မခြဲ..ကမၻာအသေခ်ၤ [မခွဲ..ကမ္ဘာအသင်္ချေ]

4.7

《Zawgyi》

4.7[လ်ိဳခ်န္းဘဝ]

က်ံဳးခ်ိဳးက ယဲ့က်စ္က်ိဳးကို ဆြဲဖက္လိုက္ကာ က်န္တဲ့သူေတြ မျမင္ရေအာင္ ကာလိုက္သည္။ မ်က္ဝန္းေတြက နဂိုအေရာင္သို႔ ျပန္ေျပာင္းသြားၿပီျဖစ္ကာ ေအးစိမ့္မႈတို႔ျဖင့္ တဖ်တ္ဖ်တ္လက္ေန၏။
"အကုန္ မ်က္လံုးေတြပိတ္ထားၿပီး ထြက္သြားၾကစမ္း!"

အျဖဴေရာင္အရိပ္က လူတိုင္းကိုေက်ာ္ျဖတ္သြားကာ လ်န္ဖ်င္က က်ံဳးခ်ိဳးရဲ႕အေနာက္ကို ေရာက္ရွိလာ၏။ ဓားရဲ႕အလင္းမွိန္မွိန္က ရင္တထိတ္ထိတ္ျဖစ္ေစကာ သိုေလွာင္ရံုအတြင္း အလင္းျပန္လာသည္။

"ငါတို႔ေဘာ့စ္ကိုလႊတ္လိုက္"

ယဲ့က်စ္က်ိဳးက က်ံဳးခ်ိဳးကြယ္ေပးထားသည္ကို အခြင့္ေကာင္းယူကာ သူ႔သိုေလွာင္ေရးေနရာထဲမွ ဝတ္ရံုတစ္ထည္ယူကာ ထုတ္ဝတ္လိုက္ရသည္။
"လ်န္ဖ်င္ သူ႔ကို ရိုက္ပစ္လိုက္စမ္းပါ! က်ံဳးခ်ိဳး ခင္ဗ်ားသူ႔ကိုျပန္လုပ္လို႔ကေတာ့ ခင္ဗ်ားပစၥည္းကို သင္းကြပ္ပစ္လိုက္မယ္"

မ်က္မွန္နဲ႔ေကာင္ေလးဟာ သူအခ်ိန္မွားေရာက္လာတာကို သေဘာေပါက္သြားသျဖင့္ တိတ္တိတ္ေလး ျပန္ထြက္သြားဖို႔ျပင္သည္။

"ဘယ္ကိုေျပးမလို႔လဲ?"
ယန္က်န္းက ထြက္ေပါက္၌ရပ္ေန၏။ သူက ဝင္ေပါက္ရွိ မီးေတာက္အတားအဆီးနံရံကို ပိုျမင့္တက္ေစလိုက္သည္။
"ငါတို႔ကိုရွင္းရွင္းေျပာ ... မင္းက ဘယ္သူလဲ?"

က်ံဳးခ်ိဳးက လ်န္ဖ်င္ရဲ႕တိုက္ခိုက္မႈေတြကို ေရွာင္ကာ ေလစြမ္းအားကိုသံုးလ်က္ ယဲ့က်စ္က်ိဳးထံ ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာကာ ေကာက္ေပြ႕လိုက္ၿပီး မ်က္မွန္နဲ႔လူငယ္ေလးနား ဆင္းသက္လိုက္ကာ ယဲ့က်စ္က်ိဳးကိုလႊဲေပးသည္။
"ေလာင္ေပၚ ... ဒါငါ့ရဲ႕ေအာင္ပြဲရတဲ့ဆုလာဒ္ပဲ ေခၚသြားေတာ့"

ဆု? ယဲ့က်စ္က်ိဳးက ေပါက္ကြဲလုမတတ္ ေဒါသေတြကို ဖိႏွိပ္ကာ က်ံဳးခ်ိဳးအား စိတ္စြမ္းအားႏွင့္ ပစ္ေပါက္လိုက္ၿပီး ဝတ္ရံုခါးစည္းကို ကိုင္လိုက္သည္။
"က်ံဳးခ်ိဳး! ဆက္တိုက္ခိုက္ေနမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ဒီေနရာမွာပဲ ခ်က္ခ်င္းခၽြတ္ပစ္လိုက္ေတာ့မယ္!"