Kilitle

2. Bölüm | Gece Ziyareti

Nick

   Yağmur yağıyordu. Balkon kapısını yavaşça ittirerek içeri girdim. Islanan kapüşonlumu başımdan çıkarıp, yatağa doğru yürümeye başladım. Ona doğru eğildiğimde, burnuma gelen enfes kokusunu hissettim. Dizlerimi yere koyup, boynuna uzanan saçlarını geriye aldım.

Elimi saçlarında gezdiriyor, yüz hatlarını inceliyordum. Birden kıpırdamaya başladı. Kendimi geriye çekip, birkaç saniye bekledim. Uyanmaması için tanrıya yalvarıyordum adeta.

Gözlerini araladı. Masmavi gözleri, odaya giren sokak ışığıyla karanlıkta kendini belli ediyordu.

"Rüyada mıyım?" Diye sorduğunda gülümsedim. Üzerine doğru daha da doğrulup, tekrar saçlarına yerleştirdim elimi. "Hayır, yanındayım buradayım."

Gözlerini daha da açmıştı. Başıyla balkon kapısını işaret ederek, "İçeri ordan mı girdin?" Dedi. Kafamı salladım. Yüzünü izlemeye devam ediyordum. Kirpikleri, dudakları ve diğer her bir ayrıntısı beni kendine çekiyordu sanki.

Yerinden doğrulup, elini yüzümde gezdirdi. Başparmağını dudağıma götürdü. Onun bana her dokunuşu, beni mahvediyordu. "Islanmışsın."

"Yaraların iyi mi?" Dediğinde, gülümseyerek gözlerimi devirdim.

- Hailie inan bana benim için hiçbir önemi yok.

"Yapma Nick" dedi. Ses tonu daha da güçlüydü. Yüzüme bakıyordu.

- Benim yüzümden bu durumdasın. Seni böyle gördüğümde kötü hissediyorum.

Yüzümdeki elini tuttum, "Buna gerek yok."

- Hayatım boyunca yüzümün ne hale geldiğini görsen sen de bunu dert etmezdin. Ve ölmenin eşiğine bile gelecek olsam, o piç kurusunu gebertmekten beter ederdim.

Anlık bir tepkiyle kolumdaki saate baktım. Bu sefer çok fazla geç kalmıştım. "Hailie, gitmem gerek"

"Ne?" Dedi şaşkınlıkla bana bakarak.

- Bu saatte neye yetişmeye çalışıyorsun?

Ayağa kalkıp balkon kapısına ilerledim. Tekrar arkama döndüğümde, Hailie hala beni izliyordu.

- Yine geleceğim ve bunun telafisi olarak da seni yemeğe çıkarmak istiyorum.

Gülümsedim. O da aynını yaptı. Korkuluklardan tutunup, dikkatlice aşağı sarktım. Alt katın cam demirlerine geçirdim ayağımı. Yere atladım.

Artan yağmurun etkisiyle, kapüşonlumu tekrar başıma geçirdim. Hızlı adımlarla yürüyor, aklımdan şu an için onu çıkarmaya çalışıyordum. Gözlerini, dudaklarını kokusunu...

Yarım saat sonra evimin önüne gelmiştim. Apartman merdivenlerini hızla çıkıp, karşı kapının zilini çaldım. Jenna, kapıyı açtı.

- Gerçekten özür dilerim. Bu kadar gecikeceğimi tahmin bile edemedim.

"Sorun değil Nick" dedi. "Bekle de Lily'i çağırayım."

İçeri ilerleyip Lily'e seslendi. İkisi birlikte tekrar kapının önüne geldiler. Lily esneyerek gözlerini ovuşturuyordu. "Jenna, teşekkür ederim" dedim.

- Rica ederim. Bu aralar geç uyuyorum zaten.

Lily'i kucaklayıp, cebimden anahtarı çıkardım. Anahtarı çevirip içeri girerken, Jenna'ya gülümsedim.

- İyi geceler.

Ayağımla itekleyerek geri kapattım kapıyı.