When the moon howls [Season 1]

Chapter-76-How can i move on?

Chapter 76- How can i move on?

"Churi, ano gusto mo kainin?" paglalambing na naman sakin ni Hoshi, well it's been a month since Jeonghan died but i still can't move on.

"Anything Hoshi, basta paglutuan moko" i tried to smile at him and makes him more happier to see me smile again.

Napatingin ako kay Mingyu na naglilinis ng sahig, ngayon ko lang syang nakitang naglinis.

"Heyoww sister!" napa takip ako sa tenga ko nang marinig ang sigaw ni kuya mula sa kwarto.

"Good morning, are you feeling well today? Nakita ko yung ngiti mo kanina" sabi nya habang pinipisil  yung mukha ko, naiinis na rin ako dito sa kuya ko na to ,ayy kailan ba ako hindi nainis sa kanya?

"Napagtanto ko lang na kapag naging masaya ako, magiging masaya din si Jeonghan na makita akong nakangiti" sabi ko sa kanya at ngumiti ng napakatamis.

"That's good little sis, learn to smile for him" sabi nya at ginulo gulo ang buhok ko.

"Should we celebrate?" napatingin ako si Mingyu habang naghihintay lang sya ng isasagot namin, celebrate? Ano namang icecelebrate namin?

"Ano namang icecelebrate natin?"

"It's a very beautiful day because we finally see your smile again" sabi nya at nagtaas baba ng kilay.

"That's a good idea babe" tipid na sagot ni Kuya.

ayan na naman po sila

"Yepeeyy ,magcecelebrate kami! Yohoooo kainan na!!!!" sigaw ni Hoshi at nagtatalon talon naman sila ni Mingyu.

Di ko maiwasang tumawa sa kanilang dalawa, malaki rin ang pasasalamat ko na dumating sila sa buhay namin.

"Sige magpapadeliver nalang tayo ng pagkain dito sa bahay" masayang sabi ni Kuya at mas naging masaya pa yung dalawa.

"Teka lang tawagan ko yung iba"  agad na kinuha ni Mingyu yung cellphone nya at tinawagan yung iba naming kaklase.

Di ko alam kung paano ko sila sasalubungin o kakausapin, matagal tagal narin kasi simula noong mag usap kami ng maayos.

Pero excited din naman akong makita silang lahat kasi namiss ko ring makipagkwentuhan sa kanila.

Tumulong nalang din ako sa paglilinis para mas mapabilis yung trabaho ni Mingyu.

Inuna namin i map yung sahig tsaka namin sinunod yung lamesa.

Hindi ko alam kung anong niluluto ni Hoshi , bahala na sya kung anong gusto nyang lutuin kasi hindi rin naman kami mapili sa pagkain.

Nagpatuloy lang kami ni Mingyu sa paglilinis habang naligo naman si kuya sa banyo.

Maya maya pa ay may naamoy akong ginigisa na bawang at sibuyas, agad akong pumunta sa kusina para makita kung anong niluluto ni Hoshi at nakita ko syang gumagawa ng sauce.

"Ano niluluto mo?"

"Sphaghetti" nanglaki pa yung mata ko sa sinabi nya, favorate ko kasi yung niluluto nya at saka nagulat din ako sa kilos nya.

"Marunong ka pala magluto?" di makapaniwala kong tanong.

"Oo , si Jeonghan nagturo saki- ay sorry" napatigil sya sa pagsasalita.

"Hindi okay lang, naalala ko pa pala nung pumunta sya dito tapos kayong dalawa ang nagluto ng ulam" napangiti ako nung maalala yun. Di kasi ako marunong magluto kaya sila na nagluto para samin.

"Miss na miss ko na talaga sya" sabi ko habang tinutulungan syang ilagay sa lalagyan yung sauce.

"Ako nga din eh"

Tapos na yung niluluto ni Hoshi kaya nilagay nya na yun sa loob ng ref.

Maya maya pa ay may narinig na kaming kumakatok mula sa pinto kaya agad namin yung binuksan  ni Hoshi at nabigla naman ako nang salubungin ako ng yakap ni Wonwoo.

Di rin nagtagal ay nakisali yung iba sa pagyakap.

"Totoo ba yung sabi ni Mingyu? Okay ka na daw?" tanong ni Seungkwan sakin at humiwalay na sila ng yakap sakin.

"Oo, wala din naman mangyayari pag palagi akong umiyak ng umiyak"

Nakita ko yung ngiti sa mga mukha nilang lahat na ikinatuwa ko naman.

"Kung nasan man si Jeonghan sa mga oras na ito, alam kung masaya sya sa nakikita nya ngayon" nakangiting sabi ni Wonwoo.

"Masaya kaming lahat na makita kang nakangiti ulit " sabi naman ni Scoups.

"Salamat sa inyo"

**

Masaya kami habang nagkwekwentuhan, madami din silang nasabi sakin tungkol kay Jeonghan.

Nagkwento din sila tungkol sa mga buhay nila. Sa aming section ay si Minghao ang pinaka mayaman, he's dad is a billionare, may ari ng pinakamalalaking kompanya sa UK.

"Minghao pwede mo na palang bilhin yung buong PLDS University" si Woozi na manghang mangha.

"Grabe kayo Minghao kami nga kwek kwek lang kaya naming bilhin" sabay kaming napatawa sa sinabi ni Hoshi.

"Kung gusto mo hosh , palit tayo ng buhay. Mas gusto ko nga yung kagaya sayo eh, walang time para sakin yung family ko. Isang malaking himala na nga kung makikita ko sila ng isang beses sa isang buwan." sagot naman ni Minghao.

"Grabe naman pala, ikaw Josh ano trabaho ng magulang mo?" tanong naman ni Hoshi kay Joshua.

"May ari kami ng isang Paampunan, minsan bumibisita ako dun para makipaglaro sa mga bata at para narin tulungan yung mga madre sa pagtuturo ng salita ng Diyos, simple lang yung buhay namin"

Namangha ako sa sinabi nya, maka-diyos din pala to si Joshua, tahimik sya minsan sa room pero may mga oras na palagi silang nagtatawanan ni DK.

"Ikaw Churi? San parents mo?" napatigil ako sa pagsubo ng pagkain dahil sa biglaang tanong ni Jun.

Yan ang tanong na ayaw na ayaw kong naririnig.

"Just ask me different questions, i don't like talking about them" sabi ko at bumalik sa pagsubo.

A\N: trust me