Karanlığımdaki Işık (Tamamlandı)

Bölüm 63

Multi: Yaşlı Amca - Yıldızlara Bak

"Kızımızın odası çok güzel oldu!" Ateş'in boynuna atladım çığlık atarak. Gülerek belimden tuttu beni. Ondan ayrılıp odanın penceresine ilerledim. İlk önce dışarı baktım, sonra camı araladım. Beşiğine dokundum. Dolabının içine baktım... Benim küçükken hiç böyle bir odam olmamıştı. Ama benim ne eksiğim varsa hepsini kızımda tamamlayacaktım. Karnımı okşadım. Sonrasında bir hareketlilik hissettim. Şu aralar sürekli hareket ediyordu, içeride sanki koşu yapıyordu küçük kızım.

Odasının duvarlarına baktım, birçok güzel posterler asmıştık. Kapının pervazına yaslanmış, beni izleyen Ateş'e baktım. O bana gülümserken, ben de ona gülümsedim.

4 Ay Sonra

Doğuma çok az kalmıştı ve bu beni korkutuyordu. Ayrıca son zamanlarda karnım çok büyüdüğü için uyuyamıyordum. Bir o tarafa bir öbür tarafa dönüp duruyordum yatağın içinde. En sonunda dayanamayıp Ateş'i uyandırdım. "Ateş. Çok ağrım var, uyuyamıyorum." Dedim fısıltıyla. Uykulu gözlerle baktı bana. "İlaç getireyim mi?" Dedi gözlerini ovarken. "Ateş, hamileyim. Nasıl ilaç içeyim? Kasıklarımı ovsana biraz." Dedim ve sırtımı göğsüne yasladım. İlk önce yanağımı öptü, sonra da sıktı. "Senin yanakların mı şişmiş acaba biraz?" Dedi çatallaşan sesiyle. "Sanırım, çok kilo aldım dimi?" Tekrardan öptü yanağımı ve elini kasıklarıma götürüp ovmaya başladı. "Sen her halinle güzelsin. Bu halinle bir başka güzelsin." Gülümsedim ve gözlerimi kapattım. "Korkuyorum." Dedim mırıldanarak. "Neyden korkuyorsun hayatım?" Sakallarını yanağıma sürttü. "Doğumdan... Çok canım acıyacak. Acaba bebek doğmasa mı? Hep kalsa mı orada?" Burnundan gülme sesini duydum. "Saçmalama güzelim. Bebek oradan çıkacak. Korkma, ben yanında olacağım. Korkman gereken başka bir konu var ama." Dedi. Gözlerimi açmadan mırıldandım, "Konu mu? Ne konusu?" Boynumu öptü bu sefer. "Kızımız isimsiz doğacak. Biz isim bile bulmadık ona daha." Güldüm. "Sahiden biz niye isim düşünmedik? İsmi ne olacak?" Aramızda birkaç saniyelik bir sessizlik oldu. "Miray." Dedi fısıltı gibi çıkan sesiyle. Gözlerimi açtım hemen. Miray... Miray... Miray ismi beynimin içinde yankılanıyordu. "Tamam, olsun." Karnımı okşadım. "Miray..." Dedim sadece. Kafamı hafifçe sağa çevirdim ve dudaklarını öptüm.

Burnunu burnuma sürttü. "Şimdi istediğin kadar uyu, 1 buçuk ay sonra uyuyamayacaksın canım." Dedim fısıltıyla, güldüğünü duydum. "Asıl sen uyu güzelim. Ben alışığım, dayanırım. Ama senin bünyen biraz zayıf." Bu sefer yanağını öptüm ve kollarının arasından çıktım. "Ne oldu? Geçti mi ağrın?" Başımı salladım ve ekledim, "Geçti. Şimdi uyumak istiyorum sadece." Başımı yastığa koyup Ateş'i kendime doğru çektim.

*

Sabah mutfaktan gelen takırtılarla uyandım. Yavaşça kalktım yataktan. Banyoda işlerimi halledip üstüme uzun bir kazak ve tayt geçirdim. "Ateş, mutfakta ne yapıyorsun yine?!" Diye seslendim mutfağa doğru. Mutfağa girdiğimde her yer birbirine girmişti. "Ateş! Ya hayatım ne yapıyorsun yine?" Diyip elinden mikseri aldım. "Ya Zeynep, otur sen. Kahvaltı hazır şimdi." Gözlerimi devirdim. "Mutfağı sen toplayacaksın, haberin olsun." Diyip sandalyeye oturdum. Karnımda tekme atan ayaklara baktım. Artık tekme atarken ufakta olsa beliriyordu o bölge. Bu sıralar sürekli tekmeliyordu. Bazen canımı acıtsa da hoşuma gidiyordu. "Yine başladı." Dedim karnımı okşarken. "Yine mi tekmeliyor seni? Şimdi gelip kızarım hayatım, merak etme sen." Burnumdan bir gülme sesi çıktı. "Kızma kızıma." Ateş saçlarımı öpüp tabağı masaya koydu. Karın hizamda eğilip konuşmaya başladı, "Bana bak küçük hanım, karımı rahat bırak. Senin annen olabilir, ama benimde karım. Ona göre." Bir kahkaha attım. O an fark ettim Miray'ın tekmelerinin durduğunu. "Seni dinledi." Dedim. "Ama kızıma kızma. Kızarsan kafanı kırarım Ateş." Diye de ekledim. Bu sefer kahkaha atan oydu.