Chapter 72-Round 3
(Churi's POV)
Sumugod palapit samin yung limang lalaki at dahil lima din kaming natira ay isa isa kami ng kalaban at kung minamalas ka nga naman, sakin pa talaga napunta yung may dala dalang baseball bat.
Kitang kita ko yung iba na nagpapahinga na pero samin parin nakatingin, diretso lang din ang tingin ni Jeonghan habang blanko parin ang ekspresyon.
Sinipa ko yung kalaban ko pero parang hindi naman sya na saktan, tinawanan nya lang ako na nagpainis sakin.
Sinipa ko pa sya ng paulit ulit pero wala parin.
"Is that all you can do?" he laughed at me which makes me more irritated and hot tempered.
Sinugod ko sya at sinuntok sa mukha, napahawak naman sya dito pero paramg wala parin. Naramdaman ko nalang yung pagdapo ng isang matigas na bagay sa likod ko.
Napatingin ako at kita ko ang baseball bat at ang mga mata ni Jeonghan. Natumba ako mula sa sahig and my vision started to get blur ,ang tanging nakita ko nalang ay ang nag aalalang tingin ni Jeonghan habang papalapit sakin.
Pero isang mas malakas pa na kalabog ng matigas na bagay sa katawan ko ang nagpadilim sa paligid.
Tuluyan na akong nawalang ng malay.
***
"Jeonghan!!!!"patuloy sa pag agos yung mga luha ko habang tinatapik yung mukha nya. Hindi pwede to! "Jeonghan ano ba!Gumising ka!" wala parin syang malay.
Tiningnan ko yung iba pero laking gulat ko nang makita silang umiiyak, bakit? ba't sila umiiyak? Natutulog lang naman si Jeonghan eh!wala namang masamang nangyari.
"Hoy bat naman kayo umiiyak?"natatawa kong sabi sa kanila. Tumalikod sakin ang iba pero dinig ko naman ang mas paglakas ng iyak nung iba lalo na si Joshua.
Nilapitan ko sya at hinimas himas yung likod nya, mas humagolgol ito sa pag iyak pero wala parin akong ideya kung bakit sila umiiyak.
"Joshua ba't ba kayo umiiyak?" iniwas nya lang yung tingin nya sakin "Hoy, may masama bang nangyari? hoy sagutin mo naman ako oh!" pinahid nya yung mga luha nya pero wala paring tigil ang pagpatak ng mga ito.
"Churi wala n-na sya" putol putol nyang sabi.
"Huh? di ko naintindihan, paki ulit nga, mali yung narinig ko diba?" patawa tawang sabi ko.
"Churi wala na si Jeonghan!"
"Aysus , alam ko na yang mga paandar nyo na yan eh!" May pagbibiro kong sabi pero nabigla ako nang mapuno ng mg patak ng tubig yung kamay ko. Umiiyak ako.
"Churi di ako nagbibiro, patay na si Jeonghan!" natawa ako sa sinabi nya, alam nyo yun, yung tawang parang nababaliw. Halo halo yung nararamdaman ko ngayon.
"Nagpaprank lang kayo eh!" Tumakbo ako papunta kay Cheol, na umiiyak din at pilit pinupunasan yung mga luha nya.
"Cheol, nagpaprank lang kayo diba? Bakit naman mamamatay si Jeonghan? Eh sabi pa nga nya sakin na magpapakasal pa kami! Tapos sabi nya gagawin daw naming inggrande ang kasal! Tapos sabi nga nya sakin sabay kaming mamatay!" Pinunas ko yung mga luha ko. Ba't ba kasi ako umiiyak eh nagpraprank lang naman sila sakin, pinaglalaruan lang nila ako, hindi ko sila paniniwalaan kasi alam kong hindi ako iiwan ni Jeonghan.
"Tanggapin mo nalang yung katotohanan Churi, patay na si Jeonghan, iniwan ka na nya,iniwan nya na tayo" umiiyak na sabi ni Jun.
"Hindi totoo yan, buhay sya! Buhay si Jeonghan hindi nya ko iiwan! hindi nya tayo iiwan kasi mahal nya tayo!" tumakbo ako papalapit kay Jeonghan at tinapik tapik sya.
"Gumising kana Jeonghan, di nato nakakatuwa!! ako mamatay pag pinagpatuloy mo to!" biglang may yumakap sakin mula sa likod at nakita kong yumakap sakin si Hoshi.
Hinarap ko sya at ngumiti ako sa kanya pero basang basa na ng luha yung damit nya "Hoshi, nangdito kana! Diba buhay pa naman si Jeonghan, hindi pa sya patay diba? Sabihin mo sakin, di nya ako iiwan diba?"
Yinakap nya lang ako ng mahigpit at isinubsob yung ulo nya sa balikat ko. "Churi, patay na sya"
Hindi pwede to!
Hinarap ko si Jeonghan at patuloy yung mga luha ko sa pagtulo.
"Jeonghan naman eh! Magpapakasal pa tayo ano ka ba! Ako tong may sakit tapos mauuna ka pa talaga sakin sa langit!" yinakap ko sya, hindi pwede to, di ko kakayanin.
"Niyakap ka ni Jeonghan kaya sya ang nasaksak, he saved you Churi, he wants you to live longer so please fulfill his words"
"Pano naman ako mabubuhay kung wala rin naman sya na nagpapasaya sakin, sige nga sabihin nyo kung pano ako mabubuhay?"
How can i live my life without seeing your precious smile?
I know we will meet again, but this is all i wanna say "im so happy that you come into my world ,you bring color to my life and bring joy to my heart"
I love you , even if the World don't wan't us to be together, i will still find a way to be with you even if it means fighting alone.
"I love you Jeonghan, until my last breathe"
*Vote and enjoy*
A/N: please don't stop reading, i have lot's of plan in my mind and me myself doesn't like killing someone in my story.
Please trust me. It doesn't end here. See you in the next chapter!
YOU ARE READING
When the moon howls [Season 1]
Teen Fiction"The problem is," he looked straight into my eyes as he leaned in, "if I kissed you, I don't think I'd be able to stop."