မခြဲ..ကမၻာအသေခ်ၤ [မခွဲ..ကမ္ဘာအသင်္ချေ]

3.5

《Zawgyi》

3.5[အန္းခ်န္ေလာ့ဘဝ]

ေတာ္ဝင္သမားေတာ္ေတြက ယံုးယန္နန္းေဆာင္သို႔ ေနာက္ထပ္ျပန္လာရျပန္သည္။ ကံေကာင္းတာက ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ ယန္မင္ယံုးက သတိလစ္မသြားေပ။ ယဲ့က်စ္က်ိဳးရဲ႕လက္ကိုကိုင္ကာ သူ႔ကိုေပါက္ထြက္မတတ္ စိုက္ၾကည့္ေနၿပီး တိတ္ဆိတ္ေနေပမယ့္ ေတြးဆေန၏။

ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးႏွင့္ ရင္းႏွီးေနၿပီးသား ျဖစ္ေနတဲ့ ေတာ္ဝင္သမားေတာ္ေတြက လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ပဲ ေသြးခုန္ႏႈန္းကိုစစ္ေဆးကာ ေဆးကိုေပးေလသည္။ သူတို႔ဟာ ဤစကားေတြကို မည္မၽွေျပာခဲ့သလဲ မမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္ ေရာက္လာတိုင္း ဒီစကားေတြကိုသာ ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာရေလသည္။
"အရွင့္သားရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကို မလႈပ္ရွားေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ထိန္းရပါမယ္ ... အိပ္ရာထဲမွာ တစ္လေလာက္ အနားယူရပါမယ္ ... ေပါ့ေပါ့ပါးပါး အစားအစာေတြကို သံုးေဆာင္တာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္မွာပါ..."

"တိတ္စမ္း"
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ယန္မင္ယံုးက ပါးစပ္ဖြင့္ဟလာကာ အကုန္လံုးကို ေမာင္းထုတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
"အကုန္လံုးထြက္သြားၾက ... ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေနခြင့္မေပးဘူး .. တဲအန္း နန္းေဆာင္တံခါးကိုပိတ္သြား ... ငါ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မျမင္ခ်င္ဘူး"

ေတာ္ဝင္သမားေတာ္ေတြမွာ လ်င္ျမန္စြာျဖင့္ သူတို႔ပစၥည္းေတြ ျပန္သိမ္းၿပီး ထြက္သြားၾကေတာ့ေလသည္။

ယန္မင္ယံုးႏွင့္ ယဲ့က်စ္က်ိဳးတို႔ ႏွစ္ဦးတည္းသာ နန္းေဆာင္ထဲတြင္ က်န္ခဲ့ေတာ့၏။ ယန္မင္ယံုးရဲ႕ ေသြးဆုတ္ကာ အားနည္းေနတဲ့ပံုစံေၾကာင့္ ယဲ့က်စ္က်ိဳးက စိုးရိမ္မိကာ ေရွ႕သို႔တိုးၿပီး လက္ကိုရုန္းလ်က္ ဂြမ္းေစာင္ကိုျခံဳေပး၏။
"ငါ ထြက္မသြားပါဘူး ... ဘာမွမေတြးေတာ့ပဲ ေကာင္းေကာင္းအနားယူလိုက္"
သူ႔ခ်စ္သူက ေဒါသေၾကာင့္ ေသလုနီးပါး ျဖစ္ခဲ့တာကိုေတြးမိေတာ့ ယဲ့က်စ္က်ိဳးက တိတ္တဆိတ္ ထိတ္လန္႔ေနမိတာျဖစ္သည္။

ယန္မင္ယံုးက သူ႔ကိုပဲ စိုက္ၾကည့္ေနဆဲျဖစ္ကာ ေသြးဆုတ္ေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြက ျပာႏွမ္းေန၏။ မ်က္ႏွာကေတာ့ နတ္ဆိုးအရွိန္အဝါေတြကို ထုတ္လႊင့္ေနလ်က္ပင္။
"အန္းခ်န္ေလာ့ ... ဒီမင္းသားက မင္းရဲ႕ေစာနကတုန္းက အျပဳအမူေတြကို လ်စ္လ်ဴရွဳေပးႏိုင္တယ္ ... ဒါေပမယ့္ မင္း ဒီေနရာမွာပဲ တစ္ဘဝလံုးေနရမယ္! ထြက္သြားဝံ့လို႔ကေတာ့ ငရဲျပည္ထိပို႔မယ္"