မခြဲ..ကမၻာအသေခ်ၤ [မခွဲ..ကမ္ဘာအသင်္ချေ]

5.9

《Zawgyi》

5.9[ခ်င္း​ေပါင္ဘဝ]

ဆယ့္ငါးမိနစ္ခန္႔အၾကာမွာ ​ေက်ာက္မင္က တျဖည္းျဖည္း စိတ္ၿငိမ္လာသည္။ ငိုတာက အား​ေလ်ာ့လာကာ ရႈိက္​လို႔သာေနၿပီး စစ္ယြဲ႕ရဲ႕​ေပြ႕ဖက္မႈက​ေန ​ေခါင္းကို​ေမာ့မလာ​ေတာ့​ေပ။

ယဲ့က်စ္က်ိဳးက စိတ္စြမ္းအားကို ညင္သာစြာပို႔လႊတ္​ေပးကာ သူမကို တျဖည္းျဖည္း စိတ္ၿငိမ္​ေစသည္။ အတန္ၾကာစဥ္းစားၿပီးမွ သူက​ေျပာသည္။
"​ေဒၚ​ေလး ... ဘာသိခ်င္​လဲ ကြၽန္​ေတာ္ ရွင္းျပ​ေပးပါမယ္"

"မဟုတ္ဘူး ​ေဒၚ​ေလးလို႔မ​ေခၚပါနဲ႔"
​​ေက်ာက္မင္က ​ေနာက္ဆုံးမွာ ​ေခါင္း​​ေမာ့လာကာ မ်က္လုံး​ေတြနီရဲ​ေနၿပီး အခ်ိန္မ​ေ႐ြး ငိုခ်​ေတာ့မည့္ပုံ​ေပၚသည္။ သူမက ယဲ့က်စ္က်ိဳးရဲ႕အက်ႌလက္ကိုဆြဲလိုက္သည္။
"သား​ေလးက မားရဲ႕က​ေလး​ေလး​ေလ ... ​ေဒၚ​ေလးလို႔ ​ေခၚခြင့္မျပဳဘူး ... မားကသား​ေလးရဲ႕အ​ေမပါပဲ"

"ဒါ​ေပမယ့္.."
ယဲ့က်စ္က်ိဳးက စစ္ယြဲ႕ကိုၾကည့္လိုက္​ေတာ့ ​ေခါင္းညိတ္ျပသျဖင့္ မားလို႔ပဲဆက္​ေခၚလိုက္သည္။ သူ႔အက်ႌလက္ကိုကိုင္ထားတဲ့ ​ေက်ာက္မင္ရဲ႕လက္ကို ကိုင္လိုက္ကာ အသံမွာ စိတ္ၿငိမ္​ေစတဲ့ စိတ္စြမ္းအင္​ေတြ ရစ္သိုင္းလိုက္​ေစသည္။
"မား ကြၽန္ေတာ့္မိဘ​ေတြ ဘာျဖစ္သြားလဲသိခ်င္လား ... ကြၽန္​ေတာ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ​ေျပာျပမယ္​ေနာ္"

စိတ္တည္ၿငိမ္​ေစတဲ့စြမ္းအင္​ေၾကာင့္ ျဖစ္မည္။ ​ေက်ာက္မင္က တျဖည္းျဖည္း စိတ္ျပန္ၿငိမ္လာ၏။ သူမက စစ္ယြဲ႕ ​ေထြး​ေပြ႕ထားတာက​ေနထြက္ကာ မ်က္ရည္​ေတြသုတ္ၿပီး ဝမ္းနည္း​ေနတဲ့အရိပ္အ​ေယာင္​ေတြကို ​ေဖ်ာက္လိုက္သည္။ ထို႔​ေနာက္ စားပြဲ​ေပၚကဖိုင္ကို တစ္႐ြက္ၿပီးတစ္႐ြက္ ဖတ္ၾကည့္သည္။ ပုံမွန္ႏူးညံ့ညင္သာတဲ့ပုံစံျဖစ္​ေအာင္​ေနလိုက္ကာ သူ႔ကို​ေလးနက္စြာ​ေျပာလိုက္သည္။
"သား​​ေျပာပါ ... မားနား​ေထာင္မယ္"

ယဲ့က်စ္က်ိဳးက သူမအတြက္ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ငွဲ႔ၿပီး အန္ရွန္း​ေဆးလုံးကို မသိမသာထည့္လိုက္သည္။ ယဲ့က်စ္က်ိဳးက ​ေက်ာက္မင္အား သူ႔ဘဝအစစ္အမွန္ကို စသိခ်ိန္မွစ၍ က်တ္တီးေခါင္​ေတာင္ကုန္းရွိ သစ္ပင္​ေအာက္၌ စစ္ဟန္ရဲ႕အ​ေလာင္းကို ​ေတြ႕တဲ့အဆုံး ဘာမွမကြယ္မဝွက္ဘဲ ​ေျပာျပလိုက္သည္။ ဒါ​ေပမယ့္ သူ​ေျပာတာ တစ္ခ်က္က်န္သြားသျဖင့္ စစ္ယြဲ႕က အခ်ိန္ကိုက္ပင္ စစ္ယိုခ်န္ရဲ႕ယုတ္မာမႈႏွင့္ သူတို႔မိသားစုကုမၸဏီအ​ေၾကာင္း ထပ္​ေပါင္း​ေျပာလိုက္သည္။