Mijn heden en verleden 18+ ✅

21

Pov Maikel

Vandaag heb ik een sollicitatiegesprek bij een bedrijf voor op kantoor. Het is niet mijn meest ideale baan, maar ik moet toch iets. Het liefst zou ik lekker in de buitenlucht willen werken en dan vooral mijn dagen doorbrengen met dieren in plaats van mensen. Ik heb het niet zo op mensen.

"Dus Maikel, ik neem aan dat u zich al heeft verdiept in wat de baan precies inhoudt?" vraagt meneer van Diepen "ja meneer, ik weet dat uw bedrijf zich bezig houd met het voorzien van meubelen op beurzen en dat ik moet toezien dat het goed gaat. Dat er genoeg meubels worden geleverd en dergelijke" zeg ik. Meneer van Diepen knikt "je bent goed voorbereid" zegt hij "ja ik wil de baan heel gaag meneer" zeg ik.

Hij staat op en steekt zijn hand uit "je bent aangenomen, je begint maandag" ik schud hem de hand "bedankt meneer" zeg ik. Hij loopt de deur uit en ik wil achter hem aanlopen, maar ik voel mijn rug tintelen en dat betekent meestal niet veel goeds dus draai ik me om en kijk naar het raam. Mijn adem stokt als ik zie wie daar staat.

Ik zie Koen staan in de warme zon zonder shirt, zweet dat over zijn lichaam loopt. Shit hij ziet er zo goed uit. Hij staat met een grijns op zijn gezicht een kozijn te schuren. Ik pak mijn telefoon en stuur hem een bericht

Ik: wat is er zo grappig?

Hij pakt zijn telefoon en langzaam glijd de glimlach van zijn gezicht af. Zijn hoofd gaat omhoog en kijkt door het raam. Zijn ogen vinden de mijne gelijk alsof hij wist dat ik hier was. Ik leun tegen de tafel aan en kijk naar hem. Zijn blik die over me heen glijd en dan gaat het karretje waar hij in staat ineens naar beneden.

Shit! Hij mag niet weg. Zo snel ik kan loop ik het gebouw uit naar de uitgang. Ik zie het bakje staan en over een aantal mensen heen zie ik zijn zwarte haar nog opspringen bij elke stap die hij zet "Koen wacht nou" roep ik. Hij blijft stil staan en draait zich dan om. Hij bekijkt me nog eens en ik laat het toe.

"Wat?" vraagt hij "kunnen we praten?" vraag ik "nee ik ben aan het werk." Ik zucht "je kunt me niet blijven ontlopen Koen" zeg ik "ja dat kan ik wel" hij maakt een auto open en als ik zie wat voor auto het is vallen mijn ogen bijna uit hun kassen van verbazing "is die van jou?" vraag ik "ja" zegt hij voor hij in stapt. Shit hij mag nog niet weg en dan roep ik iets waar ik spijt van ga krijgen.

"Ik ben je bereid een verklaring te geven voor het afgelopen jaar" zeg ik "en voor de laatste keer dat we elkaar zagen" komt er zacht achteraan. "En wie zegt dat ik het wil horen?" vraagt hij "ik hoop dat het zo is" zeg ik "hier is mijn nummer, bel me alsjeblieft wanneer je er aan toe bent. Het is belangrijk dat je het weet." Ik draai me om en loop naar mijn auto. Ik zie zijn ogen groot worden wanneer hij beseft wat voor wagen het is.

Dagen gaan er voorbij zonder dat hij belt. Mijn humeur zakt steeds verder naar beneden met elke dag die voorbij gaat. Max heeft me gevraagd naar het voetbalveld te komen en mijn spullen mee te nemen. Koen is er vandaag niet en ze komen iemand te kort. Ik wil best invallen dan kan ik mijn gedachten verzetten.

"Hey" groet ik ze als ik de kleedkamer open doe. De meeste reageren enthousiast op mijn terug komst. Andere vragen zich af waarom ik ineens weg was. Gelukkig had ik ze allemaal al gezien tijdens het uitgaan vorige week. Dus de meeste vragen kan ik wel ontwijken. Max helpt me hier en daar door ergens anders over te beginnen of vragen te stellen aan één van de andere team genoten. Ik ben hem dankbaar.

De wedstrijd zelf is een eitje. Aan het einde van de eerste helft is het al 6-0 voor ons. "Het gaat lekker zo jongens" grijnst Max voor hij een slok water naar binnen giet. De coach roept ons voor de tweede helft dus lopen we de hitte weer in en nemen onze positie in. Uiteindelijk winnen we met 8-0. "Dit is toch niet leuk meer" klaagt Levi "dit is veel te makkelijk" zegt hij. Ik ben het er mee eens.

"Dus gaan jullie vanavond nog iets doen?" vraag ik. "Denk het niet" zegt Sander "we gaan Koen helpen in zijn huis" zegt Joost "heeft hij een huis?" vraag ik waarop Joost knikt "wist je dat niet?" vraagt hij "nee, ik heb hem niet gesproken" zeg ik denkend aan dinsdag, maar dat hoeven ze niet te weten. "Chinees en Netflix dus" zeg ik "wij gaan vanavond poolen bij Tom" zegt Jasper "je bent welkom als je wilt." Ik zeg hem dat ik wel even kijk wat ik ga doen.

Rond 18.00 uur loop ik naar de Chinees. Ik moet een tijdje wachten omdat ik mijn bestelling niet van te voren heb doorgegeven, maar ik heb toch niks te doen dus het maakt me niet veel uit. Ik zit een spelletje op mijn telefoon te spelen wanneer ik een bekende stem hoor. Ik kijk op en zie Koen staan samen met Benthe. Jezus wat is die gegroeid.

Ik: mag ik Benthe gedag zeggen?

Hij kijkt rond zich heen en als hij me ziet staan knikt hij dat het mag. Ik loop op ze af en stop vlak voor haar "hoi Benthe" zeg ik. Ze tilt haar hoofd op rent op me af en springt in mijn armen "hallo lieverd, hoe is het?" vraag ik haar "goed, waar was je?" vraagt ze "ik moest een tijdje weg" vertel ik haar "Ik was in Groningen, maar ik vind het hier veel leuker" knipoog ik.

"Hallo Koen, ook aan de Chinees huh?" vraag ik. Benthe heeft antwoord voor hem "ja, we hebben in Koen zijn nieuwe huis gewerkt vandaag en nu hebben we honger" zegt ze. "Oh gaat Koen alleen wonen?" vraag ik "ja ik heb een appartement hier vlakbij" zegt hij. "Misschien mag ik het eens zien" hij knikt "misschien."

De Chinees roept een nummer waardoor Koen een stap naar voren zet om hun eten aan te pakken. "kom" zeg hij tegen Benthe "mag maikel niet bij ons eten?" vraagt ze. Ik zie zijn gezicht betrekken waardoor alle hoop me in mijn schoenen zakt "vandaag niet Benthe" zegt ik. Even kijkt hij me aan met een dankbare blik in zijn ogen voor hij haar mee trekt naar buiten.