Mijn heden en verleden 18+ ✅

47

Pov Jozef. (Maikel)

Het is echt heel raar om hier te zijn alleen met Koen. Ik bekijk hem goed hij is veranderd. Zijn haar is dof, zijn ogen stralen niet, hij heeft zich al een tijdje niet geschoren. Volgens mij is hij afgevallen wat ik net voelde toen ik hem vast had.

Max had gelijk hij straalt verdriet uit en dat dat komt door mij. Het zorgt ervoor dat ik me nog schuldiger voel dan ik al deed, maar ik kan er niks anders meer aan doen. Het was voor mij persoonlijk de beste beslissing om te maken en dat het pijn deed wisten we allebei. Ik had alleen nooit verwacht dat hij er zo diep in zat.

"Hoe gaat het nu echt met je?" vraag ik. Hij haalt zijn schouders op "de ene dag beter dan de andere" zegt hij "Koen? Ik wil dat je eerlijk bent" zeg ik waardoor hij zucht "ik heb me heel erg slecht gevoeld maik" zegt hij "ik ben zelfs op het punt geweest dat ik mijn bed niet meer uit kwam" zegt hij "ze hebben me letterlijk uit mijn bed getild."

"Daarna is Luuk bij me ingetrokken om me in de gaten te houden. Hij denkt dat ik dat niet weet, maar ik ben niet stom" grinnikt hij, maar er zit geen humor in zijn lach. Het lijkt wel alsof er alleen een buitenkant is en zijn binnenkant ergens anders is. Alsof hij hol is.

Ik kijk naar mijn schoenen "komt dit door mij?" vraag ik zacht "ja" zegt hij "ik hield meer van je dat ik dacht." Ik kijk naar hem op en zie dat hij snel zijn tranen weg veegt "het spijt me" zeg ik meer weet ik er niet van te maken. "Ik kan je zeggen dat het oké is maar dat is het niet. Zelfs na Anne voelde ik me niet zo slecht. Toen was ik alleen maar boos, maar toen jij weg ging wist ik niet meer waar ik het zoeken moest" zegt hij "ik was zo verdomd verdrietig en de enige die me kon helpen liep met zijn vriendje in Londen" zegt hij.

Ik zie dat hij boos word en dat is goed want dan heeft hij in ieder geval nog meer emoties dan alleen zijn verdriet. "Ik weet niet wat ik moet zeggen" zeg ik. We wisten allemaal dat er een kans was dat Anthony en ik terug bij elkaar zouden komen. Zeker nadat we samen op reis waren gegaan om mijn moeder op te zoeken.

"Je bent weg gegaan Maikel, 2keer zelfs. En nu zit je ineens op mijn bank in mijn huis en wil je dat ik je vertel wat ik voel? Vertel jij me maar eens waarom je hier bent" zegt hij. Ik slik en zucht diep voor ik antwoord geef

"Anthony en ik zijn verloofd. We komen je uitnodigen voor onze bruiloft" zeg ik.

Koen zijn gezicht trekt wit weg. Hij houdt zijn adem in en kijk naar mij. Zijn ogen worden waterig en dan begint hij te snikken. Hij huilt heel hard en ik weet niet wat ik moet doen. Ik loop naar hem toe en sla mijn armen om hem en probeer hem te troosten, maar hij huilt alleen maar harder. Ik besluit Anthony een bericht te sturen

Ik: ik heb hem verteld van onze verloving, en nu huilt hij echt heel erg hard en ik weet niet wat ik moet doen.

Anthony: Luuk komt eraan

Mijn telefoon gaat terug in mijn zak en ik  probeer Koen te troosten, maar ik laat hem los wanneer hij me weg begint te duwen "heb je überhaupt wel iets om me gegeven?" snikt hij dan voor hij zijn kamer in rent. De deur gaat met een knal dicht.

Ondertussen stromen de tranen ook over mijn wangen ik had nooit moeten komen. Ik had hem los moeten laten toen ik weg ging. Verdomme ik had nooit naar Max moeten luisteren. Ik bel Anthony op en vraag of hij me komt halen. Hij is er al bijna. Hij is met Luuk mee gekomen zegt hij.

"Waar is hij?" vraagt Luuk zodra de deur open vliegt. Ik wijs naar zijn kamer en kijk dan naar mijn verloofde "hij is zo verdrietig" snik ik "het was fout om hierheen te komen" zeg ik. Anthony trekt me tegen zich aan en troost me "hij moest het weten Jozef, nu kan hij je misschien wel los laten" zegt hij. "Het was goed dat Max belde."

Na een tijdje komt Luuk de kamer terug in met een trieste blik "hij slaapt" zegt hij. "Het spijt me zo" zeg ik zacht "ik wist niet dat hij zoveel om me gaf" zeg ik "dat wisten we allemaal niet" zegt Luuk "daar kwamen we pas achter toen hij niet meer naar buiten ging. Hij deed zijn werk en zat op zijn kamer. Dat is alles" verteld hij. "Luister Maikel" begint hij "ik ben het niet eens met wat Max gedaan heeft omdat Koen er nog niet aan toe was om jou te zien, maar goed het kwaad is nu geschied. Dus als jullie willen blijf dan nog een poosje in de buurt."

Hij kijkt ons aan "ik denk dat hij je wel wilt zien zodra het nieuws gezakt is" ik knik "dat zou ik fijn vinden. Hij is nog steeds mijn vriend" zeg ik. We drinken nog iets met Luuk en daarna lopen Anthony en ik de deur uit naar het hotel dat we geboekt hebben. Het huis dat ik hier had heb ik verkocht toen ik in Londen was. Ik wist dat ik hier niet meer naar toe zou komen.

Mijn hart ligt bij Anthony en met hem ga ik oud worden in de Ardennen samen met Sam. "Het komt wel goed" zegt hij me "ik hoop het anth" zeg ik. Hij duwt de kaart in de gleuf van de hotel deur en trekt me mee naar binnen. "Wil je nog iets?" vraagt hij "ja jou" zeg ik voor ik hem tegen me aan trek en me verlies in zijn aanrakingen.