When the moon howls [Season 1]

Chapter 8

Chapter 8-

(Jeonghan's POV)

I was walking slowly when i noticed a voice crying inside the female's comfort room. What if it's her. Malakas ang kutob ko na siya ang umiiyak, nasa loob na nang classroom ang lahat nang mga estudyante at siya lang ang nagpaalam kanina na mag ccr.

I suddenly felt the curiousity, even if it's wrong, i take a look inside the comfort room. And from my position, i saw her crying, without any reason i suddenly felt the pain while looking at her.

Napansin kong napahigpit ang hawak nya sa dibdib niya, lumalalim yung paghinga niya kaya nagsimula na akong  mag-alala.

Tiningnan ko lang yung repleksyon nya sa salamin nang napansin kong parang wala sya sa sarili niya at may umaagos na dugo sa bibig nya.

She suddenly smiled and all i felt was pain and  sympathy , bigla nalang syang umubo ng walang tigil at may lumalabas na kung ano sa bibig nya.

Agad akong na alarma kaya kusang humakbang ang mga paa ko para tulungan siya.

Yes i was pretending, nagkukunwari lang ako na hindi ko siya kilala. I know her, and i was close to her.

But that was before.

I helped her just like how i helped her before, mabuti nalang at nasa mga classroom ang mga estudyante at walang nakakita sa kaniya.

Kinapa ko ang bulsa niya, alam kung dinadala niya 'yun palagi para sa mga pagkakataong kagaya nito. Nakahinga ako nang maluwag nang makita ko ito. Tumigil na ang pag agos nang mga dugo mula sa labi niya at di kalaunan ay tumigil na rin ang pag ubo niya nang mga petals.

Ako ang dahilan kung bakit nagkakaganito siya noon, pero ngayon ako pa rin ba?

Why are you experiencing the pain that you don't even deserve?

I cleaned everything , pinunasan ko na yung mga dugo na nagkalat sa sahig at iflinash sa cubicle yung mga petals. Pati yung bibig niya na may bahid nang dugo ay pinunasan ko na 'rin. Pagkatapos ay kumilos na ako upang dalhin siya sa clinic.

I don't know why, i'm so sorry ayuri, please forgive me for leaving you.

*Vote comment amd enjoy!*