Mijn heden en verleden 18+ ✅

34

Pov Maikel

Het is bizar hoe makkelijk je een deel van je leven kunt achterlaten en weer terug kunt vinden. Niet dat ik er nu persee op zit te wachten. Ik bedoel ik mijn gevoelens voor Koen zijn echt, maar toen die tinteling door me heen ging voelde ik me weer alsof ik 12 was.

Ik weet dat wat Koen van me vraagt heel veel met hem doet. Hij is zodra hij klaar was met mij overtuigen om met Anthony in een kano te gaan gelijk weg gelopen. Hij zit aan tafel naar zijn telefoon te staren. Af en toe komt er een glimlach op zijn gezicht. Ik denk dat hij met zijn zusjes aan het bellen is.

Vanacht toen ik de tent uit kwam om bij hem te kijken zag ik dat hij bij Sander in slaap was gevallen. Ik heb mijn extra deken over ze heen gelegd waardoor Sander wakker werd. Hij zei me te gaan slapen en vandaag met Koen te praten. Ik ben blij dat hij Sander heeft waar hij altijd naar toe kan als het moeilijk word.

"Goedemorgen allemaal" hoor ik achter me. Ik draai mijn hoofd naar het geluid en zie Anthony aan komen met wat tassen in zijn hand. Hij heeft reddingsvesten mee genomen zo te zien. "Dus iedereen heeft gekozen met wie ze willen kanoën" zegt Joost "we komen alleen één iemand te kort" zegt Sander "ik ga wel alleen" zegt Anthony waardoor Koen op kijkt "nee jij gaat bij Maikel" zegt hij.

Anthony zoekt mij tussen de andere en wanneer zijn ogen de mijne vinden lacht hij een beetje naar me "als Maikel dat goed vind" vraagt hij. Ik kijk naar Koen die ja staat de knikken en knik dan zelf ook maar. Koen vind dat ik dit moet doen. Ik zelf ben er niet helemaal van overtuigd.

"Ik ga wel alleen" zegt Koen "hey! What about me?" hoor ik iemand roepen "je bent een paar maanden weg en je mag gelijk niet meer mee kamperen." Ik zie Max rennen en springt bij zijn beste vriend rond zijn nek. Luuk laat zijn tas vallen en knuffelt Max heel stevig "ik heb je zo gemist" zegt Max. "ik jou ook." Hij geeft Max een dikke kus op zijn wang en laat hem dan los.

Levi is de volgende die Luuk tegen zich aan trekt "welkom terug!" zegt levi "dank je wel" Luuk loopt naar Koen en geeft hem ook een knuffel "dus ik vaar met jou vandaag?" vraagt hij. Koen heeft een hele grote glimlach op zijn gezicht als hij knikt "als je niet liever met Max gaat" Luuk schudt zijn hoofd "nee ik ga liever bij iemand die het wel kan" grijnst hij. Iedereen krijgt een knuffel van Luuk. Zelfs ik krijg er één "goed je te zien Maikel" zegt hij "jou ook Luuk" zeg ik.

Iedereen pakt een kano en gaat met zijn of haar partner in de kano zitten. Anthony komt naast me staan "weet je zeker dat dit goed is?" vraagt hij "ja het is goed" zeg ik. We stappen allebei in en varen met de andere mee. "Heb je dit vaker gedaan?" vraagt hij me "nee valt het op" zeg ik waardoor hij lacht "een beetje, maar dat geeft niet."

Ik kijk naar hem. De afgelopen jaren hebben hem goed gedaan. Zijn haar is lichter, zijn kaaklijn is scherper, zijn ogen staan vriendelijk en nieuwsgierig, er ligt een kleine frons op zijn voorhoofd "Maikel?" Ik schrik zo hard van zijn stem dat ik op sta en bijna uit de kano val. Hij pakt me vast en zet me terug op mijn plek "sorry ik wilde je niet laten schrikken" zegt hij.

Ik probeer het gebonk van mijn hart onder controle te krijgen, maar dat lukt niet. Wanneer ik naar beneden kijk zie ik dat hij mijn arm nog vast heeft. Hij ziet dat ik er naar kijk en haalt zijn hand van me af waardoor ik gelijk rustiger word. "Het geeft niet, ik was diep in gedachten" zeg ik "ja dat zag ik."

Ik kijk rond me heen en zie dat we de andere inmiddels kwijt zijn "waar is de rest?" vraag ik "waar is Koen?" Ik begin een beetje in paniek te raken "Maikel ze zijn vlak voor ons we halen ze zo in. Ze wilde ons alleen wat privacy geven" zegt hij. "Waarom?" vraag ik. Ik wil naar Koen dit was een slecht idee.

"Wat is er gebeurd Jozef?" vraagt hij zacht "ik heet Maikel" verbeter ik hem automatisch "oke Maikel wat is er gebeurd?" Hij wacht tot ik iets zeg "mijn vader nam het homo gebeuren niet zo goed op" zeg ik. Hij knikt "ja zoiets dacht ik al" zegt hij "wat heeft hij gedaan?"

"Mijn vader had een nieuwe manier van inkomen gevonden" zeg ik. Hij heeft een hoer van me gemaakt" zeg ik "hij zocht mannen die mij wilde misbruiken." Anthony zijn gezicht word een beetje rood. Zou hij doorhebben dat hij zijn adem in houdt? Ik vraag me af of ik er iets van moet zeggen.

"je vader liet iedereen geloven dat je dood was" zegt hij zacht "zelfs je moeder..." begint hij maar ik laat hem zijn zin niet afmaken "wat is er met mijn moeder?" vraag ik. "Ze heeft jaren geprobeerd om je bij hem weg te krijgen, maar er was niemand die haar wilde helpen. Toen je vader vertelde dat je was omgekomen door een ongeluk is ze verhuisd" verteld hij "dus ze leeft nog?" vraag ik waarop hij knikt "ja, ze leeft nog."

"Wauw, ik heb haar jaren gezocht" zeg ik "ze is hertrouwd met een Engelsman" verteld hij "waar woont ze?" vraag ik "in Londen" zegt hij. "Ik weet dat dit veel informatie voor je is in één keer" begint hij "maar ik was echt blij verrast toen ik je hier gister zag. Ik dacht dat je dood was Jozef en je nu hier levend voor me te zien is een klein wonder" zegt hij.

Hij legt een hand op mijn arm wat mijn hele arm laat tintelen "ik had nooit gedacht je nog eens te zien" zeg ik. "Kunnen we nu doorvaren?" vraag ik waarop hij knikt. We pakken onze peddels en varen naar de andere die een eindje verderop liggen te wachten. Zodra we in het zicht zijn zie ik Koen naar me kijken. Het breekt mijn hart dat hij dit voor me doet. Ik glimlach voorzichtig naar hem wat hij terug doet. Ik hoop zo erg dat ik hem niet kwijt raak.