Karanlığımdaki Işık (Tamamlandı)

Bölüm 46

Satır arası yorum sayısı fazla olursa daha hızlı bölüm gelebilir dlxklxkcldlz

"Zeynep!" Dedi. Ben daha çok kahkaha attım. "Bir mafyaya perde astırıyorum ya! Şaka gibi!" Dedim kahkahalarımın arasında. "Kızım dua et o mafya sana kıyamıyor." Tek kaşım havalandı, "Pabucumun mafyası." Dedim. Sinirle bana baktı. "Pabucumun mafyasıymış! Bu söyleminden nefret ettiğimi biliyorsun." Dedi sinirle perde asmaya devam ederken. Gülmeye başladım. Bana ters bir bakış attı. "Üzgünüm, ama sen bu şekildeyken seni ciddiye alamıyorum." Dedim gülmeye devam ederken. Kim derdi ki Ateş Sayar bir gün perde takacak. Perdeleri takınca bana döndü, "Bitti. Başka perde var mı asılacak." Dedi. "Yavaş ol şampiyon. İstersem şunları çıkar tak. Ama benim takmanı istediğim başka perde yok." Gözlerini devirdi. O gözlerini devire devire öyle kalacaktı bir gün. "Yok bir de olsaydı." İstemsizce kıkırdadım. "Hadi git dinlen." Dedim. Ben de temizliğe devam ettim. Saniyeler dakikaları, dakikalar saatleri kovaladı.

Temizlik işi bitmiş koltukta uzanıyordum. "Ateş! Ben acıktım." Dedim. Üst kattan aşağı indiğini gördüm. "Eve mi gitsek artık?" Şaşkınlıkla ona baktım. "O kadar temizliği boşuna mı yaptım ben?" Bir kahkaha attı. "Tamam, tamam. Sadece bir şaka." Dedi ve bir kahkaha daha attı. "Çok komikti. Bir daha olmasın." Dedim gözlerimi devirerek. Yanıma gelip uzandı. Ama bedenin yarısı koltuğun dışında kalmıştım. Hafifçe kayarak üstüne çıktım. Burnumun ucunu öptü. "Abimlere ne zaman söyleyeceğiz?" Dedim. "Eve gider gitmez." Başımı boyun girintisine soktum. O keskin kokusunu içime çektim. "Ben çocuk istiyorum." Dedi Ateş. Şaşkınlıkla ona baktım. "Ne?" Dedim. O ise gayet ciddiydi. "Ben ciddiyim Zeynep. Ben bir bebeğimiz olsun istiyorum." Başımı boyun girintisine geri koydum. "Ateş, bu seferde eğer koruyamazsam. Yine alırlarsa benden bebeğimi. İkinci bir acıyla yaşayamam. Ne olur anla beni." Dedim ve derin bir iç çektim. "Hem daha birkaç saattir evliyiz. Çocuk mu yapacağız hemen?" Kahkaha attı. "Haklısın bebeğim. Ama içimdeki baba olma duygusunu bastıramıyorum." Dedi. Elimi yanağına koydum ve sakallarını okşadım.

*

Gece nefes nefese uyandım. Gördüğüm kâbuslar artmıştı gün geçtikçe. Neredeyse her gece kan ter içinde, nefes nefese uyanıyordum. Ateş'i uyandırmadan kollarının arasından çıktım ve aşağı indim. Kendime bir bardak su koydum. Mutfağın penceresinden dışarıyı izlemeye başladım. Ay pencereye vuruyordu. Ne güzeldi oysaki...

Rüyalarımda bazen bebeğimin benden alındığını, bazen babamın bana işkence ettiğini, bazen Ateş'in gittiğini, bazen ise annemi görüyordum. Hiç bilmediğim annemi... Pencereden yıldızları izlemeye daldım. Yıllarca yaşadığım acılar ruhumu parçalamıştı. Geri dönüşü olmayan bir şekilde hemde... Sonra aklıma o gece geldi. Karanlık ıssız sokakta, bacak aramda... Gözlerim doldu. Kimse ne yaşadığımı bilmiyordu. Ne acı çektiğimi bilmiyorlardı... Orospu olmuştum babamın gözünde. Öz babam bile bana böyle davranırken bir başkasını düşünemiyordum. Gerçekten bir adam için kaçtığımı mı düşünüyordu? Gerçi o beni tanımıyordu bile. Onun sadece sinir topuydum ben. Hiçbir zaman kızı olamamıştım. Sadece etrafta dayak atacak birini arardı. O kişi de bendim. Belki de benim kaderim ben doğmadan önce başlamıştır... Mesela annemle babam tanıştığında yazılmıştır benim kaderim. Belki o zamandan belliydi neler yaşayacağım...

Kasvetli geceye baktım. Geceyi sevmezdim. Ama âşık olduğum adam bana geceyi sevdirmeyi başarmıştı. Arkamdan sarılan kollarla korkuyla sıçradım yerimden. "Şşt." Diye bir ses geldi kulağıma. Çıplak göğsüne yasladım sırtımı. Omzumu öptü. "Yine mi kâbus?" Dedi fısıldayarak. "Evet." Belimde ki ellerini sıklaştırdı. Boynuma öpücükler kondurdu art arda. "Uyumalıyız." Dedi boğuk bir sesle. Ona doğru döndüm ve kollarımı boynuna sardım. Kafamı göğsüne yaslayarak gözlerimi kapattım. Ellerini bacaklarımın altına koyarak kucağına aldı.

Selaaam! Kısa bir bölümle geldim yine dkdkxlskdlsld . Oy verin ve yorum yapın plssss. Sizce Zeynep geçmişinde o gece ne yaşadı? Tahminlerinizi yorumlara bakliyom bebişler  Seviliyorsunuzz 🖤