မခြဲ..ကမၻာအသေခ်ၤ [မခွဲ..ကမ္ဘာအသင်္ချေ]

4.4

《Zawgyi》

4.4[လ်ိဳခ်န္းဘဝ]

ယဲ့က်စ္က်ိဳးဟ လ်န္ဖ်င္ေနေနတဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္းအိမ္ေလးထံ လိုက္လာသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးဟာ ပစၥည္းေတြကို ထုပ္ပိုးလ်က္ ဆီအနည္းငယ္က်န္တဲ့ ကားကိုရွာလိုက္၏။ ယဲ့က်စ္က်ိဳးက သူ႔ရဲ႕ရဲေဘာ္ရဲဘက္ အသစ္ေလးကိုေခၚကာ  စခန္းသို႔ ျပန္လာေလသည္။ အနံ႔ဖံုးကြယ္ေဆးက ေတာ္ေတာ္ေလး အသံုးဝင္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သားက လမ္းတစ္ေလၽွာက္လံုး ဘယ္ဇြန္ဘီနဲ႔မွမေတြ႕ခဲ့။ ရံဖန္ရံခါ ကားသံေၾကာင့္သာ ထိုေကာင္ေတြ သတိထားမိၾကေပမယ့္ လ်န္ဖ်င္နဲ႔သူ႔ရဲ႕ဓားေအာက္တြင္ လၽွင္ျမန္စြာ ရွင္းလင္းခံရေလသည္။

ထိုအမ်ိဳးသားက ဇြန္ဘီေခါင္းကို ေခ်ာေမြ႕လြယ္ကူစြာ ထက္ပိုင္းျဖတ္ေတာက္လိုက္သည္အား ယဲ့က်စ္က်ိဳးက ၾကည့္ေနသည္။ ဓားဖ်ားကိုထိုးသြင္းကာ ၾကည္လဲ့ေနေသာ ခရစ္စတယ္အျမဳေတကို ေကာ္ထုတ္လိုက္၏။ လ်န္ဖ်င္ဟာ အျမဳေတေဘးရွိ ဦးေႏွာက္ အႂကြင္းအက်န္ေတြကို သုတ္ဖယ္ကာ ယဲ့က်စ္က်ိဳးကိုေပးလာသည္။
"မင္းအတြက္ ... စားစရာေတြအတြက္ ျပန္ေပးတာ"

ယဲ့က်စ္က်ိဳးက အျမဳေတကိုၾကည့္လိုက္ၿပီး လ်န္ဖ်င္လက္ထဲက ေတာ္ေတာ္ေလးထက္ျမေနမည့္ဓားထံ အၾကည့္ေရာက္သြားသည္။

"ဒါကိုသေဘာက်လို႔လား?"
လ်န္ဖ်င္က ယဲ့က်စ္က်ိဳးရဲ႕အၾကည့္ကိုျမင္ကာ ေခါင္းခါလိုက္သည္။
"ဒါက ငါ သတၱဳစြမ္းရည္ရွိတဲ့လူနဲ႔ လဲထားတာ ... မင္းကိုေတာ့ ေပးလို႔မရဘူး"
သူက ဓားကို ဂရုတစိုက္သန္႔ရွင္းကာ ဂ်ဴတီကုတ္အိတ္ကပ္ထဲ ထည့္လိုက္သည္။

ယဲ့က်စ္က်ိဳးက ခရစ္စတယ္အျမဳေတအား လ်န္ဖ်င္ထံ ျပန္ေပးလိုက္သည္။
"ဒီပစၥည္းကို ကၽြန္ေတာ္သံုးလို႔မရဘူး ... ျပန္ယူလိုက္ပါ"
ဒီေက်ာက္တံုးကို သူသံုးၾကည့္ဖို႔ႀကိဳးစားေပမယ့္ သူ႔စိတ္စြမ္းအားေတြ၌ အဆိပ္အေတာက္စြမ္းအားေတြ ေပၚလာသျဖင့္ သူလန္႔သြားမိခဲ့ေသးသည္။

လ်န္ဖ်င္က လွမ္းအကဲခတ္ကာ အျမဳေတကို ျပန္ယူလိုက္သည္။
"မင္းက တကယ္ကိုလူေကာင္းပါ ... ပန္းသီးတစ္လံုးက အျမဳေတတစ္ခုနဲ႔ ထိုက္တန္ပါတယ္"