Mijn heden en verleden 18+ ✅

16

Pov Maikel.

11 maanden is het. 11 fucking maanden ben ik weg geweest. Op de vlucht voor de klootzakken die mijn leven verwoest hebben. Meneer de vrij belde vorige week. Eindelijk kwam er een goede tip binnen bij de politie waardoor één van de eikels kon worden opgepakt. Na een verhoor van 2 dagen gaf hij het op en verlinkte zijn partner voor straf vermindering.

Hij zei dat het tijd word dat ik mijn leven ga lijden zoals ik het wil. En dat is precies wat ik ga doen. Ik heb in mijn 22 jaar op veel plaatsen gewoond, maar er is maar één plek waar ik echt wil zijn. En dat is waar ik heen ga.

Dus daar zit ik dan in de trein naar Eindhoven. Terug naar het leven dat ik leuk vond zo lang het duurde. Ik hoop maar dat ze het me niet al te kwalijk nemen dat ik ineens weg was. Meneer de vrij zei dat ik terug kon in het huis waar ik eerst woonde en dat alles er in ligt wat ik nodig heb.

Via Instagram heb ik onder verschillende namen de jongens in de gaten gehouden en eerlijk gezegd bedoel ik dan vooral Koen. Ik snap wel dat hij boos was nadat ik hem weg had gestuurd, maar ik had niet verwacht dat hij me niet meer zou willen spreken daarna.

Ik wist dat ik het hem uit moest leggen, ik was hem een verklaring schuldig, maar op dat moment was dat niet wat ik wilde. Ik wilde hem niet opzadelen met mijn problemen, maar nu ze voorbij lijken te zijn kan ik terug. En hopelijk is hij net zo blij om mij te zien als dat ik ben om hem te zien.

Het belletje in de trein rinkelt "Station Eindhoven" word er omgeroepen. Dat is mijn plek om uit te stappen. Ik voel in mijn zak naar een sleutel die ik heb gekregen van meneer de vrij. Hij zei dat er een auto voor me klaar zou staan. Ik loop naar de parkeerplaats en druk op het knopje van de afstandsbediening.

Ik hoor gebliep en zie lampjes aan springen. "Fuck dat meen je niet" zeg ik verbaasd. Ik loop naar de auto en kijk naar een Mazda cx 3. Het is een blauwe, en hij is prachtig. Ik zet mijn tas achterin en ga achter het stuur zitten. Er ligt een briefje op de stoel.

Deze is voor jou, omdat je er al een jaar over praat hoe geweldig je hem vind.
Geniet ervan jozef, het gaat je goed.
Meneer de Vrij

Wauw. Ik start de auto en rij ermee naar mijn huis. Die hoop ik nog heel lang van mij blijft. Ik hoop dat ze de klootzakken lang opsluiten en iedereen die erbij hoort ook de gevangenis in gooien.

Ik rij de straat in en parkeer voor mijn huis. Het huis is niks veranderd. De voortuin ziet er ook hetzelfde uit. Ondanks dat ik de afgelopen maanden veel heb gereist heb ik niet de moeite genomen om een band op te bouwen met iemand. Er waren weleens meisjes, maar nooit iets serieus waardoor ik wilde blijven. Dit is de enigste plek die echt als een thuis voelt. En ik ga daar optimaal van genieten.

De eerste paar dagen blijf ik vooral binnen, af en toe loop ik een rondje, maar vaak als ik dat doe eindig ik in de straat van koen en ik ben er nog niet aan toe om hem te zien. Dat wil ik eerst op neutraal terrein zodat ik weet hoe hij gaat reageren op mijn terug komst. Ik heb via via gezien dat ze vanavond naar een discotheek gaan dus dat is waar ik hem weer ga zien.

De dag gaat in een razend tempo voorbij. Ik heb wat boodschappen gedaan en een doel op de PlayStation gespeeld. Muziek geluisterd en vooral geprobeerd mijn gedachten van alles af te zetten. Ik neem nog een douche en kleed me om.

Als het eindelijk tijd is om te gaan sta ik bijna te springen van opluchting. Ik trek de deur achter me dicht en stap in mijn gloednieuwe wagen. Ik rij naar de discotheek en vind een plek vlak voor de deur.

Het is al laat dus ik denk dat er al veel mensen zijn. Ik hoop dat Koen er ook al is. Ik laat mijn jas in de auto en loop naar de ingang van de discotheek. Binnen is het warm en nu ben ik blij dat mijn jas in de auto ligt. Dan hoef ik hem in ieder geval niet op te hangen.

De eerste die ik zie is Max. Ik sta van een afstandje naar de tafel te kijken wanneer zijn blik op mij valt. Ik kan zijn uitdrukking niet echt plaatsen. Ik zie dat hij wat tegen Levi zegt die vervolgens ook mijn kant op kijkt. In steek een hand op en loop richting de bar. Eerst maar wat moed in drinken voor ik er geen ga.

Ik loop gewapend met mijn drinken naar hun tafel en kijk om me heen of ik Koen zie. "Maikel?" het is Joery die me als eerst aanspreekt "hey" zeg ik "hoe is het?" vraag ik in de hoop dat hij vooral over zichzelf praat. Gelukkig doet Joery precies wat ik wil.

"Waar ben je geweest man" vraagt hij dan "overal en nergens" zeg ik "hey hebben jullie nog een plekje voor me in het elftal?" vraag ik "dat moet je aan Max vragen" zeg hij "die is tegenwoordig de aanvoerder." Zoiets had ik wel verwacht. Meneer de vrij vertelde me dat sinds Luuk weg is Max zijn taken heeft over genomen.

Ik kijk rond me heen tot ik bekende haren zie, hij staat met zijn rug naar me toe met een meisje in zijn armen te dansen. Ergens voel ik een kleine steek van jaloezie, maar goed ik kan niet verwachten dat hij alleen blijft alleen maar omdat onze zoen zo goed voelde.

"Maikel?" zegt Max "hallo" zeg ik terug "wat doe je hier?" vraagt hij met de deur in huis. Dat is het mooie aan Max. Hij is er niet van om overal omheen te draaien "ik ben terug" zeg ik. Hij knikt "voor hoelang deze keer?" Oke die zit "voor altijd hoop ik" zeg ik. "Ik weet waarom je weg was Maikel" zegt hij.

Ik voel mijn lichaam bevriezen "wat bedoel je precies?" vraag ik. "De mannen die je zochten. Ik weet alles Jozef" zegt hij "ik heet Maikel" snauw ik. Hij kijkt me lang aan "ik heb niks tegen de rest gezegd, maar als je mijn vriend weer zo in de put werkt sta ik niet voor mezelf in" zegt hij. "Ik ben terug gekomen omdat ik hem niet kan vergeten Max" zeg ik eerlijk.