မခြဲ..ကမၻာအသေခ်ၤ [မခွဲ..ကမ္ဘာအသင်္ချေ]

6.3

《Zawgyi》

6.3

ဂူအတြင္းပိုင္းက ​ေမွာင္မဲကာ ​ေတာ္​ေတာ္ရွည္လ်ား၏။ ​ေက်ာက္ခက္ပန္းဆြဲေတြက ​ေနရာအႏွံ႔ျပန္႔က်ဲ​ေနကာ ဂူနက္ပိုင္းက​ေန ​ေလ​ေအး​ေတြလည္း တိုက္ခတ္​ေန​​ေသးသည္။

ယဲ့က်စ္က်ိဳးက သူ႔လည္ပင္းကအက်ႌစကို သားရဲႀကီးရဲ႕ ခံတြင္းဝက​ေန လြတ္သြား​ေအာင္ ႐ုန္းလိုက္သည္။ သို႔​ေပမယ့္ ဆြဲမထုတ္ႏိုင္​ေသးဘဲ အ​ေမွာင္ထဲမွာပဲ ဆယ့္ငါးမိနစ္​ေလာက္ ပ်ံသန္း​ေနရ၏။ ​ေက်ာက္ခက္ပန္းဆြဲ​ေတြ ​ေပ်ာက္သြားကာ ဂူမ်က္ႏွာျပင္က ​ေခ်ာ​ေမြ႕​ေျပာင္​ေခ်ာလာၿပီး လူ​ေတြထြင္းထုထားတဲ့ လကၡဏာ​ေတြ ​ေတြ႕ရသည္။ သူက ဓါတ္မီးနဲ႔ထြန္းကာ ဂူနံရံ​ေတြ​ေပၚ ထိုးၾကည့္၏။ သားရဲႀကီးထံမွလည္း လူသတ္​ေငြ႕တို႔ မခံစားရ​ေခ်။ ဒါ့အျပင္ သူ႔ကို မနာက်င္​ေစ​ေအာင္ ​ေသခ်ာသတိထားၿပီး လည္ပင္းကအက်ႌစကို ကိုက္ခ်ီထား​ေလသည္။ ဒီ​ေကာင္ႀကီးက..... သိပ္ၿပီးလည္း ​ေၾကာက္ဖို႔မ​ေကာင္း​ေနသလိုပဲ။ ဒီ​ေနရာက လူ​ေတြ​ေနတဲ့​ေနရာလား။ ဒီ​ေကာင္ႀကီးကို ​ေမြးထားတာလား။

သားရဲႀကီးပ်ံသန္းတဲ့ႏႈန္းက ​ေႏွးလာသည္။ ​ေထာင့္ခ်ိဳးတစ္ခုကို ​ေကြ႕ၿပီးတာႏွင့္ အ​ေမွာင္ထုက ​ေပ်ာက္ကြယ္သြားကာ အလင္း​ေရာင္​ေပၚလာသည္။ ခမ္းနားထည္ဝါလွပါသည့္ တံခါးႀကီးဟာ ဂူရဲ႕အနက္ဆုံးအပိုင္းမွာရွိ​ေနသည္။ တံခါးႀကီးဟာ လိုတာထက္ပို ႀကီးမားၿပီး အ​ေရာင္​ေသြးစုံတဲ့ ပန္းပုလက္ရာ​ေတြအျပင္ အလင္း​ေရာင္ ​ေတာက္ပ​ေနသည့္ ရတနာ​ေတြႏွင့္လည္း တန္ဆာဆင္ထားသည္။

ဘယ္လို​ေတာင္ ထူးဆန္းအံ့ဖြယ္ ျမင္ကြင္းပါလိမ့္။

သားရဲႀကီးက တံခါး​ေရွ႕မွာ ရပ္တန္႔လိုက္ကာ ​ေျခသည္းႏွင့္ တြန္းဖြင့္လိုက္ၿပီး ယဲ့က်စ္က်ိဳးကို တံခါး​ေရွ႕ ဆြဲ​ေခၚလာသည္။ ထို႔ေနာက္ အၿမီးျဖင့္ တံခါးကို ျပန္ပိတ္လိုက္ကာ ႏွစ္ႀကိမ္တိတိ ဟိန္းလိုက္ၿပီး ​ေပ်ာ္႐ႊင္ျမဴးထူးစြာ ​ေျပးထြက္သြား​ေလ​ေတာ့သည္။

ယဲ့က်စ္က်ိဳးက ​ေျမႀကီး​ေပၚက်ကာ လိမ့္သြားၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္ထိန္းလိုက္သည္။ လက္​ေမာင္းကဒဏ္ရာက​ေတာ့ ျပန္ပြင့္သြား​ေလၿပီ။ ​ေသြးစီး​ေၾကာင္းအခ်ိဳ႕က ​ေျဖး​ေျဖးခ်င္း က်ဆင္းလာကာ ​သူ႔​ေလ​ေဖာင္းအက်ီရဲ႕အတြင္းအထပ္ထဲသို႔ စီးဝင္သြား​​ေလသည္။ စူးစမ္းၾကည့္လိုက္​ေတာ့ တံခါးက ပိတ္သြား​ေလၿပီ။ ​ေရွ႕မွာ​ေတာ့ ပိန္းပိတ္​ေအာင္​ အ​ေမွာင္ထုႀကီးသာ ရွိပါ​​ေလ၏။ တံခါးမွာ အလင္းျဖာ​ထြက္​ေနတဲ့ ​ေက်ာက္မ်က္ရတနာအခ်ိဳ႕ရွိ​ေပမယ့္ လင္း​ေနတဲ့ အကြာအ​ေဝးက​ေတာ့ အကန္႔အသတ္ရွိ​ေလသည္။ တံခါး​​ေရွ႕သြားကာ တြန္းလိုက္ၿပီး ဓါတ္မီးနဲ႔ထိုးၾကည့္လိုက္သည္။ ထို႔​ေနာက္ သူက တံ​ေတြးၿမိဳခ်ၿပီး အထဲသို႔ၾကည့္လိုက္သည္။