Abim çok sinirliydi. Odanın içinde volta atıyordu. "Ateş..." Dedim kısık sesle. Kolumdaki eli kolumu okşadı. "Ya Ateş siz delirdiniz mi? Gizlice evlenmek ne demek ya?" Dedi Burçin. Abim sinirle evden çıkarken peşinden gittim. Onu durdurdum. "Abi!" Diye seslendim. Durdu ve gözlerime baktı dolu gözlerle. "Lütfen kızma. Nasıl olsa evlenecektik zaten." Başını salladı, "Habersizce evlenmeniz ne kadar doğru Zeynep. Her şeyi geçtim, nerede olduğunuzu söylemiyorsunuz. Başına bir şey geldi diye ödüm koptu. O 2 günde cehennemi yaşadım, haberin var mı senin?" Dolu gözlerle abime sarıldım. Elleri belimi buldu. "Özür dilerim. Ama ben mutluyum. Sende mutlu ol." Saçlarımı öptü, "Tamam, mutlu olacağım. Sen yeter ki mutlu ol canım kardeşim." Göz yaşlarım abimin kazağını ıslatıyordu. "Berkant... Nikah şahidim oldu." Bana baktı ve sinir bozukluğu ile güldü, "Ne? Şaka yapıyor olmalısın." Başımı hayır anlamında salladım, "Gerçek abicim." Histerik bir kahkaha attı. "Eve gidince döveceğim onu." Endişeyle abime baktım, "Hayır abi. Onunda haberi yoktu. Ne olduğunu bile anlamadı."
Ben içeri girerken o eve gidiyordu. Ateş'in yanındaki yerimi aldım. Ateş bana soran gözlerle baktı, "Sadece böyle bir şey beklemediği için kızgındı. Daha doğrusu şoktaydı. Şimdi gayet iyi. Merak etme..." Gözlerini tamam dercesine kırptı. "Abla gitsen mi artık öğrendiğine göre." Ateş'e ters bakışlar gönderdim ve ekledim, "Ateş, ablanı evden kovup durmasan mı? Burçin bizimle kalsın." Burçin ayaklandı, "Ateş haklı Zeynep'ciğim. Ben gitmeliyim." Ben de ayağa kalkarak Burçin'e sarıldım. "Pekâlâ. Hoşçakal." Dedim kollarımı ondan ayırarak. Burçin gitti ben merdiven basamaklarına adımlarken kolum bir el tarafından çekildi. Elin sahibine baktım. "İyi misin?" Dedi alnımı öperek. "İyiyim. Sadece uykum var. Yorgunum." Kolumu serbest bıraktığında ağır ağır merdivenleri çıktım. Üzerimdeki kıyafetlerden kurtulup üstüme pijamalarımı giydim. Yatağın bir tarafına kıvrıldım.
Öylece karşımdaki boş duvarı izliyordum. Gözlerim boş bakıyordu, ama aklımdan tonlarca düşünce geçiyordu... Uykum düşüncelerime baskın geldi. Gözlerim ağır ağır kapanırken aklımdan geçen tek cümle şuydu, 'Belki bir gün Ateş'e her şeyi anlatabilirim...' bu düşünceyle gözlerim kapandı. Kendimi rüyalara bıraktım. Bu sefer o kâbuslardan birinde değildim. Onun aksine rengarenk, aydınlık bir rüyaydı... Gözlerimi heyecanla geri açtım. Birkaç saniye uyandığımın farkına varamadan karşımdaki duvarı izledim. Gördüğüm şeyin rüya olduğunu anlayınca yattığım yerde dikleştim. Bacaklarımı kendime çektim. Kollarımı bacaklarıma koyup, alnımı kollarıma dayadım. Başım çok ağrıyordu. Bir ağrı kesici içsem iyi olacaktı. İlk önce banyoda elimi yüzümü yıkadım. Aşağı indiğimde hiç ses seda yoktu. Mutfaktan bir ağrı kesici alıp ağzıma attım. Ardından bir bardak suyu kafama diktim. Pencereye vuran yağmur damlaları kulağıma bir melodi gibi geliyordu. Hoş bir müzik tınısı gibi... Pencereyi açtım ve toprak kokusunu içime çektim. Yağmurdan sonra en çok bu kokuyu seviyordum.
Yüzüme çarpan soğuk hava tüylerimi diken diken etti. Ama soğuk havanın yüzüme çarpması hoşuma gidiyordu. Rüzgar tenimi okşarken gözlerim kapandı kendiliğinden. Belki bu soğuk havada dışarı çıkıp biraz yürüsem çokta fena olmazdı. Hemen yukarı çıkıp üzerime dar siyah pantolonu ve kırmızı kazağımı geçirdim. Saçlarımı açıp aşağı geri indim. Botlarımı ve montumu giyip dışarı çıktım. Yağmur şiddetini azaltmış, toprağa çiseler hâlde düşüyordu. Caddeye doğru adımladım. Nereye gittiğimin bir önemi yoktu, sadece yürümek istiyordum... Yolda dalgın dalgın yürürken birine çarpmamla durdum. "Özür dilerim." Dedim ve yoluma devam ederken arkamdan bir ses seslendi, "Pardon! Bunu düşürdün!" Arkama dönüp baktığımda o kız elindeki anahtarımı bana uzattı. Avuç içimi alnıma bastırdım, "Pardon, fark etmedim. Çok dalgındım." Kızın tuhaf bakışlarıyla karşılaştım. "Seni bir yerden tanıyorum, ama nereden?..."
Selaaam! Sizce bu kız Zeynep'i tanıyor mu veya tanıyorsa nereden tanıyor? Zeynep'in, 'Belki bir gün her şeyi Ateş'e anlatabilirim...' dediği kısımda anlatacak olan şey neydi? Yorumlarınızı bekliyorum bebeqler. Öpüldünüzz🖤
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığımdaki Işık (Tamamlandı)
RomanceAşkı nerede bulacağınızı bilemezsiniz. Belki bir kütüphanede, belki okulda, belki de iş yerinde...Peki ya o sizi bulursa? Benim hikayemde de o beni bulmuştu. Mafya olan bir adam ve onun karanlığına ışık olan bir kadın... •11.12.2020 •Küfür içerir! ...