Kilitle

33. Bölüm | Eksik Parça

Hailie

   Gıcırdayan parkenin üzerinde olabildiğim kadar sessiz yürüyordum. Gün yeni ağarıyor, güneş ışığı perdenin arasından odaya doluyordu. Ben ise yavaş yavaş seçmeye başlıyordum etraftaki eşyaları.

Annemin başucundaki pufa sakince bıraktım kendimi. Gözlerimi üzerinde gezdiriyor, yeni görüntüsüne alışmaya çalışıyordum umutsuzca.

O kadar yanıyordu ki canım, gözyaşlarım boynuma kadar uzanmıştı. Elimle ağzımı kapatıyor, en sessiz şekilde döküyordum içimi ona.

Keşke zamanında her şeyi konuşsaydın benimle. Beni bir bilinmezliğin ortasında bırakıp gitmeseydin zaman çoktan akmışken. Keşke elimden geleni yaptım rahatlığıyla bekleseydim iyileşmeni.

Sen ise benden bunu bile sakladın.

Aşağıdan gelen kapı sesiyle kalktım oturduğum yerden. Sessizce çıktım odasından annemin. Gözyaşlarımı sildim, gün bile yeni aydınlanıyordu. Bu saatte kim gelmiş olabilirdi?

Yavaşça indim merdivenleri. Kapıya geldiğimde, tereddütle kolu çevirdim. Karşımda onu görmemle adeta nefesim kesilmişti. Yanımızda olması bana o kadar uzaktı ki, gözlerime inanamıyordum.

"Baba."

Elindeki bavulu kenara ittirerek çekti beni kendine. Sımsıkı sarılıyordu yanımda olmadığı senelerin acısını çıkarırcasına.

"Hailie, seni o kadar özledim ki."

Sarılmayı devam ettirirken duyduklarımı sorguluyordum. Gerçekten mi baba? O yüzden mi her gün arayıp halimi sormuştun?

Son bir ayda nelerle uğraştığımdan haberi bile yoktu. Hoş, sorsa da anlatamayacağım şeyler vardı aralarında. Ama sesini duymak, yalnız olmadığımı bilmek bile daha güçlü yapardı beni. İzin vermedi.

Tabii ağzımdan, düşündüklerimden farklı kelimeler döküldü.

"Ben de seni özledim."

Kendimi geri çekerek yüzüne baktım babamın. Hayatımda değildi. Bana değil, başka birine baba rolünü oynuyordu ama tanıyordum onu.

Annem için kendini yıprattığını yüzünden okuyordum. Evlilikleri ne kadar hasarlı olursa olsun, silip atamıyordu annemi.

- Kızım seninle konuşmak istiyorum.

"Konuşalım, içeri girsene." Dediğimde, derin bir nefes alarak parmaklarını saçlarından geçirdi.

- İçeride konuşamayız. Bir şeyler yemek ister misin?

"Baba, bu saatte her yer kapalıdır." Dedim gönülsüzce. Bavulunu bana doğru sürüyerek sırıttı.

- Beni fazla hafife alıyorsun, burayı hâlâ hatırlıyorum.