowała, ale napewno będę się starać. Ona jest dla mnie wszystkim. Jest jedyną osobą, której tak naprawdę strasznie ufam. Tylko ona wie jak poprawić mi humor, jak mnie uspokoić i jak mi pomóc. Wystarczy, że jest obok i jest mi dużo lepiej. Wystarczy po prostu jej obecność...

Pov. Julia
Obudziłam się w dużo lepszym stanie. Nic mnie nie bolało i nie miałam problemów ze spaniem. Możliwe, że to dzięki kroplówce, która była podpięta przez całą noc. Dzisiaj odwiedzić miała mnie moja mama. Nie spodziewałam się nikogo innego oprócz niej. Dobrze, że Idalia wczoraj przyniosła mi kosmetyki i dzisiaj mogę się trochę wymalować, bo jestem strasznie blada i nie wyglądam zbyt dobrze. Po chwili, gdy skończyłam się malować, przyszła pielęgniarka i przyniosła mi śniadanie. Nie było najgorsze ale wyśmienite tez nie.

Skip time
-Jula wstawaj!-krzyknęła moja mama przez co natychmiast się obudziłam. Po śniadaniu Zrobiłam sobie małą drzemkę, bo nie miałam już co robić.
-Nie musiałaś tak krzyczeć- odpowiedziałam
-No chyba musiałam, bo jak normalnie cię budziłam to zaczęłaś chrapać jak nigdy- zaśmiała się. W tej samej chwili zadzwonił mój telefon. Był to Kacper. Zastanawiałam się czy odebrać, bo nie wiedziałam co mu powiedzieć, jak będzie pytać gdzie jestem. No trudno powiem ze jestem u idali.

-Eluwina misiu, jak tam? Kiedy wracasz do mnie?- zapytał wesoły brunet
-Hejka, wszystko w porządku ale nie wiem kiedy wrócę- odpowiedziałam patrząc na swoją mamę.
-A co porabiasz?- zapytał
-No siedzę z Idalią i plotkujemy, jak zwykle- zaśmiałam się, by brzmieć bardziej wiarygodnie.
-Ciekawe, ciekawe. Dobrze kończę bo muszę gdzieś jechać. Trzymaj się, kocham cię
-Ja ciebie też, uważaj na siebie- odpowiedziałam i się rozłączyłam. Tęsknię za Kacprem i jest mi strasznie głupio, że nic mu nie powiedziałam, ale nie wiem jak mam to zrobić. Boję się, że mnie zostawi i zostanę sama a wtedy sobie nie poradzę.

Pov. Kacper
Wsiadłem szybko do auta i zadzwoniłem do Idalii aby się szybko ubierała bo zaraz jedziemy do Julki. Ciekaw jestem o co może chodzić, skoro cały czas mnie okłamuje. Dziewczyna na bank nie spodziewa się mojej wizyty, No chyba że Idalia jej coś mówiła na ten temat. Gdy podjechałem pod dom blondynki, zatrąbiłem klaksonem w aucie i za chwilę dziewczyna pojawiła się koło auta. Szybko ruszyłem z podjazdu i pojechaliśmy pod szpital. Przez całą drogę się nie odzywałem, po prostu nie mogłem wydusić z siebie słowa. Bałem się, nie wiem czego, ale się cholernie bałem.
Gdy byliśmy pod szpitalem, nie wiedziałem jak mam się zachować. Chodziłem w kółko jak głupi, bojąc się wejść do środka.
-Kacper, wszystko będzie dobrze. Nie denerwuj się i chodźmy do środka- blondynka dotknęła dłoniom mego ramienia przez co od razu moje mięśnie się spięły. Julka robiła tak samo gdy chciała sprowadzić mnie na ziemię. Jej dotyk mnie uspokajał.
-To jest serio coś tak poważnego, że nie mogłaś mi tego wcześniej powiedzieć?- zapytałem zestresowany
-Nie, po prostu nie chciałam aby Julka była zła, że powiedziałam to za nią- odpowiedziała- chodźmy tam- dodała. Powoli ruszyliśmy do środka. Gdy znaleźliśmy się przy recepcji, jakaś starsza kobieta spytała kim jesteśmy dla Julki a ja szybko, bez dłuższego zastanowienia się odpowiedziałem, że jestem narzeczonym a Idalia to jej siostra. To było pierwsze co wpadło mi do głowy. Kobieta podała nam numer sali i pojechaliśmy windą na odpowiednie piętro. Z korytarza było słychać głos rozmawiającej Julki. Szybkim krokiem podeszłam do drzwi ale gdy usłyszałem pewną rzecz, nie wiedziałem czy jednak chcę tam wchodzić...