Pat pov
It's been two years simula ng iwan ko ang buhay ko dito sa thailand pati na din ang taong mahal ko I decide to go to US to persue my dreams na akala ko na mas makakabuti sakin I work to the famous company there nung una ay ayos naman ang naging trabaho ko kahit na sa araw araw ay pinapatay ako ng sakit na nararamdaman ko dahil iniwan ang taong mahal ko at mas pinili ko ang pangarap ko kesa sakaniya.
Lumipas ang isang taon ay naging maganda ang takbo ng buhay ko sa US naging maayos ang trabaho ko dun maging ang mga katrabaho ko ay kasundo ko akala ko magtutuloy tuloy na ito hanggang sa isang araw ay biglang nagkaproblema ang company na pinapasukan ko hindi ko alam kung ano ang nangyari pero bigla itong nagsara ni hindi sinabi samin ang dahilan madami ang nawalan saamin ng trabaho at isa na ako dun.
Akala ko madali ang magiging buhay ko dun ngunit hindi pala sinubukan kong magapply sa ibang company alam ko madali akong mapapasok dahil maganda naman ang working experience ko pero hindi pala, ilang buwan akong walang trabaho hanggang sa sinubukan ko magpart time job at nakaipon ako and I decide to go back to thailand.
Alam ko wala nakong babalikan dito pero wala nakong choice pagdating ko dito ay sa chonburi ako umuwi thats my parents home town pagdating dun ay humanap agad ako ng mauupahan na bahay.
After my parents died ay nawala na din lahat ng naipundar nila nabaon sa utang ang company ni dad kaya lahat ng ari arian namin ay kinuha ng banko maging ang bahay na natirang alaala nila sakin ay wala na din.
"Excuse me Miss kayo po ba si Pat chayanit?" Pagtatanong sakin ng isang lalaki palabas nako ng bahay ng makita ko ang lalaking ito.
"Ako nga, sino po sila?" Pagtatanong ko sakaniya hindi ko siya kilala at di ko din matandaan na nagkakilala na kami.
"I'm bambam, pinapunta ko dito ni Mr. Manoban pinapasundo ka niya gusto ka niya makausap." Sabi nung lalaki na kinagulat ko, pano nalaman ni tito marco na andito ko.
"A-asan ba siya?" Pagtatanong ko dun sa lalaki, hindi ko alam ang magiging reaksyon ko dahil after two years ay magkikita ulit kami ni tito nahihiya ako sakaniya dahil iniwan ko lisa ng wala manlang kaming maayos na paguusap.
"Ihahatid po kita sakaniya sumakay na po kayo." Sabi nung lalaki at pinakasakay ako sa kotse niya ng makasakay ako ay sumakay na din ito at naupo sa drivers seat, pinapalangin ko nalang na sana wala dun si lisa dahil hindi ko alam kung pano ko siya haharapin napakalaki ng kasalanan ko sakaniya.
After one hour ay nakating na din kami kung asan si tito marco huminto kami sa isang building satingin ko ay company nila to, agad naman bumaba yung lalaki at pinagbukasan ako ng pinto.
"Thankyou." Sabi ko dun sa lalaki.
"This way ma'am." Sabi niya kaya sinundan ko naman ito pumasok kami sa loob at sumakay sa elevator ilang sandali lang ay bumukas ang elevator at lumabas ito kaya naman sinundan ko siya, habang papalapit kami ng papalapit sa pupuntahan namin ay mas lumalakas ang kaba ko.
Maya maya pa ay huminto ang lalaki sa isang malaking pinto at kumatok.
"Ms. Pat pumasok na po kayo." Sabi niya at pinagbuksan ako ng pinto, eto na yun dapat ko ng harapin si tito huminga muna ko ng malalim at saka pumasok.
Pagpasok ko dun ay nakatalikod sakin si tito marco at nakatingin sa bintana kung saan tanaw na tanaw mo ang city.
"It's been a long time pat, how are you?" Biglang sabi ni tito marco hindi pa din ito hamaharap sakin kaya hindi ko alam kung ano ang reaksyon niya.
"I'm ok tito kayo po?" Sabi ko at bigla itong humarap sakin.
"Bakit bigla ka nalang nawala, ang tagal kitang pinahanap anong nangyari sayo?" Biglang sabi ni tito marco at niyakap ako na kinagulat ko hindi ko alam ang magiging reaksyon ko sa kabila ng ginagawa ko sa anak niya ay hindi nagbago ang trato niya sakin.
