Mijn heden en verleden 18+ ✅

38

Pov Maikel.

Al weken kijk ik uit naar deze dag. Ik ben samen met Anthony in Londen. En vandaag ga ik mijn moeder ontmoeten. We hebben over een klein uurtje afgesproken bij haar thuis. "Ben je zenuwachtig?" vraagt anth "ja behoorlijk" zeg ik. "Nog even geduld" zegt hij.

Er is veel gebeurd de afgelopen weken. De dag dat ik afscheid nam van Koen doet me nog elke dag veel verdriet, maar het is de juiste keuze geweest. Anthony heeft me mee genomen naar zijn huisje op het park. Daar hebben we de hele dag en nacht gepraat over van alles en nog wat tot we uiteindelijk allebei in slaap vielen.

De dagen daarna zijn we naar mijn oude huis in Dendermonde geweest. Hij dacht dat het goed zou zijn om het nog eens te zien zodat ik het af kon sluiten. Het huis zelf zag eruit zoals ik het me herinnerde. Anthony vertelde me dat er nieuwe mensen wonen. Een jong gezin met kinderen.

Daarna zijn we nog naar mijn oude school geweest. Ik liep de directeur tegen het lijf die ons beide herkende. Hij schudde me de hand en vertelde me hoe fijn hij het vond dat ik terug was. Het deed hem goed te weten dat de verhalen niet waar waren. We hebben koffie gedronken en ik kreeg nog een doos mee met oude spullen die nog in mijn kluis zaten.

En daarna zijn we naar zijn oude huis gegaan. Ook daar woonden nu andere mensen dus konden we niet naar binnen. Maar dat hoefde ook niet. Het was goed om terug te zijn. "Jozef? Ga je mee?" vraagt hij. Ik knik en loop achter hem aan de deur uit.

Het huis van mijn moeder is groot. Dat is het eerste dat ik opmerk. Zodra we de oprit oplopen vliegt de deur open en rent mijn moeder naar buiten "Jozef?!" Ze springt in mijn armen en houd me stevig vast "hallo mama" zeg ik zacht.

Eerst wilde ze Anthony niet geloven toen hij haar via de telefoon vertelde dat hij mij had gevonden. Maar toen hij uitlegde wat er allemaal was gebeurt heeft ze ons uitgenodigd hier heen te komen. Ze wilde mij leren kennen. De persoon die ik nu ben.

"Kom binnen jongens" zegt ze. Ze pakt mijn hand en neemt me mee het huis in. We lopen naar de keuken en gaan daar zitten. "Dus hoe komt het dat je nog leeft en veilig in mijn keuken zit" zegt ze. Ze heeft een zwaar accent gekregen nu ze alleen maar Engels praat. Ik vertel haar wat er allemaal gebeurd is nadat zij weg is gegaan.

Ze is stil en luistert naar alles wat ik te vertellen heb. "Ik ben niet weg gegaan" zegt ze dan "je vader heeft mij weg gestuurd en gezegd dat als ik in je buurt kwam hij jou zou vermoorden" zegt ze. Ik ben naar de politie geweest en heb verschillende instanties gebeld,  maar niemand geloofde me. Je vader had iedereen in zijn zak daar.

"Toen hij me belde en zei dat je dood was is mijn wereld in gestort" zegt ze "ik heb er lang over gedaan om het een plek te kunnen geven" gaat ze verder "en nu sta je na al die jaren gewoon voor mijn neus." Ze pakt mijn hand "ik kan het bijna niet geloven" zegt ze. "Ik weet het" zeg ik "de dag dat ik Anthony terug zag was al verwarrend genoeg, maar toen hij vertelde waar jij was moest ik met hem mee" zeg ik.

"Zijn jullie een stelletje?" vraagt ze. "ja, we kwamen erachter dat we allebei onze oude gevoelens nog hadden voor elkaar" zeg ik "en die werden alleen maar sterker toen we elke dag bij elkaar waren." Anthony knikt en lacht naar me. "Jullie zijn een mooi stel. Dat waren jullie vroeger al" zegt ze. Het doet me goed dat mijn moeder achter me staat en mijn keuzes respecteert.

De dagen die we in Londen waren vlogen voorbij. De meeste hebben we met mijn moeder doorgebracht. Ik heb haar man een beetje leren kennen terwijl we door Londen liepen met z'n vieren. Uiteindelijk moeten we terug naar huis dat weten we allebei, maar geen van beide praten we erover. We leven met de dag en vandaag was het zover dat we terug moeten. Vandaag gaat er ook nog een kaartje op de post.

Van alle plaatsen waar we geweest waren heb ik Koen een kaartje gestuurd. Anthony accepteert dat ik het er moeilijk mee heb dat ik hem zo heb achtergelaten. Hij vind het zelf ook niet leuk en het is immers ook een vriend van hem. Hij weet dat Koen en ik met elkaar naar bed zijn geweest vlak voor ik met Anth mee ging. Ook daar heeft hij geen probleem mee.

"Het komt wel goed Jozef" zegt hij. "Ik zie dat je loopt te piekeren." Ik kijk naar hem "ik dacht aan Koen" zeg ik "ja dat doe je altijd als je piekert" zegt hij. "Kom we moeten gaan. Over een paar maanden zie je hem weer" zegt hij. We lopen naar de taxi die al staat te wachten en stappen in. Hij brengt ons naar het vliegveld en dat vliegtuig brengt ons terug naar België.

Ik heb mijn huis in Eindhoven verkocht. Mijn baan opgezegd en mijn auto hierheen gebracht. Ik werk nu net als Anthony bij zijn ouders op het park. Ook hun waren blij verrast dat ik terug was. Iedereen is blij behalve Koen. En nog elke dag voel ik me zo verschrikkelijk schuldig dat ik hem heb verlaten... Alweer!

We wonen samen in het huisje op het park, omdat ik er niet weg wil. Het huisje heeft veel herinneringen voor Anthony en nu ook voor mij. Ik voel me fijn hier. Ik ben verantwoordelijk voor de onderhoud van de huisjes. Dus werk ik de hele dag buiten wat ik heerlijk vind.

Toen ik vertelde dat ik altijd met dieren wilde werken heeft Anthony een hond voor me gekocht. Het is een husky en hij komt uit het asiel. Zijn naam is Sam. Ik neem hem overal mee naartoe zodat ik nooit alleen ben. Sam vind het ook heerlijk buiten. Ik denk niet dat ik nog gelukkiger kan zijn dan ik nu op dit moment ben.