Kilitle

47. Bölüm | "Seni Tekrar Kazanacağım"

Medyadaki müzikle okumanızı rica ediyorum🤍

Nick

Gecenin esintisi yaprakları savuruyor, yağmur damlaları açık balkon kapısından içeri doluyordu. Hissettiğim titremeyle daha da sarıldım yorgana. Yatakta yönümü değiştirdim.

Yanı başımda Scarlet'ın durduğunu fark etmemle doğruldum yattığım yerden. Gözlerimi bile açmamı engelleyen uykumdan eser yoktu şimdi. Tedirginlikle baktım silüete.

"Neden buradasın?"

Sarı saçlarını geriye attı boynundan. Üzerindeki saten elbise gecenin karanlığında bile belli ediyordu kendini. Bana doğru attığı her adımda daha da kontrolünü kaybediyordu kalbimin ritmi.

İçimden yüzlerce kez tekrarlıyordum karşımda bir hayalin durduğunu.

"Bana hissettiğin duyguların bedelini başkasına ödetiyorsun Nick."

Söyledikleri beni afallatmaya yetmişti. Yaklaşmaya devam ediyordu yanıma. Onu her defasında daha zor uzaklaştırıyordum kendimden.

Bu da durumun sarpa sardığını kanıtlıyordu.

- Hailie'nin burada olmasının sebebi sen değilsin Scarlet. Yavaş yavaş arındırıyorum zihnimi senden.

Duyduklarıyla gülümsedi, aşağılarcasına süzdü beni. İkimiz de biliyorduk bunun mümkün olmadığını.

Vazgeçilmezdi Scarlet. Ve bunun farkındaydı.

- Yapma Nick, çevrendeki her kadında beni arıyorsun sen. Ne pahasına olursa olsun, tekrar yanında olmam için her şeyini gözden çıkarırsın!

Sözlerinden sonra kaybettim aklımı. Beynim, iradem olmadan Scarlet'ı getiriyordu gözlerimin önüne.

Yaşadığını, benimle uyuduğunu, yanımdan bir an olsun ayrılmadığını...

Kokusunu içime çekerek beline sarıldığımı hatırladım aniden. Beraber uyandığımız sabahlar için yapmayacağım şey yoktu.

Haklıydı o, tekrar dönsün diye her şeyimi gözden çıkarırdım ben!

Çektiğim acıyı sinirimle örtmeye çalışıyordum. Olmuyordu, beceremiyordum ona yalan söylemeyi.

Hayalinde ya da yanında, kendim olabildiğim tek kişiydi o.

"Çok güzelsin" dedim kırık gülümsemeyle tüm bedenini izlerken. Mide bulandırıcı, aynı zamanda nefes kesiciydi.

- Ama hayatımdayken değilsin Scarlet. Çevresindeki herkesi araç olarak gören, aciz birisin sen.

Derin bir iç çekerek yatağıma bıraktı kendini. Sarı saçları yorganın üzerine dağılıyor, gözleri ise benimle buluşuyordu.

Susmak istemiyordum, içimdeki her şeyi vurmak istiyordum yüzüne.

Her ne kadar hayalden ibaret olduğunu bilsem de.

- Sende yaptığım hataları onda yapmayacağım. Onu incitmeyeceğim, hayatımdaki en büyük şansı, birkaç sikik hayal yüzünden kaybetmeyeceğim!

Hiçbir şey söylemediği gibi, bakışlarını da çekmiyordu üzerimden.

- Bana verdiğin her hasarı, bıraktığın her izi sileceğim! Adının bana hiçbir şey ifade etmediği günlere kadar çabalayacağım.

Bacaklarımdaki yorganı çekip kalktım yataktan. Onu geride bırakmak, veya orada olduğunu bilmek umrumda bile değildi. Arkama bile bakmıyordum odayı terk ederken.

Hailie'nin yanına ilerledim, kapıyı çaldım yavaşça. Tokmağı tuttuğumda yaşadığım heyecan, tüm benliğimi sarıyordu.

İçeri girdiğimde hâlâ uyumamış olduğunu gördüm. Camın kenarına oturmuş, dışarıyı seyrediyordu. O simsiyah saçları ise geceyle karışıyordu adeta.

Dikkatini bana verdi istemsizce.

Ağlıyordum, hemde saklamaya gerek duymadan. Çaresizdim, üzerimdeki tüm ağırlık, hiç olmadığı kadar boğuyordu beni.

Ayağa kalktı, şaşkınlıkla izlemeye başladı sonra da. Ne yapacağını bilemiyordu, yardım etmeli miydi? Yoksa kaçmalı mıydı odadan?

İçinden geçirdiği her şeyi anlıyordum ben.

Adımlarımı hızlandırıp birden kavradım bedenini. Öylesine sıkı sarılıyordum ki, kemiklerini kollarımın arasında hissediyordum. Tereddüt etti, tepkisiz kaldı birkaç saniye.

Sonrasında dayanamayıp yerleştirdi ellerini vücuduma. Başımı omzuna gömdüm, tüm hırsımı atmaya çalışıyordum ağlayarak. Ben sakinleşene kadar çekmedi ellerini üzerimden.

Sarılmaya son verip kollarını tuttum. Yanımda olmak istediğini hissediyordum, belki de yardım etmek...

Ya da sadece annesini görebilmek için zavallı halimi umursuyormuş gibi davranıyordu.

"Seni seviyorum. Sana dair her şeyi seviyorum Hailie. Sebep olduklarımı düzelteceğim, ömrümü harcamam gerekse de seni tekrar kazanacağım."