မခြဲ..ကမၻာအသေခ်ၤ [မခွဲ..ကမ္ဘာအသင်္ချေ]

1.9

《Zawgyi》

1.9[တုယန္႔ဘဝ]

"သားကို မထားခဲ့ပါနဲ႔ ... ဟင့္အင္း .. အဲ့ကားေပၚ မတက္နဲ႔ ... မမ _____"

ယဲ့က်စ္က်ိဳးက ေအာ္ဟစ္လ်က္ ရက္စက္လွေသာ မွတ္ဥာဏ္ေတြထဲမွ လန္႔ႏိုးလာေလေတာ့သည္။ မ်က္ရည္ေတြက ထိန္းမႏိုင္ေအာင္ တေသာေသာ က်ဆင္းလာကာ ခႏၶာကိုယ္မွာလည္း ေခၽြးေစးတို႔ျဖင့္ စိုနစ္ေန၏။ နဂိုတုယန္႔ဟာ ဒီလိုရက္စက္ၾကမ္းတမ္းလွတဲ့ မွတ္ဥာဏ္ေတြကို တစ္ေယာက္ထဲ ႀကိတ္မွတ္ခံစားခဲ့ရရွာတာ ......
သူဟာ ေရွ႕က ယြင္ခယ့္ရဲ႕ စိုးရိမ္တႀကီး မ်က္ဝန္းေတြကိုပင္ မျမင္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ သူ ေတြးေနမိတာ တစ္ခုထဲကေတာ့ အသက္ရွင္ရတာ အရမ္းကို နာက်င္တယ္ ဆိုတာပင္။

သူ႔အတြက္ေတာ့ ကေလးဘဝကေန အခုထိ မိဘေတြရဲ႕ ဂရုတစိုက္ ခ်စ္ခင္ေပးမႈကို ရရွိတာ ဒါပထမဆံုးျဖစ္ၿပီး ကေလးဘဝဟာ ဘယ္လို ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္ဆိုတာ သိခဲ့ရသည္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့သူေတြ ေသဆံုးသြားၾကတာကို တပ္အပ္ျမင္ခဲ့ရတာက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရင္နင့္ဖြယ္ေကာင္းလဲဆိုတာကိုပါ သိခဲ့ရသည္။ ....... အရမ္း နာက်င္ရတာပဲ .. အသက္ ဆက္ၿပီးမရွင္ခ်င္ေတာ့တဲ့ အထိကို နာက်င္ရတယ္

ယြင္ခယ္ဟာ လူငယ္ေလးရဲ႕ ဝမ္းနည္းပူေဆြးေနၿပီး အသက္မပါတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ သူ႔ႏွလံုးသားကို ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္သလိုပင္။ သူက ေကာင္ငယ္ေလးရဲ႕ေခါင္းကို သူ႔ဘက္သို႔ ဆြဲယူလိုက္ေတာ့ မ်က္ရည္ေတြအျပည့္ စိုလူးေနေသာ မ်က္ႏွာေလးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ယြင္ခယ္က ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ကေလးငယ္၏ နားရြက္ဖ်ားေလးအား ဖြဖြေလး နမ္းလ်က္ ႏွစ္သိမ့္ေပး၏။ "မေၾကာက္ပါနဲ႔ ... ဒါက အိပ္မက္တစ္ခုပါ .. အကုန္လံုးက အတိတ္မွာ က်န္ခဲ့ၿပီေလ ေနာ္ ... ကိုယ္က မင္းနဲ႔အတူ ေနေပးမွာပါ"

သူက ျဖည္းျဖည္းခ်င္း စိတ္နဲ႔လူနဲ႔ ျပန္ကပ္သြားၿပီး လက္ကိုဆန္႔လ်က္ ယြင္ခယ့္အား တင္းက်ပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္လိုက္၏။ ယြင္ခယ္ .. မင္းမသိခဲ့လို႔ပါ .. မင္းက ဒီကမၻာေပၚမွာ က်န္ခဲ့တဲ့ တုယန္႔ ေနာက္ဆံုးခ်စ္ခဲ့တဲ့သူ .. မင္းကပါ ဘာလို႔ သူ႔အေပၚ အမွားလုပ္ခဲ့ရတာလဲ? .. ဘာလို႔ ....