မခြဲ..ကမၻာအသေခ်ၤ [မခွဲ..ကမ္ဘာအသင်္ချေ]

3.3

《Zawgyi》

3.3 [အန္းခ်န္ေလာ့ဘဝ]

ဥယ်ာဥ္ေတာ္ဟာ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ တိတ္ဆိတ္သြားေလ၏။ ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ေခါက္ကေတာ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ေကာင္ေလး၏ ရုတ္တရက္ ေပၚထြက္လာမႈေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။ လူအုပ္ႀကီးႏွင့္အတူတူပဲ ယဲ့က်စ္က်ိဳးမွာလည္း ထိတ္လန္႔ေနေလၿပီ။

"မေပးခ်င္ဘူးလား" ထိုလူငယ္ေလးက လက္ကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္ရုတ္သိမ္းကာ ေခါင္းငံု႔လိုက္ေတာ့ နက္ေမွာင္ေျပာင္လဲ့ေနသည့္ ဆံပင္ရွည္ေတြက ပုခံုးေပၚမွတစ္ဆင့္ ေရႊခ်ည္ထိုးထားေသာ အနက္ေရာင္ဝတ္ရံုေပၚသို႔ ေရတံခြန္သဖြယ္ ေလၽွာက်လာေလသည္။
"တဲအန္း ေရွ႕ကိုတြန္းေပး"

မိန္းမစိုးက ေလးစားစြာ ေခါင္းညိတ္လိုက္ကာ ဝွီးခ်ဲကဲ့သို႔ေသာ ဘီးတပ္ကုလားတိုင္ကို ယဲ့က်စ္က်ိဳးထံ တြန္းလာေပးေလသည္။ အစကေတာ့ ပန္းေတြသစ္ပင္ေတြေၾကာင့္ လူငယ္ေလးရဲ႕ ပံုစံအေနအထားကို ကြယ္ထားသလို ျဖစ္ေနတာပင္။ ဒါေပမယ့္ နီးကပ္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ အႏၱရာယ္ရွိတဲ့ ခံစားခ်က္ကတိုးလာကာ ယဲ့က်စ္က်ိဳးရဲ႕ ေနာက္ေက်ာမွာလည္း မသိစိတ္ေၾကာင့္ အလိုလို ေတာင့္တင္းသြားေတာ့ေလသည္။ လက္ေတြကို သတိလက္လြတ္ျဖင့္ ဆုပ္လိုက္ျဖန္႔လိုက္ လုပ္မိေလရာ လက္ထဲတြင္ ကိုင္ထားသည့္ ပလုတ္တုတ္ေလးမွ အသံထြက္ေပၚလာေတာ့၏။

အနက္ေရာင္ဝတ္ရံုႏွင့္ လူငယ္ေလးရဲ႕အၾကည့္က ထိုကစားစရာေလးထံ ေျပာင္းသြားသည္။ လက္က ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေျမႇာက္လာျပန္ကာ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ အသံလာရာဆီသို႔ပင္ ျဖစ္ေလ၏။ ဝတ္ရံုလက္ဝက်ယ္က ေလၽွာက်သြားကာ ပိန္သြယ္ေဖ်ာ့ေတာ့ေနေသာ လက္ေကာက္ဝတ္က ေပၚလာသည္။
"ဒီဗံုက......"

လွပၿပီး သြယ္လ်ေနေသာ လက္ေခ်ာင္းတို႔က ယဲ့က်စ္က်ိဳးရဲ႕လက္ဖမိုးေလးကို ဆုပ္ကိုင္လာကာ ဖိအားအနည္းငယ္ကို ရေလသည္။
"ကိုယ့္ကိုေပးဖို႔လား?"

လက္မွ ေအးစိမ့္ေနသည့္ ခံစားခ်က္ကို ခံစားလိုက္ရသျဖင့္ ယဲ့က်စ္က်ိဳးက လႈပ္ရွားလိုက္ခ်င္သည့္ ခံစားခ်က္ကို ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ရေပသည္။ လူငယ္ေလးရဲ႕ ဝတ္ရံုခါးစည္းက ေရႊေရာင္သရဖူကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ႏွင့္ လည္ပတ္ေနတဲ့ေသြးေတြပင္ ေတာင့္ခဲကုန္ေလ၏။ သူက ပါးစပ္ကိုဖြင့္ဟကာ တိုးေဖ်ာ့စြာ ေမးမိသည္။
"မင္းသား ၈?"