When the moon howls [Season 1]

Chapter -73- last words for you

Chapter 73- last words for you

(Churi's POV)

I can't hold back my tears while looking at him.

I never thought you would leave me soon
You have surely made an impact on me
You have sure given me a way to see,but when you will leave i will cry
will surely hold back and try

I will never forget the memories we made together. Hindi ko makakalimutan yung mga nagawa natin noon na magkasama, yung mga tawanan at kulitan.

I love you since the day we meet Jeonghan but why are you living me again? I need you so much, your my strength, my happiness, your my anything so how can i live when i have nothing left to cherish?

Every second that i'm with you , i always wish that it will last forever pero pano ba naman, di natin alam kung anong mangyayari.

Sinabi ko sayo noon na di na ulit ako iiyak pero di ko naman kasi mapigilan eh.

Di ko alam anong gagawin, bakit ba kasi kailangan pang mang iwan?

Now i know that nothing in this world is meant to stay forever except for our love and memories.

In another life, i will chose to love you again. I've never expect that one day i will lose you but that's life.

Ganyan ang buhay, hindi lahat ng gusto mo ay magiging sayo habang buhay.

***

Isang bagong araw na naman , pero ramdam ko parin ang sakit. Bumaba na ako upang makita sila kuya na kasalukuyan ng kumakain.

"Churi dito ka!" masayang bungad sakin ni Hoshi, nasanay na ako sa kanya ,mula nung namatay si Jeonghan ay pilit nila akong pinapasaya pero di ko kayang maipakita sa kanila na okay ako, ayokong magkunwari.

Umupo ako sa katapat ni Kuya na upuan, kumuha si Hoshi ng ulam at nilagay iyon sa plato ko at saka sya ngumiti.

Tumango lang ako pero di ko sya masuklian ng ngiti, sadyang di ko lang magawa.

"Churi"

May bigla akong narinig na boses mula sa kung saan kaya't napatingin ako sa paligid.

"Did you call me?" walang tonong tanong ko kay Hoshi. Umiling lang sya sakin.

"Churi, kumain kana kasi namamayat kana oh! Magagalit si Jeonghan nyan pag nalaman nyang di ka kumakain, sige ka baka multohin ka nun"

"I would love to"

***

Tapos na rin akong kumain at nagbihis na para pumasok sa klase. Ganito ako araw araw ,wala sa sarili kasi parang nawalan nako ng gana para mabuhay.

"Kuya baka sunduin ako ngayon ni Jeongha- napatigil ako sa pagsasalita, ba't ba ako nangangarap na sana buhay sya. Ba't parang sa lahat ng bagay ay sya palagi yung naaalala ko.

Tahimik lang sila habang nakatingin sakin kaya't yumuko nalang ako at pumunta sa kotse.

Umupo ako at sumunod naman sakin si Hoshi.May bahid ng luha yung pisngi nya pero di ko na yun pinansin.

Nagsimula na si Kuya sa pagdadrive at tahimik lang kaming lahat buong byahe.

Nakatanaw lang ako sa bintana habang pinagmamasdan ang mga nadadaanan namin.

"Churi!"

Yan na naman yung boses na kagaya ng narinig ko nanina, sino yun?o baka guni guni ko lamang iyon.

Isang lugar na napuntahan na namin ni Jeonghan ang nadaanan namin, sa live happy, di ko alam pero sa tuwing tinitingnan ko ang lugar na yun ay nakikita ko ang mga ala ala namin at ang mga masasayang bagay na nagawa namin dun.

Naririnig ko pa nga yung mga tawanan namin habang kumakain

(Flashback.....)

"Grabe ka Hosh.....Ang bata mo pa may admirer kana..... sakin nga noon si Churi lang admirer ko...."

Napatingin ako kay Jeonghan kasabay ng panglalaki ng mata dahil sa mga narinig ko, butiking toh!!!

"Anong pinagsasabi mo jan ha????Anong admirer???? " agad kong kinusot yung tenga nya dahilan ng pag aray nya pero wala namang boses.

"Ang sabi ko ang dami kong admirer pero ikaw lang ang minahal ko....." agad akong napangiti kahit nagmumukhang ngiwi yung mukha ko na para akong tanga.

"Nambola ka pa eh!"

"Sure kaya ako....Haha i lab you mahar...." panglalambing nya na naman.

"Tse!"

Nakasibangot yung mukha nya sakin at dinig ko naman ang tawanan nila Wonwoo at Hoshi.

"Masakit bang di masabihan ng i love you too?"

"Hoy wag kang ganyan baka umiyak yan sa sakit!"

Dinig kong pang aasar nila na mas nagpasibangot sa pagmumukha ni Jeonghan.

"Di mo nako mahal?" sabi nya sabay pout.

"Haha, i love you too mahar" lumiwanag naman yung mukha nya dahil sa sinabi ko.

(End of flashback)  Chapter 54-Live happy

Kahit papaano ay napapangiti ako, kahit sa simpleng ala ala na yun na kasama ko sya.