အဆုံးမဲ့ အာဏာ အပိုင္း ၁၁အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ" မွန္းစမ္း။ဒီ မိစၧာသားရဲအျမဴေတက ဘယ္အမ်ိဳးအစား ထဲကမ်ားျဖစ္မလည္း"မိစၧာ သားရဲ အျမဴေတေတြက အရမ္းတန္ဖိုးရွိတာျဖစ္တယ္။အဆင့္တစ္ အနိမ့္စား အျမဳေတကေတာင္ ေရႊျပား ႏွစ္ရာ သုံးရာေလာက္ရနိုင္တယ္ေလ။အဆင့္တစ္ အလယ္အလတ္ မိစၧာသားရဲအျမဴေတဆိုရင္ေတာ့ ေရႊျပား ငါးရာေလာက္ ရမွာပါ။အဆင့္တစ္ ထိပ္တန္း အျမဳေတဆိုရင္ ေရႊျပားတစ္ေထာင္ေလာက္ေတာင္ ရနိုင္ေသးတယ္။ေကာင္းကင္က လင္းလင္းထင္းထင္းရွိေနေသးေပမယ့္ လီဖူခ်န္းက ဆက္မေနေတာ့ဘဲ ျမဴခိုးေတာင္ကေန ျပန္ထြက္လာခဲ့တယ္။***ယုံဝူးၿမိဳ ့............လီဖူခ်န္း ရဲ့ ဝင္ေငြက ဒီေန႔ အဖို႔ ေရႊျပားငါးရာေတာင္ ရွိလာခဲ့တယ္။အဆင့္နိမ့္ အဝါေရာင္အမ်ိဳးအစား ေဆးပင္ ၁၄ ပင္နဲ႔ အလယ္အလတ္တန္းစားေဆးပင္ ၃ပင္ အတြက္ ေရႊျပား၇၅ျပားမိစၧာသားရဲ ၅ ေကာင္ရဲ့့ သားေရေတြအတြက္ ေရႊျပား၄၀။အားလုံးထဲမွာ ေစ်းအရဆုံးကေတာ့ အဆင့္တစ္အမ်ိဳးအစား အလယ္အလတ္အဆင့္ မိစၧာ သားရဲ ျမဴေတဘဲ။၄၂၀ ေရြျပား နဲ႔ ေရာင္းလို႔ရခဲ့တယ္။ဒါေၾကာင့္အားလုံး စုစုေပါင္း ၅၃၅ ေရႊျပားရခဲ့တယ္။ေရႊျပား ၅၃၅ျပားကို ကိုင္ၿပီးေတာ့ လီဖူခ်န္းက အနည္းငယ္မာန္တက္ခ်င္သလိုေတာင္ျဖစ္သြားတယ္။ ဒီေငြက သူ႔ရဲ့ႏွစ္ ႏွစ္စာ ဝင္ေငြ နဲ႔ ညီမၽွတယ္ေလ။ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းသူအဆင့္တက္လာရင္ ကလန္ကေပးတဲ့ ေထာက္ပံ့ေငြေတြက ပိုမ်ားလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ဒီလိုနဲ႔ ရတနာဆိုင္ကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။တစ္ခါတည္း အတြင္းခန္းထဲကို တန္းဝင္သြားရင္း" ငါ ဒီအျပာေရာင္ လက္စြပ္ ကို ဝယ္မယ္"လီဖူခ်န္းက စကားကို တုံးတိဘဲ ေျပာလိုက္တယ္။" မဂၤလာပါ သခင္ေလး ဖူခ်န္း။ႀကိဳဆိုပါတယ္ ခင္ဗ်ာ"ဆိုင္ဝန္ထမ္း က လီဖူခ်န္းကိုအရင္တစ္ခါလို အထင္မေသးရဲေတာ့ဘဲ ရိုရိုေသေသ လာေရာက္ႀကိဳဆိုရွာတယ္။မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္ေတြထဲမွာ ယန္ခ်ီကို အနိုင္ယူနိုင္တဲ့ လူငယ္ဆိုတာရွားတယ္ေလ။လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ရတနာကို ဝယ္ၿပီး အျပင္ကိုေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ျပသနာတစ္ခုက သူ႔ကိုေစာင့္ႀကိဳေနပါတယ္။သူ႔ရဲ့ လမ္းမွာ ပိတ္ရပ္ေနတဲ့လူငယ္ကေတာ့ ပုခုံး က်ယ္က်ယ္ေျခတံရည္ရွည္ နဲ႔ ျဖစ္တယ္။သူ ရဲ့မ်က္လုံးအစုံက စူးရွေနၿပီး သိမ္းငွက္တစ္ေကာင္ အမဲလိုက္ေနတဲ့အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႔ လီဖူခ်န္းကို ၾကည့္ေနေလတယ္။သူကေတာ့ ေကာင္းမိန္ရဲ့အစ္ကို ေကာင္းဖန္ ျဖစ္တယ္။ေကာင္းကလန္ရဲ့ ဒုတိယအေတာ္ဆုံး ပါရမီရွင္လို႔လည္း လူသိမ်ားၾကတယ္။အသက္၁၅ ႏွစ္မွာဘဲ လူသားနယ္ပယ္အဆင့္ ေျခာက္ကို ေရာက္ခဲ့တယ္။အဲ ဒါထပ္ပိုအေရးႀကီးတာက သူ႔့မွာ ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္ အဆင့္ရွိတဲ့ဟအရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ရွိတယ္ေလ။အရိုးတည္ေဆာက္ပုံဆိုတာ ဘာလည္းဆိုေတာ့ ေမြးရာပါ ပါလာတဲ့အရာျဖစ္တယ္။အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ေကာင္းတဲ့သူေတြဟာ သိူင္းေလ့က်င့္ရာနဲ႔ တန္ခိုးအတြင္းအားက်င့္ရာမွာ သာမန္လူေတြထက္ပိုျမန္ၾကတယ္။ရိုးရိုးသာမန္လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ၾကယ္တစ္ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ အတူတူစေလ့က်င့္ မယ္ဆိုပါစို႔။ၾကယ္တစ္ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ရွိတဲ့ လူက ရိုးရိုးသာမန္လူတစ္ေယာက္ကို တစ္ႏွစ္အတြင္းမွာဘဲ အေနာက္မွာျပတ္က်န္ေနခဲ့ေအာင္ လုပ္ေဆာင္နိုင္တယ္။ေကာင္းရွု ကို မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက တပည့္အျဖစ္ႀကိဳတင္လက္ခံလိုက္ျခင္းမွာ လည္း သူမရဲ့ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံေၾကာင့္ ဘဲျဖစ္တယ္။သူမရဲ့့ က်င့္ႀကံမွူႏွန္းေၾကာင့္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ေကာင္းရွုဟာ ၾကယ္ေလးပြင့္အဆင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံကို ပိုင္ဆိုင္ထားသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ဒီ ၾကယ္ေလးပြင့္အဆင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ နဲ႔ ေမြးဖြားလာသူေတြ ေပၚလာတာ ႏွစ္ရာေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနခဲ့ၿပီ။ ယုံဝူးၿမိဳ႕ရဲ့ၿမိဳ႕စားမင္းေတာင္မွ ၾကယ္သုံးပြင့္ အဆင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံဘဲရွိတာေလ။ေကာင္းရွု ရဲ့က်င့္ႀကံျခင္းအဆင့္ကနိမ့္ေနရင္ေတာင္ ဒီတစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက တပည့္အျဖစ္လက္ခံမွာျဖစ္တယ္။လြန္ခဲ့ေသာတစ္ႏွစ္က လီဖူခ်န္းက ပါရီရွင္အျဖစ္ရွိေနတုန္းကေတာင္ သူ႔ရဲ့ အရိုးတည္ေဆာက္မွုက သာမန္ဘဲရွိတယ္။ဒါေပမယ့္ လီယြန္ဟိုင္ကေတာ့ ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ရွိတယ္။ယန္ကလန္က ယန္ခ်ီကေတာ့ ၾကယ္တစ္ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံရွိၿပီး ၿပိဳင္ဖက္ကင္းပါရမီရွင္ ယန္ခိုင္ကေတာ့ ၾကယ္သုံးပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံရွိတယ္။လီဖူခ်န္းက သူ႔မွာ သာမန္ အရိုးတည္ေဆာက္မွုဘဲရွိေပမယ့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ သာတဲ့လူေတြက သာမန္လူေတြကို သာတယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆကို လက္မခံဘူး။ သူ က က်င့္ႀကံျခင္းမွာ စိတ္တန္ခိုးကသာအေရးပါတယ္လို႔ ခံယူထားတယ္။လီဖူခ်န္းက ေကာင္းဖန္ကို ေအးေအးေဆးေဆးဘဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္။" ဒီေကာင့္မွာ ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ရွိလည္း ဘာျဖစ္လည္း။ ငါ့မွာ လည္းေရႊေရာင္ လက္ဖြဲ႕ အေဆာင္ စိတ္ဝိညာဥ္ရွိတယ္ကြ။ငါ့ရဲ့မူလစိတ္ဝိညာဥ္ နဲ႔ ေပါင္းလိုက္ရင္ ငါ့ကို ဘယ္သူကယွဥ္နိုင္မွာလည္း" ။" မင္းက လီဖူခ်န္းမလား။ငါနဲ႔ လိုက္ခဲ့စမ္း" ေကာင္းဖန္က အထက္စီးကေန လီဖူခ်န္းကို အမိန္႔ေပးလိုက္တယ္။" ငါက မင္းေနာက္ဘာလို႔လိုက္ရမွာလည္း" လီဖူခ်န္းကလည္း ေလသံနည္းနည္းေလးမွ မေလ်ာ့။ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ မင္းက ငါ့ညီမကို ေစာ္ကားခဲ့လို႔ဘဲ။လီဖူခ်န္းက ရယ္လိုက္တယ္။" မင္းညီမကဘယ္လို အမ်ိဳ းအစားလည္းဆိုတာ မင္းအရင္သိသင့္တယ္"" မင္းရဲ့ ေစာက္ေရးမပါတဲ့ ဆင္ေျခဆင္လက္ေတြ ငါ ေစာက္ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ ငါ့ညီမကို ေစာ္ကားတဲ့ သူေတြ လုပ္ေဆာင္ရမယ့္ဟာက တစ္ခုဘဲရွိတယ္။ အဲဒါက သူမ ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ၿပီး ခြင့္လႊတ္ဖို႔ကို ေတာင္းပန္ရမယ္။ "" ငါမင္းကို အႀကံဥာဏ္ တစ္ခုေပးလိုက္မယ္။ငါေကာင္းေကာင္းေခၚေနတုန္း ကို လိုက္ရင္လိုက္ခဲ့ ။ မဟုတ္ရင္ မင္းကို ဒီမွာတင္ က်ိဳးပဲ့ေနေအာင္ ရိုက္ၿပီး ငါ့ညီမ ဆီ ေခၚသြားရလိမ့္မယ္။ မင္း ဒီေနရာမွာ အရွက္မကြဲခ်င္ဘူးလို႔ငါထင္တယ္။""ခိ ခိ ""မင္းတို႔ေကာင္းကလန္က ေကာင္ေတြက တစ္ကယ့္ ေခါင္းမပါတဲ့ေကာင္ေတြဘဲ။ ေက်းဇူးကန္းလိုက္တာကလည္း လြန္ေရာဘဲ။ငါတို႔လီကလန္ က မင္းတို႔ေကာင္းကလန္ကို ကူညီခဲ့တာေတြအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါလို႔ေတာင္ တစ္ခါမွ မေတာင္းဆိုဖူးဘူး။ ဒါေပမယ့္မင္းတို႔ကလန္က ေကာင္ေတြကေတာ့ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ေက်းဇူးေတြ သိတတ္ျပေနတာပါလား"လီဖူခ်န္းက တစ္လက္မမၽွပင္မေရြ႕ ဘဲ ေကာင္းဖန္ကို ေလွာင္လိုက္တယ္။ေကာင္းဖန္က လီဖူခ်န္း ရဲ့ စကားကိုၾကားၿပီး ေဒါသအရမ္းထြက္သြားတယ္။ ေကာင္းကလန္ရဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြက ေကာင္းကလန္ဟာ လီကဘန္ ရဲ့ေထာက္ပံ့ေပးမွုေၾကာင့္ ဒီေန႔လိုအေျခအေန ေရာက္ခဲ့တယ္လို႔ ေျပာသံၾကားရင္ လုံးဝမခံနိုင္ဘူးေလ။လီဖူခ်န္းရဲ့ စကားက ေကာင္းဖန္ကို အနာေပၚတုတ္က်သြားသလို ခံရခက္ေစတယ္။လမ္းမထက္က လူအုပ္ႀကီးကေတာ့ တီးတိုးတီးတို႔နဲ႔ ေဝဖန္ေနေလၾကသည္။" ဘာျဖစ္လို ့ အဓိက ကလန္ႀကီးေတြရဲ့သခင္ေလးေတြက အျမဲတိုက္ခိုက္ခ်င္ေနရတာလည္းမသိဘူး"" အရက္တစ္ေခါက္တုန္းကလည္း ယန္ခ်ီ။အခုတစ္ေခါက္က ဟ ေကာင္းဖန္။လီဖူခ်န္းက ဒီတစ္ေခါက္ဘယ္လို ေျဖရွင္းမလည္းမသိဘူး။"" ငါထင္တာကေတာ့ သူ အရွုံး ေပးလိမ့္မယ္။ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ေကာင္းဖန္က ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္ အဆင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ရွိတယ္ေလ။ ၿပီးေတာ့ သူက ယန္ခ်ီထက္ ပိုေတာ္တယ္။" အရာရာကို ပုံေသမတြက္နဲ႔ ကြ။ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံအဆင့္က အေရးႀကီးေပမယ့္လည္း ဒါက အရာအားလုံးကို ကိုယ္စားျပဳတာမဟူတ္ဘူး"။လီဖူခ်န္းသူ႔ရဲ့ အက်ီ ကႋဳခါလိုက္ၿပီး" မင္းတို႔့ေကာင္းကလန္မေကာင္းေၾကာင္းကို လူေတြက ရဲရဲဝင့္ဝင့္မေျပာရဲေပမယ့္ ငါေျပာလိုက္ဦးမယ္။ မင္းတို႔ေကာင္းကလန္က ေက်းဇူးတရားကို မသိတတ္တဲ့အျပင္ အရွက္ဆိုတာလည္းရွိတာမဟုတ္ဘူး။ေကာင္းကလန္ကိုမုန္းတဲ့ လီဖူခ်န္းရဲ့အမုန္းက ယန္ကလန္ကိုမုန္းတာထက္ကို သာေသးတယ္။ ယန္ကလန္က ျခေသ့တၤစ္ေကာင္လို ရဲရဲဝင့္ဝင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တိုက္ခိုက္ေပမယ့္ ဒီေကာင္းကလန္ကေတာ့ ေျမေခြးေတြလိုဘဲ ေကာက္က်စ္ၾကတယ္။" ေခြးမသား လီဖူခ်န္း။ မင္အရမ္း လၽွာေစာင္းထက္ေနတယ္ ဟုတ္လား။မင္းတို႔ရဲ့့ စုတ္ျပတ္ေနတဲ့ လီကလန္ကိုလည္းျပန္ၾကည့္ပါဦး။ဘယ္သူသိနိုင္မွာလည္း။ မင္းတို႔ကလန္ကေနာက္ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာရင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားမယ္ဆိုတာ။အခုေတာင္မွ မင္းတို႔လီကလန္မွာ ထူးခၽြန္တဲ့ လူငယ္ရွိလို႔လား။ မင္းပါးစပ္ႀကီး ပိတ္ထားတာ ပိုေကာင္းဦးမယ္"ေကာင္းဖန္က ေျခကို ေကြးကာ လီဖူခ်န္းရွိရာဆီ ခုန္ဝင္သြားၿပီးလက္သီးနဲ႔ အားကုန္ထိုးလိုက္တယ္။သူသုံးလိုက္တဲ့ သိုင္းက ေကာင္းမိန္းရဲ့ လက္ဝါးနဲ႔အတူတူဘဲျဖစ္ၿပီးသူက လက္သီးကိုသုံးထားတဲ့အတြက္ပိုအားျပင္းေနတယ္။အဆုံးမဲ့ အာဏာ ( အပိုင္း၁၂ )ရွန္းတု ကလန္ေကာင္းဖန္ ရဲ့ လက္သီးသိုင္းက ေကာင္းမိန္သုံးတဲ့ ဖေယာင္းလက္ဝါးကို ေယာက်ာ္းေလးေတြ အတြက္ အနည္းငယ္ျပင္ဆင္ထားေသာ သိုင္းျဖစ္သည္။ လက္သီးက ႏူးညံ့သေယာင္ရွိေပမယ့္ အင္အားအျပည့္ပါေလသည္။လီဖူခ်န္းကေလထဲက ိုမုန္တိုင္းေမႊ သကဲ့သို႔ ခုန္တက္သြားလိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ့ ေျခေထာက္ေတြ နဲ႔ ေကာင္းဖန္ကို ျပန္တိုက္ခိုက္လိုက္သည္။ေလေပြမုန္တိုင္း ကန္ခ်က္ ႏွင့္ ဖေယာင္းလက္သီး( ဖေယာင္းလက္ဝါးမူကြဲ)" ဖုန္း ဘန္း ဖုန္းဖုန္း"လက္သီး နဲ႔ ေျခကန္ခ်က္ေတြက တစ္ဟုန္ထိုးစီးေနတဲ့ေရအလ်င္လို ဘဲ အရွိန္ျပင္းျပင္းထိပ္တိုက္ ေတြ႕လိုက္ၾကတယ္။ေကာင္းဖန္ေကာ လီဖူခ်န္းေကာ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက အေနာက္ကို ဆုတ္သြားၾကတယ္။ ဒီတစ္ႀကိမ္ တိုက္ခိုက္မွုမွာ ဘယ္သူကမွအသာစီး မရလိုက္ၾကဘူး။" ေရလ ပဥၥ မအဆင့္ နည္းစနစ္"ေကာင္းဖန္က သူ႔ရဲ့ ေလ့က်င့္ထားတဲ့ ပညာရပ္ကိုထုတ္ေဖာ္လိုက္တယ္။စူးရွတဲ့ အလင္းတန္းႀကီးတစ္ခုကို လီဖူခ်န္းက ျမင္လိုက္ရတယ္။လီဖူခ်န္းက ရယ္ၿပီး အေနာက္ကို ခုန္ဆုတ္လိုက္တယ္။" ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္ အဆင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ကလည္း ဘာမွမဟုတ္ပါလား"လီဖူခ်န္းက ေကာင္းဖန္ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုအားလုံးကို လွလွပပဘဲ ေရွာင္တိမ္းလိုက္တယ္။" ဒီေကာင္တစ္ကယ္ဘဲ ေကာင္းဖန္ကို ယွဥ္နိုင္တယ္ဟ"လီဖူ ခ်န္း ရဲ့ ယုံၾကည္မွုအျပည့္ နဲ႔ ေရွာင္တိမ္းဟန္က ေဘးကေနၾကည့္ေနတဲ့ လုအုပ္ကို အံ့ၾသမွင္သက္ သြားေစတယ္။သူ တို႔က လီဖူခ်န္းကို ေကာင္းဖန္ ရဲ့ တိုက္ကြက္တစ္ကြက္ကိုေတာင္မွ ခံနိုင္စြမ္းရွိမယ္လို႔မထင္ထားဘူးေလ။'''မင္းက ငါ့ ရဲ့ ဖေယာင္းလက္သီးကို ခုခံနိုင္တယ္ဆိုေတာ့ မဆိုးဘူးဘဲ။ဒါေပမယ့္ မင္းအခု ဆက္ၿပီး ခံနိုင္ဦးမလား သိခ်င္ေသးတယ္။"ပိုးသားျမစ္ျပင္က်ယ္( လက္ဝါးသိုင္းကြက္)"ေကာင္းဖန္က သိုင္းကြက္ေျပာင္းလာခဲ့တယ္။ေကာင္းဖန္က ဖေယာင္းလက္သီးသိုင္းကေန ဖေယာင္းလက္ဝါးသိုင္းကို ျပန္ေျပာင္းလိုက္တယ္။ ဖေယာင္းလက္ဝါး ကို သူ႔ရဲ့ ပဥၥ မအဆင့္ ေရလ နည္းစနစ္က အေထာက္အပံ့ ေပးထားတဲ့အတြက္ လီဖူခ်န္း ရဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္အနီးအနက ေလထုေတြကလွိူင္းထန္ေနတဲ့့ျမစ္ျပင္က်ယ္ႀကီးထဲေရာက္ေနသလို တုန္ခါေနၾကတယ္။ဒီဖေယာင္းလက္ဝါးသိုင္းက အဝါေရာင္အလယ္အလတ္အဆင့္ အမ်ိဳးအစားျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္းဖန္ အသုံးျပဳလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ သာမန္လူတစ္ေယာက္သုံးတာထက္ ေလးဆေလာက္ ပို ျပင္းထန္ေနတယ္။" ေလနီၾကမ္း မုန္တိုင္း"( ေျခသိုင္းကြက္)လီဖူခ်န္း ရဲ့ လက္နက္မဲ့ တိုက္ခိုက္မွု အဆင့္ကလည္းဒီရက္ပိုင္းေတြမွာ အရမ္းကိုထက္ျမက္လာခဲ့ၿပီေလ။ေကာင္းဖန္ ရဲ့ လက္ဝါးသိုင္းကို ရင္ဆိုင္ရာမွာ လီဖူခ်န္းက ေလေပြတစ္ခုလိုဘဲ ခန္႔မွန္းရခက္စြာနဲ႔ ျပန္တိုက္ခိုက္လိုက္တယ္။" လီးဘဲၾကာ"ေကာင္းဖန္ကေအာ္လိုက္တယ္။ လီဖူခ်န္း႐ု႔ ေျခကန္ခ်က္ေတြက သူ႔ရဲ့ ဖေယာင္းလက္ဝါးကို အသားစီးကေန တိုက္ခိုက္ေနတယ္ေလ။ေကာင္းဖန္ရဲ့ တစ္ကိုယ္လုံးမွာလည္းေျခရိပ္ေျခေယာင္ေတြက ဝဲေနတယ္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ဆို ေကာင္းဖန္ရဲ့ခံစစ္စည္းကို ေဖာက္ထြက္လာေတာ့မလိုဘဲ။" ဘုန္းဘုန္းဘုန္း"ေကာင္းဖန္က အေနာက္ကို တစ္ဆုတ္တည္းဆုတ္ေနရသည္။ သူ႔ရဲ့လက္ႏွစ္ဖက္စလုံးကလည္းေျခကန္ခ်က္ေတြကို ခုခံရလြန္းသျဖင့္ ထုံက်င္ေနေလၿပီ။ေကာင္းဖန္က သူတရားမၽွတလားမမၽွတဘူးလားေတာင္မစဥ္းစားေတာ့ဘူး။ သူ႔ရဲ့ ခါးမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ဓားကိုထုတ္ၿပီး လီဖူခ်န္းကို ခုတ္ခ်လိုက္တယ္။" ရႊမ္း" လီဖူခ်န္း ရဲ့့ အကၤ်ီလက္ အစြန္းစ ဟာ တိခနဲ ျပတ္က်သြားတယ္။ေကာင္းဖန္ဟာ သူ႔ရဲ့ စပ္ဆုပ္စရာေကာင္းတဲ့အျပဳအမူကို လုအုပ္ႀကီးေရွ႕မွာထုတ္ျပလိုက္တာျဖစ္တယ္။ သူက လီဖူခ်န္းကိုလက္နက္မဲ့တိုက္ခိုက္ရာမွာ မနိုင္ဘူးဆိုတာကို ဝန္မခံခ်င္ဘူးေလ။'"ဘယ္ေလာက္ အရွက္မရွိတဲ့ေခြးသားလည္း"လီဖူခ်န္းက သူ႔ဓားကို လူမက နတ္တမၽွ အလ်င္နဲ႔ ဆြဲထုတ္ၿပီး ေလထဲကေနဘဲ ေကာင္းဖန္ကို ခုတ္ခ်လိုက္တယ္။" အစြန္းေရာက္ဓားသိုင္း တတိယအကြက္"" ထြက္ၿပီးသားဆင္စြယ္ မည္သည္သည္ ျပန္ဝင္ရိုးထုံးစံမရွိ"( သိုင္းကြက္နာမည္)" ထန္"ေကာင္းဖန္ကလည္းသူ႔ဓားကို ေျမႇာက္ၿပီးခုခံလိုက္တယ္။ဓားႏွစ္ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္မိၿပီး မီးမ်ားပြင့္သြားတယ္။လီဖူခ်န္းရဲ့ အေပၚစီးကေန ခုတ္လိုက္တဲ့အားက အရမ္းမ်ားတာေၾကာင့္ သူ႔ ဒူးေတြညႊတ္က်မတတ္ ျဖစ္သြားတယ္။" ခၽြင္ ခၽြင္ ခၽြမ္ခၽြမ္ ထန္ "ေကာင္းဖန္ရဲ့ ခုခံလိုက္တဲ့ ဓားေပၚက အရွိန္ကိုယူလိုက္ၿပီး လီဖူခ်န္းကေလထဲကို ျပန္ခုန္တက္သြားတယ္။ထို႔ေနာက္ တစ္ဖန္ ျပန္က်လာၿပီး သူ႔ရဲ့ ေလေျပဓားသိုင္း ကိုထုတ္သုံးလိုက္တယ္။" ေလေျပဓားသိုင္း အမွတ္စဥ္ ေျခာက္ "" ပဥၥ ဂံ ဝကၤပါ" ဓားခ်က္" ။လီဖူခ်န္းက မ်က္စိတစ္မွိတ္ အတြင္းမွာဘဲ ဓားခ်က္ ၅ခ်က္ ထူတ္လိုက္တယ္။ေကာင္းဖန္ရဲ့ ရင္ဘတ္ကေန ေသြးေတြကျဖာခနဲစီးက်လာၿပီး ေနာက္ ေကာင္းဖန္က ေျမႀကီးေပၚဒူးေထာက္ က်သြားတယ္။သူ႔ရဲ့ ဆံပင္ အနည္းငယ္ကလည္း ေလထဲမွာ ဝဲေနၿပီး မ်က္ႏွာကေတာ့ ေၾကာက္လန္႔မွုေၾကာင့္ျဖဴဖတ္ဖတ္ ျဖစ္ေနတယ္။" မင္းက မင္းရဲ့ ဒီဟာကြက္ေတြျပည့္ေနတဲ့ ဓားသိုင္းနဲ႔ ငါ့ဆီကိုမင္းညီမအတြက္ ဂလဲ့စားေခ်ဖို႔လာရဲတယ္ဟုတ္လား"" မင္းက ေတာင္ႀကီးကိူ ၿဖိဳဖို႔ စဥ္းစားေနတဲ့ ခါခ်ဥ္ေကာင္လိုဘဲ" လီဖူခ်န္းက ေကာင္းဖန္ကို လုံးဝသနားမေနဘဲ ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ေျပာလိုက္သည္။" ေဝါ့ "လီဖူခ်န္းရဲ့ စကားကို ၾကားလိုက္ရတဲ့အခါ ေကာင္းဖန္ကအရမ္းရွက္သြားသျဖင့္ ေသြးတစ္လုတ္မၽွ အန္လိုက္ေလသည္။သူ႔ရဲ့မ်က္လုံးအစုံကေတာ့ လီဖူခ်န္းကို အစိမ္းလိုက္ဝါးစားခ်င္ေနသည့္ ပုံပင္။l ေဘးမွာ ၾကည့္ေနတဲ့ လူအုပ္ႀကီးကေတာ့ ႐ုတ္တရက္ ေၾကာက္ရြံ့ျခင္းဆိုတဲ့ ခံစားမွုကို ရလိုက္ၾကတယ္။ အခုျဖစ္သြားတဲ့ျဖစ္ရပ္က ခြန္အားႀကီးျခင္းကို ဥပမာ ျပလိုက္တဲ့ ျဖစ္ရပ္ဘဲေလ။ မင္းမွာ ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္ ရအဆင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံရွိလည္း ဘာျဖစ္လည္း။ငါ့ေရွ႕့့မွာေတာ့ မင္းဒူးေထာက္ေနရၿပီေလ။လမ္းမႀကီးတစ္ခုလုံးက တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္ေနၿပီး လူေတြအားလုံးကလည္း လီဖူခ်န္းကို ေၾကာင္အၿပီး ရပ္ၾကည့္ေနက်တယ္။" ခြင့္လႊတ္ သည္းခံျခင္းဆိုတာသူေတာ္ေကာင္းတရား တစ္ရပ္ဘဲ။လီကလန္က လူေတြဟာ သေဘာထားႀကီးျမတ္ ဖို႔သင္ယူသင့္တယ္။"ၾကည္လင္ျပတ္သားတဲ့ အသံတစ္ခုက သိပ္မေဝးလွတဲ့ ေနရာကေန ထြက္ေပၚလာတယ္။" အဲဒါ ရွန္းတုလ်န္ ဘဲ" ။အားလုံးက အသံထြက္ေပၚလာရာ သု ိ့လွမ္းၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ အသံပိုင္ရွင္က ရွန္းတုလ်န္ဆိုတာ သိသြားၾကတယ္။လီကလန္ရယ္ ေကာင္းကလန္ရယ္ ယန္ကလန္တို႔ဟာ မၾကာခဏထိပ္တိုက္ေတြ႕က် ေပမယ့္ ရွန္းတုကလန္ကေတာ့ အဲလို ေနရာေတြမွာဘယ္ေတာ့မွ ဝင္ပါေလ့မရွိ ဘူး။ယုံဝူးၿမိဳ႕စား က ရွန္းတုကလန္ကျဖစ္တဲ့အတြက္ သူတို႔ဟာ ယုံဝူးၿမိဳ႕ရဲ့အရာရာကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားတယ္ေလ။ဒါေၾကာင့္ရွန္းတုကလန္ဟာ ဒီယုံဝူး ၿမိဳ႕မွာေတာ့ နံပါတ္တစ္ကလန္ႀကီးျဖစ္ၿပီးဘယ္ကလန္မွ ရွန္းတုကလန္ကို ရန္မရွာရဲေပ။ရွန္းတု လၽွန္ က အသက္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ ဝန္းက်င္ဘဲ ရွိေသးၿပီး ပိုးသားဝတ္စုံကို ဝတ္ဆင္ထားတယ္။ သူ႔ေခါင္းကို ခပ္ျမင့္ျမင့္ေျမႇာက္ထားၿပီး ေတာ္ဝင္တဲ့ အေငြ႕အသက္ေတြက ပတ္ဝန္းက်င္ကို ပ်ံ႕ႏွံ့ေနတယ္။"သခင္ေလး ရွန္းတုလၽွန္ကို လီဖူခ်န္းအရိုအေသေပးပါတယ္"လီဖူခ်န္းက ရွန္းတုလွန္ကို အရင္ ႏွုတ္ဆက္လိုက္တယ္။ သူကတစ္ျခားလူမဟုတ္ဘူးေလ။ ၿမိဳ႕စားမင္းရဲ့ တူေတာ္စပ္သူျဖစ္တယ္။လူသားနယ္ပယ္အဆင့္ ေျခာက္ကို အသက္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္မွာ ေရာက္ခဲ့သူျဖစ္ၿပီး ၾကယ္တစ္ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ကိုပိုင္ဆိုင္ထားတယ္။ဒါေပမယ့္သူကရွန္းတုကလန္ရဲ့ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ကိုေလ့က်င့္ထားတဲ့အတြက္ သူ႔ရဲ့့စြမ္းအားကို ေကာင္းပန္ထက္ မသာရင္ေနမည္နည္နည္းေလးမွ နိမ့္က်ဖို႔ေတာ့ မရွိ။ရွန္းတုလၽွန္က လီဖူခ်န္းဆီက အရိုအေသေပးတာကိုရလိုက္သည့္ အတြက္ ေက်နပ္သြားဟန္ျဖင့္" လီဖူခ်န္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ လက္ရည္စမ္းက်တာဘဲ။ဒီလိုတစ္ဖက္လူကို ဒူးေထာက္ခိုင္းထားဖို႔ လိုလို႔လားကြာ"" ၿပီးေတာ့ ေကာင္းကလန္ နဲ႔လီကလန္ရဲ့ဆက္ဆံေရးက အတိတ္တုန္းကေတာ့ေကာင္းမြန္ခဲ့တာဘဲ။မင္း သူတို႔ကို ဒီေလာက္အထိေတာ့ မရက္စက္သင့္ပါဘူးကြ။ ဒီလို လုပ္ပါလား မင္းေကာင္းဖန္ကို ျပန္ေတာင္းပန္လိုက္ေလ။ မင္းငါ့ရဲ့ ေတာင္းဆိုမွုကို ျငင္းဆိုမယ္လို႔ေတာ့ ကါမထင္ဘူး"လီဖူခ်န္က ရွန္းတုလၽွန္ရဲ့ စကားကိုၾကားလိုက္တာနဲ႔ ၿမိဳ႕စားမင္းနဲ႔ ေကာင္းကလန္က အတြင္းက်ိတ္ ဆက္ဆံေရးေတြ တည္ေဆာက္ေနတယ္ဆိုတာ သိလိုက္တယ္။"ေတာင္းပန္တယ္ဆိုတာ ငါမလုပ္နိုင္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာအရာဘဲ"လီဖူခ်န္းက ခတ္ျပတ္ျပတ္ဘဲေျပာလိူက္တယ္။" ဘာလို႔လည္း။ ညီေလးဖူခ်န္းက အစ္ကို႔ကို မ်က္ႏွာသာမေပးေတာ့ဘူးလား"ရွန္းတု လၽွန္ ရဲ့ မ်က္လုံးအစုံက က်ဥ္းေျမာင္းသြားတယ္။" ဒါကမ်က္ႏွာသာေပးတာ မေပးတာနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး။ ဒီေကာင္ကကၽြန္ေတာ့္ ေတာင္းပန္မွုကို လက္ခံနိုင္တဲ့ အစြမ္းအစမရွိလို႔ပါ။အစ္ကိုလၽွန္မွာ ေျပာစရာအေထြအထုးမရွိေတာ့ဘူးဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္။ ခြင့္ ျပဳပါဦး။ "" ဟမ္ "ရွန္းတုလၽွန္က လီဖူခ်န္းရဲ့ အျပဳအမူေၾကာင့္သေဘာမက်ျဖစ္သြားတယ္။လီဖူခ်န္းက သူ႔စကားကိုအေလးထားမယ္လို႔သူကေတြးထားခဲ့တာေလ။ အခုေတာ့လီဖူခ်န္းက သူ႔့ကို အေရးေတာင္မလုပ္ဘဲထြက္ခြာဖို႔ျပင္ေနတယ္။သူက လီဖူခ်န္းကို စတင္တိုက္ခိုက္ဖို႔ျပင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာဘဲလီဖူခ်န္းက ေက်ာခိုင္းေနရာကေန စကားေျပာလာခဲ့တယ္။" သခင္ေလး ရွန္းတု ။ကၽြန္ေတာ့္ကို နိုင္ဖို႔ဆိုတာ လြယ္မွာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ေကာင္းဖန္ နဲ႔ ရင္ဆိုင္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္ ့ပညာကို ခုနစ္ဆယ္ရာခိုင္ႏွုန္းဘဲ သုံးထားခဲ့တာ။" လီဖူခ်န္းက ထိုစကားကို ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆးဘဲ လီကလန္ကိုလွမ္းေလၽွာက္ျပန္သြားေတာ့တယ္။သူ႔အေနာက္မွာဘာေတြျဖစ္ၿပီးက်န္ခဲ့သလည္းဆိုတာကို လည္းသူစိတ္မဝင္စားဘူးေလ။လီဖူခ်န္ ရဲ့ စကားကိုၾကားလိုက္ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ တိုက္ခိုက္ဖို႔ျပင္ေနတဲ့ ရွန္းတုလၽွန္ကတု ံ့ဆိုင္းသြားတယ္။လီဖူးခ်န္ေျပာတာကအမွန္ေတြဆိုရင္ သူလီဖူခ်န္းကို နိုင္ဖို႔အခြင့္အေရးဆိုတာ မရွိသေလာက္ဘဲေလ။ၿပီးေတာ့ သူကေကာင္းဖန္လို လူေတြ အမ်ားႀကီးေရွ႕မွာ အရွက္မကြဲခ်င္ဘူး။" ငါဒီေန႔ကို အမွတ္ရေနမယ္။ လီကလန္က လီဖူခ်န္း။"ရွန္းတုလၽွန္က နာၾကည္းမုန္းတီးစြာနဲ႔ စိတ္ထဲမွာ မွတ္ထားလိုက္တယ္။ႏွုတ္ခမ္းမွာေပေနတဲ့ေသြးစေတြကို လက္ခုံျဖင့္ သုတ္ရင္းေကာင္းဖန္က မတ္တပ္ထလာသည္။လီဖူခ်န္းရဲ့ေနာက္ေက်ာျပင္ကိုၾကည့္လိုက္ရင္း ဂလဲ့စားေခ်ဖို႔ကိစၥကို ရွန္းတုလၽွန္ကိုလႊဲေပးလိုက္တာက ပိုေကာင္းသည္ဟု ေတြးမိလိုက္သည္။သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္လိုက္ၿပီး ရွန္းတုလၽွန္ကို " ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။သခင္ေလး ရွန္းတု" လို ့ေျပာလိုက္ၿပီး အရိုအေသေပးလိုက္သည္။" ဘာေတြျဖစ္သြားတာလည္း။မင္းကဘာလို႔သူ႔ကို ရွုံးသြားရတာလည္း" လို႔ရွန္းတုလၽွန္ကေမးလိုက္သည္။ေကာင္းဖန္ မ်က္ႏွာကရွုံ႔မဲ့သြားၿပီး" ကၽြန္ေတာ္က သူ႔့သိုင္းကြက္ေတြမရင္းႏွီးလို႔ ပါ။ၿပီးေတာ့အထင္ေသးၿပီး ခုခံဖို႔ လည္းမျပင္ထားမိလိုက္ဘူး"" ဒီေကာင္က ေလ်ာ့တြက္ထားလို႔ေတာ့ မရဘူး။လီကလန္ကဆုတ္ယုတ္ေနတာ အခ်ိန္ၾကာေနၿပီဆိုေတာ့ သူတို႔ရဲ့ အရင္ေနရာကို ျပန္ေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနက်ၿပီနဲ႔ တူတယ္"" သူတို႔ရဲ့ အရင္ေနရာ ဟုတ္လား။ သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံနဲ႔ေကာင္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဘယ္လိုလိုက္မွီနိုင္မွာလည္း။ေနာက္ပိုင္းတန္ခိုးအဆင့္ေတြေရာက္ရင္ သာမန္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ေတြကအဆင့္တစ္ဆင့္တက္ဖို႔ေတာင္ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေလ့က်င့္ရတာေလ။ေကာင္းဖန္က လီဖုခ်န္းကို အထင္ေသးေႏုတုန္းဘဲျဖစ္သည္။အခုခ်ိန္မွာလီဖူခ်န္းကသူ႔ကို နိုင္သြားေပမယ့္ လီဖူခ်န္းအတြက္ အနာဂတ္ဆိုတာ မရွိဘူးေလ။သာမန္ အရိုးတည္ေဆာက္ပံ ုနဲ႔ လူေတြက ေျမကမၻာအဆင့္ကိုေရာက္ဖို႔ေတာင္ လုံးဝမျဖစ္တိုင္သေလာက္ဘဲ။တစ္ကယ္လို႔သူသာေျမကမၻာအဆင့္ ကိုေရာက္ခဲ့ရင္လီဖူခ်န္းဆိုတာ သူ႔အေရွ႕ မွာ ေခြးတစ္ေကာင္သာသာဘဲ ျဖစ္သြားမွာေလ။" ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ပါေလ။ ဒီေန႔ လီဖူခ်န္းက ရွန္းတုလၽွန္ကိုေစာ္ကားသြားတယ္ဆိုေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ အနာဂတ္က အေျခအေန မလွဖို႔မ်ားတယ္" ဟု ေကာင္းဖန္ကေတြးလိုက္တယ္။ရွန္းတုလၽွန္က စိတ္သေဘာထားက်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဘဲ။သူ႔့ကို ေစာ္ကားတဲ့သူကေတာ့ ဇာတ္သိမ္းမလွနိုင္ဘူးေလ။ထိုအခ်ိန္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စကားေတြကို မၾကားနိုင္တဲ့ အေဝးတစ္ေနရာကို ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။တစ္ကယ္လို႔ သူၾကားခဲ့ရင္လည္း ရွန္းတုကလန္ကို သူေၾကာက္ေနမွာမဟုတ္ဘူး။ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ လီကလန္ဆိုတာကလည္း အလွျပဖို႔သက္သက္တည္ေထာင္ထားတာမဟုတ္ဘူးေလ။ယုံဝူးၿမိဳ႕မွာ ရွိေနတဲ့ ကလန္ုႀကီးေတြတိုင္းမွာ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ တပည့္ေတြ ရွိေနတာဘဲ။ အနည္းအမ်ားသာ ကြာသြားတာျဖစ္တယ္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၁၃ေမွာ္ေဆးရည္ကန္ေမၽွာ္လင့္ထားတဲ့ အတိုင္းပါဘဲ။ အျပာေရာင္ လက္စြပ္က လီဖူခ်န္းကို သိုင္းတန္ခိုး က်င့္ႀကံရာမွာ ပို ျမန္လာေစခဲ့တယ္။လက္စြပ္မွာပါတဲ့ အဆင့္ျမင့္ စြမ္းအင္ေက်ာက္သလင္းရဲ့ အစြမ္းေတြေပါ့။ဒီအျပာေရာင္ ေက်ာက္သလင္း လက္စြပ္ ရဲ့ တန္ဖိုးအရွိဆုံးကေတာ့ ဒီလက္စြပ္မွာ စြမ္းအင္ေတြကို သိုေလွာင္ထားဆည္းနိုင္တာဘဲ။လက္စြပ္ပိုင္ရွင္က အတြင္းအားေတြကုန္သြားခဲ့ရင္ လက္စြပ္မွာ သိုေလွာင္ထားတဲ့ အစြမ္းေတြကို စြမ္းအင္ေက်ာက္သလင္းတုံးကေန ျပန္ စုပ္ယူနိုင္တယ္ေလ။ဒီစုပ္ယူနိုင္တဲ့အစြမ္းက အတြင္းအားျပန္ျဖည့္ေပးတဲ့ ေဆးလုံးေတြနဲ႔ ညီမၽွတယ္။ ၿပီးေတာ့ ပိုအားသာတာက ဒီလက္စြပ္က စြမ္းအင္ျပန္ျဖည္ု႔ၿပီး သုံးလို႔ရတာဘဲ။လီဖူခ်န္း တြက္ခ်က္ထားတဲ့အတိုင္းဆိုရင္ သူက လူသားနယ္ပယ္အဆင့္ေျခာက္ကို ေရာက္ဖို႔့လေပါင္းမ်ားစြာ လိုဦးမွာျဖစ္တယ္။ဒီလက္စြပ္ကေတာ့ သူသတ္မွတ္ထားတဲ့အခ်ိန္ထက္ ေစာၿပီး ေရာက္ေအာင္ ကူညီန္ိုင္တယ္။သူက သက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ့ ေက်ာက္စိမ္းေသတၱ ာထဲက ေက်ာက္စိမ္းအသည္းႏွလုံးပင္ကိုထုတ္ယူလိုက္တယ္။ေက်ာက္စိမ္းအသည္းႏွလုံးပင္ေတြက က်င့္ႀကံျခင္းမွာေတာ့ အကူအညီမေပးနိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔က အရိုးသိပ္သည္းဆကို ျမႇင့္ေပးနိုင္တယ္။လူတစ္ေယာက္မွာ အရိုးက အဓိက အေျခခံျဖစ္တယ္။လူေတြက အျမဲတမ္း အရိုးတည္ေဆာက္ပုံကိုဘဲ အေလးေပး က်တယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်က္အလက္ေတြအရဆိုရင္ အရိုးသိပ္သည္းဆ ကလည္း အေရးႀကီးတဲ့ေနရာကေန ပါဝင္ တယ္။အရိုးတည္ေဆာက္ပုံေကာင္းမြန္တဲ့ လူေတြဟာ အရိုးသိပ္သည္းဆမွာလည္းသာမန္လူေတြထက္ မာေၾကာႀကံ့ခိုင္တယ္။တစ္ကယ္လို႔လက္ဝါးရိုက္ခ်က္တစ္ခုကို ခံလိုက္ရတယ္ဆိုပါစို႔။ သာမန္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္ေတြက အရိုးေတြ က်ိဳးသြားနိုင္ေပမယ့္ ေကာင္းမြန္တဲ့ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ကိုပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ လူေတြကိုဆိုရင္ေတာ့ အက္ရာေလးတစ္ခု ထင္ေအာင္ေတာင္လုပ္နိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ဒါေၾကာင့္မို႔ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံေကာင္းတယ္ဆိုတာ အရိုးမာတယ္လို႔ေျပာတာနဲ႔အတူတူပါဘဲ။" အင္း ငါ့အရိုးေတြ သိပ္သည္းၿပီး မာေက်ာေအာင္အရင္လုပ္တာဘဲေကာင္းမယ္"လီဖူခ်န္းက တု႔ံဆိုင္းျခင္းမရွိဘဲ ေက်ာက္စိမ္းအသည္းႏွလုံးပင္ကို စားသုံးလိုက္တယ္။ေက်ာက္စိမ္ အသည္းႏွလုံးပင္က စားဖို႔ ခက္ခဲတယ္ထင္ရေပမယ့္ တစ္ကယ္တမ္းမွာေတာ့ လၽွာေပၚတင္လိုက္တာနဲ႔ အရည္ေပ်ာ္ဆင္းၿပီး ဗိုက္ထဲကို ေရာက္သြားတယ္။ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ရဲ့ အစြမ္းေၾကာင့္ ေဆးပင္ဟာ အျဖဴေရာင္စီေၾကာင္းတစ္ခုအျဖစ္ေျပာင္းသြားၿပီး အရိုးေတြထဲ စိမ့္ဝင္သြားတာကို ခံစားလိုက္ရတယ္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့တစ္ကိုယ္လုံးထုံက်င္သြားၿပီး သူ႔ရဲ့ အရိုးေတြထဲမွာ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာပုရြက္ဆိတ္ေတြ သြားေနသလို ရြစိတက္ေနတာကို ခံစားလိုက္ရတယ္။ အခ်ိန္အေတာ္ေလးအၾကာမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာမ်က္စိကိုဖြင့္လိုက္တယ္။" အရိုးသိပ္သည္းဆ"လီဖူခ်န္းက သူ႔့လက္ေတြကို ဆုပ္ခ်ည္ျဖန္႔ခ်ည္ လုပ္ၾကည့္လိုက္တယ္။ အေပၚယံ ၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ ဘာမွ ပိုမထူးျခားသြားေပမယ့္လီဖူခ်န္းက သူ႔အရိုးေတြက အရက္ကထက္ႏွစ္ဆေလာက္ ပိုမာေက်ာသြားတာကို ခံစားလိုက္ရတယ္။" အဝါေရာင္ အဆင့္ျမင့္ေဆးပင္က ငါ့အရိုးေတြကိုႏွစ္ဆေလာက္ပို မာေက်ာသြားေစတယ္။ေျမကမၻာအဆင့္ ေဆးပင္ေတြဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ားေတာင္အစြမ္းထက္မလည္းမသိဘူး။ဆယ္ဆ ဒါမွမဟုတ္ အဆတစ္ရာေလာက္မ်ား မာေက်ာသြားမလားမသိဘူး။တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာငါလည္း လၽွို႔ဝွက္ဆန္းၾကယ္တဲ့ေဆးပင္ မေတြ႕နိုင္ဘူးလို႔မေျပာနိုင္ဘူးေလ။ေဆးပင္ေတြ က က်င့္ႀကံျခင္းမွာ အေရးပါတဲ့ အရင္းအျမစ္ေတြဘဲေလ။တစ္ခါတုန္းကဆိုရင္ လူတစ္ေယာက္က ဒ႑ာရီထဲက နဂါးေသြး ေဆးပင္ကို ရခဲ့ဖူးတယ္။ ေဆးပင္ကို စားသုံးၿပီးသြားတဲ့အခါမွာေတာ့ ထိုလူရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က အရမ္းကို ႀကံ့ခိုင္သန္မာ သြားၿပီး မိစၧာသားရဲေတြထက္ေတာင္ သန္မာသြားတယ္။ေနာက္ျဖစ္ရပ္တစ္ခုမွာေတာ့ လူတစ္ေယာက္က ေနမင္းေရာင္ျခည္ေဆးပင္ရွာေတြ႕ သြားၿပီး စားလိုက္တယ္။ ေနစြမ္းအင္ေတြက သူ႔ အရိုးေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္သြားၿပီး ေနေရာင္ျခည္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံအျဖစ္မ်ိဳးရိုးဗီဇ ေျပာင္းလဲသြားတယ္။ အပူစြမ္းအင္ပါတဲ့ ပညာရပ္ေတြမွာ သာမန္လူေတြထက္ ေလ့က်င့္တာ ဆယ္ဆ ျမန္သြားခဲ့တယ္။.လီဖူခ်န္းက အခုေနာက္ပိုင္း သုံးရက္လၽွင္တစ္ႀကိမ္ ျမဳခိုးေတာင္ဘက္ကို သြားၿပီးေဆးပင္ရွာေလ့ ရွိသည္။***" ေသစမ္း"သတၱဳလက္သည္း ဝံပုေလြတစ္ေကာင္က လီဖူခ်န္းအနားကို ခ်ည္းကပ္လာတယ္။လီဖူခ်န္းကတစ္လက္မမွ မလွုပ္ဘဲ သူ႔အနားကို ကပ္လာတာကိုေစာင့္လိုက္တယ္။အနားကိုေရာက္လာတာနဲ႔ လီဖူခ်န္းကဓားကိုဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ အေသသတ္လိုက္တယ္။လီဖူခ်န္းရဲ့ ယခုလက္ရွိ စြမ္းအားကို သူ ကိုယ္တိုင္ေတာင္မသိေတာ့ဘူး။သူ႔ရဲ့့ တိုက္ပြဲဝင္ ကၽြမ္းက်င္မွုကို ဒီျမဴခိုးေတာင္ကို ပထမဆုံးလာတုန္းက တစ္အျဖစ္သတ္မွတ္မယ္ဆိုရင္ အခုဆိုရင္ ငါးေလာက္ ျဖစ္ေနၿပီ။ အဆင့္တစ္ အလယ္အလတ္ မိစၧာသားရဲေတြေတာင္မွ သူ႔ရဲ့ဓားခ်က္တစ္ခ်က္ကို မခံနိုင္ၾကေတာ့ဘူး။" မိစၧာ သားရဲေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္ရင္ေတာ့ ငါ့ ကၽြမ္းက်င္မွုေတြက အရမ္းကို ေကာင္းေနၿပီလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူသားစစ္သည္ေတာ္ေတြနဲ႔ တိုက္ရင္ ဘယ္လိုေနမလည္းေတာ့ မေျပာနိုင္ဘူး။ငါ့ရဲ့တိုက္ခိုက္ေရး ပညာ ပိုေကာင္းလာဖို႔ တစ္ကယ့္ လူသားစစ္သည္ေတာ္ေတြနဲ႔ ေလ့က်င့္သင့္ၿပီ"လီဖူခ်န္းကရည္မွန္းခ်က္ႀကီးမားတဲ့ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာတယ္။သာမန္လူတစ္ေယာက္က သူ႔လို တိုးတက္မွုေတြ ျဖစ္လာရင္ သူ႔တို႔ ကိုယ္သူတိူ႔့ေက်နပ္ေနၾကမွာဘဲ။ ဒါေပမယ့္ လီဖူခ်န္းကေတာ့ဒီထက္ကိုပိုၿပီး သန္မာလာခ်င္ေသးတယ္။ ဒါေတြဟာ သူ႔ရဲ့ မူလ ဆႏၵ လား ေရႊေရာင္လကဖြဲ႕ အေဆာင္ေၾကာင့္ျဖစ္လာတာလားဆိုတာေတာ့ သူကိုယ္တိုင္လည္း မသဲကြဲေတာ့ဘူး။***သူက ဒီတစ္ႀကိမ္ လီကလန္ကို ျပန္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ လီယြန္ဟိုင္နဲ႔ တည့္တည့္သြားတိုးတယ္။လီယြန္ဟိုင္ က လီဖူခ်န္းကို အားငယ္တဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ ၾကည့္လိုက္တယ္။လီဖူခ်န္းက ယန္ခ်ီ ကို အနိုင္ယူခဲ့တုန္းကေတာ့ လီဖူခ်န္းကို အနိုင္ယူနိုင္ဖို႔ယုံၾကည္မွု အျပည့္ရွိေသးတယ္။အခုေတာ့ လီဖူခ်န္းက ေကာင္းဖန္ကိုပါ ထပ္အနိုင္ယူလိုက္ၿပီဆိုေတာ့ သူ႔အေတြးေတြအားလုံးဟာ ပ်က္ျပယ္သြားခဲ့ၿပီ။ေကာင္းဖန္နဲ႔ သူနဲ႔က လက္ရည္တူဘဲေလ။" လီဖူခ်န္း မင္းက တိုက္ခိုက္ေရးမွာေတာ့ ထူးခၽြန္သားဘဲ။ဒါေပမယ့္ ႏွေမ်ာစရာဘဲ။ မင္းရဲ့ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံက သာမန္ဘဲရွိေနတယ္ေလ။ သုံးရက္အတြင္းမွာဘဲငါတို႔လီကလန္ရဲ့ ေဆးေပါင္းတစ္ေထာင္ေရကန္က ဖြင့္ေတာ့မယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေယာက္ဘဲဝင္ခြင့္ရမယ္။မင္းလည္းသိပါတယ္။ ဘယ္သူက ဝင္ခြင့္ရဖို႔ အားသာလည္းဆိုတာ။ေဆးေပါင္းတစ္ေထာင္ ေရကန္အေၾကာင္းေျပာလိုက္မွ လီယြန္ဟိုင္က သူ႔စိတ္ထဲမွာ ေနလို႔ပိုေကာင္းသြားတယ္။ သူက လီကလန္ရဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ေလ။အဲဒါက ဘာကိုဆိုလိုတာလည္းဆိုေတာ့ ဝင္ခြင့္ကို သူဘဲရမယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ဘဲ။အၾကာႀကီးမစဥ္းစားဘဲနဲ႔ လီဖူခ်န္းက ဂုဏ္ျပဳလိုက္တယ္။" မင္းအေကာင္းဆုံးလုပ္ေဆာင္နိုင္ပါေစ"ဒီေဆးရည္တစ္ေထာင္ ေရကန္က လီကလန္ ရဲ့အေရးႀကီးတဲ့ ရင္းျမစ္ေနရာတစ္ခုျဖစ္တယ္။လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ခန္႔က လီကလန္က အႀကီးအကဲေတြဟာ ေနာင္လာမယ့္မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြအတြက္ ခႏၶာကိုယ္ ႀကံ့ခိုင္မွု ျမႇင့္ေပးတဲ့ ေဆးပင္အေျမာက္အမ်ားကိုဝယ္ၿပီး ရင္းႏွီး ျမႇုပ္ႏွံခဲ့ၾကတယ္။ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာလာတဲ့အခါမွာေတာ့ ေရကန္ထဲမွာရွိေနတဲ့ေဆးရည္ေတြဟာအခ်င္းခ်င္းဓာတ္ျပဳၿပီး သန္႔စင္သြားၿပီးေနာက္ ဒီေဆးရည္ကန္မွာစိမ္တဲ့လူေတြကို ကီလိုဂရမ္ တစ္ေထာင္ေလာက္ကို မနိုင္ေစတဲ့ခြန္အားကိူေပးစြမ္းတယ္။ဒါေပမယ့္ ဒီေဆးရည္ေတြက ႏွစ္ႏွစ္ၾကာမွ တစ္ခါ ေရကန္ကိုျပည့္ေစတာျဖစ္တယ္။လီဖူခ်န္းက ဒီေဆးရည္ကန္ထဲ မဝင္ရလို႔လည္းစိတ္မပ်က္သြားပါဘူး။လူသားနယ္ပယ္က စစ္သည္ေတာ္ေတြ တစ္ကယ့္ အစစ္အမွန္တန္ခိုးေတြကို မသုံးနိုင္ေသးတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ခႏၶာကိုယ္ႀကံ့ခိုင္မွူက အရမ္းအေရးႀကီးတယ္ေလ။သူက ေဆးရည္ကန္ထဲကိုဝင္စိမ္ခြင့္မရွိေပမယ့္လည္း သူ႔ရဲ့ ေက်ာက္စိမ္းနီက်င့္စဥ္က အဆင့္တက္ေတာ့မယ္လို႔ ခံစားမိေနတယ္။သူသာ ေက်ာက္စိမ္းနီ က်င့္စဥ္ကို ဆဌမ အဆင့္ကိုေရာက္ေအာင္ေလ့က်င့္နိုင္မယ္ဆိုရင္ သူရဲ့ တိုက္ခိုက္ေရး စြမ္းရည္ေတြကလည္းေနာက္တစ္ဆင့္ကို တက္သြားမွာဘဲေလ။" ဟဟ ။ မင္းကိုၾကည့္ရတာအရမ္းတည္ၿငိမ္ေနသလိုဘဲ။ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ့ ပါရမီရွင္ ေရြးခ်ယ္ပြဲက ေနာက္ႏွစ္လဆို စေတာ့မွာေနာ္။ထိပ္ဆုံးငါးေယာက္ကိုဘဲ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက တပည့္အျဖစ္လက္ခံမွာ။မင္းရဲ့အခုလက္ရွိအစြမ္းနဲ႔ ထိပ္ဆုံးငါးေယာက္ထဲဝင္ဖို႔ျဖစ္နိုင္ေပမယ့္ အရာရာကို ယတိျပတ္ ေတြးထား လို႔မရဘူးေနာ့"လီယြန္ဟိုင္က လီဖူခ်န္းေဒါသထြက္လာတာကို ျမင္ခ်င္သျဖင့္ ရန္စလိုက္တယ္။" ငါ့ကိုေဒါသထြက္ေအာင္လုပ္ခ်င္တယ္ဟုတ္လား"" ဆုေတာင္းေနလိုက္"လီဖူခ်န္းက လီယြန္ဟိုင္ရဲ့ေထာင္ေခ်ာက္ထဲမဝင္ဘဲ လွည့္ထြက္သြားတယ္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၄ျပတ္သားေသာဆုံးျဖတ္ခ်က္" ဖူခ်န္း ။ေနာက္သုံးရက္ဆိုရင္ ေဆးေပါင္းတစ္ေထာင္ေရကန္ က ဖြင့္ေတာ့မယ္။အေဖက မင္းအတြက္ ေျပာေပးမယ္။ညစာစားၿပီးေနာက္မွာေတာ့ လီရွန္းဟန္နဲ႔ ရွန္းယုယန္တို႔့က သူတို႔သားနဲ႔့ေဆြးေႏြးပြဲ ေလးစလိုက္တယ္။လီဖူခ်န္းက ေပါ့ေပါ့ပါးပါးဘဲျပန္ေျပာလိုက္တယ္။" အေဖ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့အရာဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္မရရေအာင္ယူလိုက္မယ္။ ဒါေပမယ့္မျဖစ္နိုင္တဲ့ဟာဆိုရင္ေတာ့အရမ္းဖိအားေပးၿပီး မလုပ္ခ်င္ဘူး" လီရွန္းဟန္ကေခါင္းညိတ္ျပလိုက္တယ္။သူ႔သားရဲ့ တည္ၿငိမ္မွုကို သူက က်ိတ္ၿပီးခ်ီးက်ဴးလိုက္တယ္။လီဖူခ်န္းက အစစအရာရာမွာ ေတာ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ သူ႔ရဲ့ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံက လြဲလို႔ေပါ့။ သူ႔မွာၾကယ္တစ္ပြင့္အဆင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံရွိရင္ေတာင္ဒီေဆးေပါင္းတစ္ေထာင္ေရကန္ ကိုဝင္ခြင့္ ရမွာအေသအခ်ာပင္။သာမန္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံနဲ႔ ေၾကာင့္မို႔ဝင္ခြင့္ရဖို႔က အရမ္းခက္ခဲသြားတာ။စိတ္ပူေနတဲ့ ရွန္းယုယန္ကလည္း မွတ္ခ်က္ေပးလိုက္တယ္။ေဆးေပါင္းတစ္ေထာင္ ေရကန္က အဓိကလန္ႀကီးေတြမွာ ေျခာက္ခု ရွိတယ္။ၿပီးေတာ့မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကိုဝင္ခြင့္ရတဲ့ ငါးေယာက္က ဒီ ေျခာက္ေယာက္ထဲကဘဲ ေရြးခံရတာေလ။ ဒါေၾကာင့္ ေဆးေပါင္းတစ္ေထာင္ကိုဝင္ခြင့္ရတဲ့ သူက အေရြးခံရဖို႔့အခြင့္အေရးပိုမ်ားတယ္။ယခုလက္ရွိအခ်ိန္မွာေတာ့ ထိပ္ဆုံးငါးေယာက္ထဲပါဖို႔ လီဖူခ်န္းက အခြင့္အလမ္းရွိေပမယ့္ ေနာက္ႏွစ္လၾကာရင္ဘာျဖစ္လာမလည္းဆိုတာ ခန္႔မွန္းလို႔မရဘူးေလ။ၿပီးေတာ့ အဓိကကလန္ႀကီး ေလးခုၿပီးရင္ တစ္ျခား ကလန္ငယ္ေလးေတြက ရြက္ပုန္းသီးပါရမီရွင္ေတြကလည္း ပါရမီရွင္ၿပိဳင္ပြဲကို လာၾကမွာေလ။***သုံးရက္အၾကာမွာေတာ့...............လီရွန္းဟန္က အႀကီးအကဲေတြကို အဆိုျပဳလိုက္တယ္။" ကၽြန္ေတာ့္သားက သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံဘဲရွိတာမွန္တယ္။ဒါေပမယ့္သူ႔ရဲ့ သိုင္းပညာအေပၚ ထိုးထြင္းသိျမင္နိုင္တဲ့ ပါရမီကို လူတိုင္းသိၾကမွာပါ။ယုံဝူးၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕လုံးအတိုင္းအတာနဲ႔ဆိုရင္ေတာင္ အေတာ္ဆုံးထဲက တစ္ေယာက္လို႔ဆိုနိုင္ပါတယ္။တစ္ကယ္လို႔ သူသာေဆးေပါင္းတစ္ေထာင္ေရကန္ကို ဝင္ခြင့္ရခဲ့ရင္ သူ က ထိပ္ဆုံးသုံးေယာက္ထဲကို ဝင္ဖို႔ ပိုၿပီး အခြင့္အလမ္းမ်ားသြားနိုင္တယ္။အႀကီးအကဲထဲက တစ္ေယာက္ကေခါင္းၿငိတ္ၿပီး အဆိုျပဳခ်က္ကို ေထာက္ခံလိုက္တယ္။" လီဖူခ်န္းရဲ့ သိုင္းပညာအေပၚသိျမင္နိုင္စြမ္းကေတာ့ ျငင္းလို႔ မရတဲ့ဟအခ်က္ဘဲ။ သူက ဒီအခ်က္ကိုေကာင္းဖန္ နဲ႔ ယန္ခ်ီကို အနိုင္တိုက္ၿပီးသက္ေသျပခဲ့ၿပီးၿပီ။ငါကေတာ့ လီဖူခ်န္းကို ဝင္ခြင့္ ျပဳဖို႔ ေထာက္ခံတယ္။" ငါလည္းေထာက္ခံတယ္။" အျခားအႀကီးအကဲတစ္ေယာက္ကလည္း လီဖူခ်န္းဘက္ကရွိေနတယ္။ဒီအႀကီးအကဲႏွစ္ေယာက္က လီရွန္းကိုေထာက္ခံတဲ့ အႀကီးအကဲေတြျဖစ္တယ္။အႀကီးအကဲႏွစ္ေယာက္ရဲ့စကားကို ၾကားၿပီးေတာ့ လီယြန္ဟိုင္ရဲ့အေဖ လီတိုင္းရွန္ က ထရယ္လိုက္တယ္။" သာမန္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံက သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပံုံဘဲ။မင္းမွာ အလားအလာဘယ္ေလာက္ရွိရွိ ေနာက္ပိုင္းခက္ခဲတဲ့ နယ္ပယ္ေတြကို ေရာက္သြားခဲ့ရင္ အဆင့္တက္ဖို႔ ကအရမ္းကို ခက္ခဲေနမွာဘဲ။ငါ့သားကမွ ေမြးရာပါ ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္အဆင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံနဲ႔ ေမြးလာတာ။ေဆးေပါင္းတစ္ထာင္ေရကန္ကိုဝင္ဖို႔အတြက္ သူ႔ကို ေရြးခ်ယ္တာက အမွန္ကန္ဆုံးလုပ္ရပ္တစ္ခုဘဲ။အခုဒီမွာ ထိုင္ေနတဲ့အႀကီးအကဲေတြက သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ကို အရင္းအျမစ္ေတြအားလုံး ပုံေအာၿပီး ေလာင္းေၾကးမထပ္ဘူးဆိုတာ ငါယုံၾကည္တယ္"လီတိုင္းရွန္ ရဲ့ စကားေတြက အႀကီးအကဲေတြကို ဒြိဟျဖစ္သြားေစတယ္။ ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္ အဆင့္ရွိတဲ့ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္ကိုေက်ာ္ၿပီး သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္ကို ေရြးဖို႔ဆိုတာ အရမ္းစြန္႔စားရာ က်လြန္းေနတယ္ေလ။တစ္ကယ္လို႔ လီဖူခ်န္းကသာ အနာဂတ္မွာ မတိုးတက္လာဘူးဆိုရင္ ႏွစ္ႏွစ္စာ အရင္းအျမစ္ေတြက အလဟသ ျဖစ္သြားမွာေလ။လီယြန္ဟိုင္က်ေတာ့ မတူဘူး။ သူက အနာဂတ္မွာ ထင္ထားသေလာက္မတိုးတက္ခဲ့ရင္ေတာင္ တိက်ေသခ်ာတဲ့ အေျဖတစ္ခုကေတာ့ ထြက္လာမွာဘဲ။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ သူ႔အရိုးတည္ေဆာက္ပုံက ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္ အဆင့္ေလ။" ငါလက္မခံဘူးး" လီရွန္းဟန္ကျငင္းလိုက္တယ္။ငါတို႔လီကလန္က အျမဲတမ္း ေသခ်ာတဲ့နည္းလမ္းကိုယုံလာလို႔ ဒီလိုနိမ့္က်လာတာတစ္ခါတစ္ေလမွာ ငါတို႔ စြန္ ့စားဖို႔လိုအပ္တယ္။အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ က အရာရာကို ကိုယ္စားျပဳေနတာမွမဟုတ္တာ။ဒီကမၻာ ေပၚမွာ သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံနဲ႔ လူေတြက အလားအလာမရွိရေတာ့ဘူးလား။ငါေတာ့ဒီလိုမထင္ဘူး။ ယုံဝူးၿမိဳနဲ႔ မိုင္သုံးေထာင္အကြာက ခ်ိဳယန္းၿမိဳ ့ရဲ့ ၿမိဳ႕စားမင္းကိုဘဲၾကည့္ေလ။သူလည္း သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္ဘဲ။ အခုေတာ့ ၾကယ္သုံးပြင့္ ရွိတဲ့ ငါတို႔ယုံဝူၿမိဳ႕ စားထက္အမ်ားႀကီး အစြမ္းထက္ေနၿပီေလ။ငါ့ အျမင္မွာေတာ့ လီကလန္ရဲ့ အေတာ္ဆုံးလူကသာ ေဆးေပါင္းတစ္ေထာင္ ေရကန္ကိုဝင္ခြင့္ ရလိမ့္မယ္လို႔ထင္တယ္။ မဟုတ္လို႔ရွိရင္ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက ဘာလို႔တပည့္ေရြးခ်ယ္ပြဲေတြ လုပ္ေနေတာ့မွာလည္း။ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ေကာင္းတဲ့သူေတြကိုဘဲ ေရြးေခၚသြားေတာ့မွာေပါ့။အစည္းအေဝးခန္းမ ဟာ လုံးဝတိတ္ဆိတ္သြားတယ္။လီရွန္းဟန္ရဲ့စကားေတြက အႀကီးအကဲအားလုံးကို ေတြးစရာျဖစ္ေစတယ္ေလ။လီတိုင္းရွန္က သူသာတစ္ခုခုမေျပာရင္ သူ႔ဘက္က ရွုံးေတာ့မယ္ဆိုတာသေဘာေပါက္တယ္။" လီကလန္ နိမ့္က်လာတာက ငါတို႔ရဲ့ ဆုံးျဖတ္မွုေတြေၾကာင့္ မယုတ္ဘူး။ ဒီေနာက္ပိူင္းႏွစ္ေတြမွာ ငါတို႔ လီကလန္မွာ အရိုးတည္ဆာက္မွုေကာင္းတဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြ မေပၚထြန္းလာလို႔ဘဲ။အခုခ်ိန္မွာေတာ့ အရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ လီယြန္ဟိုင္ဆိုတဲ့ ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္အဆင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ ရွိလာခဲ့ၿပီ။လီကလန္မွာ ဒီလို အရိုးတည္ေဆာက္ပုံမရွိတာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာခဲ့ၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီတစ္ခါ အခြင့္အေရးကို သူမ်ားကိုေပးလိုက္ရင္ လီကလန္က ျပနမလည္ဦးေမာ့လာနိုင္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး"။အစည္းအေဝးခန္းမက တစ္ဖန္ျပန္တိတ္ဆိတ္သြားၿပီး အႀကီးအကဲေတြက ေခါင္းခ်င္းဆိုင္တိုင္ပင္ေနၾကတယ္။" အေဖ ။အႀကီးအကဲတို႔။လီကလန္ သားေတြ ေနာင္တမရ ေအာင္ ဝင္ခြင့္ ကို လီယြန္ဟိုင္ကိုလည္းေပးလိုက္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ေထာက္ခံပါတယ္။"လီဖူခ်န္းရဲ့ အသံက တစ္ခန္းလုံးကို ဟိန္းထြက္သြားတယ္။" ဖူခ်န္း" လီရွန္းဟန္က လီဖူခ်န္းကိူ စိုက္ၾကည့္ၿပီး တုန္လွုပ္သြားတယ္။သူက ယုံၾကည္မွု အရမ္းမရွိေပမယ့္လည္း အႀကီးအကဲေတြထဲက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူ႔ဘက္မွာ ရွိေနတာေလ။လီရွန္းဟန္က မယုံၾကည္နိုင္ျခင္း၊ေဒါသထြက္ျခင္းေတြနဲ႔ လီဖူခ်န္းကို ၾကည့္ေနတုန္းမွာဘဲ လီဖူခ်န္းက အျပင္ကိုထြက္ခြာသြားတယ္။လီယြန္ဟိုင္ကလည္းဖူခ်န္းကိူၾကည့္ေနရင္းစိတ္ထဲကဒီေကာင္ ႐ူး သြားတာလားလို႔ေတြးေနမိတယ္။အမွန္ဆိုရင္ သူက အရမ္းကိုရင္ခုန္ေနခဲ့တာ။ သူ႔ဘက္မွာ အႀကီးအကဲတစ္ခ်ိဳ႕ကရွိေနေပမယ့္ လီဖူခ်န္းဘက္မွာလည္း ေထာက္ခံတဲ့ အႀကီးအကဲေတြကမနည္းဘူးေလ။ဒါေပမယ့္ လီဖူခ်န္းက သူ႔ကိုေထာက္ခံေပးသြားတဲ့ အတြက္ အႀကီးအကဲေတြကလည္း လီဖူခ်န္းအေပၚအျမင္ေျပာင္းသြားက်ၿပီ။လီယြန္ဟိုင္ေဘးနားမွာထိုင္ေနတဲ့ လီယြန္ဟီက" အစ္ကိုႀကီး။ဒီေကာင္႐ူး မ်ား႐ူးသြားတာလား။ ဒီေကာင့္ဆီမွာ စိတ္ေကာင္းရွိတဲ့ ပုံေတ့ လုံးဝမေပၚဘူးေနာ္"" ဖူခ်န္း ။ အေဖ့ကို အေၾကာင္းျပခ်က္ေပးစမ္း"လီရွန္းဟန္က အခန္းထဲက ထြက္ခြာစျပဳေနတဲ့ လီဖူခ်န္းကိုေအာ္ေျပာလိုက္တယ္။လီဖူရွန္းကလည္းရွင္းျပလိုက္တယ္။" ဒီလိုပါအေဖ ။ပထမဆုံးအေနနဲ႔ လီယြန္ဟိုင္ရဲ့ အရိုးတည္ေဆာက္မွုက ကၽြန္ေတာ့္ထက္တစ္ကယ္ဘဲ ေကာင္းေနလို႔ပါ။လီကလန္ကကၽြန္ေတာ့္အတြက္ စြန္႔ စားရမယ္ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ မလိုခ်င္ဘူး။ဒုတိယအေနနဲ႔ကေတာ့ ပါရမီရွင္ၿပိဳင္ပြဲမွာ ထိပ္ဆုံးငါးေယာက္အတြင္းဝင္ဖို႔ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ အရမ္းကို လြယ္ကူလြန္းလို႔ပါ။"တစ္ကယ္ေတာ့ လီဖူခ်န္းအခုလိုလုပ္ရတာက သူ႔အေဖ ရဲ့ ေကာင္းက်ိဳး အတြက္ျဖစ္တယ္။သူ႔ေၾကာင့္မလို႔ သူ႔အဖ ကလန္ထဲမွာ ရန္မ်ားရတာကို သူမႀကိဳက္ဘူးေလ။လူတစ္ေယာက္ရဲ့ အလားအလာဆိုတာ တစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္နဲ႔ သတိျပဳမိေလာက္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္နိုင္တဲ့အရာမွမဟုတ္တာ။ တစ္ကယ္လို႔သူသာ ေဆးေပါင္းတစ္ေထာင္ေရကန္ကို ဝင္ခဲ့မိရင္ သူ႔အေဖက ပိုလို႔ေတာင္ဖိအားမ်ားလာဦးမွာ။"ေကာင္းတယ္။ မင္းက အေမၽွာ္အျမင္ႀကီးမားပါေပတယ္။ဒါမွ ငါတို႔လီကလန္သားကြ" အႀကီးအကဲတစ္ေယာက္က လီဖူခ်န္းကို ခ်ီးက်ဴးလိုက္တယ္။"ဝိုး အစ္ကိုႀကီးဖူခ်န္း ကအရမ္းမိုက္တာဘဲ"ဒီေဆြးေႏြးပြဲကိုတက္လာတဲ့အထဲမွာ ပါေနတဲ့ လီေရွာင္ထန္က လီဖူခ်န္းကို ေလးစားအားက်တဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ ၾကည့္ရင္းေျပာလိုက္တယ္။သူမက လီဖူခ်န္းရဲ့ ဝမ္းကြဲညီမျဖစ္ေပမယ့္ ေသခ်ာစစ္ၾကည့္ရင္ေတာ့ ေသြးေဝး လြန္းတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္သူမ အေနနဲ႔ လီဖူခ်န္းကို တိတ္တခုိးစိတ္ဝင္စားလို႔ ရတယ္။"ဟုတ္ၿပီ။ အႀကီးအကဲေတြအားလုံးဆုံးျဖတ္ခ်က္ကေတာ့ ဒီႏွစ္ ေဆးေပါင္းတစ္ေထာင္ေရကန္ကိုဝင္ခြင့္ရသူကေတာ့ လီယြန္ဟိုင္ဘဲျဖစ္တယ္။လီရွန္းဟန္က သူ႔သားကို ေသေသခ်ာခ်ာစိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။သူ႔သားရဲ့ မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ အေၾကာက္အရြ႕ ံ ကင္းမွု၊ အေမၽွာ္အျမင္ႀကီးမွု နဲ႔ ယုံၾကည္မွုေတြ ရွိေနတာကို ျမင္လိုက္ရတယ္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဟြန္ဟိုင္ကေဆးေပါင္းတစ္ေထာင္ ေရကန္ထဲကိုဝင္သြားခဲ့ၿပီ။လီဖူခ်န္းကလည္း ႏွစ္ရက္ျခားတစ္ခါ သုံးရက္ျခားတစ္ခါ ျမဳခိုးေတာင္ေပၚကို သြားေနတုန္းဘဲ။ပါရမီရွင္ၿပိဳင္ပြဲ က်င္းပလို႔နီးလာသည္ႏွင့္ အမၽွ ယုံဝူးၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕လုံးလူငယ္ေတြကလည္း အသည္းအသန္ ေလ့က်င့္ ပို၍ေလ့က်င့္ေနၾကတယ္။ပုံမွန္ဆိုရင္လီဖူခ်န္းက ၿမိဳ႕ထဲကို သြားတဲ့အခါ လီကလန္က လူငယ္တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ကိုေတာ့ အျမဲေတြ႕စျမဲျဖစ္တယ္။အခုေတာ့ ၿမိဳ႕ထဲမွာ လူငယ္ဆိုလို႔ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ဘဲ လမ္းေပၚမွာ ရွိေတာ့တယ္။ၾကည့္ရတာ အႀကီးအကဲေတြက သူတို႔တပည့္သားေျမးေတြကို ၿပိဳင္ပြဲမတိုင္မွီ အထိ ေလ့က်င့္ရာမွထြက္ခြာခြင့္ မေပးထားသည့္ပုံပင္။အဆုံးမဲ့ အာဏာ အပိုင္း ၁၅ေက်ာက္စိမ္းနီ က်င့္စဥ္ ဆဌမ အဆင့္လီဖူခ်န္း တမင္တကာ လိုက္ေမးေနစရာေတာင္မလိုဘဲ တစ္ျခားကလန္ေတြက ေဆးေပါင္းတစ္ေထာင္ေရကန္ထဲကို ဝင္ခြင့္ ရခဲ့တဲ့သူေတြအေၾကာင္းကို ၾကားခဲ့ရတယ္။ေကာင္းကလန္က ေကာင္းဖန္။ယန္ကလန္ နဲ႔ ရွန္းတုကလန္ကေတာ့ ေရကန္ ႏွစ္ခုစီ ရွိတာ ျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္ ယန္ကလန္က ယန္ခိုင္ နဲ႔ တစ္ျခားပါရမီရွင္ျဖစ္တဲ့ ယန္ဟို။ရွန္းတုကလန္က ရွန္းတုက်ဴး နဲ႔ ရွန္းယုလၽွန္တို႔ကဝင္ခြင့္ ရခဲ့ၾကတယ္။ေဆးေပါင္းတစ္ေထာင္ ေရကန္ ရဲ့ အစြမ္းအာနိသင္က အဆင့္နိမ့္ လ်ိဳ႕ဝွက္နက္နဲေသာ အမ်ိဳးအစားထဲက ေဆးပင္နီးပါးမၽွရွိသည္။ယုံဝူး ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕လုံးမွာရွာၾကည့္ရင္ေတာင္ အဝါေရာင္အမ်ိဳးအစားထိပ္တန္းေဆးပင္ေတြကို ရွာရခက္ခဲလြန္းတယ္။လ်ိဳ႕ဝွက္နက္နဲတဲ့အမ်ိဳးအစား အဆင့္နိမ့္ထဲကဆိုရင္ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ဒါေၾကာင့္မို႔ အဓိကကလန္ႀကီးေတြက အဆင့္နိမ့္ ေဆးဝါးအမ်ားႀကီးကို ရင္းႏွီးၿပီးမွ လ်ိဳ႕ဝွက္နက္နဲေသာအဆင့္ ေဆးအာနိသင္ရေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္။ပုံမွန္အားျဖင့္လ်ိဳ႕ဝွက္နက္နဲေသာ အမ်ိဳးအစားထဲက အဆင့္နိမ့္ေဆးပင္ တစ္ပင္ဟာ ေရႊသား တစ္ေသာင္းနဲ႔ ႏွစ္ေသာင္းၾကားမွာဘဲရွိတာျဖစ္တယ္။ေဆးေပါင္းတစ္ေထာင္ ေရကန္အတြက္ ေတာ့ ႏွစ္ႏွစ္တစ္ခါ ေရႊသား သုံးေသာင္းနဲ႔ ေလးေသာင္းၾကား ရင္းႏွီး ေနရတာျဖစ္တယ္။" ဒီတစ္ေခါက္ ေဆးရည္ကန္ကို ဝင္သြားတဲ့ သူေတြထဲမွာေတာ့ တိုးတက္မွုအမ်ားဆုံးျဖစ္မယ့္သူ႔ က ယန္ခိုင္ဘဲ ျဖစ္ရမယ္။ေဆးရည္ကန္မွာ စိမ္ရင္ကီလိုဂရမ္ တစ္ေထာင္ကို မနိုင္မယ္ဆိုတာခန္႔မွန္းေၿခ တြက္ခ်က္မွု ျဖစ္တယ္။ အက်ိဳးသက္ေရာက္မွုက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ကြာျခားတာျဖစ္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ကီလို ဂရမ္ ၇၀၀ နဲ႔ ၈၀၀ ၾကား ခြန္အား ကိုရရွိၿပီး။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကီလိုဂရမ္ ၅၀၀ နဲ႔ ၆၀၀ၾကား ရရွိၾကတယ္။ ၁၀၀၀ ကီလိုဂရမ္ ခြန္အားရရွိဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ အရမ္းေကာင္းမြန္တဲ့ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံကိုပိုင္ဆိုင္ထားရမွာျဖစ္တယ္။ ေကာင္းရွု ကလြဲၿပီး ဒီလိုျဖစ္နိုင္တဲ့သူက ၾကယ္၃ လုံးအဆင့္ရွိတဲ့ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ထားတဲ့ ယန္ခိုင္ဘဲရွိတယ္ေလ။" ငါ့ ရဲ့ခြန္အားက ကီလိုဂရမ္ ၃၀၀ နဲ႔၄၀၀ ၾကားရွိတယ္ဆိုေတာ့ငါ သူတို႔ကို သိပ္ၿပီးျပတ္က်န္ခဲ့မွာ မဟုတ္ပါဘူးေလ။လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ခြန္အားကို အေစာပိုင္းကတည္းကစမ္းၾကည့္ၿပီးခဲ့ၿပီ။ သူက ကီလိုဂရမ္၃၀၀ ေလာက္ေလးတဲ့ အရာကိုသက္သက္သာသာနဲ႔ဘဲ မနိုင္ခဲ့တယ္။လူသားနယ္ပယ္ အဆင့္မွာေတာ့ဒါဟာ သာမန္ဆိုတာထက္ အမ်ားႀကီ းပိုေကာင္းမြန္ေနတာျဖစ္တယ္။သူကေက်ာက္စိမ္းႏွလူံးသားအပင္ကို မစားခင္ကေတာ့ ဒီလိုခြန္အားမ်ိဳးကို သူမပိုင္ေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ေဆးပင္ရဲ့အစြမ္းကို ေကာင္းေကာင္းစုပ္ယူၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ သူ႔အရိုးသိပ္သည္းဆေတြက ပိုၿပီးမ်ားလာတယ္။" ငါ့မွာ ခႏၶာကိုယ္ သန္႔့့စင္ေအာင္လုပ္ေပးနိုင္တဲ့နည္းစနစ္ရွိရင္ ေကာင္းမွာဘဲ။" လီဖူခ်န္းက သူ႔ကိုယ္သူေတြးမိတယ္။ခႏၶာကိုယ္ သန္႔စင္ေအာင္ လုပ္ေပးတဲ့ နည္းစနစ္ေတြက ဂိုဏ္းႀကီးေတြမွာေတာင္ လုံလုံေလာက္ေလာက္ ရွိတာမဟုတ္ဘူးေလ။လီဖူခ်န္းတို႔လို ကလန္ေလးေတြမွာဆိုရင္ ေတာ့ လုံးဝမျဖစ္နိုင္တဲ့အရာဘဲ။***ညက တစ္ျဖည္းျဖည္းနက္သထက္နက္လာေခ်ၿပီ။ေကာင္းကင္ယံမွာကလည္းလေလးတစ္ျခမ္းပဲ့က ခ်ိတ္ဆြဲလ်က္ရွိေနသည္။သူ႔ရဲ့အိပ္ခန္းထဲမွာေတာ့လီဖူခ်န္းက ေက်ာက္စိမ္းနီနည္းစနစ္ကို အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ ေလ့က်င့္ေနေလသည္။ေက်ာက္စိမ္းနီနည္းစနစ္က ရဲရဲေတာက္ေနတဲ့ ေနလုံးႀကီး ကဲ့သို႔ပူေသာ အပူစြမ္းအားကိုအေျခခံေသာနည္းစနစ္ျဖစ္သည္။ဒီနည္းစနစ္ကေနရတဲ့ အတြင္းအားေတြက လူတစ္ေယာက္ရဲ့ အတြင္းထဲမွာရွိေနတဲ့ မသန္႔စင္တဲ့ အညစ္အေၾကးေတြကို ဖယ္ရွားေပးတယ္။အပူရွိန္ေတြ ျမင့္သထက္ျမင့္လာသည္ႏွင့္အမၽွ လီဖူခ်န္းရဲ့ နဖူးေပၚမွာအျဖဳေရာင္ ႏွင္းစက္ အမွတ္အသားေလးက ေပၚလာသည္။ဒ႑ာရီေတြ အရဆိုရင္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္က သူတို႔့ေလ့က်င့္ေနတဲ့ ပညာရပ္ ကို ေျပာင္ေျမာက္ကၽြမ္းက်င္စြာ ေလ့့က်င့္ နိုင္ခဲ့ၿပီဆိုရင္သူတို႔ ေလ့က်င့္တဲ့ နည္းစနစ္အလိုက္ ပုံရိပ္ေတြက သူတို႔ရဲ့ေခါင္းအထက္မွာ ေပၚလာနိုင္တယ္တဲ့။ဥပမာ ေနလုံးႀကီး ပုံရိပ္တို ့ ၊စီးဆင္းေနတဲ့ ျမစ္တစ္စင္း တို႔၊မီးေတာက္ပုံတို႔၊ ေနာက္ဆုံးသားရဲမိစၧာပုံေတြေတာင္ေပၚလာနိုင္တယ္။ေက်ာက္စိမ္းနီ နည္းစနစ္ရဲ့ သတၱ မေျမာက္အဆင့္ကို ေလ့က်င့္နိုင္ရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဦးေခါင္းထက္မွာ အနီ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ႏွင္းထု ပုံရိပ္ျဖစ္ေပၚလာမွာျဖစ္တယ္။က်င့္ ႀကံျခင္းအဆင့္ ပို နက္နဲလာတာနဲ႔အမၽွ ႏွင္းထုေတြက ပိုၿပီးအု႔ ံ့ဆိုင္းလာမွာျဖစ္တယ္။သူ႔အေဖ လီရွန္းဟန္ ဒီေက်ာက္စိမ္းနီနည္းစနစ္ကိုေလ့က်င့္တုန္းကေတာ့ အနီေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ႏွင္းထု ေပၚလာတဲ့အထိဘဲ ေလ့က်င့္နိုင္ခဲ့တယ္။လီဖူခ်န္းရဲ့ အသားအေရ က တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ နီျမန္းလာတယ္။အခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ၾကာမွန္းမသိတဲ့အထိ ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့လီဖူခ်န္းရဲ့ စိတ္ထဲမွာ "ဘုန္း"ဆိုတဲ့ အသံတစ္ခုၾကားလိုက္ရၿပီးေနာက္မွာေတာ့ အနီေရာင္ ေသြးစီးေၾကာင္းတစ္ခုဟာ သူ႔ရဲ့ ဝမ္းဗိုက္ေအာက္ပိုင္းကေန တစ္ျဖည္းျဖည္းဆန္တက္လာခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ့ ႏွဖူးမွာေပၚေနတဲ့ အျဖဴေရာင္ ႏွင္းထုကလည္း ပိုၿပီး ထူထပ္လာတယ္။ မီးလၽွံ တစ္ခုလို အပူေတြက သူ႔တစ္ကိုယ္လုံးအႏွံ့ကေန ထြက္ေပၚေနတယ္။အဲဒါက အခန္းအတြင္းက အပူခ်ိန္ကိုေတာင္ အျမင့္ဆုံးအထိ ေျပာင္းလဲသြားေစတယ္။တစ္ခ်ိန္တည္းမွာဘဲ ေကာင္းကင္နဲ႔ေျမႀကီးကစြမ္းအင္ေတြက လီဖူခ်န္းရဲ့ စြမ္းအင္ပင္လယ္ထဲ တစ္ရွိန္ထိုး စီးဝင္လာတယ္။ဒီလိုစုပ္ယူနိုင္စြမ္းေတြက လီဖူခ်န္းဘဝမွာတစ္ခါမွမျဖစ္ဖူးဘူး။လီဖူခ်န္းက သူ႔မ်က္လႊာကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းဖြင့္လိုက္တယ္။" ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဆဌမ အဆင့္ကိုေရာက္ခဲ့ၿပီ"သူ ပဥၥမ အဆင့္ကို ေရာက္တုန္းကေတာ့ အဓိကေသြးေၾကာမႀကီး ငါးခု ပြင့္ ခဲ့တယ္။အခုဆဌမအဆင့္ ကိုေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ေနာက္ထပ္ေသြးေၾကာမႀကီး ခုနစ္ခု ထပ္ပြင့္ သြားျပန္တယ္။အခုထပ္ပြင့္သြားတဲ့ ေသြးေၾကာမႀကီး ခုနစ္ခုနဲ႔ဆိုရင္ သူ႔ရဲ့ စြမ္းအင္ေတြကိုစုပ္ယူနိင္စြမ္းက အေတာ္ေလး ပိုျမန္ဆန္လာမွာျဖစ္တယ္။လီဖူခ်န္း က ေနာက္ႏွစ္လသုံးလေလာက္ဆိုရင္ဘဲ လူသားနယ္ပယ္အဆင့္ေျခာက္ကိုေရာက္နိုင္မယ္လို႔ ခန္႔မွန္းလိုက္တယ္။သူ႔ရဲ့ နည္းစနစ္တိုးတက္လာတဲ့အတြက္ က်င့္ႀကံျခင္းမွာသာမက သူ႔အတြင္းအားကလည္း ပိုၿပီးေပါက္ကြဲအားႏွုန္းေကာင္းလာတယ္။လီဖူခ်န္း က ၿခံဝန္းထဲကို ဆင္းလိုက္ၿပီး လက္သီးအရြယ္ ေက်ာက္တုံးေလးတစ္တုံးကို ေကာက္ၿပီး လက္နဲ႔ညစ္ေခ် ၾကည့္လိုက္တယ္။ေက်ာက္တုံးက အမွုန္႔ ျဖစ္သြားၿပီး လက္ေခ်ာင္းၾကားကေန အမွုန္ေတြက ထြက္လာတယ္။" ငါ့ အတြင္းအားကလည္းေတာ္ေတာ္ေကာင္းလာၿပီဘဲ။" အဝါေရာင္အဆင့္ အဆင့္ျမင့္ ဓားသိုင္းကို ေလ့က်င္ဖို႔ အခ်ိန္က်ၿပီဘဲ"လီကလန္တစ္ခုလုံးမွာေတာ့ အဝါေရာင္အဆင့္ျမင့္ သိုင္းက်မ္းက သုံးအုပ္ဘဲရွိတာျဖစ္သည္။အဲထဲက ႏွစ္အုပ္က ဓားသိုင္းက်မ္းျဖစ္ၿပီးက်န္တစ္အုပ္ကေတာ့ လက္ဝါးသိုင္းက်မ္းျဖစ္တယ္။ အဲတာေတြကေတာ့ ေက်ာက္စိမ္းနီ ဓားသိုင္း၊ေကာင္းကင္ရစ္ပတ္ ဓားသိုင္းနဲ႔ ေက်ာက္စိမ္းနီလက္ဝါးသိုင္းတို႔ဘဲျဖစ္တယ္။အဆင့္ျမင့္သိုင္းက်မ္းေတြက အတြင္းအား အေျမာက္အမ်ားလိုအပ္တယ္။ လီဖူခ်န္းရဲ့့ လက္ရွိ က်င့္ ႀကံမွု အဆင့္ နဲ႔ဆိုရင္ အဆင္ျမင့္သိုင္းက်မ္းေတြက မသင့္ေတာ္ေသးဘူး။ဒါေပမယ့္ လည္း လီဖူခ်န္းက စမ္းၾကည့္ခ်င္ေနေသးတယ္။အဆင့္ ျမင့္ဓားသိုင္းတစ္ဝက္ေလာက္ေလ့က်င့္နိုင္ခဲ့ရင္ေတာင္ ဒါက သူ႔ရဲ့ ဝွက္ဖဲျဖစ္လာနိုင္တယ္ေလ။လီဖူခ်န္းက သူ႔့ရဲ့ ေရႊေရာင္အေဆာင္လက္ဖြဲ႕ နဲ႔စိတ္ဝိညာဥ္ကိုလည္း စစ္ေဆးၾကည့္လိုက္ေသးတယ္။ သူ႔ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ အစိမ္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ကေန ရင့္သထက္ ရင့္လာေခ်ၿပီ။***ဒီလိုနဲ႔ တစ္ညတာကုန္ဆုံးသြားခဲ့ၿပီး အာ႐ုဏ္မနက္ခင္းသို႔ေရာက္လာေပၿပီ။သိုင္းက်မ္း စာၾကည့္တိုက္တြင္" ဘာ မင္းကေက်ာက္စိမ္းနီးဓားသိုင္းကို ေလ့က်င့္ဖို႔ေရြးထားတယ္" အႀကီးအကဲ လီဒါရွင္းက အံ့ၾသစြာေမးလိုက္တယ္။" ဟုတ္ကဲ့"လီဖူခ်န္းကေခါင္းၿငိတ္လိုက္တယ္။လီဒါရွင္းက " အဝါေရာင္အဆင့္ ျမင့္ဓားသိုင္းကိုက်င့္မယ္ဆိုရင္ အနည္းဆုံးလူသားနယ္ပယ္ အဆင့္ ခုနစ္ကို ေရာက္ေနရမယ္။မင္းရဲ့ ထိုးထြင္းသိျမင္နိုင္မွုက ဘယ္ေလာက္ဘဲျမင့္ေနပါေစ။ အဆင့္ျမင့္ဓားသိုင္းကိုက်င့္ဖို႔ဆို အခ်ိန္ျဖဳန္းေနတာ သက္သက္ဘဲျဖစ္လာလိမ့္မယ္။" ကၽြန္ေတာ္နားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပါရမီရွင္ ၿပိဳင္ပြဲကေရာက္ေတာ့မယ္ေလ။ကၽြန္ေတာ္ကဒီ က်မ္းကေန ပညာရစရာမ်ားရွိမလားလို႔ေလ့လာခ်င္လို႔ပါ။ "လီဒါရွင္းက" ဒီလိုဆိုေတာ့လည္းငါမတားေတာ့ပါဘူး။မင္းေအာင္ျမင္ပါေစလို႔ငါဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။"လီဖူခ်န္းက အႀကီးအကဲကို ႏွုတ္ဆက္ရင္း ေက်ာက္စိမ္းနီဓားသိုင္းကိုယူေဆာင္ကာ သူ႔အိပ္ခန္းဆီသိူ႔ျပန္လာခဲ့တယ္။လမ္းတစ္ဝက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ေလ့က်င့္ေရးကြင္းဆီက ဆူညံဆူညံအသံေတြကို ၾကားလိုက္ရတယ္။" မယုံနိုင္စရာဘဲေဟ့။လီယြန္ဟိုင္က ကီလိုဂရမ္၇၅၀ ေလးတဲ့ အေလးကိုေတာင္ မနိုင္တယ္။ဒါက ငါ့ရဲ့ခြန္အားထက္ သုံးဆေလာက္ကို သာေနတာကြ"" ဒီလိုပုံ နဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ သူက ငါတို႔ကို အတြင္းအားမသုံးဘဲနဲ႔ေတာင္ အနိုင္ယူနိင္ေလာက္တယ္။ "" လီယြန္ဟိုင္က ေဆးရည္ကန္ထဲကထြက္လာၿပီလားဟ"လီဖူခ်န္း ေလ့က်င့္ေရးကြင္းဆီကလာတဲ့ စကားသံေတြအရ လီယြန္ဟိုင္က ေဆးေပါင္းတစ္ေထာင္ ေဆးရည္ကန္က ထြက္လာၿပီိဆိုတာကို သိလိုက္တယ္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၁၆ ၾကက္ေသြးေရာင္ ႏွင္းေဆးလုံးေလ့က်င့္ေရးကြင္းျပင္ ထဲမွာေတာ့ လီယြန္ဟိုင္က အကၤ်ီ ဗလာက်င္းနဲ႔ မတ္တပ္ရပ္ေနၿပီး သူ႔ရဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္ကေတာ့ ေက်ာက္တုံးႀကီးတစ္တုံးကို သာသာယာယာ ကိုင္ေျမႇာက္ထားတယ္။ သူ႔ႂကြက္သားေတြက ေတာ့ အေျမႇာင္းေျမႇာင္းထေနၿပီး ၾကည့္ရတာ ေက်ာက္တုံးထက္ေတာင္ ပို မာေနသလိုပင္။" ဝုန္း"ေက်ာက္တုံးႀကီးကို ေအာက္သို႔ျပန္ခ် လိုက္ၿပီးေနာက္ လီယြန္ဟိုင္ လုံးဝ စိတ္ဓာတ္ေတြ တက္ႂကြေနသလို ခံစားေနရတယ္။အစတုန္းကေတာ့ သူ ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ ျပင္ပအားက တစ္ျခားသူေတြလိုဘဲ ၂၀၀ ကီလိုဂရမ္နီးပါးမွာဘဲရွိတာေလ။အခုေတာ့ ၇၅၀ ကီလိုဂရမ္ေလာက္ရွိသြားၿပီ။ ဒါက အဆင့္တစ္အလယ္အလတ္ မိစၧာသားရဲ ေတြရဲ့ အားနဲ႔ညီမၽွတယ္ေလ။" လီဖူခ်န္း ဆ္ိုတဲ့ေကာင္ကတစ္ကယ့္ အ႐ူး ဘဲ။ ဒီလိုအခြင့္အေရးကို မယူဘဲ ငါ့ကိုေပးၿပီး တစ္ကိုယ္ေကာင္းမဆန္ဘူးဆိုတာကို ျပခ်င္ေသးတယ္။ က်င့္ႀကံ ျခင္းလမ္းစဥ္မွာရတဲ့ အခြင့္အေရးကိုမယူဘဲ တစ္ျခား သူမ်ားကိုေပးတယ္ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ႏုံအတဲ့ လုပ္ရပ္လည္း။အရင္တုန္းကေတာ့ ငါသူ႔ကို နိုင္ဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္နိုင္ခဲ့ဘူး အခုေတာ့ ဒီေကာင္ကို စာရင္းထဲေတာင္ထည့္ထားဖို႔မလို႔ေတာ့ဘူးကြ" 'သူ႔ရဲ့ ခြန္အားအသစ္နဲ႔ လူသားနယ္ပယ္အဆင့္ ေျခာက္က စြမ္းအားေတြကို ေပါင္းလိုက္ရင္ သူ႔ကိုယွဥ္နိုင္မယ့္ သူက မရွိသေလာက္ဘဲေလ။" ၾကည့္စမ္း။ လီဖူခ်န္းလည္း ဒီမွာေရာက္ေနတယ္ေဟ့"လီဖူခ်န္းက ျပန္လွည့္ထြက္မယ္အလုပ္မွာ လူအုပ္ႀကီးက သူ႔ကိုသတိျပဳမိသြားတယ္။" လီဖူခ်န္း။ ခဏ ရပ္ဦး" လီယြန္ဟိုင္က လွမ္းေခၚလိုက္တယ္။လီဖူခ်န္းက ရပ္လိုက္ၿပီး လီယြန္ဟိုင္ကို လွည့္ေျပာလိုက္တယ္။" ဂုဏ္ျပဳပါတယ္"ေျပာၿပီးတာနဲ႔လီဖူခ်န္းက ဆက္ေလၽွာက္သြားလိုက္တယ္။လီယြန္ဟိုင္က အရင္ကထက္ ပိုသန္မာလာၿပီျဖစ္သည့္အတြက္ လီဖူခ်န္းကို ပညာေပးခ်င္ေနတယ္။"ေက်းဇူးဘဲ။ ငါအခု ျပန္ထြက္လာၿပီဆိုေတာ့ လက္ရည္စမ္းဖို႔ ေလ့က်င့္ေဖာ္ တစ္ေယာက္လိုေနတယ္ကြ။ မင္းလည္းသိတာဘဲ။ လီကလန္တစ္ခုလုံးမွာ ငါတိုက္ခိုက္တာကိုခံနိုင္တာဆိုလို႔ မင္းဘဲရွိတာေလ။"" ေက်းဇူးဘဲ။မင္း ငါ့ကိုခ်ီးက်ဴးတယ္လို႔ဘဲသေဘာထားလိုက္ပါ့မယ္။ဒါေပမယ့္ ပါရမီရွင္ ၿပိဳင္ပြဲကမၾကာခင္စေတာ့မွာေလ။ အဲအခ်ိန္ေရာက္ရင္ တိုက္ခိုက္ရမယ့္ အခြင့္အလမ္းၾကဳံလာမွာပါ။" လို႔လီဖူခ်န္းက ျငင္းလိုက္တယ္။လီယြန္ဟိုင္က အေတာ္ေလးတိုးတက္လာေပမယ့္လည္း လီဖူခ်န္းက သူ႔ကိုယ္သူပိုၿပီးယုံၾကည္တယ္ေလ။ျပင္ပခြန္အားဆိုတာ သူ႔အတြက္ေတာ့ဘာမွ စာဖြဲ႕စရာ မရွိတဲ့ အရာေလးတစ္ခုဘဲ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ့ တန္ဖိုးရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို လီဟြန္ဟိုင္နဲ႔ လက္ရည္စမ္းရင္း အခ်ိန္ျဖဳန္းဖို႔ သူစိတ္မပါဘူးေလ။ သူ႔မွာ ေလ့က်င့္စရာ ဓားသိုင္း ရွိေနေသးတယ္။လီယြန္ဟိုင္က မင္းငါ့ကိုေၾကာက္ေနတယ္ဆိုတာ ငါသိပါတယ္ဆိုတဲ့ အျပဳံးမ်ိဳး နဲ႔ ျပဳံးလိုက္ၿပီး ေတြးလိုက္တယ္။"ၾကည့္ရတာ ဒီေကာင္က ငါ့ကို အေတာ္ေၾကာက္ေနပုံရတယ္။ငါ သူ႔ကိုအတင္းဖိအားေပးၿပီး တိုက္ခိုက္ဖို႔ေျပာရင္လည္းဆင္က ဆိတ္ကို က်ီစားေနသလို႔ျဖစ္ေနပါဦးမယ္ေလ။ၿပီးေတာ့ ငါက ေဆးရည္တစ္ေထာင္ေရကန္မွာစိမ္ခဲ့ရၿပီး ဒီေကာင္က စိမ္မွ မစိမ္ခဲ့ရတာ။ ကလန္ထဲမွာ ငါကတစ္ဖက္သတ္အနိုင္က်င့္တယ္ဆိုၿပီး နာမည္ပ်က္ေနပါဦးမယ္။ ဒီေကာင့္ကို ပါရမီရွင္ၿပိဳင္ပြဲက်မွ ေကာင္းေကာင္းသမေတာ့မယ္" ။" ေကာင္းၿပီေလ။ ငါမင္းကို ပါရမီရွင္ၿပိဳင္ပြဲမွာ ေစာင့္ေနမယ္။လီယြန္ဟိုင္က အထက္စည္းကေန ေမာက္မာစြာေျပာလိုက္တယ္။လီဖူခ်န္းက ေပါ့ေပါ့းပါးပါးရယ္သြမ္းလိုက္ၿပီး ဘာမွမေျပာဘဲ ထြက္သြားေတာ့တယ္။" ဟင္း။ ဘယ္လိုေကာင္လည္းကြာ။ ေယာက်ာ္းမပီသလိုက္တာ။ငါက အစကေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ အစြမ္းနဲ႔ဆို ၿပိဳင္ပြဲမွာ ေကာင္းေကာင္းအစြမ္းျပနိုင္မယ္ထင္ထားခဲ့တာ။ဒါေပမယ့္ ဒီေကာင္က ဒီလိုေရွာင္ေျပးသြားမွေတာ့ ၿပိဳင္ပြဲမွာလည္း ေမၽွာ္လင့္ လို႔ရမယ္မထင္ေတာ့ပါဘူး" ။လီကလန္က တပည့္တစ္ေယာက္က မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္။" ဒါေပမယ့္ မေသခ်ာေသးပါဘူးကြာ။အခ်က္အလက္ေတြအရဆိုရင္ ေဆးေပါင္းတစ္ေထာင္ေရကန္ကို ဝင္ခြင့္ မရဘဲနဲ႔ ထိပ္ဆုံးငါးေယာက္စာရင္းထဲဝင္သြားတဲ့ လူေတြလည္းရွိတာဘဲကြ။ ခႏၶာကိုယ္ျပင္ပအားက အရာရာကို ဆုံးျဖတ္နိုင္တာမဟုတ္ဘူး" ေနာက္တစ္ေယာက္ကလည္း သူထင္တာကို သူေျပာလိုက္တယ္။" မွန္တယ္။ ပါရမီရွင္ၿပိဳင္ပြဲကိုလာမယ့္သူေတြက ငါတို႔့အဓိကကလန္ႀကီးေလးခုတင္မကဘူးကြ။ ယုံဝူးၿမိဳ႕မွာ လူဦးေရ ႏွစ္သန္းရွိတယ္။ဒါေတာင္ေက်းလက္ ေဒသေတြနဲ႔ တစ္ျခားအုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရထားတဲ့ေဒသေတြကို ထည့္မတြက္ထားေသးဘူးေနာ္။အကုန္လုံးကို ေပါင္းလိုက္ရင္ လူဦးေရ သုံးသန္းေလာက္ရွိမယ္။ဒီလူဦးေရသုံးသန္းမွာ ငါတို႔မသိတဲ့ ပါရမီရွင္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနဦးမွာ။ ထိပ္ဆုံး၅ေယာက္ကို ဝင္ဖို႔ ဆိုတာ မလြယ္ဘူးကြ" ။မင္းေျပာတာ လက္ခံနိုင္ေလာက္တယ္။ ေကာင္း ကလန္ကိုဘဲၾကည့္ေလ။ သူတို႔့့က အင္မတန္ေဝးလံေခါင္ဖ်ားတဲ့ ေဒသကေနလာခဲ့ေပမယ့္ သူတို႔ကလန္က တစ္ေယာက္ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းတပည့္အျဖစ္ေရြးခ်ယ္ခံလိုက္ရတာဘဲ။ေလ့က်င့္ေရးကြင္းထဲမွာေတာ့ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေျပာဆိုေနၾကသည္။အဲထဲက အေၾကာင္းအရာအမ်ားစုကေတာ့ လီဖူခ်န္းအေၾကာင္းေတြဘဲေပါ့။***ေနာက္ထပ္ရက္အနည္းငယ္အၾကာမွာေတာ့ေဆးေပါင္းတစ္ေထာင္ေရကန္ထဲဝင္သြားၾကတဲ့ တစ္ျခားေသာမိသားစု ေတြရဲ့ ပါရမီရွင္ေတြကလည္းျပန္ထြက္လာက်ၿပီ။ၾကားရတဲ့ သတင္းေတြအရဆိုရင္ ေကာင္းဖန္ရဲ့ခႏၶာကိုယ္ျပင္ပအားက၉၀၀ ကီလိုဂရမ္ အထိ ရွိလာၿပီျဖစ္တယ္။သူ႔ရဲ့ မူလခြန္အားက ၄၀၀ ကီလိုဂရမ္အား ဘဲရွိတာေလ။ရွန္းတုကလန္ က ရွန္းတုက်ဴးကေတာ့ ၈၀၀ ကီလိုဂရမ္ ကိုမနိုင္တဲ့ ခြန္အားရရွိခဲ့ၿပီး ရွန္းတု လၽွန္ကေတာ့ ၆၅၀ကီလိုဂရမ္ခြန္အားဘဲရရွိခဲ့တယ္။ယန္ကလန္က ယန္ဟိုက ၇၀၀ ကီလိုဂရမ္ နဲ႔ အားလုံးထဲမွာ အသန္မာဆုံးကေတာ့ ကီလိုဂရမ္ ၁၀၀၀ မနိုင္တဲ့ ယန္ခိုင္ဘဲ ျဖစ္တယ္။လူသားနယ္ပယ္အဆင့္စစ္သည္ေတာ္ေတြထဲမွာေတာ့ ၁၀၀၀ ကီလိုဂရမ္ဆိုတာ တစ္ကယ့္ နတ္ဘုရားခြန္အားဘဲ။တစ္ခ်ိဳ႕ေတြေျပာက်တာကေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕ အရိုးတည္ပုံပိုင္ရွင္ အခ်ိဳ႕့ဟာ ႁခြင္းခ်က္အေနနဲ႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္မွာဘဲ ကီလိုဂရမ္ ၁၀၀၀ အားကို ရနိုင္တယ္တဲ့။ ဥပမာ ေကာင္းရွု လိုေပါ့။ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက သူမကို လက္ခံလိုက္ကတည္းက သူ မ ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ျပင္ပအားက ကီလိုဂရမ္း ၅၀၀ ရွိေနၿပီးၿပီေလ။ဒါေပမယ့္ တစ္ခုသိထားရမွာက ခႏၶာကိုယ္ျပင္ပအားဆိုတာ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံနဲ႔ သိပ္ၿပီး တိုက္ရိုက္အခ်ိဳးက်ေနတာေတာ့လည္းမဟုတ္ေသးဘူး။ၾကယ္တစ္ပြင့္အဆင့္နဲ႔့့ သူကလည္း ၾကယ္သုံးပြင့္အဆင့္ရွိတဲ့သူထက္ ပိုသန္မာခ်င္ သန္မာေနနိုင္ေသးတယ္။" ဖူခ်န္း။ မင္းအေမနဲ႔ ငါနဲ႔က မင္းကို အရမ္းေတာ့ ေထာက္ပံ့မေပးနိုင္ဘူး။ ေရာ့ ဒီ ၾကက္ေသြးေရာင္ ႏွင္း ေဆးလုံးကို ယူလိုက္"ဒီရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ အိမ္မွာ ရွိမေနတဲ့ လီရွန္းဟန္က ျပန္ေရာက္လာလာခ်င္းမွာဘဲ လီဖူခ်န္းကိုေက်ာက္စိမ္းပုလင္းေလးတစ္လုံးေပးလိုက္တယ္။" ၾကက္ေသြးေရာင္ ႏွင္းေဆးလုံး"လီဖူခ်န္း ပုလင္းေလးကိုလက္ဖဝါးေပၚေမွာက္လိုက္တဲ့အခါ ႏွင္းကဲ့သို႔ေဖြးေဖြးျဖဴေနေသာ ေဆးလုံးေလးတစ္လုံးက က်လာတယ္။" အေဖ ။ ဒီၾကက္ေသြးေရာင္ေဆးလုံးက အဝါေရာင္ထိပ္တန္းေဆး အမ်ိဳး အစားေလ။ေရြျပား ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ေတာင္ေပးရတာ။ အရမ္းေစ်းႀကီးလြန္းတယ္ဗ်ာ။"လီဖူခ်န္းက ေဆးလုံးကိုလက္မခံဘဲ ျငင္းလိုက္တယ္။လီကလန္ တစ္ခုလုံးရဲ့ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံးဝင္ေငြ ေတာင္မွ ေရႊျပားတစ္သိန္း နီးပါးဘဲရွိတာေလ။ကလန္ ကလူေတြကို အခ်ိဳးက် ခြဲေပးၿပီးရင္တာ့ သူ႔အေဖ အတြက္ ဘာမွ က်န္မွာမဟုတ္ဘူးေလ။ကလန္ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ သူ႔အေဖ ရဲ့ တစ္ႏွစ္ရေငြ က ေရႊျပားသုံးေထာင္ျဖစ္တယ္။ သူ႔အေမကေတာ့ ေရႊျပားတစ္ေထာင္ ရပါတယ္။႐ုတ္တရပ္ၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ ဒီေဆးလုံးကဘာမွ မဟုတ္သလိုဘဲ။ဒါေပမယ့္ သူ႔အေဖ နဲ႔ အေမက စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္က စစ္သည္ေတာ္ေတြေလ။ ဒီနယ္ပယ္မွာ အဆင့္တက္ဖို႔အတြက္ စစ္သည္ေတာ္ေတြကအဝါေရာင္အလယ္အလတ္အဆင့္ ေဆးလူံးေတြအမ်ားအျပားသုံးၿပီး သူတို႔နဲ႔ စိတ္တန္ခိုးနယ္ပယ္ကို ခ်ဲ႕ထြင္ရတာျဖစ္တယ္။အဝါေရာင္အလယ္အလတ္ေဆးလုံးတစ္လုံးကို ေရႊျပား သူံးရာေက်ာ္ေပးရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတိူ႔ရဲ့ တစ္ႏွစ္စာဝင္ေငြအကုန္လုံးနဲ႔ ဝယ္မွ ေဆးလုံး ဆယ္လုံးေက်ာ္ဘဲရမွာျဖစ္တယ္။ဒီၾကက္ေသြးေရာင္ႏွင္းေဆးလုံးအတြက္ဆိုရင္ သူ႔အေဖနဲ႔ အေမက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စုေဆာင္းခဲ့ရမွာျဖစ္တယ္။သူ က သူ႔အေဖနဲ႔အေမ စုေဆာင္းခဲ့တဲ့ ပိုက္ဆံကို မသုံးပစ္ရက္ဘူးေလ။လင္းရွန္းဟန္က ေဒါသနဲ႔့ျပန္ေျပာတယ္။" မင္းထင္တာက ငါအဘိုးႀကီးက သူ႔သားကို မေထာက္ပံ့နိုင္ဘူးေပါ့ေလ"လီဖူခ်န္း ကအလ်င္အျမန္ပင္ ေတာင္းပန္လိုက္ရတယ္။" သားက အဲလိုသေဘာနဲ႔ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး အေဖရာ"ရွန္းယုရန္က သိမ္ေမြ႕စြာနဲ႔ သူ႔သားကို ေျပာလိုက္တယ္။" သားငယ္ေလး ဖူခ်န္း။မင္းရဲ့ က်င့္ႀကံျခင္းအဆင့္ သူမ်ားေတြေလာက္ရွိေနတာမဟုတ္ဘူးေလ။ပါရမီရွင္ၿပိဳင္ပြဲကလည္းမၾကာခင္ က်င္းပေတာ့မွာ။အနည္းဆုံးေတာ့ လူသားနယ္ပယ္အဆင့္ ေျခာက္ကိုေရာက္ေနမွ ထိပ္ဆုံးငါးေယာက္ထဲ ဝင္ဖို႔ ေမၽွာ္လင့္ လို႔ရမွာေပါ့။တစ္ျခားကလန္က ပါရမီရွင္ေတြက ကလန္ရဲ့အေထာက္အပံ့ ေတြနဲ႔ ေလ့က်င့္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သားေလးကေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာႀကိဳးစားေလ့က်င့္ေနရတယ္။ဘယ္မိဘ က ကိုယ့္ သားသမီးကို ဒီလိုျဖစ္ေနတာကို ရပ္ၾကည့္ေနနိုင္ပါ့မလည္ း သားငယ္ေလးရယ္။ဒါက အေဖအေမတို႔တတ္နိုင္တဲ့အတိုင္းအတာနဲ႔ ႀကိဳးစားဝယ္ေပးထားတာပါ။ ဒီေဆးကို သုံးၿပီးမိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ တပည့္ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေပးနိုင္ရင္ အေမတို႔ေက်နပ္ပါတယ္ သားရယ္"" ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ ဖူခ်န္းဆိုတဲ့ကၽြန္ေတာ္က အေကာင္းဆုံးႀကိဳးစားပါ့မယ္ အေဖနဲ႔ အေမရယ္။" လီဖူခ်န္းက သူ႔မိဘေတြရဲေကာင္းေစခ်င္တဲ့့ဆႏၵကို နားလည္တဲ့ အတြက္ေဆးလုံးကိုလက္ခံ လိုက္ေတာ့တယ္။ဒီေဆးလုံးဟာ သူ႔ဘဝမွာ ရဖူးတဲ့လက္ေဆာင္ေတြထဲမွာ ေစ်းအႀကီးဆုံးပါဘဲ။ဒီေဆးက တစ္ျခားေဆးေတြလို အဆင့္တက္ဖို႔ကူညီတာမဟုတ္ဘဲ ေမြးရာပါ ပါရမီနဲ႔ စိတ္ဝိညာဥ္ကို ပိုအားေကာင္းလာေအာင္ကူညီတဲ့ေဆးျဖသ္တယ္။လီဖူခ်န္း ေဆးကိုလက္ခံလိုက္တာကိုျမင္ရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လီရွန္းဟန္က ေက်နပ္စြာေခါင္းညိတ္လိုက္တယ္။" မင္း မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းထဲဝင္ခြင့္ရတယ္ဆိုတာနဲ႔တင္ ငါတို႔ ကုန္က်ခဲ့တဲ့ ေငြေၾကးက တန္ပါၿပီ။မင္းအေမ နဲ႔ ငါ့ ကို ဂုဏ္ယူရေလာက္တဲ့ သားျဖစ္ေအာင္လုပ္စမ္းကြာ ငါ့သား"" အေဖ နဲ႔ အေမ။ စိတ္ခ်ထားလိုက္ပါ။ကၽြန္ေတာ္ကမိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ တပည့္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ကိုျဖစ္လာေစရမယ္။"ၿပီးေတာ့လီဖူခ်န္းက ၾကက္ေသြးေရာင္ ႏွင္းေဆးလုံးကို မရခဲ့ရင္ေတာင္မွ ထိပ္ဆုံးငါးေယာက္ထဲကို ဝင္ဖို႔ သူ႔ကိုယ္သူ ယုံၾကည္ၿပီးသားျဖစ္တယ္။အဆုံးမဲ့ အာဏာ အပိုင္း၁၇လူသားနယ္ပယ္ အဆင့္ ေျခာက္လီဖူခ်န္းရဲ့ အခုလက္ရွိ က်င့္ႀကံမွု အဆင့္ဟာ လူသားနယ္ပယ္အဆင့္ ငါး အလယ္အလတ္ကိုေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ေက်ာက္စိမ္းနီ က်င့္စဥ္ရဲ့ အဆင့္ေျခာက္ကို ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သျဖင့္ သူ႔ရဲ့ အတြင္းအားေတြက အသန္႔စင္ဆုံးျဖစ္ေနၿပီ။ သူ ဆက္က်င့္ေနရင္လည္း ထပ္တိုးတက္ဖို႔လမ္းမျမင္ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ရဲ့က်င့္ႀကံမွု အဆင့္ ထပ္ျမင့္လာအာင္ ၾကက္ေသြးေရာင္ ႏွင္းေဆးလုံးကို ေသာက္သုံးလိုက္ေတာ့တယ္။ႏွင္းေဆးလုံးရဲ့ အရြယ္က ၾကက္ေမာက္သီးေလာက္ရွိၿပီး အေရာင္အဆင္းကျဖဴေဖြးလို႔ေနတယ္။ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူ႔ရဲ့ အလယ္ဗဟို တည့္တည့္မွာ ၾကက္ေသြးေရာင္ အစက္ေသးေသးေလးတစ္ခုရွိေနတာကို ျမင္ရမွာျဖစ္တယ္။" အဝါေရာင္ ထိပ္တန္းအဆင့္ ေဆးလုံးဆိုတဲ့အတိုင္းဘဲ ဒီေဆးရဲ့ အံ့ၾသဖြယ္ အစြမ္းေတြကို ငါခံစားေနရတယ္။ ငါဒီေဆးကိုေသာက္ၿပီး ျပန္သန္႔စင္လိုက္ရင္ ဘာျဖစ္သြားမလည္းဆိုတာ အရမ္းသိခ်င္ေနၿပီ"ေဆးလံုံးေတြက ပုံမွန္အားျဖင့္ အဆင့္ျမင့္ေလေလ ပါဝင္တဲ့ မသန္႔့စင္မွု ႏွုန္းက နည္းေလေလျဖစ္တယ္။ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ဘဲ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ မသန္႔ စင္မွု ေလးကေတာ့ ပါေနဦးမွာပါ။အသက္ျပင္းျပင္းရွူလိုက္ၿပီး လီဖူခ်န္းက ၾကက္ေသြးေရာင္ ႏွင္းေဆးလုံးကို မ်ိဳ ခ် လိုက္ေတ့ာတယ္။ဂလု............ေဆးလုံးက လၽွာေပၚေရာက္တာနဲ႔ အရည္ေပ်ာ္က်သြားတယ္။ အဲဒါက ေရတံခြန္က ေရေတြ စီးက်လာသလိုဘဲ သူ႔ရဲ့ ဝမ္းဗိုက္ထဲကို ဝင္သြားက်ၿပီ။အဲအခ်ိန္မွာဘဲ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္အတြင္းပိုင္းတစ္ခုလုံး ေအးခဲသြားတာကိုခံစားလိုက္ရတယ္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ သူ႔တစ္ကိုယ္လုံး မီးပုံႀကီးထဲေရာက္သြားသလို ထပ္ခံစား လိုက္ရျပန္တယ္။အပူစီးေၾကာင္းက သူ႔ရဲ့ ကိုယ္တြင္းအဂၤါ ေတြ ေျခေတြလက္ေတြ ေနာက္ဆုံးအရိုးထဲအထိ စိမ့္ ဝင္သြားတယ္။လီဖူခ်န္းမ်က္ႏွာက ခံရခက္တဲ့ ေဝဒနာေၾကာင့္ ရွုံ႔တြေနတယ္။သူ က ေအးသြားလိုက္ ပူသြားလိုက္နဲ႔ ေဝဒနာကိုတစ္လွည့္စီခံေနရတာေလ။တစ္ခါတစ္ခါမွာေတာ့တစ္ကိုယ္လုံးက ပူတာေကာေအးတာေကာကိုပါ ခံစားေနရတယ္။အႀကိမ္ အေရအတြက္ေတြ မ်ားလာၿပီးေနာက္မွာေတာ့ သူ႔တစ္ကိုယ္လုံးကေသြးေၾကာေတြက ရြစိတက္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္သူက ေက်ာက္စိမ္းနီက်င့္စဥ္ အဆင့္ေျခာက္ကို ေလ့က်င့္ၿပီးဒီေဝဒနာေတြကို ခုခံလိုက္တယ္။ေက်ာက္စိမ္းနီက်င့္စဥ္ က ေရဝဲတစ္ခုလိုဘဲ ၾကက္ေသြးေရာင္ႏွင္းေဆးလုံးရဲ့ ေဆးဖက္ဝင္ အစြမ္းေတြကို အငမ္းမရ စုပ္ယူေနတယ္။၁၅ မိနစ္ ..................၁ နာရီ........................၂ နာရီ..................လီဖူခ်န္းက သူ႔အတြင္းအားေတြ ပိုၿပီးက်စ္လ်စ္လာၿပီး အားေကာင္းလာတာကိုခံစားလိုက္ရတယ္။ သူ႔ရဲ့ က်င့္ႀကံမွုက လူသားနယ္ပယ္ အလယ္အလတ္အဆင့္ကေန လူသားနယ္ပယ္ ထိပ္ဆုံးအထိ ေရာက္သြားခဲ့ၿပီ။" ေအာင္ျမင္မလား ၊က်ရွံ ုးမလားဆိုတာေတာ့ အခုအခ်ိန္မွာဘဲမူတည္ေတာ့တယ္" ။လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ အတြင္းအားေတြကို အလ်င္အျမန္လွည့္ပတ္လိုက္တယ္။သူ႔ရဲ့အတြင္းအားေတြ အျမင့္ဆုံးအဆင့္အထိ ေရာက္တဲ့အခါ သူက လူသားနယ္ပယ္ အဆင့္ေျခာက္အတားအဆီးကို ခ်ိဳးေဖာက္ဖို႔လုပ္ေဆာင္လိုက္ေတာ့တယ္။ သူ ့အတြင္းအားေတြက ေရလွိုင္းလုံးႀကီးေတြလို တစ္လုံးၿပီး တစ္လံုး ျဖည္းျဖည္းမွန္ မွန္ ခ်ီတက္ေနရင္းနဲ႔ အတားအဆီးမွာ အက္ေၾကာင္းေတြထင္လာၿပီး" ဝုန္း"လီဖူခ်န္းရဲ့ စိတ္ထဲမွာ ေရကာတာတစ္ခု က်ိဳးေပါက္သြားသလို ခံသားလိုက္ရၿပီး ေကာင္းကင္နဲ႔ ေျမႀကီးက စြမ္းအင္ေတြက သူ႔ခႏၶာကိုယ္ထဲကို အငမ္းမရ စီးဝင္လာခဲ့တယ္။လူသားနယ္ပယ္အဆင့္ေျခာက္ကို ေရာက္ရွိသြားခဲ့ၿပီ။ဒါေပမယ့္ ေဆးရဲ့ အစြမ္းေတြက လီဖူခ်န္း ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ရွိေနတုန္းဘဲ။ေနာက္ဆုံးမွာ ေဆးအစြမ္းေတြ အကုန္စုပ္ယူၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းကလူသားနယ္ပယ္ အဆင့္ေျခာက္ အလယ္အလတ္အဆင့္ကို ေရာက္သြားခဲ့ၿပီ။သူ႔ရဲ့ မ်က္လုံးေတြက ဓားတစ္စင္းေထာင္ ထားတဲ့အတိုင္းဘဲ။ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ညာဘက္လက္သီးကို တင္းတင္းဆုပ္ၿပီး ေလထုထဲကိုထိုးလိုက္တယ္။လက္သီးခ်က္ေၾကာင့္ ထြက္ေပၚလာတဲ့ အရွိန္ေတြက လူသားနယ္ပယ္အဆင့္ ငါးတုန္းကနဲ႔ လားလားမၽွ မဆိုင္ေပ။ဒီလူသားနယ္ပယ္အဆင့္ေျခာက္ ခြန္အားနဲ႔ဆိုရင္ တစ္ခ်ိဳ႕ အဆင့္၁ အဆင့္ျမင့္ သားရဲေတြကိုေတာင္ဓားတစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ ငါသတ္နိုင္ေလာက္တယ္။က်င့္ႀကံျခင္းမွာ အဆင့္ျမင့္သြားတာဟာ တိုက္ခိုက္ေရးဘက္မွာ အဆင့္ျမင့္သြားတာနဲ႔ အရမ္းျခားနားတယ္။ လူတစ္ေယာက္ကက်င့္ႀကံျခင္းမွာအဆင့္တက္သြားရင္ဘက္ေပါင္းစုံက ပညာရပ္ေတြမွာလည္း အက်ိဳးသက္ေရာက္ရွိတယ္ေလ။ဒီလိုခံစားခ်က္မ်ိဳးက ပါးစပ္နဲ႔ေတာင္ေျပာျပလို႔မရဘူး။ဒါက က်င့္ႀကံျခင္းရဲ့လမ္းစဥ္ဘဲ။ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံေတြဟာ အေရးႀကီးတာေတာ့မွန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္းရဲ့က်င့္ႀကံျခင္းအဆင့္မတက္လာရင္ မင္းကပုရြက္ဆိတ္သာသာ ျဖစ္ေနဦးမွာဘဲ။မင္းရဲ့ က်င့္ႀကံမွုအဆင့္က အျမင့္ဆုံးအထိ ေရာက္ေအာင္ေလ့က်င့္နိုင္မွ မင္းက သူမ်ားေတြအေပၚမွာေနနိုင္မွာ။***ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ လီရွန္းဟန္နဲ႔ ရွန္းယုရန္ တို႔က သူ႔တို႔့သားရဲ့အေျခအေန သိခ်င္ေဇာနဲ႔ လီဖူခ်န္းရဲ့အေဆာင္ကိုအလ်င္အျမန္ ေျပးလာၾကတယ္။သူ တို႔့က လီဖူခ်န္းကို ျမင္လိုက္တာနဲ႔ သူ တို႔့သားေလးအဆင့္တက္သြားၿပီကို သိလိူက္ၾကတယ္။လီရွန္းဟန္က အားရပါးရ ရယ္ေမာလိုက္တယ္။ " ဟားဟားဟား။ဖူခ်န္း ေလး။ မင္းရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္က အေတာ္ေလးအားေကာင္းပုံရတယ္။ငါက သားအဆင့္ တက္ဖို႔ ရက္အနည္းငယ္ေလာက္ၾကာမယ္ထင္ထားတာ။ေဆးဝါးေတြရဲ့ အစြမ္းက ခႏၶာကိုယ္မွာ ရက္အနည္းငယ္ေလာက္ရွိေနတတ္တာျဖစ္ၿပီးအလြယ္တကူ မေပ်ာက္သြားနိုင္ပါဘူး။လီဖူခ်န္းကဟတစ္ခါတည္းနဲ႔ အဆင့္တက္မသြားရင္ေတာင္ ေနာက္ပိုင္းတစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အဆင့္တက္လာမွာပါ။လီဖူခ်န္း ကတစ္ညတည္းနဲ႔ အဆင့္တက္သြားတယ္ဆိုေတာ့သူတို႔အရမ္းကို ေပ်ာ္ရႊင္ရၿပီေလ။ရွန္းယုယန္ကလည္း ေက်နပ္ေနေသာအသံျဖင့္ " ၾကည့္ရတာ ဒီတစ္ႏွစ္အတြင္းမွာျဖစ္ခဲ့တဲ့ကိစၥေတြက သူ႔့ ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ကိုတိုးတက္ေစခဲ့တယ္နဲ႔တူတယ္။"" ေအးရွင္မ ေျပာတာျဖစ္နိုင္ေလာက္တယ္"လီရွန္းဟန္က ေခါင္းညိတ္ၿပီးေထာက္ခံလိုက္တယ္။" ဖူခ်န္း မင္းက်င့္ ႀကံမွုအဆင့္ကေတာ့ အေတာ္ေလးလုံေလာက္ေနၿပီ။ ေနာက္ထပ္လိုအပ္တာက လက္ေတြ႕တိုက္ခိုက္ေရး အေတြ႕အၾကဳံ ဘဲ"။ငါတို႔လီကလန္က အခုတစ္ေလာ မွာဘဲ အဆင့္တစ္ သားရဲေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဖမ္းမိထားတယ္။မင္းအဲဒါေတြကိုယူၿပီး ေလ့က်င့္နိုင္တယ္တယ္" လို႔လီရွန္းယန္ကေျပာလိုက္တယ္။" အေဖ ။ ကၽြန္ေတာ္က တိုက္ခိုက္ေရးအေတြ ့အၾကဳံ မလိုေတာ့ပါဘူး။"လီဖူခ်န္းက ေက်ာက္စိမ္းနီ ဓားသိုင္းကိုေလ့က်င့္ဖို႔ စိတ္ကူးထားတယ္။လီရွန္းဟန္က သေဘာမတူသည့္ဟန္ျဖင့္" လီကလန္က တပည့္ေတြအားလုံးက တိုက္ခိုက္ေရးအတြက္ အစြမ္းကုန္ေလ့က်င့္ ေနၾကတယ္။ သားကဘာေၾကာင့္ မေလ့က်င္ရမွာလည္း"" ဒါဆိုရင္လည္း ဟူတ္ပါၿပီ"လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ အစြမ္းကိုျပဖို႔ ျပင္လိုက္တယ္။***မိစၧာသားရဲေတြ ေလ့က်င့္ရာေနရာဓားခ်က္သုံးခ်က္။လီဖူခ်န္းက အဆင့္တစ္သံမဏိအရိုး ေခြးအ ကို ဓားခ်က္သုံးခ်က္နဲ႔ဘဲ သတ္ျဖတ္ျပလိုက္တယ္။ ဒါေတာင္ သူ႔ရဲ့ တစ္ကယ့္ ခြန္အားကို လ်ိဳထားေသးတယ္။ရွန္းယုရန္ က အံ့ၾသၿပီး ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္သြားတယ္။" ရွန္းဟန္ ဒါေကာ ငါတို႔သားေကာဟုတ္ေသးရဲ့လား။သူ႔ရဲ့ ဒီ အေတြ႕အၾကဳံေတြက ဘယ္ကရလာတာလည္း"လီရွန္းဟန္ကမခ်ိျပဳံးျပဳံးလိုက္ၿပီး" ငါဖူခ်န္းအေၾကာင္းၾကားတာကေတာ့ဒီေကာင္ေလးက သားရဲ အစိတ္အပိုင္းေတြကို လီကလန္ က အေရာင္းဆိုင္ေတြမွာ မၾကာခဏ လာေရာင္းတယ္တဲ့။""ရွင္ေျပာခ်င္တာက ဖူခ်န္းက ျမဴခိုးေတာင္ကို တစ္ေယာက္တည္းခိုးသြားတယ္ေပါ့။" " ငါလည္းအဲလိုထင္တာဘဲ"" ဒါက အရမ္းအရဲစြန္႔လြန္းတယ္။မေတ္ာလို႔သူဟတစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ ဘယ္လို လုပ္မလည္း" ။"အခုေတာ့ ဖူခ်န္းက ယန္ခ်ီ နဲ႔ ေကာင္းဖန္ကိုဘာ လို႔အနိုင္တိုက္နိုင္ခဲ့လည္းဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကို သိရၿပီေပါ့။သ ူ႔ရဲ့ တိုက္ခိုက္ေရးအေတြ႕အၾကဳံေတြေၾကာင့္ဘဲကိုး"သူ႔အေမနဲ႔ ဆူတာကို နာရီဝက္ေလာက္နားေထာင္အၿပီးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက တိုက္ခိုက္ေရးအေတြ႕အၾကဳံအတြက္ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ဖို႔ ကင္းလြတ္ခြင့္ ရခဲ့တယ္။ပါရမီရွင္ ၿပိဳင္ပြဲက တစ္ျဖည္းျဖည္းနီးကပ္လာတာနဲ႔အမၽွ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းမွာေလ့က်င့္ေနတဲ့ ကလန္သားေတြကလည္း ျပန္လာကုန္က်တယ္။ဒီေန႔မွာေတာ့ ယန္ကလန္႔ ရဲ့အိမ္ေတာ္မွာအသက္၂၀ အရြယ္ လူငယ္ေလးႏွစ္ေယာက္ ျပန္ေရာက္လာတယ္။ သူတို႔က စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ကိုေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ၿပီး မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့့ အတြင္းစည္းတပည့္ေတြလည္းျဖစ္တယ္။ အဲဒီႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ယန္ လီ နဲ႔ ယန္က်န္း ဘဲ။" အစ္ကိုလီ။ အစ္ကိုက်န္း"သူတို ့ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ဆုံမိတာနဲ႔ ယန္ကလန္ရဲ့ ပါရမီရွင္ ယန္ခိုင္ကေတာင္မွ အလ်င္အျမန္ အရိုအေသေပးလိုက္တယ္။ယန္လီ ကရႊင္ပ်စြာနဲ႔" ယန္ခိုင္။ မင္းကရွားပါး တဲ့ ၾကယ္သုံးပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္ဘဲ။ ပါရမီရွင္ၿပိဳင္ပြဲမွာ ပထမ ရေအာင္လုပ္ၿပီး ငါ တို႔ကလန္ဂုဏ္ရေအာင္လုပ္ျပစမ္းကြာ"" မပူပါနဲ႔ အစ္ကို လီ။ ပထမဆု ရဖို႔ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အရမ္းလြယ္ကူလြန္းပါတယ္။"ယန္ခိုင္က ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။သူ႔ရဲ့ မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ ရွန္းတုက်ဴး၊ ေကာင္းဖန္နဲ႔ လီယြန္ဟိုင္က သူ႔ ၿပိဳင္ဖက္အဆင့္ကိုမရွိဘူးေလ။နာမည္ႀကီးေနတဲ့ လီဖူခ်န္းကိုေတာင္ ေဆးေပါင္းတစ္ေထာင္ေရကန္ကိုဝင္ခြင့္မရခဲ့တဲ့ အတြက္ သူက စာရင္းထဲ မထည့္ထားေတာ့ဘူး။ေဘးနားမွာရပ္ေန႔တဲ့ ယန္က်န္းက ေတာ့ ယန္ခ်ီကို အားေပးလိုက္တယ္။" ယန္ခ်ီ။ မင္းက ေဆးေပါင္းတစ္ေထာင္ေရကန္ကိုဝင္ခြင့္မရခဲ့ေပမယ့္ လက္မေလ်ာ့လိုက္နဲ႔ ။ ထိပ္ဆုံးငါးေယာက္ေနရာကိုဝင္ဖို႔အခြင့္အေရးရွိေသးတာဘဲ"။ယန္ခ်ီက ခ်ီတုံခ်တုံျဖင့္" အစ္ကိုက်န္း။ထိပ္ဆုံးဆယ္ေယာက္ဝင္ဖို႔အတြက္ကေတာ့ကၽြန္်တာ့္မွာယုံၾကည္ခ်က္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထိပ္ဆုံး ငါးေယာက္ကိုဝငဖို႔အတြက္ကေတာ့..................... "တစ္ကယ္ေတာ့ ထိပ္ဆုံးငါးေယာက္ကို လူေတြက အၾကမ္းဖ်င္းခန္႔မွန္းမိၿပီးသားျဖစ္သည္။ယန္ခိုင္၊ ယန္ဟို၊ရွန္းတုက်ဴး၊ ေကာင္းဖန္၊ လီယြန္ဟိုင္နဲ႔ ရွန္းတုလၽွန္ တို႔ေျခာက္ေယာက္ထဲက ငါးေယာက္က ျဖစ္လာနိုင္ဖို႔့အခြင့္အေရးက မ်ားတယ္ေလ။ယန္လီက သေဘာမတူဘူး။" ျပင္ပခြန္အားဆိုတာ အရာရာမဟုတ္ဘူးကြ။ တစ္ကယ့္တိုက္ခိုက္ေရး က ပိုၿပီးအေရးပါတာ။ ငါတို႔မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းထဲမွာဆိုရင္ တစ္ခ်ိဳ႕ပါရမီရွင္ေတြက အဆင့္ ေက်ာ္ၿပီးေတာင္ တိုက္ခိုက္နိုင္ေသးတယ္။ယန္က်န္းကလည္း" ဒါေၾကာင့္ မင္းတို႔ကိုေလ့က်င့္ေပးဖို႔ ငါတို႔ျပန္လာခဲ့တာဘဲ။ငါတို႔သင္ၾကားေပးတာကိုတာ ေကာင္းေကာင္းသင္ယူနိုင္ရင္ ငါတို႔ယန္ကလန္က ဒီႏွစ္မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကိုဝင္ဖို႔ေနရာ ၃ ေနရာ ရမွာဘဲ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အခန္း ၁၈လီဆန္းဟီဒီလို ေရြးခ်ယ္ခံရတာဟာ ေကာင္းကလန္အတြက္ဂုဏ္ယူစရာ ကိစၥတစ္ခုျဖစ္တယ္။ဒီဆယ္ႏွစ္အတြင္းမွာ ေကာင္းကလန္ လူေတြဟာ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းအတြင္း အမ်ားအျပားဝင္ေရာက္နိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ပါရမီရွင္ ၿပိဳင္ပြဲ စတင္ဖို႔ ႏွစ္ရက္ေလာက္အလိုမွာေတာ့ ေကာင္းကလန္က လူငယ္ႏွစ္ဦးဟာမိုးျပာေရာင္ ဂိုဏ္းကေန ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။သူတို႔က ေကာင္းေဟာင္နဲ႔ ေကာင္းယန္႔ျဖစ္တယ္။ေကာင္းေဟာင္က လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးႏွစ္က ပထမဆုရွင္ျဖစ္ၿပီး ေကာင္းယန္က ေကာင္းေဟာင္ရဲ့ အေရွ႕တစ္ေခါက္ၿပိဳင္ပြဲက ပထမဆုရွင္ျဖစ္တယ္။ေကာင္းေဟာင္က အသက္ ၂၀ ရွိၿပီး စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕့စည္းျခင္းနယ္ပယ္အဆင့္ ၁ ကိုေရာက္ေနခဲ့ၿပီ။ေကာင္းယန္ကေတာ့ အသက္ ၂၁ ႏွစ္န႔ ဲ့စ္ိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္ ၂ ကို ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ေကာင္းကလန္က မ်ိဳးဆက္ေတြဟာ အျမဲ႐ုပ္ရည္ၾကည့္ေကာင္းေလ့ရွိတာမို႔ သူတို႔ရဲ့ ႐ုပ္ရည္ေတြကလည္း ေခ်ာေမာပါတယ္။" ဒီႏွစ္မွာ ဘယ္သူေတြက ပထမရဖို႔အလားအလာရွိလည္း"ေကာင္းေဟာင္က ေကာင္းဖန္နဲ႔ ေကာင္းဟိုကိုေမးလိုက္တယ္။ေကာင္းဖန္က " ယန္ကလန္က ယန္ခိုင္ ပါအစ္ကိုႀကီး။သူက လူသားနယ္ပယ္ အဆင့္ ၇ ေရာက္ေနၿပီးေတာ့ ေဆးေပါင္းတစ္ေထာင္ေရကန္ကေန ထြက္လာၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ခြန္အား ၁၀၀၀ ကီလိုဂရမ္ေတာင္ ရွိေနပါတယ္။ သူက မၿပိဳင္ခင္ကတည္းက ပထဆု ရဖို႔ ေရပန္းစားေနပါတယ္။"မၿပိဳင္ခင္ကတည္ း က ပထမဟုတ္လား။ ဒါက မမွန္ဘူးကြ။ဒီေန႔ ငါနဲ႔ အစ္မေကာင္းယန္ ေရာက္လာရတာက မင္းကို ထိပ္ဆုံးငါးေယာက္ထဲဝင္ဖို႔တင္မကဘူးကြ။ ပထမဆု ရဖို႔အတြက္ပါ မင္းစိတ္ထဲမွာ ထည့္ထားရမယ္။ ၾကားလား" ေကာင္းေဟာင္က ေျပာလိုက္တယ္။" ပထမဆု ။ အဲဒါက ျဖစ္နိုင္ပါ့မလား"ေကာင္းဖန္ မ်က္လုံးထဲမွာ ေမၽွာ္လင့္ျခင္း အေရာင္ေတြ ေတာက္ပသြားတယ္။ ယန္ခိုင္ဘယ္ေလာက္ ေတာ္သလည္းဆိုတာ တစ္ျခားလူေတြက သိခ်င္ မွ သိမယ္။ ဒါေပမယ့္ သူကေတာ့ ေကာင္းေကာင္းႀကီးနားလည္ပါတယ္။ ယန္ကလန္ ရဲ့ အေစခံတစ္ေယာက္ဆီကေန မရည္ရြယ္ဘဲ ၾကားခဲ့ရတာေတာ့ ယန္ခိုင္က အဆင့္တစ္ အလယ္အလတ္ မိစၧာ သားရဲကို ဓားႏွစ္ခ်က္ တည္းနဲ႔ သတ္နိုင္တယ္ဆိုတာဘဲ။အားလုံးသိတဲ့အတိုင္းဘဲ အဆင့္တစ္ အလယ္အလတ္အဆင့္ မိစၧာသားရဲ တစ္ေကာင္ရဲ့ ခံနိုင္ရည္ စြမ္းက ေၾကာက္စရာေကာင္းလွတယ္။သားရဲ ရဲ့ အဓိက ေသကြင္းေသကြက္ကို ထိေအာင္တိုက္ခိုက္နိုင္မွ ေသတာျဖစ္တယ္။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ တိုက္လည္း ေသေအာင္သတ္နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ေကာင္းယန္ ကေတာ့ သူမရဲ့့နာမည္ေလးအတိုင္းပါဘဲ။ခ်ယ္ရီပန္ေလး ေတြ ဖူးပြင့္ ေနသလို အရမ္း ၾကည့္ခ်င္စဖြယ္ လွပလြန္းတယ္။ ေကာင္းယန္က သူမရဲ့လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို ေဆာ့ကစားေနရာမွ ဂုဏ္ယူ ဝံ့ ႂကြားစြာျဖင့္ " ဂိုဏ္းေတာ္ရဲ့ တိုက္ခိုက္ေရးစနစ္ ဆိုတာ မင္းတို႔လြယ္လြယ္နဲ႔ ရနိုင္တဲ့အရာမဟုတ္ဘူး။ က်င္ ့ ႀကံျခင္းအဆင့္ ခ်င္းတူေပမယ့္ ဂိုဏ္းေတာ္ကတပည့္တစ္ေယာက္က မင္းတို႔လို လူသုံးေလးေယာက္ေလာက္ကိူ တစ္ကြက္တည္း နဲ႔ အနိုင္ယူလို႔ရတယ္။ငါ နဲ႔ ေကာင္းေဟာင္က မင္းတို႔ကို ငါတို႔ဂိုဏ္းေတာ္က သင္ၾကားခဲ့ရတာေတြကို သင္ေပးမွာ။ ဒီထဲက တစ္ခုႏွစ္ခုေလာက္ကိုနားလည္ရင္ေတာင္ ပထမဆုကို အားသိပ္စိုက္စရာ မလို ဘဲ ရနိင္လိမ့္မယ္။ေကာင္းယန္ရဲ့စကားေၾကာင့္ ေကာင္းဖန္ေကာ ေကာင္းဟိုေကာ မ်က္လုံးေတြ က လက္ကနဲျဖစ္သြားတယ္။ေကာင္းေဟာင္ကဆက္ေျပာတယ္။" ယန္ခိုင္ၿပီးရင္ ေနာက္ဘယ္သူရွိေသးလည္း"ေကာင္းဟိုက ေျဖလိုက္တယ္။ "ေကာင္းဖန္က လီကလန္က လီဖူခ်န္းကို ရွုံးဖူးတယ္"။သူ က အစက ေကာင္းဖန္က လီဖူခ်န္းကို ရွုံးခဲ့တဲ့အတြက္ ေဆးေပါင္းတစ္ေထာင္ ေရကန္ကို ဝင္ခြင့္ ေလ်ာ့နည္းသြားမယ္လို႔ထင္ခဲ့ေပမယ့္ တစ္ကယ္တမ္းမွာေတာ့ ေကာင္းဖန္ကဘဲ ေရြးခ်ယ္ခံရ ခဲ့တယ္။ဒါေၾကာင့္ သူက မနာလို ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။အဲဒီလီဖူခ်န္း က အဲေလာက္ေတာ္တယ္ေပါ့။ ေကာင္းယန္နဲ႔ ေကာင္းေဟာင္က ေကာင္းဖန္ကို ႀအံသတႀကီး နဲ႔ ၾကည့္လိုက္တယ္။ေကာင္းဖန္က ေကာင္းဟိုကို ေအးစက္စက္တစ္ခ်က္ၾကည့္ လိုက္ၿပီး" ကၽြန္ေတာ္က သတိလက္လႊတ္ ျဖစ္သြားလို႔ပါ။ ၿပီးေတာ့ ဒီေကာင္က သာမန္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံဘဲ ရွိတာ။ ေဆးေပါင္းတစ္ေထာင္ေရကန္ကို ဝင္ခြင့္ရတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေကာင့္ကိုေတာ့စာရင္းထဲမွာေတာင္မထည့္ထားပါဘူး။ "" သာမန္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံနဲ႔လား။ ဟုတ္ၿပီ ။ ဒီေကာင့္ကိုေခါက္ထားလိုက္ေတာ့" ေကာင္းယန္က ေျပာလိုက္တယ္။ေကာင္းေဟာင္ကေတာ့ တစ္ခုခုကို သတိရသြားဟန္ျဖင့္ " ဒီလီဖူခ်န္းဆိုတာ ေကာင္းရွူ ရဲ့ သတို႔့သားေလာင္း မလား"။သူက လြန္ခဲ့တဲ့ေလးႏွစ္ကမွ မိုးျပာေရာင္ ဂိုဏ္းကိုဝင္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ သူက လီဖူခ်န္းအေၾကာင္းကို ၾကားဖူးတယ္ေလ။" ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ ေစ့စပ္လမ္းေၾကာင္းထားတာကို ေကာင္းကလန္က ဖ်က္သိမ္းလိုက္ၿပီးပါၿပီ။"ေကာင္းဟိုက ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ေကာင္းေဟာင္က ႏွာေခါင္းရွုံ႔ လိုက္တယ္။ " ဖားျပဳပ္က ငန္းကို စားခ်င္တယ္။ ထြီ။ ဘယ္ေလာက္ ကိုယ့္အဆင့္အတန္း ကိုယ္မသိတဲ့ေကာင္လည္း" ။" လီကလန္က ပ်က္စီး စ ျပဳေနၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔က ေကာင္းရွု ကိုအမွီျပဳၿပီး သူတို႔ ကလန္ကို အရွိန္အဝါျပန္တက္ေစခ်င္ေနတာ။ဘယ္ေလာက္စက္ဆုပ္စရာေကာင္းလိုက္တဲ့ အႀကံအစည္လည္း" ေကာင္းယန္က လီကလန္ကို အရမ္းကို ရွုံ႔ခ်လိုက္တယ္။***တစ္ခ်ိန္တည္းမွာဘဲ မိုးျပာေရာင္ ဂိုဏ္းက တပည့္တစ္ေယာက္က လီကလန္ကို ေရာက္လာတယ္။လီဆန္းဟီ။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကို လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၂ ႏွစ္ေလာက္တုန္းကဝင္ေရာက္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။အသက္ ၂၈ ႏွစ္မွာ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္အဆင့္ေလးကို ေရာက္ခဲ့တယ္။သူကငယ္ရြယ္ေသးေပမယ့္ လီကလန္မွာေတာ့ ထိပ္တန္း စစ္သည္ေတာ္ျဖစ္ေနၿပီ။" ဆန္းဟီ ။ျပန္လာတာ ႀကိဳဆိုပါတယ္" ။လီရွန္းယန္က ဝမ္းပန္းတသာ ႀကိဳဆိုလိုက္တယ္။" ေခါင္းေဆာင္ ။ ေက်းဇူးပါ။"လီဆန္းဟီက ေမာက္မာဝင့္ႂကြားစြာျဖင့္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္တယ္။လီရွန္းယန္က စိတ္ထဲမွာဘယ္လိုမွမေနဘူး။ဂိုဏ္းေတာ္က တပည့္ေတြက အျမဲလိုလို မာနေထာင္လႊားတတ္သူေတြေလ။ လီဆန္းဟီက လိုရင္းကိုဘဲေျပာလိုက္တယ္။" ေခါင္းေဆာင္ ။ လီကလန္က ကၽြန္ေတာ့္ကို လိုအပ္ေနတယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္သူေတြကို ကၽြန္ေတာ္က ေလ့က်င့္ေပးရမွာလည္း။ၿပီးေတာ့သူတိူ႔့ရဲ့ အရိုးတည္ေဆာက္မွုေတြကေကာ။လီရွန္းဟန္ကျပန္ေျဖလိုက္တယ္။" တစ္ေယာက္က မင္းရဲ့ တူဘဲ။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ငါ့ ရဲ့သားဘဲ။လီရွန္းဟန္ကၾကယ္ႏွစ္ပြင့္ အဆင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံရွိတယ္။ လီဖူခ်န္းကေတာ့သာမန္ဘဲ။လီရွန္းဟန္က ခ်ီတုံခ်တုံ နဲ႔ လီဖူခ်န္းရဲ့ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံကိုေျပာလိုက္တယ္။လီဆန္းဟီ မ်က္ေမွာက္ၾကဳပ္လိုက္ၿပီး " ေခါင္းေဆာင္။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ ရိုင္းပ်မွု ခြင့္လႊတ္ပါ။သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ က ဘာတန္ဖို႔းမွမရွိဘူးေနာ္။ ေခါင္းေဆာင္ရဲ့ သားျဖစ္ေနရင္ေတာင္မွေပါ့ "။လီရွန္းဟန္က မသက္မသာျဖင့္ရွင္းျပလိုက္တယ္။" ဖုခ်န္းက ေတာ္ေတာ္ေလးထူးျခားပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ ထိုးထြင္းသိျမင္နိုင္စြမ္းက အရမ္းေကာင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက ယန္ကလန္က ယန္ခ်ီ နဲ႔ ေကာင္းကလန္ကေကာင္းဖန္ကိူေတာင္ အနိုင္တိုက္နိုင္ခဲ့ေသးတယ္။" ဒါက အရာရာကို ကိုယ္စားမျပဳဘူးေလ။အတိတ္ကျဖစ္ခဲ့တာက အတိတ္ကဘဲေလ။ အေရးႀကီးတာ အခုလက္ရွိဘဲ။ ဒါေပမယ့္ ေခါင္းေဆာင္ရဲ့မ်က္ႏွာကိုေထာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ေလ့က်င့္ေပးပါမယ္"။လီဆန္းဟီ က ေခါင္းေဆာင္ရဲ့ ဂုဏ္သိကၡာကို ေထာက္ၿပီး ကတိေပးလိုက္တယ္။***လီဖူခ်န္းက လီဆန္းဟီရဲ့ေမာက္မာတဲ့စကားေတြကိုၾကားရတဲ့အတြက္ စိတ္မေပ်ာ္ဘူးျဖစ္သြားတယ္။ဒါေပမယ့္ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက ဘယ္လိုေလ့က်င့္ေပးတာလည္းဆိုတာကိုေတာ့ စိတ္ဝင္စားမိတယ္။" ယြန္ဟိုင္။ မင္းရဲ့ အျပင္အားက ၇၅၀ ကီလိုဂရမ္ ရွိတယ္။ မင္းရဲ့လူသားနယ္ပယ္ အဆင့္ ေျခာက္ အတြင္းအားနဲ႔ဆိုရင္ အားလုံးစုစုေပါင္း ၂၀၀၀ ကီလိုဂရမ္ေလာက္ရွိမယ္။ငါ ရဲ့အျပင္အားက ၁၅၀၀ကီလိုဂရမ္ဘဲ ရွိတယ္။ မင္းငါ့ကို တိုက္ခိုက္ဖို႔ႀကိဳးစားၾကည့္စမ္း။ငါရဲ့ အတြင္းအားကို ငါ လုံးဝမထုတ္ဘူး"ေလ့က်င့္ေရး ကြင္းျပင္မွာေတာ့ လီဆန္းဟီရဲ့ ေရွ႕မွာ လီကလန္ရဲ့ တပည့္ေလးေယာက္က မတ္တပ္ရပ္ေနၾကတယ္။သူတို႔ကေတာ့ လီယြန္ဟိုင္၊လီဖူခ်န္းနဲ႔ အျခားထူးခၽြန္တဲ့ တပည့္ႏွစ္ေယာက္တို႔ျဖစ္တယ္။လီယြန္ဟီကေတာ့ဒီတစ္ေခါက္ၿပိဳင္ပြဲကို ဝင္မၿပိဳင္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။" ဟုတ္ကဲ့ပါ။ "လီယြန္ဟိုင္က ေခါင္းညိတ္ၿပီး အေရွ႕ကို ထြက္လာခဲ့တယ္။" ယိစ္" ခပ္အုပ္အုပ္ မာန္သြင္းလိုက္ၿပီး လီယြန္ဟိုင္က သူ႔ရဲ့သံမဏိဓားကိုထူတ္ၿပီးတိုက္ခိုက္လိုက္တယ္။၂၀၀၀ ကီလိုဂရမ္အားရွိတဲ့ ဓားခ်က္ဟာ လီဆန္းဟီဆီကိူ အရွိန္ျပင္းစြာနဲ႔ တိုးဝင္သြားခဲ့တယ္။" ခၽြမ္ ကလမ္ "လီဆန္းဟီ သူ႔ဓားကို ျငင္ျငင္သာသာဘဲ ေဝွ႕ ယမ္းလိုက္တဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ လီယြန္ဟိုင္ရဲ့ဓားက သူ႔လက္ထဲကေန လႊင့္ထြက္သြားေတာ့တယ္။"ဒါက ဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္နိုင္မွာလည္း"လီယြန္ဟိုင္က ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္သြားတယ္။လီဆန္းဟီက ရွင္းျပလိုက္တယ္။" ခြန္အားကအရာရာမွာ အဓိကမဟုတ္ဘူး။အင္အားကို လိုအပ္သလို အသုံးခ်နိုင္တာကမွ အဓိကေသာ့ခ်က္ဘဲ။ငါ သုံးလိုက္တဲ့ဓားခ်က္က မင္းဓားရဲ့ အားနည္းခ်က္ကို တိတိက်က်ထိသြားလို႔ မင္းလက္ထဲကဓားကလႊင့္ ထြက္သြားတာဘဲ။ဒါတစ္ကယ့္တိုက္ပြဲဆိုရင္ ေနာက္လာမယ့္ ငါ့ရဲ့ဓားကြက္ေတြက မင္းအသက္ကို ႏွုတ္ယူသြားလိမ့္မယ္"" ဦးေလးေျပာတာကို ကၽြန္ေတာ္နားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္အဲလိုျဖစ္ေအာင္ဘယ္လိုေလ့က်င့္ ရမွာလည္း" လီယြန္ဟိုင္ကေမးလိုကိတယ္။လီဆန္းဟီက ဒါေၾကာင္လည္းမင္းတို႔ကိုသင္ေပးဖို႔ငါလာခဲ့တာေပါ့။ငါသင္ေပးတာကိုမင္းတို႔လိုက္နိုင္တာမလိုက္နိုင္တာကေတာ့ မင္းတို႔အေပၚမွာဘဲမူတည္တယ္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၉ေယဘုယ်အားျဖင့္ေျပာရရင္ လီဆန္းဟီ သင္ၾကားေပးတာေတြက တစ္ကယ္ကို အသုံးဝင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအရာေတြကို လီဖူခ်န္းက သားရဲမိစၧာ ေတြနဲ႔တိုက္ကတည္းက ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္ၿပီသြားၿပီ။မိစၧာ သားရဲေတြက ပုန္းကြယ္ရာမွာေတာ္ၿပီး အလ်င္အျမန္ အလစ္ဖမ္းတိုက္ခိုက္နိုင္တယ္ေလ။ မင္း သူ တို႔နဲ႔ရင္ဆိုင္ရေတာ့မယ္ဆိုရင္ ျဖစ္နိုင္သမၽွ နည္းလမ္းေတြကို အကုန္ေတြးထားဖို႔လိုမယ္။ လီဖူခ်န္းရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ အားက အရမ္းေကာင္းတာေၾကာင့္ အနည္းငယ္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ အဲသားရဲမိစၧာ ရဲ့ အားနည္းခ်က္ကိုျမင္နိုင္တယ္။ဒီလို ကိစြေတြက ရွင္းျပရေတာ့ အေတာ္ခက္ခဲပါတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒါကို ေမြးရာပါ တိုက္ခိုက္ေရးအာ႐ုံ လို႔ေခၚတယ္။ယန္ကလန္ က ယန္ခိုင္ကလည္ ေမြးရာပါ တိုက္ခိုက္ေရး အာ႐ုံ ေကာင္းတဲ့ လူငယ္ေလးပါ။ သူက တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ အဆင့္တစ္ဟအလယ္အလတ္ အဆင့္ မိစၧာသားရဲေတြကို သတ္နိုင္တယ္ေလ။ယုံဝူးၿမိဳ႕ရဲ့ ရာစုႏွစ္ ပါရမီရွင္ ေကာင္းရွု ဆို ပိုၿပီး ပါရမီပါလာေသးတယ္။့သူ႔ကိုဘယ္သူမွ နည္းေပးလမ္းၿပ လုပ္တာ မလိုဘဲနဲ႔ ေကာင္းေကာင္း တိုက္ခိုက္နိုင္တယ္။လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္ေတြ႕တိုက္ခိုက္ျခင္းကလည္း တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပိုလို႔ေတာင္ ေကာင္းလာခဲ့ၿပီ။ သူ႔စိတ္ဝိညာဥ္က အစိမ္းႏုေရာင္ ေျပာင္းလာတာနဲ႔ အမၽွေပါ့။***ေနာက္တစ္ေန႔ မွာေတာ့ လီဖူခ်န္း က လီဆန္းဟီ ဆီကို မသြားေတာ့ဘူး။ သူ႔အသိစိတ္က ေက်ာက္စိမ္းနီဓားသိုင္းကို ေလ့က်င့္ဖို႔ ပိုအားသန္ေနတယ္။ၿပီးေတာ့ လီဆန္းဟီ သင္တာကလည္း သူသိၿပီးသားအရာေတြဘဲေလ။" ဦးေလး ဆန္းဟီ။ လီဖူခ်န္း က ဒီေန႔မလာဘူး။"လီကလန္ ရဲ့ တပည့္တစ္ေယာက္က လီဆန္းဟ္ီကို တ္ုင္လ္ိုက္တယ္။လီဆန္းဟီက မ်က္ႏွာမည္းသြားၿပီး " သူမလာတာ ငါအခ်ိန္ပိုေတာင္သက္သာေသးတယ္။လီေဟာင္ကိူင္၊လီရွန္းတုံ ေကာင္းေကာင္းႀကိဳးစားၿပီး ၿပိဳင္ပြဲမွာဒီေကာင့္ကို အနိုင္ယူျပလိုက္စမ္း။ အဲအခ်ိန္က်ရင္ သူ႔မ်က္ႏွာဘယ္လိုျဖစ္ေနမလည္းဆိုတာငါျမင္ခ်င္တယ္" ။ေက်ာက္စိမ္းနီဓားသိုင္း ကတစ္ကယ္ဘဲ ေလ့က်င့္ရတာခက္ခဲလြန္းတယ္။သာမန္အားျဖင့္ လူတစ္ေယာက္ဟာ လူသားနယ္ပယ္ အဆင့္ ခုနစ္ကို မေရာက္ဘဲနဲ႔ ဒီဓားသိုင္းရဲံ့ အႏွစ္သာရကို ရေအာင္ ေလ့က်င့္ နိူင္မွာမဟုတ္ဘူး။ၿပီးျပည့္စုံျခင္းအဆင့္ ကိုရဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ နားအထိ ေရာက္ေနမွ ျဖစ္မယ္။" ငါနားလည္ၿပီ။ ေက်ာက္စိမ္းနီဓားသိုင္းရဲ့ အဓိက အားသားခ်က္က ရန္သူ ရဲ့ ဟာကြက္ေတြကို လိုက္ၿပီး တိုက္ခိုက္နိုင္တာဘဲ။ရက္အနည္းငယ္ေလာက္ ေလ့လာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ေက်ာက္စိမ္းနီဓားသိုင္းရဲ့ပထမဆုံးဓားကြက္ကို အနည္းငယ္ေလာက္အသုံးျပဳလာနိုင္တယ္။ပထမဆုံး ဓားကြက္နာမည္က " ေက်ာက္စိမ္းနီ ထိခ်က္"။ေလာင္စမ္း။ေက်ာက္စိမ္းနီဓားသိုင္းရဲ့ အတြင္းအားေတြျဖည့္ထားတဲ့ သံမဏိဓားဟာ မီးေလာင္ေနတဲ့ ဓားတစ္လက္လိုျဖစ္ေနၿပီး သစ္ပင္ေပၚက ေႂကြက်လာတဲ့ သစ္ရြက္ေတြဟာ ႐ုတ္တရက္ ေလာင္ကၽြမ္းက်ကုန္တယ္။" ဒါက အဝါေရာင္ အဆင့္ျမင့္ ဓားသိုင္းရဲ့ အစြမ္းဘဲလား"လီဖူခ်န္းက ရိုေသေလးစားမွု အျပည့္ နဲ႔ ေက်ာက္စိမ္းနီဓားသိုင္းရဲ့ တီထြင္သူကို ရွိခိုးကန္ေတာ့ လိုက္တယ္။***ဒီလိုနဲ႔ဘဲ ပါရမီရွင္ၿပိဳင္ပြဲ က်င္းပဖို႔ အခ်ိန္ကလည္းသုံးရက္ေလာက္ဘဲ လိုပါေတာ့တယ္။အဓိက ကလန္ႀကီးေတြရဲ့ တပည့္ေတြဟာ ေလ့က်င့္သင္ၾကားမွုေတြေအာက္မွာ အျပင္းအထန္ေလ့က်င့္ေနၾကတယ္။" ယန္ခိုင္ ။ မင္းရဲ့ တိုက္ခိုက္မွု အပိုင္းက ငါတို႔ထက္ အမ်ားႀကီးသာလြန္ေနၿပီ။ မင္း မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကို ေရာက္သြားရင္ေတာ့ အျပင္စည္းေတြထဲက အေတာ္ဆုံးတစ္ေယာက္ျဖစ္လာမွာ အေသအခ်ာဘဲ။ယန္လီ နဲ႔ ယန္က်န္းက ယန္ခိုင္ရဲ့ ပါရမီအစြမ္းေတြကို သတိျပဳမိၾကတယ္။သူတို႔က ေဘးကေန အနည္းငယ္ေထာက္ျပလိုက္တာနဲ႔ယန္ခိုင္က အဲဒီသိုင္းကြက္ကို ပို အစြမ္းထက္ေအာင္ အသုံးျပဳလာနိုင္တယ္ေလ။ ယန္ခိုင္ အခုခ်ိန္မွာ သာမန္ဘဲျဖစ္ေနေသးေပမယ့္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ သူတို႔ကို ေက်ာ္သြားမယ့္ အလားအလာ ရွိတယ္ေလ။ဒါေၾကာင့္ သူတို႔က ယန္ခိုင္ကို ေျမႇာက္ပင့္ဖားယားေနၾကတယ္။ယန္ခိုင္က ေမာက္မာစြာျဖင့္" ေကာင္းရွု လုပ္နိုင္တဲ့အရာမွန္သမၽွကို ငါလည္းလုပ္နိုင္တယ္။တစ္ေန႔ မွာ မုိးျပးေရာင္ဂိုဏ္းက ငါ့ကိုမေရြးဘဲ ေကာင္းရွု ကိုေရြးတဲ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္ဟာ မွားတယ္ဆိုတာကို သက္ေသျပလိုက္မယ္။"***ေကာင္းကလန္ မိစၧာသားရဲ့ ေလ့က်င့္ေရး ကြင္းျပင္။" ေဝါင္း"သတၱဳလက္သည္း ဝံပုေလြ က သူ႔ဒူးေတြကိုေကြးလိုက္ၿပီး ျမားတစ္စင္းကဲ့သို႔အရွိန္ျဖင့္ ေကာင္းဖန္ဆီေျပးထြက္သြားတယ္။ သူ႔့ရဲ့ တစ္မီတာေလာက္ ရွည္တဲ့ လက္သည္းကို အသုံးျပဳလိုက္ၿပီး ေကာင္းဖန္ကိုကုတ္ဆြဲလိုက္တယ္။" ကလင္ ကလန္ ထန္ထန္"သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ထိပ္တိုက္ေတြ႕ ဆုံတဲ့အခ်ိန္မွာ ေကာင္းဖန္ကဓားခ်က္ သုံးခ်က္ကိုတစ္ဆက္တည္း ထုတ္သုံးလိုက္တယ္။ အဲ ဓားခ်က္ သုံးခ်က္ထဲက တစ္ခ်က္က သတၱဳလက္သည္း ဝံပုေလြ ရဲ့ လည္ပင္းကို ထိုးေဖာက္သြားတယ္။" လီဖုခ်န္း ငါမင္းကို သိကၡာ က်ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလည္းဆိုတာ ပါရမီရွင္ ၿပိဳင္ပြဲက်မွ ေကာင္းေကာင္း ႀကီး သင္ေပးဦးမယ္။ "ေကာင္းဖန္က ႀကိမ္းဝါးလိုက္တယ္။***မေရမတြက္နိုင္တဲ့ ပါရမီရွင္ လူငယ္ေတြဟာ ယုံဝူး ၿမိဳ႕တစ္ဖြဲဖြဲကို ေရာက္လာခဲ့က်ၿပီ။ဒီပါရမီရွင္ေတြက ယုံဝူးၿမိဳ႕နဲ႔ နီးစပ္ရာ ၿမိဳ႕ေတြက ျဖစ္က်တယ္။ယုံဝူးၿမိဳ႕ရဲ့ အနီးအနားမွာ ကလန္ငယ္ေလးေတြ အမ်ားအျပားရွိတယ္။ အဲကလန္တိုင္းဟာ ယုံဝူး ၿမိဳ႕မွာ အေျခစိုက္ဖိုေမၽွာ္လင့္ေနၾကတယ္။အရင္တုန္းက ရွိတဲ့ အဓိကကလန္ႀကီးေလးခုဟာ အခုရွိေနတဲ့ ကလန္ႀကီး ေတြမဟုတ္ဘူးေလ။အခု အဓိက ကလန္ႀကီးေတြေတာင္ ဒီေနရာကိုယူခဲ့ေသးတာ သူတို႔မွာလည္း ႀကိဳးစားခြင့္ရွိတယ္ေလ။" ကလန္ႀကီး ေလးခုမွာ ေဆးေပါင္းတစ္ေထာင္ေဆးရည္ကန္ ေျခာက္ခု ရွိတယ္ဆိုေတာ့ ျပင္ပခြန္အား အရမ္းေကာင္းတဲ့ တပည့္ေျခာက္ေယာက္ကဒီႏွစ္ၿပိဳင္ပြဲမွာ ဝင္ၿပိဳင္မွာေပါ့။ အဲေျခာက္ေယာက္ကဘယ္သူေတြပါလိမ့္။" " မင္းကလည္း သတင္းရတာ ေႏွးလိုက္တာ။သူတို႔ေျခာက္ေယာက္က ယန္ကလန္က ယန္ခိုင္နဲ႔ ယန္ဟို။ ရွန္းတုကလန္က ရွန္းတုက်ဴး နဲ႔ ရွန္းတုလၽွန္။ ေကာင္းကလန္က ေကာင္းဖန္ နဲ႔ လီကလန္က လီယြန္ဟိုင္ တို႔ဘဲ။ ယန္ခိုင္က အဲေျခာက္ေယာက္ထဲမွာ အေတာ္ဆုံးဘဲ။" စိတ္ဓာတ္က်စရာဘဲကြာ။ အဓိက ကလန္ႀကီးေတြမွာက်ေတာ့ ေဆးရည္ကန္ေတြ ရွိၿပီး ငါတို႔မွာက်ေတာ့ ဘာမွ မရွိဘူး။ သူတို႔ကို အနိုင္ယူဖို႔ဆိုတာ တစ္ကယ္မလြယ္တဲ့ ကိစၥဘဲ။".ဒီေလာက ႀကီးမွာ မၽွတမွုဆိုတာ ဘယ္မွာရွိလို႔လည္း။ အင္အားႀကီးသူက စားစတမ္းဘဲေလ။ငါတို႔ေတြလည္း ယုံဝူးၿမိဳ႕က အဓိက ကလန္ႀကီး ျဖစ္လာခဲ့ရင္ ငါတို႔လည္း ဒီလိုေဆးေရကန္ေတြ လုပ္နိုင္မွာဘဲ။ဒါေၾကာင့္မလို႔ ငါတို႔ကလန္ ငယ္ေလးေတြက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းဝင္ခြင့္ရဖို႔ ႀကိဳးစားေနက်တာေပါ့။ အဓိက ကလန္ႀကီးေတြကလည္း ငါတို႔လို ကလန္ငယ္ေလးေတြက လူေတြကိုလြယ္လြယ္နဲ႔ေနရာ ဖယ္ေပးမယ္ထင္လို႔လား""ေဟးမင္းက ဘယ္ဘက္ကလည္း။ ဘာေၾကာင့္ အဓိက ကလန္ႀကီးေတြဘက္ကေန ေျပာေပးေနရတာလည္း"" ငါက ဘယ္ဘက္ကမွ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေလာကႀကီးထဲမွာရွင္သန္ခ်င္ရင္ မင္းကိုယ္တိုင္က အင္အားႀကီးေအာင္လုပ္ရမယ္ဆိုတာကို ေျပာျပခ်င္႐ုံ သက္သက္ဘဲ။ "ဒီစကားကိုေျပာလိုက္တဲ့သူက အသက္ ၁၅ ႏွစ္အရြယ္ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ သူ႔ရဲ့ ေမးရိုးေတြက ေလးေထာင့္ က်က်ျဖစ္ေနၿပီး တည္ၾကည္ၿပီး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခိုင္မာမည့္ ပုံ က အထင္းသားျဖစ္ေနတယ္။ သူ႔ရဲ့့ ပါးျပင္ေတြနဲ႔ လည္ပင္းတစ္ဝိုက္ေတြမွာ လက္သည္းကုတ္ရာေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတယ္။ ၾကည့္ရတာ မိစၧာ သားရဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား နဲ႔ တိုက္ခိုက္ဖုး ခဲ့သည့္ပုံပင္။" မင္းက ဟီပင္းလား"လုအုပ္ထဲက အျပာေရာင္ဝတ္စုံနဲ႔ လူငယ္က ထိုအမာရြတ္ ေတြ ႏွင့္ လူငယ္ကို မွတ္မိသြားပုံရသည္။ဟီပင္းဆိုတာ ယုံဝူးၿမိဳ႕ရဲ့ ေျမာက္ဘက္နယ္ေျမက ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ပါရမီရွင္ လူငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ အရင္တုန္းက သူ႔ရဲ့ ကလန္က အဓိက ကလန္ႀကီးေလးခု နဲ႔ အၿပိဳင္ တန္ခိုးထြားခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ ပ်က္စီးလုနီးပါးျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ။" ဟီပင္း ။ ငါက စီေဖး ပါ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ မင္းကို ေတြ႕ဖူးခဲ့ၿပီေပါ့။ၿပိဳင္ပြဲေရာက္ရင္ မင္းနဲ႔ ယွဥ္ခ်င္ပါေသးတယ္။ေကာလဟာလေတြ အတိုင္း မင္းက အစြမ္းထက္ဖို ့ေမၽွာ္လင့္ ပါတယ္။ဟီပင္း ရဲ့နာမည္ကို ၾကားလိုက္ရတဲ့အခါ စူးရွတဲ့ မ်က္လုံးအစုံနဲ႔ ဆံပင္ရွည္ကို ခ်ထားတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္က ထြက္လာခဲ့တယ္။" စီေဖး"ဟီပင္းက ေခါင္းကိုေမာ့ ၿပီး ဆံပင္ရွည္နဲ႔ လူငယ္ကို ၾကည့္လိုက္တယ္။စီေဖးက ယုံဝူး ၿမိဳ႕ရဲ့ေတာင္ဘက္ပိူင္းက ၿပိဳင္ဘက္ကင္း ပါရမီရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ ေကာလဟာလေတြ အရေတာ့ သူက လူသားနယ္ပယ္ အဆင့္က သူခိုးဓားျပအေတာ္မ်ားမ်ားကို သတ္ျဖတ္ခဲ့ၿပီးသူ႔ရဲ့ သိုင္းကြက္ေတြက အရမ္း ရက္စက္လြန္းတယ္လို႔နာမည္ႀကီးတယ္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၂၀ၿပိဳင္ပြဲ က်င္းပဖို႔ ႏွစ္ရက္ သာ လိုေတာ့သည္။ယခုအခ်ိန္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ေက်ာက္စိမ္းနီ ဓားသိုင္းရဲ့ ပထမ အကြက္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး နားလည္တတ္ကၽြမ္းသြားခဲ့ၿပီ။အႀကိဳၿပီးျပည့္စုံျခင္း အဆင့္ထိေရာက္ေအာက္ေတာင္ ေလ့က်င့္ နိုင္ခဲ့ၿပီေလ။" သခင္ေလး သတိထားပါ။ "လီကလန္ ရဲ့ေလ့က်င့္ေရးကြင္းထဲမွာေတာ့ လီကလန္က ကိုယ္ရံေတာ္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ လီဒါခ်န္ က လီဖူခ်န္းကိူ တိုက္ခိုက္လိုက္တယ္။ လီဒါခ်န္ က လူသားနယ္ပယ္ အဆင့္ ရွစ္ကို ေရာက္ေနတဲ့ စစ္ငည္ေတာ္တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ဓားခ်က္က မိုးႀကိဳး တစ္စင္းပစ္ခ် လိုက္သလိုဘဲ။ ဒီေနရာမွာ တစ္ျခားလူသားနယ္ပယ္ အဆင့္ေျခာက္က သူဆိုရင္ သူ႔ဓားခ်က္ ကို ကာကြယ္နိုင္မွာမဟုတ္ဘဲ တစ္ခါတည္း ရွုံး သြားနိုင္တယ္။လီဖူခ်န္းကေတာ့ ရယ္ရယ္ျပဳံး ျပဳံး ျဖင့္ သူ႔ခါးက ဓားကို ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ျပန္တိုက္ခိုက္လိုက္တယ္။" ထန္"လီဒါခ်န္းက သူ႔အတြင္းအားနဲ႔ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားကိုဖိႏွိပ္ဖို႔့ ႀကိဳးစားလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔့ဓားက သူ႔ရဲ့ ထိန္းခ်ဳပ္မွု ေအာက္မွာ ရွိမေနတာကို အံ့အားသင့္ဖြယ္ သိလိုက္ရတယ္။ လီဖူ ခ်န္းက သူ႔ဓားကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ထိန္းခ်ဳပ္ထားတယ္။" ဘာေတြျဖစ္ေနတာလည္းဟ"လီဒါခ်န္ က ေၾကာင္သြားတယ္။" မင္း ရွုံး ၿပီ"လီဖူခ်န္း က လီဒါခ်န္ ရဲ့့လည္ပင္းကို ခ်ိန္ထားလိုက္တယ္။" လီဒါခ်န္က အံ့ၾသစြာ ျဖင့္ " သခင္ေလး။သခင္ေလး က ေက်ာက္စိမ္း နီ ဓားသိုင္းကို ေလ့က်င့္ ထားၿပီးၿပီေပါ့" သူသိထားသေလာက္အရဆို ရင္ တစ္ဖက္လူ ရဲ့ ဓားကို ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး ဟာကြက္ေတြ ေပၚေအာင္ လုပ္နိုင္တာက ေက်ာက္စိမ္းနီ ဓားသိုင္းဘဲရွိတာေလ။" ေကာင္းေကာင္းေတာ့မေလ့ က်င့္ရေသးပါဘူး။ ပထမ သိုင္းကြက္ဘဲ တတ္ေသးတယ္။" လီဖူခ်န္းက ျပန္ေၿဖ လိုက္တယ္။'ပထမ သိုင္းကြက္'ဟုတ္လား။လီဒါခ်န္က လီဖူခ်န္းကို မ်က္လုံးႀကီး ျပဴး ၿပီး ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ဒီဓားသိုင္းက လူသားနယ္ပယ္ အဆင့္ ခုနစ္ ေရာက္မွ ေလ့က်င့္လို႔ရတဲ့ အဝါေရာင္ အဆင့္ ျမင့္ ဓားသိုင္းေလ။လီဖူခ်န္းက ဒါကို လူသားနယ္ပယ္ အဆင့္ ေျခာက္န႔ ဲ့ ေလ့က်င့္နိုင္တယ္။" ဒီကိစၥ ကို လ်ိဳ႕ဝွက္ထားဖို႔မေမ့နဲ႔။" လီဖူခ်န္းက သတိေပးလိုက္တယ္။" ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ပါတယ္ သခင္ေလး"လီဒါခ်န္ ရဲ့မ်က္ႏွာေပၚမွာေတာ့ စိတ္လွုပ္ရွား မွု ေတြက အျပည့္ဘဲ။ဘယ္သူမွ မေမၽွာ္လင့္ထားတဲ့ သခင္ေလးမွာ ဒီလိုဝွက္ဖဲ တစ္ခုရွိေနမယ္လို႔ ဘယ္သူက သိနိုင္မွာလည္း။ လီဖူခ်န္းသာ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းထဲ ဝင္ခြင့္ ရခဲ့ရင္ သူရဲ့ သိုင္းက်င့္ေဖာ္အျဖစ္ ေလ့က်င့္ခဲ့တဲ့ သူကလည္း ကလန္ထဲ မွာ အဆင့္တက္လာနိုင္တယ္ေလ။ဒါေပမယ့္ သူမသိတာ တစ္ခုကေတာ့ လီဖူခ်န္းက ေက်ာက္စိမ္းနီ ဓားသိုင္းကို ပါရမီရွင္ ၿပိဳင္ပြဲအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး ေလ့က်င့္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူးဆိုတာဘဲ။***" အႀကီးအကဲ ခ်န္ ။ ယုံဝူးၿမိဳ႕က ႀကိဳဆိုပါတယ္" ယုံဝူး ၿမိဳ႕စားရဲ့ ဝင္ေပါက္မွာ ၿမိဳ႕စား ရွန္းတုက်န္းဟီက လွိုက္လွိုက္လဲလဲ နဲ႔ အျပာေရာင္ အဘိုးအို ကို ႀကိဳဆိုလိုက္တယ္။" ၿမိဳ႕စား ရွန္းတု ။ လာႀကိဳတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူး တင္ပါတယ္"အဘိုးအို က အသက္ေျခာက္ဆယ္ေလာက္ရွိၿပီး အျပာေရာင္ ဝတ္႐ုံကို ဝတ္ဆင္ထားကာ ေနာက္ေက်ာတြင္ အျဖဴေရာင္ ဓားပါးေလးတစ္လက္ကို လြယ္ထားတယ္။" အႀကီးအကဲ ခ်န္။ ဒီဘက္ကို ႂကြပါ။"ရွန္းတု က်န္းဟီက ဧည့္ခန္းေဆာင္ကို ဦးေဆာင္ လမ္းျပၿပီး ေခၚသြားတယ္။ဧည့္ခန္းေဆာင္ထဲမွာ ေတာ့ ရွန္းတုက်န္းဟီ က အႀကီးအကဲ နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ေနတယ္။ဒီ ဝတ္႐ုံ အျပာနဲ႔ အႀကီးအကဲက ခ်န္ ေဇာင္မင္း ျဖစ္တယ္။လက္ဖက္ရည္ ကို တစ္က်ိဳက္ေလာက္ ေသာက္ၿပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ ျဖည္းညင္းစြာေျပာလိုက္တယ္။" ယုံဝူး ၿမိဳ႕က ဒီႏွစ္ေတြ အတြင္းမွာ ေကာင္းေကာင္းလုပ္နိုင္ခဲ့တာဘဲ။ၾကယ္ေလးပြင့္ အဆင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ နဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကိုေတာင္ ရွာေပးနိုင္ခဲ့တယ္။ရွန္းတုက်န္းဟီ က ေခါင္းည္ိတ္ၿပီး သေဘာတူလိုက္တယိ။" အဲ ကေလးမ ေကာင္းရွု က တစ္ကယ္ ပါရမီေကာင္းမြန္လြန္းတယ္။ကၽြန္ေတာ္တို ့ရွန္းတုကလန္မွာ သူမလိုပါရမီရွင္ မရွိတာ စိတ္ပ်က္စရာဘဲဗ်ာ "ေကာင္းကလန္မွာ ဒီလိုမ်ိဳး ပါရမီရွင္ထြက္ေပၚလာတဲ့အတြက္ ရွန္းတုက်န္းဟီ က ေကာင္းကလန္ကို တစ္ကယ္လည္း မနာလိုျဖစ္မိတယ္။ခ်န္ေဇာင္မင္က ေလးနက္စြာနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္။" သူမက သာမန္ ၾကယ္ေလးပြင့္ အဆင့္ အရိုးတည္ေဆာက္မွု ရွိတဲ့သူမဟုတ္ဘူး။ ငါသာ မင္းေနရာ မွာဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္းကလန္နဲ႔ ရင္းႏွီး ကၽြမ္းဝင္ဖို႔ ႀကိဳးစားထားမွာဘဲ။" အို။ အႀကီးအကဲခ်န္ ကဘာေၾကာင့္ ဒီလို အႀကံေပးခ်င္ရတာလည္း"ရွန္းတု က်န္းဟီက သိခ်င္စိတ္ျပင္းပ်စြာနဲ႔ေမးလိုက္တယ္။ခ်န္ေဇာင္မင္ကရွင္းျပလိုက္တယ္ဝ" ေကာင္းရွု က သာမန္ ၾကယ္ေလးပြင့္အဆင့္အရိုးပိုင္ရွင္မဟုတ္ဘူး။သူမရဲ့ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံက ၾကယ္ငါးပြင့္အဆင့္ကိုမီ လုနီးပါးဘဲ။သူ မရဲ့ ပါရမီနဲ႔ဆိုရင္ အျပင္စည္းထိပ္ဆုံး ေက်ာင္းသား ႏွစ္ဆယ္ထဲကိုေတာင္ မၾကာမီ ေရာက္သြား နိုင္တယ္။" ၾကယ္ငါး ပြင့္ အဆင့္ကိုေတာင္ မီလုနီးပါးဆိုေတာ့ ၾကယ္ေလးပြင့္ အထူး အရိုးတည္ေဆာက္ပုံေပါ့"ရွန္းတုက်န္းဟီ က လန္႔ သြားတယ္ဝအထုးအရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေသးတာျဖစ္တယ္။ဥပမာ ေနမင္း အရိုး။ မုိးႀကိဳး အရိုး။မီးေတာက္ ၾကယ္ အရိုး။ေျမကမၻၻာ အရိုး တို႔ေပါ့။ထို အရိုးပိုင္ရွင္ေတြက သူတို႔အထူးျပဳတဲ့ အရိုးေပၚမူတည္ၿပီး က်င့္စဥ္က်င့္ ရာမွာ ပို လ်င္ျမန္စြာတိုးတက္က်တယ္။ဥပမာ ေနမင္း အရိုးကိုပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့သူေတြက အပူပညာရပ္ေတြကို ေလ့က်င့္ ရာမွာ သာမာန္လူေတြထက္ ပိုထူးခၽြန္ တယ္။သိပ္မၾကာခင္ ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္းမွာဘဲ ေကာင္းရွု က သူ႔ရဲ့ ၿမိဳ႕စားရာထူးထက္ ပို အဆင့္ ျမင့္သြားနိုင္တယ္ေလ။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္သြားရင္ ယုံဝူးၿမိဳ႕သားဆိုတာကို သူမ မ်က္လုံးထဲမွာ ရွိေတာ့မွာပက္ မဟုတ္ေခ်။"ေကာင္းကင္ဘုံက ဒီေကာင္းကလန္ကို တစ္ကယ္ ေကာင္းခ်ီးေပးထားတာဘဲ"ခ်န္ေဇာင္မင္က ရယ္လ်က္" တစ္ခ်ိဳ႕အရာေတြက အတင္းလုပ္ယူလို႔မရဘူးေလ။ဘဝဆိုတာ လွည္းဘီးတစ္ခုလိုဘဲ။ အေကာင္းၿပီးရင္အဆိုလာမွာဘဲ။ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ ၃၀ေလာက္ၾကာရင္ ဘယ္သူက ယုံဝူးၿမိဳ႕ကိုဦးေဆာင္မလည္းဆိုတာ မသိနိုင္ေသးပါဘူး။ဆယ္ေက်ာ္သက္ဘဝထဲ က မိုးျပာဂိုဏ္းထဲ ဝင္ခဲ့တဲ့ ခ်န္ေဇာင္မင္ကက်ရွုံး သြားတဲ့ ပါရမီရွင္ေတြ အေျမာက္အမ်ားကို ျမင္ခဲ့ဖူးတယ္ေလ။" ကံေကာင္းစြာဘဲ ကၽြန္ေတာ္က ေကာင္းကလန္နဲ႔့ ဆက္ဆံေရးေကာင္းေကာင္းတည္ေဆာက္ထားနိုင္ခဲ့တယ္။ ဒီကိစၥ အတြက္နဲ႔ေတာ့စိတ္မပူပါနဲ႔ အႀကီးအကဲခ်န္။ "ရွန္းတုက်န္းဟီက ေျပာလိုက္တယ္။အေမွာင္ထုက တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ယုံဝူး ၿမိဳ႕ကို လႊမ္းျခဳံသြားေနတယ္။ဒါေပမယ့္ လူအားလုံးကေတာ့ မနက္ျဖန္ က်ေရာက္လာမယ့္ ပါရမီရွင္ၿပိဳင္ပြဲအတြက္ ရင္ခုန္စြာနဲ႔ ေစာင့္ေမၽွာ္ေနၾကတယ္။ကလန္တစ္ခုေအာင္ျမင္မလား က်ဆုံးမလားဆိုတာကေတာ့ မနက္ျဖန္က်င္းပမယ့္ ၿပိဳင္ပြဲအေပၚလုံးဝ မူတည္ေနတယ္ေလ။***လီကလန္ .........လီဖူခ်န္းက ၾကယ္ေရာင္စုံ ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ေမာ့ၿပီး ၾကည့္ေနမိတယ္။ၾကယ္ေတြအားလုံး ကေတာက္ပေနၾကၿပီး ေကာင္းကင္ထက္မွာ အၿပိဳင္အဆိုင္ထြန္းလင္းေနၾကတယ္။" ဘယ္ၾကယ္က ငါ့ကို ကိုယ္စားျပဳ ပါလိမ့္"လီဖူခ်န္းကေတာ့ ေကာင္းကင္က်ယ္ႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး အေတြးဝင္ေနမိတယ္။" ၾကည့္ရတာ ဘယ္ၾကယ္ကမွ ငါ့ ကို ကိုယ္စားျပဳမယ့္ပုံ မရွိဘူး။ ရတယ္ေလ။ဘယ္ၾကယ္မွ ငါ့အတြက္ မရွိရင္လည္းငါကိုယ္တိုင္ ငါ့ရဲ့ၾကယ္ကိုထြန္းလင္းလိုက္မယ္။
YOU ARE READING
အဆုံးမဲ့အာဏာ (လီဖူချန်း)
Actionမူရင်းဘာသာပြန်ဆိုသူ - လေလွင့်လုလင် (အကုန်တတ်သခင်လေး) ZAWGYI / UNICODE
